تبیان، دستیار زندگی

پیامبر صلى الله علیه و آله:

كَفّارَةُ الاِغتیابِ أَن تَستَغفِرَ لِمَنِ اغتَبتَهُ؛

كفّاره غیبت این است كه براى شخصى كه از او غیبت كرده اى، آمرزش بطلبى.

(امالى طوسى، ص 192)

امام على علیه السلام :

اَلسامِعُ لِلغیبَةِ كَالمُغتابِ؛

شنونده غیبت، مانند غیبت كننده است.

(غررالحكم، ج1، ص 307، ح1171)

امام صادق علیه السلام:

إِذا جاهَرَ الفاسِقُ بِفِسقِهِ فَلا حُرمَةَ لَهُ وَ لا غیبَةَ؛

هرگاه شخص فاسق و گنهكار آشكارا گناه كند، نه حرمتى دارد و نه غیبتى.

(بحارالأنوار، ج75، ص253، ح32)

امام صادق علیه السلام:

اَلغیبَةُ أَن تَقولَ فى أَخیكَ ما سَتَرَهُ اللّه  عَلَیهِ وَ أَمَّا المرُ الظّاهِرُ فیهِ مِثلُ الحِدَّةِ وَ العَجَلَةِ فَلا؛

غیبت آن است كه درباره برادرت چیزى بگویى كه خداوند آن را پوشیده نگه داشته است، اما (گفتن) خصلتهاى آشكارى چون تندخویى و شتابزدگى غیبت نیست.

(بحارالأنوار، ج75، ص246، ح7)

پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنِ اغتابَ مُسلِما أَو مُسلِمَةً لَم یَقبَلِ اللّه  صَلاتَهُ وَ لا صیامَهُ أَربَعینَ یَوما وَ لَیلَةً إِلاّ أَن یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ؛

هر كس از مرد یا زن مسلمانى غیبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذیرد مگر این كه غیبت شونده او را ببخشد.

(بحارالأنوار، ج75، ص 258، ح53)

پیامبر صلى الله علیه و آله:

أَتَدرونَ مَا الغیبَةُ؟ قالوا: اَللّه  وَرَسولُهُ أَعلَمُ، قالَ: ذِكرُكَ أَخاكَ بِما یَكرَهُ قیلَ: أَرَأَیتَ إِن كانَ فى أَخى ما أَقولُ؟ قالَ: إِن كانَ فیهِ ما تَقولُ فَقَدِ اغتَبتُهُ وَإِن لَم یَكُن فیهِ ما تَقولُ فَقَد بَهَتَّهُ؛

آیا مى دانید غیبت چیست؟ عرض كردند: خدا و پیامبر او بهتر مى دانند. فرمودند: این كه از برادرت چیزى بگویى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى گویم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى گویى در او باشد، غیبتش كرده اى و اگر آنچه مى گویى در او نباشد، به او تهمت زده اى.

(الترغیب و الترهیب، ج3، ص515، ح31)

امام عسكرى سلام الله علیه:

جُعِلَتِ الخَبائِثُ فی بَیتٍ وجُعِلَ مِفتاحُهُ الكِذبَ.


همه پلیدى‏ ها را در خانه‏ اى نهادند و كلید آن، دروغ است.

میزان الحكمة- ح 17410

امام على علیه السلام:

تَحَرِّى الصِّدقِ وَ تَجَنُّبُ الكَذِبِ اَجمَلُ شیمَةٍ وَ اَفضَلُ اَدَبٍ؛

راستگو بودن و پرهیز نمودن از دروغ، زیباترین اخلاق و بهترین ادب است.

(كافى، ج 8 ، ص 150، ح 132)

پیامبر صلى الله علیه و آله:

نشان منافق سه چیز است: 1 - سخن به دروغ بگوید . 2 - از وعده تخلف کند .3 - در امانت خیانت نماید .

(صحیح مسلم، کتاب الایمان، ح 89)

پیامبر صلى الله علیه و آله:

ثَلاثٌ مَن كُنَّ فیهِ فَهُوَ مُنافِقٌ وَ اِن صامَ وَ صَلّى وَحَجَّ وَاعتَمَرَ وَقالَ «اِنّى مُسلِمٌ» مَن اِذا حَدَّثَ كَذِبَ وَ اِذا وَعَدَ اَخلَفَ وَ اِذَا ائتُمِنَ خانَ؛

سه چیز است كه در هر كس باشد منافق است اگر چه روزه دارد و نماز بخواند و حج و عمره كند و بگوید من مسلمانم، كسى كه هنگام سخن گفتن دروغ بگوید و وقتى كه وعده دهد تخلف نماید و چون امانت بگیرد، خیانت نماید.

(نهج الفصاحه، ح 1280)