تبیان، دستیار زندگی

دفتر پژوهش و بررسی های خبری خبرگزاری جمهوری اسلامی علاوه بر انتشار روز شمار تاریخ معاصر ایران، گزارشی را با عنوان "جهان در هفت روز پیش رو" با هدف ارایه گزیده ای از اهم رویدادهای مهم جهانی منتشر می سازد. گزارش حاضر بیست و یكمین شماره از این مجموعه است.

علاقمندان می توانند گزارشهای مشابه را در روزهای جمعه هر هفته بر صفحه پژوهش وبسایت ایرنا، پیگیری كنند.

** بیست و یكم ژانویه

- اتحاد سیاسی معروف به "اتحاد مثلث لاهه" در شهر لاهه هلند، بین دولت های هلند، انگلستان و سوئد، علیه فرانسه به امضا رسید. علت ایجاد این اتحاد سه گانه پیروزی سریع "تورن" سردار فرانسوی در حمله به منطقه فلاندر(منطقه ای در بلژیك) و تسخیر آن سرزمین بود.(1668)

- توفان شدید در خلیج بنگال در شرق هند، موجب كشته شدن حدود 300هزار نفر شد.(1737)

- مجلس كنوانسیون فرانسه، "لویی شانزدهم" پادشاه این كشور را بدنبال پیروزی انقلاب به جرم دیكتاتوری و نیز همدستی باكشورهای بیگانه محاكمه و حكم اعدام وی را صادر كرد.(1793)

- "ولادیمیر ایلیچ اولیانف" معروف به "لنین" پایه‏گذار اتحاد جماهیر شوروی سابق و رهبر انقلاب اكتبر 1917 درگذشت. لنین به علت بیماری، در دو سال آخر زندگی عملاً از هدایت حزب و كشور ناتوان مانده و رهبری حزب به دست دو تن از یاران نزدیك او یعنی تروتسكی و استالین افتاده بود. پس از مرگ لنین، استالین با از میان برداشتن سایر رقبا نظیر تروتسكی، قدرت را در دست گرفت.(1924)

- نخستین زیردریایی هسته‏ای جهان با نام "ناتیلوس" در آمریكا به آب انداخته شد. این زیردریایی كه سوخت آن بوسیله پیل اتمی كوچك تامین می شد، قادر بود مدت های طولانی زیر آب بماند و این قابلیت را داشت كه بمب های اتمی را پرتاب كند.(1954)

**بیست و دوم ژانویه

- شهر قاهره به تصرف نیروهای عثمانی درآمد و از آن پس، مصر قرنها وابسته به دولت عثمانی بود.(1517)

- "شهاب‌الدین محمد شاه جهان" معروف به شاه جهان پنجمین امپراتور تیموری (گوركانی) هند درگذشت. وی عمارت "تاج محل" را ساخته بود و قصد تصرف قندهار را داشت، كه از ارتش ایران شكست خورد.(1666)

- مردم غنا (كشوری در آفریقای غربی) نیروهای استعمارگر انگلیسی را در یك نقطه ساحلی در این سرزمین شكست دادند. اما با این حال انگلیس 45 سال بر غنا تسلط یافت زیرا غنا كشوری زرخیز و دارای معادن بیشماری بود و با تصویب قانون اساسی درمارس 1946 نخستین گام در راه استقلال این كشور برداشته شد و سرانجام درسال1957 غنا به رهبری "قوام نكرومه" به استقلال رسید.(1824)

-"ویكتوریا" ملكه انگلستان درگذشت. وی در 18 سالگی جانشین ویلیام چهارم شده بود و به مدت 64 سال، زمام امور انگلیس را در دست داشت. در دوران سلطنت ملكه ویكتوریا، سركوب مردم سرزمین‏های تحت سلطه انگلیس شدت بیشتری یافت و سرزمین‏های زیادتری زیر یوغ استعمار پیر قرار گرفتند. ادوارد هفتم پسر ملكه ویكتوریا پس از وی به سلطنت رسید.(1901)

- حادثه یكشنبه خونین در مسكو بوقوع پیوست و بر اثر آن هزاران نفر كشته و زخمی شدند، این حادثه، كه مقدمه ای برای انقلاب ماركسیستی بود، در پی راهپیمایی هزاران كارگر اعتصابی ناراضی از وضعیت اقتصادی كه خواهان پذیرفتن نمایندگان خود از طرف تزار(نیكلای دوم) بودند، شكل گرفت در این روز قزاق‏ها و نیروی سواره نظام گارد امپراتوری، در نزدیكی قصر، راه را بر آنها سد كردند و به طرف آنها آتش گشودند.(1905)

- "كوانتونگ" از ایالات امروزی كشور چین و در جنوب سرزمین منچوری، در جریان تاخت و تازهای نیروهای ژاپنی در خاك چین به تصرف ژاپنی ها درآمد و تا سال 1945تحت استیلای ژاپن بود. پس از شكست ژاپن در جنگ جهانی دوم این سرزمین در سال 1950 به چین مسترد شد.(1905)

- "پكن" شهر تاریخی و پایتخت چین، توسط كمونیست های چین تصرف شد. از پكن، نیروهای چین زرد(حزب ناسیونالیست به رهبری چیانگ كای شك) دفاع می كردند و در برابرشان نیروهای چین سرخ(حزب كمونیست به رهبری مائوتسه تونگ) قرار داشتند. با وجود برتری زردها بر سرخ ها، اما به سبب پیوستن جمع زیادی از نیروهای زرد به سرخ ها پكن سقوط كرد.(1949)

- براثر فشار دولت آمریكا، عضویت كوبا در سازمان كشورهای قاره آمریكا، به حالت تعلیق درآمد. این اقدام در پی اعلام نظام سوسیالیستی در كوبا و ملی كردن موسسات متعلق به آمریكاییان، صورت پذیرفت.(1962)

- مبارز فلسطینی "ابوحسن سلامه" توسط عوامل رژیم صهیونیستی ترور شد. ابوحسن سلامه همراه با چهار محافظش به هنگام خروج از خانه، بر اثر انفجار بمبی كه در یك اتومبیل در مقابل خانه او كارگذاشته بودند به قتل رسید. (1979)

**بیست و سوم ژانویه

- یكی از بزرگترین زمین لرزه‏های جهان در ایالت شنسی چین اتفاق افتاد. در این زلزله، حدود 850 هزار نفر از مردم این ایالت، جان خود را از دست دادند. (1556)

- قزاقان مهاجر روسی، شهر"اخوتسك" در كنار دریایی به همین نام در شرق سیبری و در سواحل اقیانوس آرام را بنا نهادند و به این ترتیب پس از 64 سال كه از آغاز مهاجرت قزاقان روسی در سیبری می گذشت، سراسر این خاك به تصرف روس ها درآمد. (1645)

- در پی جنگ‏های پروس (آلمان) و فرانسه در 1870 و بدنبال محاصره پاریس توسط پروس كه چهار ماه بطول انجامید، فرانسه از پروس تقاضای صلح كرد و پروس ها نیز در مقابل گرفتن شهر پاریس، اسلحه و پرداخت 200 میلیون فرانك غرامت جنگی ، با صلح موافقت كردند. در نتیجه این جنگ‏ها قسمت زیادی از فرانسه به تصرف پروس درآمد.

(1871)

- حزب فاشیست ایتالیا توسط "بنیتو موسولینی"، روزنامه نگار انقلابی و مخالف دولت وقت تاسیس شد. افراد این حزب كه معتقد به تجدید قدرت امپراتوری روم قدیم بودند پیراهن سیاه می پوشیدند و روی این اصل به پیراهن سیاهان نیز معروف شدند. موسولینی با همین افراد در اكتبر 1922، رم را تسخیركرد و قدرت را در ایتالیا به دست گرفت.(1919)

- پارلمان رژیم صهیونیستی موسوم به "كِنِست"، شهر بیت المقدس قبله اول مسلمانان را به عنوان پایتخت خود اعلام كرد. این تصمیمِ، خشم اعراب و مسلمانان را برانگیخت. اما تلاش‏های رژیم صهیونیستی به منظور جلب رضایت سایر كشورها برای به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت این رژیم و انتقال سفارت‏خانه‏های آنها به این شهر، به جایی نرسید.(1950)

- "ایوو مورالس" رییس جمهور منتخب بولیوی طی مراسمی با حضور سران و نمایندگان كشورهای مختلف، دوران زمامداری پنج ساله خود را آغاز كرد.(2006)

**بیست وچهارم ژانویه

- معاهده"بردا" (در جنوب غربی هلند در منطقه ای به همین نام) بین هلند و انگلیس امضا شد. به موجب این معاهده هلندیها از همه حقوق و منافع خود چشم پوشیدند و آنها را به انگلستان بخشیدند. مهم‏ترین منطقه‏ای كه به موجب این معاهده به انگلیس واگذار شد، ایالت فعلی نیویورك درشرق امریكا بود، انگلستان در ازای سرزمین‏هایی كه از هلند دریافت كرد، منطقه سورینام یا گویان در امریكای جنوبی را به هلند واگذار كرد.(1667)

- به همت "آلكساندر ژان كوزا"، یك شاهزاده جوان كه علاقه مند به وحدت رومانی بود، دو منطقه اصلی این كشور یعنی دو ایالت "مولداوی" و "ولاشكا" با هم متحد شدند و به این ترتیب، هسته مركزی كشور رومانی بوجود آمد. (1859)

- "وینستون چرچیل"سیاستمدار و نخست‏وزیر پیشین انگلستان در 91سالگی درگذشت. چرچیل در خلال سال‏های جنگ جهانی دوم، ابتدا به دریاسالاری و سپس در 10 مه 1940میلادی به نخست‏وزیری دولت ائتلافی انگلستان رسید.(1965)

**بیست و پنجم ژانویه

- نخستین كتاب چاپی جهان توسط "گوتنبرگ" مبتكر آلمانی به نام "كتاب مقدس"منتشر شد. وی پس از تهیه مُركب مخصوص چاپ، حروف ریز و نازك و یك اندازه را از فلز تهیه كرد و با قالب‏بندی آنها موفق شد تا صنعت چاپ را به جهانیان عرضه كند.(1456)

- نخستین دولت جمهوری ایتالیا، توسط ناپلئون بناپارت شكل گرفت. او پس از غلبه بر اتریش و امضا قرارداد معروف "لونوبل" مجددا بر ایتالیا دست یافت و پس از تشكیل جمهوری سیزالپین، در این روز آن را عمومیت داد و به نام دولت جمهوری ایتالیا جز متصرفات فرانسه درآورد.(1802)

- پس از پایان جنگ جهانی اول، "جامعه ملل" كه مقرّ آن شهر ژنو در سوییس بود، تاسیس شد. جامعه ملل به عنوان یك سازمان بین‌المللی میان‌دولتی ، در نتیجه امضای عهدنامه ورسای و بر پایه اصول 14 گانه "وودرو ویلسون" رییس جمهوری وقت امریكا تاسیس شد تا حافظ صلح و حقوق اعضا باشد. نخستین اجلاس این جامعه در 10 ژانویه 1920 تشكیل شد و خروج بعضی از كشورها از این جامعه آن را بیش از پیش تضعیف كرد. (1919)

**بیست و ششم ژانویه

- قرارداد تاریخی عدم تجاوز، بین نمایندگان دو كشورآلمان و لهستان، در برلین، پایتخت آلمان، به امضا رسید. این دو كشورهم مرز، به موجب این معاهده، پیمان بستند كه تا ده سال به خاك یكدیگر تجاوز نكنند و در صورت اختلاف از راه مذاكره وارد عمل شوند، این قرارداد با امضای هیتلر اجرایی شد.(1936)

- روز ملی و جمهوری در هندوستان در پی انتخاب "دكتر راجندرا براساد" به عنوان اولین رییس جمهوری، تعیین شد، وی یكی از مبارزان اولیه استقلال هند و از فلاسفه این كشور محسوب می شود. (1950)

- به مناسبت ورود اولین گروه مهاجرین انگلیسی به سرپرستی آرتور فیلیپ به استرالیا این روز، روز ملی استرالیا و تعطیل رسمی اعلام شد.(1788)

- وقوع شورش در سومالی منجر به اشغال پایتخت و سقوط حكومت "زیاد باره" رییس جمهوری این كشور شد. این شورش توسط یك دسته از نظامیان و به علت چند دستگی طوایف در سومالی رخ داد و موجب فرار زیاد باره به جنوب كشور شد.(1991)

**بیست وهفتم ژانویه

- محاصره لنینگراد، كه توسط نیروهای آلمان از هشتم سپتامبر1941 با هدف تضعیف روحیه روس ها آغاز شده بود، تحت فشار ارتش سرخ روسیه (متشكل از كارگران و كشاورزان) با تلفات نزدیك به یك میلیون نفر خاتمه یافت.(1944)

- قرارداد صلح بین ویتنام و امریكا ، پس از شكست امریكا و نارضایتی عمومی در این كشور، در فرانسه امضا شد و بدین ترتیب نیروهای امریكایی از ویتنام خارج شدند. اعزام نظامیان امریكا به ویتنام از سال 1962میلادی، آغاز شد، ولی جانسون، رییس جمهوری ایالات متحده بعد از كندی ، با مداخله مستقیم در جنگ‏های داخلی ویتنام در چهارم اوت 1964 امریكا را درگیر جنگی كرد كه قریب 9 سال به طول انجامید و تلفات بسیاری برجای گذاشت.(1973)

- جنبش مقاومت اسلامی فلسطین "حماس" در انتخابات پارلمانی فلسطین با كسب 76 كرسی از 132 كرسی پیروز شد. این پیروزی خشم و حیرت مقامات رژیم صهیونیستی و متحدانش را برانگیخت.(2006)

وقف در لغت ‏به معنای ایستادن، ماندن و آرام گرفتن است و در اصطلاح فقهی، به معنی نگهداشتن و حبس كردن عین ملك و صرف كردن، منافع آن در راه خدا می باشد.

وقف، یكی از بهترین شیوه های انفاق است زیرا آثار و بركات بخشش مال و كمك به محرومان و نیازمندان شامل حال واقف می شود و او از بهره های بزرگ معنوی و اخروی این عمل نیكو، بهره می برد.

وقف به مثابه چتری سایه حمایت خود را بر سر نیازمندان گسترانیده است و به عنوان یكی از نمادهای مهم فقرزدایی در جوامع اسلامی، جایگاه ویژه ای دارد. چرا كه بسیاری از نوابغ و دانشمندان جهان اسلام، كه تمكن مالی لازم را برای تحصیل علم نداشته اند، با استفاده از امكانات موقوفی زمانه خویش، به مدارج عالی علمی رسیده اند.

وقف به دو نوع وقف عام و خاص تقسیم می شود. وقف عام مانند مسجد كه استفاده كنندگان از آن عموم مردم هستند اما در وقف خاص، مثل وقف مالی برای معلولین استفاده كنندگان آن را گروه خاصی تشكیل می دهند.

در اسلام به سنت حسنه وقف توجه زیادی شده و حضرت محمد(ص) و امامان معصوم، مسلمانان را به انجام آن توصیه كرده اند. به نقل از پیامبر وقف یكی از سه چیزی است كه ثواب و خیر آن حتی پس از مرگ شخص نیز، به عنوان صدقه ای دایم به شخص وقف‌كننده می‌رسد.

ایشان می فرمایند: "بهترین یادگار و میراثی كه انسان از خود بر جای می گذارد، سه چیز است: صدقه جاریه (وقف) كه اجر و مزدش به او می رسد، دانشی كه پس از او مورد استفاده واقع شود و فرزند شایسته ای كه خیری در بر داشته باشد."

امامان معصوم (ع) نیز خود در اجرای سنت وقف پیشقدم بوده اند؛ چنانچه امام علی(ع) چاه‌ها و باغ‌های بسیاری را كه به دست خود احداث كرده بود، در راه خدا و مسلمانان وقف كرد. برخی از این چاه‌ها هنوز در عربستان با عنوان "آبار علی" (چاه‌های علی) شناخته می‌شود و مورد استفاده قرار می گیرد.

در صدر اسلام موارد زیادی از موقوفات وجود دارند كه صدها مكتبخانه و مدرسه، از نظامیه بغداد گرفته تا دارالعلم های بخارا و سمرقند از محل این موقوفات اداره می شدند.

در ایران سازمان اوقاف و امور خیریه نهاد متولی امور موقوفات است. این نهاد به منظور تحكیم پایه های سنت نبوی وقف و ترویج این فرهنگ اسلامی، براساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز 27 صفر را با عنوان "روز وقف" نام گذاری كرد.

شعار امسال هفته وقف "اوقاف نیت محور و بقعه محور" اعلام شده و روزهای این هفته به این عناوین نامگذاری شده است: یكم بهمن(وقف و كاركردهای اقتصادی)، دوم بهمن(وقف، سنت نبوی، سیره علوی)،سوم بهمن(وقف، قرآن، بیداری اسلامی)، چهارم بهمن(وقف، امامزادگان، قطب فرهنگی)، پنجم بهمن(وقف ،نیازها، نقش مردم)، ششم بهمن(وقف، ایثار، احسان ماندگار) و هفتم بهمن (وقف ،عدالت اجتماعی، حكومت مهدوی).

وقف به عنوان یكی از ابزارهای مهم دستیابی جوامع اسلامی به توسعه می تواند در گسترش علم، دانش و فناوری نقش سازنده ای را ایفا كند. تشویق و تجلیل از نیكوكاران و تبیین بركات وقف در زندگی مردم از جمله راه هایی است كه زمینه رشد و توسعه این سنت پسندیده را در تمام جامعه فراهم می آورد.

عباس قمی در سال 1254 هجری خورشیدی برابر با 1294 هجری قمری در شهر قم پا به عرصه گیتی نهاد. پدر او مرحوم محمدرضا، شغل آزاد داشت و در بازار به مردی محترم و آگاه به احكام دین مبین اسلام معروف بود، به گونه ای كه مردم برای آگاهی از مسایل دینی به وی رجوع می كردند.

عباس قمی علوم دینی، مقدمات و سطح را در حوزه علمیه قم فرا گرفت. پس از چندی برای تكمیل تحصیلات در سطوح عالی فقه و اصول به حوزه علمیه نجف رفت و چون در علوم نقلی بویژه حدیث استعداد درخشانی داشت از فقیه و محدث‌ بزرگ آن عصر، حسین بن محمدتقی طبرسی معروف به محدث نوری بهره جست.

از نجف به قصد زیارت خانه خدا عازم مكه شد و پس از آن به قصد دیدار با خانواده به سوی وطن خویش و شهر قم مراجعت كرد و دوباره به نجف اشرف رفت و در مجلس محدث نوری شرفیاب شد.

محدث نوری در سال 1320 هجری قمری درگذشت و عباس قمی نیز پس از درگذشت استاد، حدود دو سال در شهر نجف ماندگار شد و در سال 1322 هجری قمری برابر با 1282 هجری خورشیدی یعنی یكسال قبل از آغاز انقلاب مشروطه و در زمان روی كار آمدن علی اصغر خان امین السلطان، صدر اعظم مظفر الدین شاه به وطن بازگشت.

در این دوران افكار فلسفه سیاسی غرب در ایران رسوخ كرده بود و این افكار اگرچه موجب اعتراض به حكومت استبدادی قاجار می شد، اما گروهی نیز به جهت خودباختگی در برابر تمدن غربی، فرهنگ اصیل اسلامی را نیز از یاد برده بودند. ماموریت محدث قمی از همین جا آغاز و او خود را موظف دید كه برای دفاع از اسلام بر تلاش علمی خود بیش از پیش بیفزاید.

پس از سقوط حكام مستبد قاجار و روی كارآمدن حكومت دیكتاتور پهلوی، وظیفه محدث قمی در تبلیغ رسالت های الهی سنگین تر شد، زیرا سیاست های اشتباه فرهنگی در عصر پهلوی، قتل و تهدید علمای مخالف رژیم، بشدت افزایش یافته بود. او به مشهد رفت و در آنجا به سخنرانی‌های عالمانه پرداخت و كلاس های درس اخلاق را در مدرسه میرزا جعفر مشهد دایر كرد كه این كلاس ها پذیرای مردم، علما و مجتهدان بزرگ بود.

یكی از علما درباره او می گوید: در ماه‌ رمضان با چند تن از دوستان از او(محدث قمی) خواهش كردیم كه در مسجد گوهرشاد اقامه‌ جماعت را بر معتقدان و علاقه‌مندان، منت نهد، با اصرار و ابرام این خواهش پذیرفته و چند روز نماز ظهر و عصر در یكی از شبستان‌های آنجا اقامه شد و بر جمعیت این جماعت روز به روز ‌افزوده می شد هنوز به روز دهم نرسیده بود، كه اشخاص زیادی، اطلاع یافتند و جمعیت بیشتر شد.

یك روز پس از اتمام نماز ظهر به من كه نزدیك ایشان بودم، گفتند: من امروز نمی‌توانم نماز عصر بخوانم رفتند و دیگر آن سال را برای نماز جماعت نیامدند در موقع ملاقات و استفسار از علت ترك نماز جماعت گفتند: حقیقت این است كه در ركوعِ ركعت چهارم، متوجه شدم كه صدای اقتداكنندگان كه پُشت سر من می‌گویند"یا الله یا الله ان الله مع الصابرین" ازمحلی بسیار دور به گوش می‌رسید، این توجه كه مرا به زیادتی جمعیت متوجه كرد، در من شادی و فرحی تولید كرد و خلاصه خوشم آمد كه جمعیت این اندازه زیاد است، بنابراین من برای امامت، اهلیت ندارم.

چند سال بعد، شیخ عباس قمی به دعوت آیت الله شیخ عبدالكریم حایری یزدی (موسس حوزه علمیه)كه به خواهش علمای عصر خود برای تجدید مركزیت حوزه علمیه قم، در این شهر ماندگار شده بود از مشهد برای تدریس به حوزه علمیه قم فراخوانده شد.

او تا پایان عمر در قم به مطالعه و تحقیق پرداخت و از او كتابهای فراوانی در رشته‌های رجال، اخلاق، فقه، كلام، لغت، ادعیه، تاریخ و به ویژه حدیث به جای مانده است كه می توان به مهم ترین آنها از جمله "منتهی الآمال"، "نفس المهموم"، "الانوار البهیه"، ."تتمهه المنتهی"، "تاریخ خلفای راشدین، اموی و برخی از خلفای عباسی"، "تحفه الاحباب"، "ذخیره الابرار شرح الوجیزه"، درعلم حدیث و" الكنی و الاقاب"، كه زندگینامه بسیاری از علمای شیعه و سنی و برخی شاعران، ادیبان، عارفان و امیران است، اشاره كرد.

همچنین مشهور ترین كتاب او "مفاتیح الجنان" است كه مجموعه‌ای از ادعیه منتخب چهارده معصوم در آن گنجانده شده است.

آیت الله مرعشی نجفی درباره مفاتیح الجنان فرمودند: "مفاتیح بهترین كتابی است كه در باب دعاها و زیارتها و آداب و سنن و مناجات نوشته شده است… مؤلفش آن را از مدارك معتبر و اسناد مورد اعتماد گرد آورده است، به جانم سوگند كه همانا آن اثر جاویدی است كه در معابد و مشاهد مشرفه مورد استفاده همگان قرار می‏گیرد چه مجموعه گرانبها و شریفی؟! چه كتاب ارزشمند و منظم و آراسته‏ای! عاشقان خدا به آن توجه دارند و كمتر جایی است از خانه‏ها و مساجد و مشاهد شیعیان كه در آن نسخه‏ای از مفاتیح یافت نشود".

سرانجام این اندیشمند علوم دینی، شیخ عباس قمی، در تاریخ یكم بهمن 1319 هجری خورشیدی برابر با 22 ذی الحجه سال 1359 هجری قمری، در سن 65 سالگی دعوت حق را لبیك گفت و مرحوم آیت اللّه‏ سیدابوالحسن اصفهانی بر پیكرمطهرش نماز خواند و بعد از تشیعی باشكوه، توسط مراجع بزرگ و عموم مردم، طبق وصیتنامه اش در صحن مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) در نجف اشرف آرام گرفت.

"محمد قریب"در سال 1288 هجری خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. وی فرزند "علی اصغرخان قریب" از اهالی روستای "گركان" از توابع آشتیان بود.

او تحصیلات مقدماتی را در دبستان "سیروس" و "دارالفنون" سپری كرد و با توجهبه هوش و استعداد خاص خود در زمره اولین گروه دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل در رشته پزشكی به شهر "رن" فرانسه رفت.

در سال 1314 دكتر قریب به عنوان نخستین ایرانی در كنكور بیمارستان پاریس پذیرفته شد و با ورود به برد تخصصی رشته بیماری های كودكان در آن زمینه تخصص و مهارت كسب نمود.

وی در سال 1316 با دفاع از رساله دكترای خود با عنوان "وقفه های تنفسی شیرخواران" در دانشكده پاریس دانشنامه پزشكی پاریس را دریافت كرد و در سال 1317 به وطن بازگشت و در تهران در محضر استادانی بنام، توانست موفقیت زیادی را در این زمینه كسب و با ایجاد شاخه ای نوین در طب، لقب "پدر طب اطفال ایران" را از آن خود كند.

او ابتدا در بیمارستان رازی، سپس در بخش كودكان بیمارستان هزار تختخوابی(مجتمع بیمارستانی امام خمینی فعلی) به كار پرداخت و با پشتكاری وصف ناپذیر كادری متخصص و قوی در پزشكی اطفال تربیت كرد.

دكتر قریب پس از چند سال مركز انتقال خون ایران را پایه گذاری و عمل بررسی و تصفیه خون را در ایران رواج داد. از خدمات ارزنده دیگر وی در دنیای طب آن روز، بیان كاربرد و نحوه استفاده از "انتی بیوتیك" بود. او از جمله كسانی به شمار می رود كه برای از میان بردن میكروب ها داروهای جدیدی را شناسایی و راه پیشرفت را برای شاگردان خود باز كرد.

پس از مدتی او به عنوان استاد پزشكی كودكان انتخاب شد و به عنوان اولین استاد دانشكده پزشكی تهران، برنامه های آموزشی كاملی را متناسب با نیازهای كشورمان ارائه داد. وی در امر تدریس همواره یافته های جدید طب جهان را به دانشجویان خود منتقل می كرد و آنان را برای پیگیری پیشرفت های علمی جهان تشویق می كرد.

او در طول زندگی پربار خود عهده دار مشاغل مختلفی چون ریاست انجمن پزشكان كودكان ایران، عضو هیات رییسه انجمن بین المللی كودكان و عضو فعال پزشكان در كنگره های مختلف بین المللی در كشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریكا، كانادا، ژاپن، تركیه و اتریش و چندین مجمع علمی بین‌المللی بود.

دكتر قریب نخستین بیمارستان تخصصی كودكان را تاسیس و به عنوان پایه گذار طب نوین اطفال در ایران " انجمن اطباء اطفال"را پایه گذاری كرد و برای آشنایی اقشار جامعه و مخصوصا پزشكان اطفال كتابی را به عنوان "بیماری های كودكان" منتشر ساخت.

او در طی این سالها به پاس خدمات چشمگیر علمی بسیاری توانست نشان عالی لژون دونور از فرانسه، نشان دانش از دانشگاه تهران و نشان فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش را دریافت كند.

دكتر "محمد قریب" در سال 1351 به بیماری سرطان مثانه مبتلا شد و سرانجام پس از سالها تلاش بی وقفه، رنج، عشق و تلاش در راه توسعه و پیشرفت طب كودكان ایران در اول بهمن ماه سال 1353 در مركز طبی كودكان، محلی كه با عشق به كودكان در انجا سال ها خدمت كرده بود، دیده از جهان فرو بست.

1 بهمن 1359

كلیه دیپلمات‌های آمریكایی در تهران كه از 13 آبان 1358 در پی تصرف سفارت آمریكا توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در گروگان بودند، آزاد شدند.

1 بهمن 1358

دو نفر از گروگانهای آمریكایی آزاد شده، در نامه‌ای كه در روزنامه بوستون هرالد به چاپ رسید تأكید كردند دولت آمریكا باید "محمد رضا پهلوی" را به دلیل ارتكاب به ظلم های بسیار علیه مردم به دولت ایران تحویل دهد.

1 بهمن 1357

"شاپور بختیار" گفت: "حتی پس از بازگشت آیت‌الله خمینی به تهران منصب نخست‌وزیری را ترك نخواهم كرد. امام‌ در همین روز در مصاحبه‌ای تاكید كردند دولت بختیار خیانتكار است و باید واژگون شود."

1 بهمن 1357

روزنامه پراودا ارگان حزب كمونیست شوروی نوشت: بحران ایران تنها نتیجه مخالفت مردم با سلطنت نیست بلكه جنبش ملت ایران علیه امپریالیسم آمریكاست كه در صدد ایجاد یك دیكتاتوری نظامی است .

1 بهمن 1357

كاركنان صنعت نفت جنوب اعلام كردند كه هیچگونه خللی در اراده راسخ كاركنان صنعت نفت در ادامه اعتصابات وجود ندارد .

1 بهمن 1357

حمله چماقداران رژیم به تظاهرات مردم شهرهای مشكین شهر و قوچان منجر به شهید و مجروح شدن عده زیادی از مردم شد .

1 بهمن 1357

اعتصاب كاركنان شركت هواپیمائی ملی تبدیل به اعتصاب نشسته در محل كار آنها شد.

1 بهمن 1357

"سیدجلال الدین تهرانی" رئیس شورای سلطنت، كه برای دیدار امام (ره ) به فرانسه رفته بود، بدنبال اعلام شروط امام برای پذیرش او، از مقام خود استعفا كرد و متذكر شد شورای سلطنت غیرقانونی است.

1 بهمن 1357

از طرف "امام خمینی" (ره) هیاتی مأمور حفظ اسناد و مدارك سفارتخانه ها و كنسولگری ها شدند .

1 بهمن 1357

"امام خمینی"(ره) در یك مصاحبه مطبوعاتی فرمودند: كلیه قراردادهایی كه علیه منافع مردم ایران باشد، لغو می شود.

1 بهمن 1357

به دنبال تهدیدهای گروه های طرفدار" محمدرضا پهلوی"، در فرانسه تدابیر امنیتی در اطراف خانه "امام خمینی" (ره) دو برابر شد. پلیس فرانسه بخشی از خدمات امنیتی را در اطراف منزل ایشان بر عهده گرفت .

1 بهمن 1357

روزنامه لبنانی‌السفیر از قول "امام‌خمینی"(ره) نوشت: "كارتر به خاطر بی‌عدالتی‌ها و جنایاتی كه نسبت به ملت ایران روا داشته بی‌ارزش‌ترین مرد روی زمین است."

1 بهمن 1357

آنتونی پارسونز آخرین سفیر انگلستان در حكومت پهلوی، تهران را به قصد تصدی مسئولیت جدیدی در وزارت خارجه كشورش ترك كرد .

1 بهمن 1354

سازمان سیا در گزارشی محرمانه راجع به اشرف پهلوی به فساد مالی و اخلاقی گسترده وی اشاره كرد.

1 بهمن 1350

محمدرضا پهلوی اعلام كرد: قدرت نظامی ایران را به سراسر دریای عمان گسترش خواهیم داد و در برابر هیچ یك از تحولات خاورمیانه بیطرف نخواهیم ماند.

1 بهمن 1348

"امام‌‌خمینی"(ره)، تدریس موضوع ولایت فقیه را در عراق آغاز كرد. حاصل درس ایشان توسط جمعی از همرزمان ایشان چاپ و توزیع ‌شد.

1 بهمن 1348

"عزت‌الله عاملی"، سفیر ایران در عراق به اتهام شركت در آشوبهای عراق از بغداد اخراج شد.

1 بهمن 1343

"حسنعلی منصور"، نخست‌وزیر در مقابل مجلس شورای ملی هدف تیراندازی "محمدبخارائی" عضو جمعیت فدائیان اسلام قرار گرفت و به بیمارستان انتقال داده شد.

1 بهمن 1341

جمعی از علمای تهران در نامه‌ای به "امام‌خمینی"(ره) نظر ایشان را راجع به تصمیم دولت برای برگزاری رفراندوم ششم بهمن خواستار شدند. امام در پاسخ، رفراندوم را محكوم و حكم به تحریم آن دادند. این رفراندم به منظور تحمیل طرح اصلاحات ارضی محمدرضا پهلوی با عنوان "انقلاب سفید" صورت می پذیرفت.

1 بهمن 1340

رسانه‌های دولتی نوشتند تظاهرات مخالفان اصلاحات ارضی"محمدرضا پهلوی" منجر به درگیری مردم با نیروهای نظامی رژیم شد و عده زیادی در این رابطه دستگیری شدند.

1 بهمن 1330

در پی اعلام تصمیم دولت " محمدمصدق" برای بستن كنسولگریهای انگلیس در ایران، در سراسر كشور تظاهرات گسترده‌ای علیه سیاستهای انگلیس در ایران برگزار شد.

1 بهمن 1321

"علی امینی"، معاون نخست‌وزیر به ریاست هیأت اقتصادی ایران در آمریكا تعیین شد.

1 بهمن 1319

آیت‌الله "شیخ عباس قمی" از علما و محدثان عصر حاضر و صاحب "مفاتیح‌الجنان" دار فانی را وداع گفت.

1 بهمن 1318

"محمدعلی مقدم"، وزیر مختار ایران در لندن به وزارت خارجه انگلیس پیشنهاد كرد پیمان نظامی محرمانه‌ای میان ایران و انگلستان منعقد شود. این پیمان خواسته رضاخان بود.

1 بهمن 1300

اولین كابینه "احمد قوام"، قوام‌السلطنه، پس از كودتای رضاخان با استعفای وی به كار خود خاتمه داد. این كابینه در 9 خرداد همین سال تشكیل شده بود.

1 بهمن 1300

میرزا "حسن‌خان مشیرالدوله"، پس از استعفای قوام مامور تشكیل كابینه شد. دولت وی چهار ماه دوام داشت و در 27 اردیبهشت 1301 با استعفای وی به كار خود خاتمه داد.

1 بهمن 1299

تعداد زیادی از نمایندگان مجلس شورای ملی از "احمد شاه" خواستند میرزا "فتح‌الله خان سپهدار" معروف به "سپهدار اعظم رشتی" را مجدداً به رئیس‌الوزرائی منصوب كند. سپهدار در چهار آبان همین سال رئیس‌الوزرا شده ولی به دلیل سنگینی مسئولیت در 25 دی استعفا كرده بود.

1 بهمن 1285

میرزا "نصر‌الله خان مشیرالدوله" اولین صدراعظم دوره مشروطه، اولین كابینه این دوره را 12 روز پس از مرگ مظفرالدین شاه و سه روز پس از تاجگذاری "محمدعلیشاه" قاجار توسط معاون خود به مجلس شورای ملی معرفی كرد