• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
تعداد مطالب : 5258
تعداد نظرات : 1199
زمان آخرین مطلب : 3674روز قبل
رمضان

آداب و رسوم مردم مازندران در ماه رمضان

 

رسوم مردم مازندران, ماه رمضان, ماه مبارک رمضان

مردم استان مازندران ماه مبارك رمضان را در حالی آغاز كردند كه روزه اولی‌ها مثل همیشه بر سر سفره افطار متبرك شمرده می‌شوند.

ماه مبارك رمضان ماه توبه، ماه محو گناهان، ماه سلام و اسلام است كه مردم استان مازندران با امید به دست آوردن بازگشت به خویشتن از راه پیروزی بر طاغوت نفس، روزه‌شان را آغاز كردند.

ماه رمضان در فرهنگ عامه ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد و در تمامی شهرهای كشور ماهی مقدس به شمار می‌رود.

 

از جمله آداب و رسوم و اعتقادات مردم در این ماه نذورات مختلفی است كه مردم به آن توجه خاصی دارند. مردم استان مازندران برای برآورده شدن آرزوها و ارتباط معنوی با خدا سه روز مانده به ماه مبارك رمضان را روزه می‌گیرند.

در مازندران افرادی كه حاجتی داشته باشند برای برآورده شدن آن نذر ختم انعام می‌كنند و برای این كار از كسانی كه در قرائت قرآن تبحر دارند دعوت می‌كنند و به هنگام خواندن قرآن مقداری نمك، چند قرص نان و چند ظرف آب در سینی بزرگی می‌گذارند و در مجلس قرار می‌دهند.

پس از خواندن سوره انعام افراد روزه خود را با غذاهایی كه در سینی قرار دارد باز می‌كنند و نان‌های باقی‌مانده را به عنوان تبرك در سفره نان قرار می‌دهند تا بركت پیدا كند و در ادامه صاحب مجلس سفره افطار را پهن می‌كند.

 

قدیم در مازندران رسم بود افرادی كه فرزند پسر می‌خواستند نذر می‌كردند كه در طول ماه مبارك رمضان مردم را برای خوردن سحری بیدار كنند، به این صورت كه یك پیت حلبی خالی به گردن خود می‌آویختند و با چوب به آن ضربه می‌زدند تا مردم برای سحری بیدار شوند كه البته این رسم‌ها هم‌اكنون از بین رفته است.

 

نذر حلوا از دیگر نذورات مردم این منطقه است كه در شب 15 ماه مبارك رمضان هم‌زمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع) زنان به عنوان نذر قند، چای، خرما و زغال به مسجد می‌برند كه این كار تا پایان ماه مبارك رمضان ادامه دارد.
همچنین در كنار این مواد حلوا، آش، زولبیا و بامیه سنتی، فرنی، آبگوشت و باقلای پخته با پلو به میان روزه‌داران می‌برند.



‌قدیم در ساری در زمان افطاری هر كسی كه نذر داشت مجمعه‌ای از كل نذورات خود را به عنوان افطاری درست می‌كرد و به زندان شهر می‌برد.


در خصوص عزاداری مردم مازندران از شب نوزدهم تا آخر ماه رمضان می‌توان گفت که  مردم استان در این شب‌ها در مدح امام علی (ع) شعر می‌گویند و مردم نذورات خود را به صورت پول داخل كشكول می‌گذارند، در آن شب خرما، شربت زعفرانی و فرنی به عنوان نذورات به روزه‌داران داده می‌شود.

 

روزه‌سری
كسانی كه در مازندران برای نخستین بار به سن تكلیف می‌رسند و روزه می‌گیرند تا زمانی كه از جانب بزرگ‌ترها به عنوان روزه‌سری هدیه‌ای نگیرند، افطار نمی‌كنند.

معمولاً این هدایا شامل چادر نماز و طلاجات برای دختران، پول و انواع نقره‌جات قدیمی برای پسران است.

رسوم مردم مازندران, ماه رمضان, ماه مبارک رمضان

سحر و افطار
مازندرانی‌ها بر این اعتقادند كه سحر را نمی‌خوابند، زیرا نماز نافله شب می‌خوانند و به ویژه مناجات حضرت امیر در مسجد امیر را به نام مولا یا مولا زمزمه می‌كنند.

مردم استان مازندران یا با صدای خروس و یا با سحر‌خوانی آواز‌خوانان خود را برای سحر آماده می‌‌كنند.

 

سحر‌خوانان با صدای بلند می‌خواندند: سحر شد بپا خیز هنگام نماز است و همسایه‌ها نیز با این آواز دیگران را برای سحری در صورت خواب بودن بیدار می‌كردند.
قرائت مناجات ابوحمزه ثمالی و خواندن یك جزء از قرآن توسط با‌سوادان از دیگر سنت‌های مردم مازندران بوده است.

 

ساك با كوكو، تخم مرغ و برنج و در قدیم نیز قرقناق از غذاهای محلی مازندران بود كه اعتقاد داشتند خوردن این غذاها در طول روز مانع گرسنگی و ضعف می‌شود.


دعوت از اقوام و فامیل به افطاری یكی از مهم‌ترین مراسمی است كه مردم مناطق مازندران به آن پایبند هستند.

 

وداع با ماه مبارك رمضان
این مراسم در مازندران از شب 27 ماه مبارك رمضان برگزار می‌شود.

در این شب‌ها مداحان و مبلغان دینی ندای خوش‌‌ الوداع با رمضان، الوداع شهر نور و القرآن را سروده و با اشعار زیبایی از سروده‌های محلی با ماه رمضان وداع می‌كنند و برای ورود به ماه شوال و بزرگ‌ترین عید اسلامی آماده می‌شوند.  

 

در این ماه فوت كردن به قند و بستن گره به نخ هنگام خواندن دعای جوشن كبیر و دادن آن به مریض برای شفا نیز رسم است.

مردم مازندران در شب ضربت خوردن حضرت علی (ع) خوردن شیرینی را حرام می‌دانند.

منبع:ido.ir

چهارشنبه 19/4/1392 - 14:34
اهل بیت

آیا انبیاء هم گناه می کنند؟

ما از آن جهت که از سویی خودمان گناهکاریم و از سویی دیگر آشنایی زیادی با ادبیات، معارف و علوم دینی نداریم، تا با واژه‌هایی چون: ذنب (جمع ذنوب)، یا توبه و استغفار مواجه می‌شویم، گمان می‌کنیم که لابد یک گناه (معصیتی) انجام گرفته است و این توبه و استغفار برای آن بوده است
  یکی از سوالاتی که امروز ه خیلی مطرح است این است که انبیا با اینکه معصوم هستند و گناهی از آنها سر نمی زند پس چرا استغفار می کنند.

به عنوان مثال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله تصریح شده است:

«إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِینًا * لِیَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْكَ وَیَهْدِیَكَ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا»

ترجمه: ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه] پیروزى درخشانى * تا خداوند از ذنوب گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت‏خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت كند.

متأسفانه در اکثر ترجمه‌ها بدون هیچ توضیحی این «ذنب» را گناه و معصیت الهی ترجمه کرده‌اند و سبب شده تا شبهات فراوان‌تر گردد. از یک سو انسان از خود می‌پرسد: مگر پیامبر اکرم (ص) در گذشته و حتی آینده‌ای (العیاذ بالله) اهل گناه بوده است، پس عصمت چه می‌شود؟ و از سوی دیگر خدا چرا بابت گناه پیامبر اکرم (ص) به او فتح کعبه را می‌دهد تا سبب بخشش آنها شود، در حالی که دیگران را برای گناه عقوبت می‌نماید؟!

معنای ذنب گناه و معصیت نمی‌باشد:

اما ذنب، در اصل به معنای دم حیوان است که به او چسبیده است. مثلاً به دم عقرب می‌گویند «‌ذَنَبُ العَقْرب» و حال آن عقرب که اختیاری ندارد و مکلف نیست تا با سرپیچی از فرمان گناه کند.

پس هر چه که به انسان بچسبد و سابقه و لاحقه او گردد، ذنب نامیده می‌شود و گناه و معصیت نیز از آن جهت که تا پاک نشود به انسان می‌چسبد و تا قیامت همراه انسان است، «ذنب یا جمع آن ذنوب» نامیده می‌شود.

گاهی بزرگان و معصومین از سوی کفار متهم می‌شدند و به آنها بر چسب‌هایی چون شاعر، ساحر، مجنون و ... زده می‌شد و این سابقه در اذهان عمومی با آنها بود و اغلب از سوی کفار به خاطر نفی خدایان کاذب و نیز مقابله با ظالمین (گناهکار) قلمداد می‌شدند.

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، در میان سایر انبیا، بیش از دیگران در معرض این اتهامات و برچسب‌ها بودند، لذا خدا فرمود: فتح، گشایش و موفقیتی می‌دهم که همه این برچسب‌ها را پوشش می‌دهد.

غفران نیز یعنی پوشش. یعنی ناخوشایند و آثارش را پوشش دهد. خداوند متعال کریم است، وقتی ذنب یا حتی گناهی را ببخشد، کاملاً آن را با آثارش با هم پوشش می‌دهد.

معنای توبه نیز الزاماً بازگشت از گناه نمی‌باشد:

توبه نیز یعنی بازگشت و الزامی ندارد که به بازگشت از گناه و معصیت اختصاص داشته باشد. بلکه هر گاه بنده متوجه خدایش شد، «توبه» است، از گناهش نیز به سوی خدا برگردد، توبه است.

خداوند متعال خود «توّاب» است، یعنی زیاد و مکرر نظر لطف و کرمش را به بنده‌اش باز می‌گرداند. لذا فرمود: انبیا و اوصیا و اولیای الهی تواب هستند، مؤمنین و مؤمنات تواب (زیاد توبه کننده) هستند. نه این که لابد زیاد گناه می‌کنند.

از این رو توبه و استغفار خود  از عبادت‏هاى بزرگ و از مصادیق بارز تعظیم خداوند متعال شمرده شده‌اند و دائم الاستغفار بودن از علائم اهل تقوا و ایمان و شرط بندگی است و آنکه مداومت بر استغفار نداشته باشد در منطق قرآن کریم و اهل بیت (علیهم السلام) مؤمن حقیقی نیست. امام صادق (علیه السلام) فرمودند:

«الاستغفار، و قول «‌لا إله إلّا اللّه» خیر العبادة ـــ یعنی: استغفار و گفتن لا إله إلّا اللّه بهترین عبادت است».

حسنات الابرار، سیئات المقربین:

نکته‌ی دیگر آن که «حسنات الابرار، سیئات المقربین» است - یعنی بسیاری از حسنه‌های نیکان، گناهان مقربین محسوب می‌گردد. به عنوان مثال اگر بنده هفته‌ای یک شب نماز شب بخوانم، کار حسنه‌ای انجام داده‌ام، اما برای یک فرد مؤمن و صالح، این سیئه و بدی است که فقط هفته‌ای یک شب نماز شب بخواند.

اولیای الهی حتی لحظه‌ای توجه به امور دنیوی که البته چاره‌ای هم از آن نداشتند را برای خود در محضر و مقام عزّ ربوبی گناهی نابخشودنی قلمداد می‌کردند و لذا توبه و استغفار می‌نمودند.

و البته در آموزه‌های عرفانی در مراتب وجود مباحث دیگری نیز مطرح است که ورود به آن خارج از مجال این مختصر است.



منبع:جام

چهارشنبه 19/4/1392 - 14:30
عقاید و احکام

هفت راهکار برای حضور قلب در نماز

بدست آوردن آنچنان معرفتى كه دنیا را در نظر انسان كوچك و خدا را در نظر انسان بزرگ كند، تا هیچ كار دنیوى نتواند به هنگام راز و...
 1- بدست آوردن آنچنان معرفتى كه دنیا را در نظر انسان كوچك و خدا را در نظر انسان بزرگ كند، تا هیچ كار دنیوى نتواند به هنگام راز و نیاز با معبود نظر او را به خود جلب و از خدا منصرف سازد.
2 - توجه به كارهاى پراكنده و مختلف، معمولا مانع تمركز حواس است و هر قدر انسان، توفیق پیدا كند كه مشغله هاى مشوش و پراكنده را كم كند به حضور قلب در عبادات خود كمك كرده است.
3 - انتخاب محل و مكان نماز و سایر عبادات نیز در این امر، اثر دارد، به همین دلیل، نماز خواندن در برابر اشیاء و چیزهایى كه ذهن انسان را به خود مشغول مى دارد مكروه است و همچنین در برابر درهاى باز و محل عبور و مرور مردم، در مقابل آیینه و عكس و مانند اینها، به همین دلیل مساجد مسلمین هر قدر ساده تر و خالى از زرق و برق و تشریفات باشد بهتر است چرا كه به حضور قلب كمك مى كند.
4 - پرهیز از گناه نیز عامل مؤ ثرى است، زیرا گناه قلب را از خدا دور مى سازد و از حضور قلب مى كاهد.
5 - آشنایى با معنى نماز و فلسفه افعال و اذكار آن، عامل مؤ ثر دیگرى است.
6 - انجام مستحبات نماز و آداب مخصوص آن چه در مقدمات و چه در اصل نماز نیز كمك مؤثرى به این امر مى كند.
7 - از همه اینها گذشته این كار، مانند هر كار دیگر نیاز به مراقبت و تمرین و استمرار و پیگیرى دارد، بسیار مى شود كه در آغاز انسان در تمام نماز یك لحظه كوتاه قدرت تمركز فكر پیدا مى كند، اما با ادامه این كار و پیگیرى و تداوم آنچنان قدرت نفس پیدا مى كند كه مى تواند به هنگام نماز دریچه هاى فكر خود را بر غیر معبود مطلقا ببندد.

"برگرفته از تفسیر نمونه"

منبع:برکت نماز

چهارشنبه 19/4/1392 - 14:29
عقاید و احکام
کلام حضرت امیر (ع)

اصلی ترین صفات مومن چیست؟

 آینده نگری و نگاه به غایت توجه به علل غایی از آموزه های دینی است، در باورهای مکاتب نوین توجه به غایت و علل غایی رنگ باخته. بی توجهی به فلسفه خلقت انسان را به پوچ گرائی سوق می دهد.
اسلام در جای جای آموزه های خود مومنین را به تدبر و اندیشه فرا می خواند. تدبر در آفرینش آسمان و زمین و در آثار و ویژگی های مخلوقات و نیز تدبر در آیات انفسی و آفاقی ما را به زندگی و عقلانیت مطلوب دعوت می کند. اسلام خواهان زندگی عقلانی است که در آن تمامی قوای بشری برای برپائی جامعه ای مملو از احسان و عدالت به فعلیت برسد. فرد فرد جامعه از استعداد برخوردار بوده و این استعدادها شکوفا شود. البته زندگی دنیا پل و مزرعه آخرت است. هدف از خلقت شناخت و عبادت و قرب الهی است. دنیا منزل گاهی است که در آن مدتی اقامت کرده و خود را برای سفر جاودانه آماده می سازیم. حضرت علی(ع) در خطبه 214 در این خصوص آورده اند:
«این نصیحت را به قیمت قبولش از من بپذیرید (که جز قبول آن پاداشى از شما نمی طلبم) و از مرگ پیش از رسیدنش بر حذر باشید، انسان نباید در این کوتاه مدت عمرش و اقامت‏اندکش در این جایگاه، نظر افکند تا آن را به منزلگاهى بهتر مبدل سازد، باید براى جائى که‏ وى را مى‏برند و براى شناسائى خانه دیگرش کوشش کند. خوشا به حال آن کس که قلبى‏سلیم دارد: از کسى که هدایتش مى‏کند اطاعت و از آنکه وى را به پستى مى‏کشاند دورى‏جوید،به راه امن و درست‏ با بینائى کسى که بینایش سازد برسد،به اطاعت آن کس که به‏هدایت دعوتش کند گردن نهد و به سراى هدایت پیش از آنکه درهایش بسته شود و اسبابش‏ قطع گردد مبادرت ورزد، در توبه را بگشاید و گناه را از بین ببرد، اگر چنین کند بر جاده‏حق قرار گرفته و به راه راست و وسیع حق هدایت‏شده است».

خلقت انسان برای چیست؟


آینده نگری و نگاه به غایت توجه به علل غایی از آموزه های دینی است. باید تدبر کرد از کجا آمدیم و به کجا خواهیم رفت. اساسا خلقت انسان برای چیست؟ متاسفانه در باورهای مکاتب نوین توجه به غایت و علل غایی رنگ باخته. بی توجهی به فلسفه خلقت انسان را به پوچ گرائی سوق می دهد.
در چند آیه قرآن علل آفرینش انسان مورد اشاره قرار گرفته است. غایت نهائی خلقت قرب به خداوند متعال است و انسان می بایست تمام تلاش خود را برای وصول به این مقام والا به کار گیرد. مومن کسی است که حالت خوف و رجاء دارد . امری بینابین. نه از پیروزی ها چنان شاد و سرخوش می شود که باد غرور در سر بپروراند و نه از شکست ها چنان ناراحت می شود که از ناامیدی زندگی او به اضمحلال کشیده شود. به رحمت الهی دلبسته است و از عذاب الهی لرزان.
امام علی علیه السلام در خطبه نورانی دیگری به برخی از صفات مومن که تفکر و اندیشه را سرلوحه کار خویش قرار می دهد اشاره کرده اند. در خطبه 193 نهج البلاغه صفات و روحیات و اعمال پرهیزکاران بوضوح شرح داده شده است. امام در این خطبه می فرمایند:
(پرهیزکاران) در شب همواره بر پا ایستاده‏ اند، قرآن را شمرده و با تدبر تلاوت ‏مى‏ کنند، با آن جان خویش را محزون مى‏ سازند و داروى درد خود را از آن مى‏ گیرند، هر گاه به آیه‏ اى برسند که در آن تشویق باشد با علاقه فراوان به آن روى آورند و روح‏ و جانشان با شوق بسیار در آن خیره شود و آن را همواره نصب العین خود مى‏سازند و هر گاه به آیه‏اى برخورد کنند که در آن بیم باشد، گوش هاى دل خویشتن را براى شنیدن آن باز مى‏کنند و صداى ناله و به هم خوردن‏ زبانه‏ هاى آتش با آن وضع مهیبش در درون گوششان طنین انداز است، آنها در پیشگاه ‏خدا به رکوع مى‏ روند و جبین و دست و پا به هنگام سجده بر خاک مى ‏سایند و از او آزادى‏ خویش را از آتش جهنم درخواست می کنند. 

گناهانى را که ‏نمی دانند بیامرز! 


و اما در روز دانشمندانى بردبار و نیکوکارانى باتقوا هستند، ترس و خوف بدن هاى‏ آنها را همچون چوبه تیرى لاغر ساخته، چنان که ناظران، آنها را بیمار مى‏پندارند، اما هیچ بیمارى در وجودشان نیست‏ بیخبران مى‏پندارند آنها دیوانه‏اند در حالى که اندیشه‏اى ‏بس بزرگ آنان را به این وضع در آورده است. 
از اعمال اندک خویش خشنود نیستند و اعمال فراوان خود را زیاد نمى‏بینند، آنان‏خویش را متهم مى‏سازند و از کردار خود خوفناکند. هر گاه یکى از آنها ستوده شود از آن‏چه در باره‏اش گفته شده در هراس مى‏افتد و مى‏گوید: من از دیگران نسبت‏ به خود آگاه ترم!و پروردگارم به اعمالم از من آگاه‏تر است. 
(مى‏ گوید)بار پروردگارا ما را در مورد گناهانى که به ما نسبت مى‏ دهند مؤاخذه مفرما! و نسبت ‏به نیکى‏ هائی که درباره ما گمان مى‏ برند ما را از آن برتر قرار ده! و گناهانى را که ‏نمی دانند بیامرز! 
از نشانه‏ هاى آنان این است: در دین نیرومند، نرم خو و دور اندیش، با ایمانى مملو از یقین، حریص در کسب‏ دانش، و داراى علم توام با حلم،میانه‏ رو در حال غنا، در عبادت خاشع، در عین تهیدستى‏ آراسته،در شدائد بردبار، طالب حلال، در راه هدایت‏ با نشاط، از طمع دور، اعمال نیک‏را انجام مى‏ ورد و تمام فکرش یاد خدا است، مى‏ خوابد اما ترسان است و بر می خیزد شادمان است ترس او از غفلت و شادمانى او به خاطر فضل و رحمتى است که به او رسیده، هرگاه نفس او در انجام وظائفى که خوش ندارد سرکشى کند او هم از آنچه دوست‏ دارد محرومش می سازد. 
روشنى چشمش در چیزى است که زوال در آن راه ندارد، و بى علاقه‏ گى و زهدش در چیزى است که باقى نمى‏ ماند، علم و حلم را به هم آمیخته و گفتار را با کردار هم آهنگ ساخته، آرزویش را نزدیک مى‏ بینى، لغزشش را کم، قلبش را خاشع، نفسش را قانع، خوراکش را اندک، آموزش را آسان،دینش را محفوظ، شهوتش را مرده و خشمش ‏را فرو خورده است؛ همگان به خیرش امیدوار و از شرش در امانند، اگر در میان غافلان ‏باشد جزو ذاکران محسوب مى‏گردد، و اگر در میان ذاکران باشد جزو غافلان محسوب ‏نمی شود. 
ستمکار (پشیمان) را مى‏بخشد و به آنکه محرومش ساخته عطا می کند، با آن کس که ‏پیوندش را قطع کرده مى‏پیوندد، از گفتار زشت و ناسزا بر کنار است،گفته‏هایش نرم،بدی هایش‏پنهان و نیکی هایش آشکار است. 
نیکى‏هایش رو کرده و شرش رخ بر تافته است.در شدائد و مشکلات خونسرد و آرام‏در برابر ناگواری ها شکیبا و بردبار،و در موقع نعمت و راحتى سپاسگزار است، نسبت‏ به کسى که‏ دشمنى دارد، ظلم نمى‏ کند و به خاطر دوستى با کسى مرتکب گناه نمی شود پیش از آنکه شاهد و گواهى بر ضدش اقامه شود خود به حق اعتراف مى‏ کند، آنچه را به او سپرده‏ اند ضایع نمى‏ کند، و آنچه را به او تذکر داده‏ اند به فراموشى نمى‏ سپارد، مردم را با نام هاى زشت نمى‏ خواند،به همسایه‏ ها زیان نمى‏ رساند،مصیبت زده را شماتت نمى کند، در محیط باطل‏ وارد نمى‏ گردد و از دائره حق بیرون نمى‏ رود. اگر سکوت کند سکوتش وى را مغموم نمی سازد،و اگر بخندد صدایش به قهقهه بلند نمى‏ شود، اگر به او ستمى(از دوستان) شود صبرمى‏ کند تا خدا انتقام وى را بگیرد.
خود را در سختى قرار مى ‏دهد اما مردم از دستش در آسایشند، خود را به خاطر آخرت ‏به زحمت مى‏ اندازد و مردم را در راحتى قرار مى‏ دهد، کناره‏ گیرى او از کسانى که دورى مى‏ کند از روى زهد و به خاطر پاک ماندن است و معاشرتش با آنان که نزدیکى دارد توام با مهربانى و نرمش است، دورکشى ‏اش از وى تکبر و خود برتر بینى نیست،و نزدیکیش بخاطرمکر و خدعه نخواهد بود».



چهارشنبه 19/4/1392 - 14:28
رمضان

این که می گویند درماه رمضان شیطان در زنجیر است، چقدر مستند است؟

یکی از سخنان پیامبر اسلام(ص) در مورد آثار و برکات ماه مبارک رمضان که در منابع معتبر روایی؛
پاسخ تفصیلی

 یکی از سخنان پیامبر اسلام(ص) در مورد آثار و برکات ماه مبارک رمضان که در منابع معتبر روایی؛ نظیر کتاب کافی، تهذیب و... آمده است. روایتی است که در آن این جمله آمده است: «آن هنگام که هلال ماه رمضان سر برآورد، شیطان‏ هاى رانده شده به زنجیر کشیده مى‏شوند». این روایت از طریق امام باقر (ع) از جد بزرگوارش نقل شده است: «أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عُلْوَانَ عَنْ عَمْرِو بْن‏ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یُقْبِلُ بِوَجْهِهِ إِلَى النَّاسِ فَیَقُولُ یَا مَعْشَرَ النَّاسِ إِذَا طَلَعَ هِلَالُ شَهْرِ رَمَضَانَ غُلَّتْ مَرَدَةُ الشَّیَاطِینِ وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ أَبْوَابُ الْجِنَانِ وَ أَبْوَابُ الرَّحْمَةِ وَ غُلِّقَتْ أَبْوَابُ النَّارِ وَ اسْتُجِیبَ الدُّعَاءُ وَ کَانَ لِلَّهِ فِیهِ عِنْدَ کُلِّ فِطْرٍ عُتَقَاءُ یُعْتِقُهُمُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ وَ یُنَادِی مُنَادٍ کُلَّ لَیْلَةٍ هَلْ مِنْ سَائِلٍ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ اللَّهُمَّ أَعْطِ کُلَّ مُنْفِقٍ خَلَفاً وَ أَعْطِ کُلَّ مُمْسِکٍ تَلَفاً...»؛[1] پیامبر خدا (ص) همواره چون به هلال ماه رمضان مى ‏نگریست، رو به قبله نموده و مى ‏فرمود: «اللهم اهله علینا بالامن و الایمان و السلامة و الاسلام و العافیة المجللة و الرزق الواسع و دفع الاسقام و تلاوة القرآن و العون على الصلاة و الصیام اللهم سلمنا لشهر رمضان و سلمه لنا و تسلمه منا حتى ینقضى شهر رمضان و قد غفرت لنا»؛ خدایا این ماه را بر ما نو کن، با امنیت، ایمان، تندرستى، مسلمانى، عافیت سراپا، روزی فراوان، دفع بیماری، تلاوت قرآن و کمک بر نماز و روزه. خدایا ما را برای رمضان سالم نگهدار و ماه رمضان را برای ما، و بپذیر از ما، تا این که ماه رمضان به اتمام رسد، و ما را آمرزیده باشى.

پس آن گاه رو به مردم نموده و مى ‏فرمود: اى مسلمانان! آن هنگام که هلال ماه رمضان سر برآورد، شیطان‏ هاى رانده شده به زنجیر کشیده مى ‏شوند، درهاى آسمان و درهاى بهشت و درهاى رحمت گشوده، و درهاى دوزخ فرو بسته خواهد شد. خواسته‏ ها بر آورده مى ‏شوند، و هنگام هر افطار خداوند را آزاد شدگانى است که آنان را از آتش دوزخ برهاند، و هر شب نداگرى ندا سر دهد: آیا خواهنده ‏اى هست؟ آیا آمرزش خواهى هست؟ خدایا! هر انفاقگرى را پاداشى جایگزین و هر بخیلى را تباهى ده.

بنابر این، چنان که در این روایت آمده، یکی از برکات ماه رمضان این است که شیطانی که هر لحظه در گمراه کردن انسان به کمین نشسته، به بند کشیده شده است.

البته، گفتنی است که در بند بودن شیطان، به معنای این نیست که از جانب او هیچ کوشش و تلاشی علیه ما صورت نمی گیرد، این سخن رسول خدا (ص) می تواند کنایه از این باشد که یکی از اسباب و عوامل گناه که شیطان باشد، قدرت اغواگری او در این ماه محدود شده، و این به بدان معنا نیست که چون در بند است نمی تواند کاری انجام دهد! چه بسا انسان در زندان گرفتار است و از همان درون زندان از طرق مختلف، حتی با ایما و اشاره ارتباطش را با بیرون بر قرار می کند. شیطان نیز این گونه است، او اگرچه در بند باشد باز از تلاش و کوشش در گمراه کردن انسان کوتاهی و سستی نمی کند.

شایان توجه است که در واقع همیشه نیز این گونه نیست که شیطان در ارتکاب گناه و معاصی ما صد در صد دخیل و مقصر باشد. بسیاری از گناهانی را که انسان مرتکب می شود، با توجه به گناه و نافرمانی بودنش نسبت به خدا، خود وی انجام می دهد. همان گونه که می دانیم، شیطان هیچ گاه انسان را مجبور به فرمان خویش نمی کند، بلکه طبق صریح قرآن او دعوت به نافرمانی از خدا و دستوراتش می کند،[2] اما این خود انسان است که با اختیار خود به جای لبیک به دعوت پیامبران، دعوت شیطان را اجابت می کند، آن وقت او را مقصر می گیرد، در حالی که همین انسان دعوت پیامبران الاهی را نیز در جهت سعادت به همراه داشت.

بنابر این، سخن رسول خدا به این معنا نیست که چون شیطان در این ماه در حبس است، پس خیال ما از بابت گناه راحت باشد و یا اگر گناهی انجام می شود، پس معنای در بند بودن شیطان چیست؟



[1]. کلینی، کافی، ج 4، ص 67، دارالکتب الاسلامیة، تهران، 1365ش.

[2]. «و شیطان، هنگامى که کار تمام مى‏شود، مى‏گوید: «خداوند به شما وعده حق داد و من به شما وعده (باطل) دادم، و تخلّف کردم! من بر شما تسلّطى نداشتم، جز اینکه دعوتتان کردم و شما دعوت مرا پذیرفتید! بنا بر این، مرا سرزنش نکنید خود را سرزنش کنید! نه من فریادرس شما هستم، و نه شما فریادرس من! من نسبت به شرک شما درباره خود، که از قبل داشتید، (و اطاعت مرا همردیف اطاعت خدا قرار دادید) بیزار و کافرم!» مسلّماً ستمکاران عذاب دردناکى دارند»!
منبع:اسلام کوئست
چهارشنبه 19/4/1392 - 14:27
رمضان

برترین كار در ماه مبارك رمضان چیست؟

روزى رسول خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم براى ما خطبه‏اى ایراد كرد و فرمود : اى مردم ! همانا ماه با بركت و رحمت و آمرزش به شما روى آورده است . این ماه...


امیر المؤمنین علیٌّ علیه‏السلام :

إنَّ رسولَ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم خَطَبَنا ذاتَ یَومٍ فقالَ : أیُّها الناسُ ، إنّهُ قد أقبَلَ إلَیكُم شَهرُ اللّه بالبَرَكَةِ والرّحمَةِ والمَغفِرةِ ، شَهرٌ هُو عِندَ اللّه أفضَلُ الشُّهورِ ، وأیّامُهُ أفضَلُ الأیّامِ ، ولَیالِیهِ أفضَلُ اللَّیالِی ، وساعاتُهُ أفضَلُ الساعاتِ ، هُو شَهرٌ دُعِیتُمْ فیهِ إلى ضِیافَةِ اللّه وجُعِلتُم فیهِ مِن أهلِ كَرامَةِ اللّه ، أنفاسُكُم فیهِ تَسبیحٌ ، ونَومُكُم فیهِ عِبادَةٌ ، وعَمَلُكُم فیهِ مَقبولٌ ، ودُعاؤكُم فیهِ مُستَجابٌ ... فَقُمتُ فقلتُ : یا رسولَ اللّه ، ما أفضَلُ الأعمالِ فیهذا الشَّهرِ ؟ فقالَ : یا أباالحسنِ ، أفضَلُ الأعمالِ فی هذا الشَّهرِ الوَرَعُ عن مَحارِمِ‏اللّه عز و جل .

امام على علیه‏السلام :

روزى رسول خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم براى ما خطبه‏اى ایراد كرد و فرمود : اى مردم ! همانا ماه با بركت و رحمت و آمرزش به شما روى آورده است . این ماه نزد خدا برترین ماه است و روزهایش برترین روزها و شبهایش برترین شبها و ساعتهایش برترین ساعات . در این ماه شما به میهمانى خدا دعوت شده‏اید و در زمره بهره‏مندان از كرامت خداوند قرار گرفته‏اید . در این ماه نفسهاى شما تسبیح خداست و خواب شما عبادت است و اعمال شما پذیرفته و دعایتان به اجابت مى‏رسد ... من برخاستم و عرض كردم : اى رسول خدا ! برترین كارها در این ماه چیست ؟ پیامبر فرمود : اى اباالحسن ! برترین كارها در این ماه خویشتندارى از حرامهاى خداوند عز و جل است .

إمالی الصدوق : 84 / 4 منتخب میزان الحكمة : 242
چهارشنبه 19/4/1392 - 14:26
رمضان

خطبه پیامبر اکرم(ص) در فضیلت ماه رمضان

خبرگزاری مهر ـ گروه دین و اندیشه: از پروردگار خویش با نیت‌هاى صادقانه‏ و دلهاى پاکیزه از گناهان و صفات ناپسند درخواست کنید که به شما براى روزه داشتن در آن و تلاوت قرآن توفیق دهد، همانا بدبخت و بدعاقبت کسى است که در این ماه بزرگ از آمرزش خدا محروم شود.

وَ فِی كِتَابِ فَضَائِلِ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ فِی الْأَمَالِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ وَ فِی عُیُونِ الْأَخْبَارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ بَكْرَانَ النَّقَّاشِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْقَطَّانِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْمُعَاذِیِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ الْمُكَتِّبِ كُلِّهِمْ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ ع قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص خَطَبَنَا ذَاتَ یَوْمٍ فَقَال :

أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ. شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَیَّامِ وَ لَیَالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیَالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ. هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ اللَّهِ أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُكُمْ فِیهِ عِبَادَةٌ وَ عَمَلُكُمْ فِیهِ مَقْبُولٌ وَ دُعَاؤُكُمْ فِیهِ مُسْتَجَابٌ.

 فَاسْأَلُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ بِنِیَّاتٍ صَادِقَةٍ وَ قُلُوبٍ طَاهِرَةٍ أَنْ یُوَفِّقَكُمْ لِصِیَامِهِ وَ تِلَاوَةِ كِتَابِهِ فَإِنَّ الشَّقِیَّ مَنْ حُرِمَ غُفْرَانَ اللَّهِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِیمِ.

 وَ اذْكُرُوا بِجُوعِكُمْ وَ عَطَشِكُمْ فِیهِ جُوعَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ عَطَشَهُ وَ تَصَدَّقُوا عَلَى فُقَرَائِكُمْ وَ مَسَاكِینِكُمْ وَ وَقِّرُوا كِبَارَكُمْ وَ ارْحَمُوا صِغَارَكُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَكُمْ وَ احْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ غُضُّوا عَمَّا لَا یَحِلُّ النَّظَرُ إِلَیْهِ أَبْصَارَكُمْ وَ عَمَّا لَا یَحِلُّ الِاسْتِمَاعُ إِلَیْهِ أَسْمَاعَكُمْ وَ تَحَنَّنُوا عَلَى أَیْتَامِ النَّاسِ یُتَحَنَّنْ عَلَى أَیْتَامِكُمْ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ ارْفَعُوا إِلَیْهِ أَیْدِیَكُمْ بِالدُّعَاءِ فِی أَوْقَاتِ صَلَاتِكُمْ‏ فَإِنَّهَا أَفْضَلُ السَّاعَاتِ یَنْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهَا بِالرَّحْمَةِ إِلَى عِبَادِهِ یُجِیبُهُمْ إِذَا نَاجَوْهُ وَ یُلَبِّیهِمْ إِذَا نَادَوْهُ وَ یُعْطِیهِمْ إِذَا سَأَلُوهُ وَ یَسْتَجِیبُ لَهُمْ إِذَا دَعَوْهُ.

أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَنْفُسَكُمْ مَرْهُونَةٌ بِأَعْمَالِكُمْ فَفُكُّوهَا بِاسْتِغْفَارِكُمْ وَ ظُهُورَكُمْ ثَقِیلَةٌ مِنْ أَوْزَارِكُمْ فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ أَقْسَمَ بِعِزَّتِهِ أَنْ لَا یُعَذِّبَ الْمُصَلِّینَ وَ السَّاجِدِینَ وَ أَنْ لَا یُرَوِّعَهُمْ بِالنَّارِ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ. أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ فَطَّرَ مِنْكُمْ صَائِماً مُؤْمِناً فِی هَذَا الشَّهْرِ كَانَ لَهُ بِذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ عِتْقُ نَسَمَةٍ وَ مَغْفِرَةٌ لِمَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِهِ.

 قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَلَیْسَ كُلُّنَا یَقْدِرُ عَلَى ذَلِكَ فَقَالَ (ص) اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ حَسَّنَ مِنْكُمْ فِی هَذَا الشَّهْرِ خُلُقَهُ كَانَ لَهُ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ یَوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَامُ وَ مَنْ خَفَّفَ فِی هَذَا الشَّهْرِ عَمَّا مَلَكَتْ یَمِینُهُ خَفَّفَ اللَّهُ عَلَیْهِ حِسَابَهُ وَ مَنْ كَفَّ فِیهِ شَرَّهُ كَفَّ اللَّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ أَكْرَمَ فِیهِ یَتِیماً أَكْرَمَهُ اللَّهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ وَصَلَ فِیهِ رَحِمَهُ وَصَلَهُ اللَّهُ بِرَحْمَتِهِ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ قَطَعَ فِیهِ رَحِمَهُ قَطَعَ اللَّهُ عَنْهُ رَحْمَتَهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ تَطَوَّعَ فِیهِ بِصَلَاةٍ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ وَ مَنْ أَدَّى فِیهِ فَرْضاً كَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَدَّى سَبْعِینَ فَرِیضَةً فِیمَا سِوَاهُ مِنَ الشُّهُورِ وَ مَنْ أَكْثَرَ فِیهِ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللَّهُ مِیزَانَهُ یَوْمَ تَخِفُّ الْمَوَازِینُ وَ مَنْ تَلَا فِیهِ آیَةً مِنَ الْقُرْآنِ كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ

أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَبْوَابَ الْجِنَانِ فِی هَذَا الشَّهْرِ مُفَتَّحَةٌ فَاسْأَلُوا رَبَّكُمْ أَنْ لَا یُغَلِّقَهَا عَنْكُمْ وَ أَبْوَابَ النِّیرَانِ مُغَلَّقَةٌ فَاسْأَلُوا رَبَّكُمْ أَنْ لَا یُفَتِّحَهَا عَلَیْكُمْ وَ الشَّیَاطِینَ مَغْلُولَةٌ فَاسْأَلُوا رَبَّكُمْ أَنْ لَا یُسَلِّطَهَا عَلَیْكُمْ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فَقُمْتُ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ فَقَالَ یَا أَبَا الْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ (وسائل ‏الشیعة، ج: 10 ص : 314)

ثُمَّ بَكَى فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا یُبْكِیكَ فَقَالَ یَا عَلِیُّ أَبْكِی لِمَا یَسْتَحِلُّ مِنْكَ فِی هَذَا الشَّهْرِ كَأَنِّی بِكَ وَ أَنْتَ تُصَلِّی لِرَبِّكَ وَ قَدِ انْبَعَثَ أَشْقَى الْأَوَّلِینَ شَقِیقُ عَاقِرِ نَاقَةِ ثَمُودَ فَضَرَبَكَ ضَرْبَةً عَلَى قَرْنِكَ فَخَضَبَ مِنْهَا لِحْیَتَكَ.


قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه‌السلام) فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ ذَلِكَ فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِی فَقَالَ (ع)  فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِكَ.  ثُمَّ قَالَ یَا عَلِیُّ مَنْ قَتَلَكَ فَقَدْ قَتَلَنِی وَ مَنْ أَبْغَضَكَ فَقَدْ أَبْغَضَنِی وَ مَنْ سَبَّكَ فَقَدْ سَبَّنِی لِأَنَّكَ مِنِّی كَنَفْسِی رُوحُكَ مِنْ رُوحِی وَ طِینَتُكَ مِنْ طِینَتِی إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَنِی وَ إِیَّاكَ وَ اصْطَفَانِی وَ إِیَّاكَ وَ اخْتَارَنِی لِلنُّبُوَّةِ وَ اخْتَارَكَ لِلْإِمَامَةِ وَ مَنْ أَنْكَرَ إِمَامَتَكَ فَقَدْ أَنْكَرَ نُبُوَّتِی یَا عَلِیُّ أَنْتَ وَصِیِّی وَ أَبُو وُلْدِی وَ زَوْجُ ابْنَتِی وَ خَلِیفَتِی عَلَى أُمَّتِی فِی حَیَاتِی وَ بَعْدَ مَوْتِی أَمْرُكَ أَمْرِی وَ نَهْیُكَ نَهْیِی أُقْسِمُ بِالَّذِی بَعَثَنِی بِالنُّبُوَّةِ وَ جَعَلَنِی خَیْرَ الْبَرِیَّةِ إِنَّكَ لَحُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَمِینُهُ عَلَى سِرِّهِ وَ خَلِیفَتُهُ عَلَى عِبَادِهِ  (بحارالأنوار ج : 93 ص : 35)

امام رضا(ع) به روایت از پدرش علی‌ بن‌ ابیطالب(ع) از آخرین جمعه از ماه شعبان یکی از سال‌های پربرکت رسالت نبی اکرم خبر داده است که پیامبر در جمع پیروانش خدا را حمد و ثنا گفت و سپس فرمود: «اى مردم! همانا ماه خدا ، همراه با برکت و رحمت و آمرزش ، به شما روى آورده است؛ ماهى که نزد خدا برترینِ ماه هاست و روزهایش برترینِ روزها، شب‌هایش برترینِ شبها و ساعاتش برترینِ ساعات است. ماهى است که در آن به میهمانى خدا دعوت شده اید و از شایستگانِ کرامت الهى قرار داده شده اید. نفس‌هایتان در آن، تسبیح است، خوابتان در آن، عبادت، عملتان در آن، پذیرفته و دعایتان در آن، مورد اجابت است. پس با نیت‌هاى راست و دل‌هاى پاک، از پروردگارتان بخواهید تا براى روزه دارىِ آن و تلاوت کتاب خویش، توفیقتان دهد. چرا که بدبخت، کسى است که در این ماه بزرگ، از آمرزش الهى محروم بماند.

با گرسنگى و تشنگى خود در این ماه، گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت را یاد کنید. به نیازمندان و بینوایانتان صدقه بدهید. به بزرگان خود احترام و بر کوچک‌هایتان ترحم و به بستگانتان نیکى کنید. زبانتان را نگه دارید. چشم‌هایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست بپوشانید. گوشهایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست فرو بندید. به یتیمان مردم، محبت کنید تا بر یتیمان شما محبت ورزند. از گناهانتان به پیشگاه خداوند توبه کنید. در هنگام نمازها، دستانتان را بر آستان او به دعا بلند کنید که آن هنگام (وقت نماز) برترینِ ساعتهاست و خداوند با نظر رحمت به بندگانش مى نگرد و هر گاه با او مناجات کنند پاسخشان مى دهد و چون او را صدا بزنند، جوابشان مى گوید و چون او را بخوانند، اجابتشان مى‌کند.

اى مردم! جان‌هاى شما در گرو کارهاى شماست، پس با طلب آمرزش‌، آنها را آزاد سازید و پشت‌هاى شما از بار گناهانتان سنگین است، پس با طول دادن سجده‌هاى خود آنها را سبک کنید و بدانید که خداوند ـ که یادش والاست ـ به عزت خود، سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده‌کنندگان را عذاب نمى‌کند و در روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان [براى حساب] مى ایستند. آنان را با آتش، هراسان نمى‌سازد.

اى مردم! هر که از شما در این ماه، روزه‌دارى را افطار دهد، پاداشش او براى آن عمل نزد خدا، همچون آزاد کردن یک برده و آمرزش گناهان گذشته اوست. پس گفتند: اى پیامبر خدا! همه ما توانایىِ این کار را نداریم! پیامبر(ص) فرمود: خود را از آتش نگه دارید هر چند با یک دانه خرما. خود را از آتش نگه دارید، هر چند با یک جرعه آب. اى مردم! هر کس اخلاقش را در این ماه نیکو سازد. براى او وسیله عبور از صراط خواهد بود. در آن روز که گام‌ها بر صراط مى‌لغزد و هر کس در این ماه بر بردگان خود آسان بگیرد، خداوند حساب او را سبک خواهد گرفت و هر کس در این ماه شر خود را [از دیگران] باز دارد، خداوند در روز دیدارش، غضب خویش را از او باز خواهد داشت.

هر که در این ماه، یتیمى را گرامى بدارد، در روز دیدار خداوندگرامى اش خواهد داشت و هر که در آن به خویشاوند خود نیکى کند در روز دیدار خداوند با رحمتش به او نیکى خواهد کرد و هر کس در آن از خویشان خود ببرد خداوند در روز دیدار ، رحمتش را از او قطع خواهد نمود و هر کس در آن، نماز مستحبى بخواند براى او دورى از آتش نوشته مى‌شود و هر کس واجبى را در آن ادا کند، پاداش کسى را دارد که هفتاد واجب را در ماه‌هاى دیگر ادا کرده است و هر کس در آن بر من زیاد صلوات بفرستد خداوند در روزى که وزنه اعمال سبک مى شود وزنه اعمال او را بیفزاید و هر کس در آن آیه اى از قرآن تلاوت کند پاداش کسى را دارد که در ماه هاى دیگر ختم قرآن کرده است.

اى مردم! در این ماه، درهاى بهشت بازند. پس از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نبندد و درهاى دوزخ بسته‌اند. پس از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نگشاید و شیطانها در بندند. پس، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما مسلط نسازد.

من(امیرالمومنین(ع)  برخاستم و گفتم: اى پیامبر خدا! برترینِ کارها در این ماه چیست؟ فرمود: «اى ابو الحسن! برترینِ کارها در این ماه، پرهیز از حرامهاى الهى است». سپس گریست. گفتم: اى پیامبر خدا(ص)! سبب گریه شما چیست؟ فرمود: «اى على! بر این مى‌گریم که حرمت تو را در این ماه مى‌شکنند. گویا مى بینم تو در حال نماز براى پروردگار خویشى که نگون‌بخت‌ترینِ اولین و آخرین، همو که برادر پى کننده ناقه قوم ثمود است برمى خیزد و بر فرق سرت ضربتى مى زند و محاسنت، از خون سرت رنگین مى شود»

گفتم : اى پیامبر خدا! آیا در آن حالت، دینم سالم است؟ فرمود: «دینت، سالم است». سپس فرمود : «اى على! هر کس تو را بکشد، مرا کشته است و هر کس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر کس تو را ناسزا گوید، مرا ناسزا گفته است؛ چرا که تو از من هستى، همچون جان من. روح تو ، از روح من است و سرشت تو ، از سرشت من. خداى متعال من و تو را آفرید و من و تو را برگزید و مرا براى پیامبرى و تو را براى امامت، انتخاب کرد، هر کس امامت تو را انکار کند، نبوت مرا انکار کرده است. اى على! تو وصىّ من، پدر فرزندان من ، همسر دختر من و جانشین من بر امتم هستى، در حال حیاتم و پس از مرگم. فرمان تو ، فرمان من است و نهى تو ، نهى من است. سوگند به خدایى که مرا به نبوت برانگیخت و مرا بهترینِ آفریدگان قرار داد، تو حجت پروردگار بر خلق اویى و امین او بر رازش و جانشین او بر بندگانش».

چهارشنبه 19/4/1392 - 14:24
قرآن

چرا قرآن‌کریم به زبان عربی نازل شد؟

حجت‌الاسلام علی شاه علیزاده، کارشناس علوم و تاریخ قرآن، در برنامه پرسمان قرآنی که از رادیو معارف پخش می‌شد، گفت: در آستانه ماه مبارک رمضان و ماه قرآن هستیم، در این ماه دعا‌ها و زیارات بسیاری توصیه شده، اما توصیه و تاکید زیادی هم بر قرائت قرآن شده است.
حجت‌الاسلام علی شاه علیزاده، کارشناس علوم و تاریخ قرآن، در برنامه پرسمان قرآنی که از رادیو معارف پخش می‌شد، گفت: در آستانه ماه مبارک رمضان و ماه قرآن هستیم، در این ماه دعا‌ها و زیارات بسیاری توصیه شده، اما توصیه و تاکید زیادی هم بر قرائت قرآن شده است.

وی ادامه داد: امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید «برای هر چیزی بهاری است اما بهار قرآن، ماه مبارک رمضان است»؛ تشبیه بهار جالب است، در بهار زمین مرده زنده می‌شود، دل‌های ما هم در ماه رمضان زنده می‌شوند، درختان در بهار زنده می‌شوند و شکوفه می‌دهند، دل‌های ما و استعدادهای خفته ما هم در ماه مبارک رمضان به برکت قرآن زنده و شکوفا می‌شوند.

این کارشناس حوزوی ابراز داشت: رسول خدا(صلی الله علیه واله) می‌فرماید «کسی که اولاً قرآن را برای خشنودی خدا قرائت کند، (هدف از قرائت قرآن خشنودی و قربت الی الله باشد) و دوم اینکه قرآن را برای تفقه و فهم دین تلاوت کند، ثوابی که برایش نوشته می‌شود مثل ثوابی است که به فرشتگان، پیامبران و مرسلین می‌دهند»، این نکته را باید توجه داشته باشیم که قرائت قرآن برای تفقه فی الدین باشد یعنی هدف، فهم دین باشد.

حجت‌الاسلام شاه علیزاده گفت: خداوند برای سعادت ما پیام‌هایی در قرآن فرستاده است، وقتی ما قرآن را می‌خوانیم باید بدانیم که در برابر خداوند متعال نشستیم و دارد به ما دستوراتی می‌دهد؛ می‌گوید که این کار را بکن، این کار را نکن این راه سعادت است، این راه شقاوت است، این راه خداست، این راه شیطان است.

وی ادامه داد: باید تلاوت قرآن ما، با این نگاه باشد که دستورات الهی را دریافت کنیم، این ارزش دارد و پاداشی که فرشتگان و پیامبران و مرسلان از خواندن قرآن می‌خواهند ببرند ما هم می‌بریم، خواندن صرف قرآن نورانیت می‌آورد پاداش دارد اما هدف اصلی، آن نیست و باید با تعمق و فهم، آیات را تلاوت کنیم.یکی از مهم‌ترین کارها در ماه مبارک، ختم قرآن است، ختم قرآن در همه ماه‌ها ثواب زیادی دارد اما در ماه رمضان، متفاوت است، پیامبر اکرم(ص) در خطبه‌‌ای در ماه شعبان فرمودند؛ تلاوت یک آیه در این ماه، برابر با یک ختم قرآن است.

وی بیان داشت: چقدر خوب است که ما از این دستور استفاده کنیم و حتی در اوقاتی که داریم راه می‌رویم یا در ماشین هستیم و قرآن در دسترسمان نیست یک سری آیات یا سوره‌هایی را که حفظ هستیم، بخوانیم، چون تلاوت هر آیه و توجه به معنای آن، پاداش یک ختم قرآن را خواهیم برد.وی در پاسخ به پرسش «قرآن کتاب جهانی است، پس چرا به عربی نازل شده است؟» گفت: قرآن کتاب جهانی است، دعوت آن «هُدًی لِلْعَالَمِین» است، اما دعوت قرآن، مراحلی داشته است که از این قرار است: در مرحله اول، رسول خدا، قوم و خویش خودش را به قرآن و اسلام دعوت می‌کند، همان‌طور که آیه «اَنْذِرْ عَشِیرَتِکَ الْاَقْرَبِین» بر این معنا دلالت می‌کند.

وی ادامه داد: مرحله دوم، دعوت کل عرب بود، ملت عرب مخاطبین قرآن بودند، در آن آیه کریمه که فرمود «وَ کَذَلِکَ اَوْحَیْنَا عَلَیْکَ قُرآناً عَرَبِیّاً لِتُنْذِرَ اُمّ الْقُرَی وَ مَنْ حَوْلهَا»؛ ما این گونه قرآن را برای تو به زبان عربی نازل کردیم تا اهل مکه و شهرهای اطراف آن را هشدار دهی، مرحله سوم هم دعوت جهانی پیامبر(صلی الله علیه واله) بود یعنی رسول خدا(صلی الله علیه واله) از طرف خداوند مأمور بود که همه مردم دنیا را به اسلام دعوت کند.

حجت‌الاسلام شاه علیزاده گفت:‌ پیامبر که باید از خانواده و بعد از ملت خودش برای هدایت استفاده کند، طبیعتاً باید با زبانی شروع کند که مطابق با زبان خانواده، عشیره و ملت عرب باشد، بنابراین لازم و ضروری بود که قرآن به زبان عربی بر آن حضرت نازل شود.

وی اظهار داشت: خداوند می‌فرماید «وَ مَا اَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ اِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ؛ ما هیچ پیامبری را به سوی قومی نمی‌فرستیم مگر اینکه به زبان همان قوم باشد»، پیامبر(صلی الله علیه واله) هم به عنوان یک شخص عرب که در عربستان به دنیا آمده و از طرف خداوند رسالتی را داشته است، هرچند رسالت او جهانی باشد، امّا در ابتدای امر باید مخاطبش همان اطرافیان خودش، یعنی ملت عرب باشد، بنابراین طبیعی است که قرآن باید به زبان عربی باشد.

این کارشناس حوزوی در پایان گفت: همه کشورها یک زبان دوم برای ارتباطات با یکدیگر دارند و می‌دانند که اگر می‌خواهند با کل دنیا در ارتباط باشند باید زبان بین المللی، یعنی زبان انگلیسی را بلد باشند، چه اشکال دارد که مسلمانان و جهان اسلام هم یک زبان دوم که زبان قرآن است را بیاموزند و برای ارتباط با دین و آشنایی با اسلام، زبان قرآن را به عنوان زبان دوم انتخاب کنند.

چهارشنبه 19/4/1392 - 14:23
رمضان

حدیث / روزه بى ارزش

قال امیرالمومنین علیه السلام: كم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظما و كم من قائم لیس له من قیامه الا السهر و العناء.

امام على علیه السلام فرمود: چه بسا روزه‏دارى كه از روزه‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏اى ندارد و چه بسا شب زنده‏دارى كه از نمازش جز بیخوابى و سختى سودى نمى‏برد.

نهج البلاغه، حكمت 145 .
چهارشنبه 19/4/1392 - 14:22
رمضان

چهل حدیث رمضانی

قال الله تبارك و تعالى: یا ایها الذین آمنوا كتب علیكم الصیام كما كتب على الذین من قبلكم لعلكم تتقون.

خداوند تبارك و تعالى مى‏فرماید:سوره بقره آیه 183 .

اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید روزه بر شما نوشته (واجب) شد، چنانكه بر آنان كه پیش از شما بوده ‏اند واجب شده بود باشد كه پرهیزگار شوید.

21- شادی روزه دار

22- بهشت و باب روزه داران
23- دعای روزه داران
24- بهار مؤمنان

25- روزه مستحبی

26- روزه ماه رجب

27- روزه ماه شعبان

28- افطاری دادن « 1»

29- افطاری دادن « ‌2»

30- روزه خواری

31- رمضان ماه خدا
32- رمضان ماه رحمت

33- فضیلت ماه رمضان
34- اهمیت ماه رمضان
35- قرآن و ماه رمضان

36- شب سرنوشت ساز

37- برتری شب قدر
38- تقدیر اعمال

39- احیاء شب قدر

40-زكات فطره

1- پایه های اسلام
2- فلسفه روزه
3- روزه آزمون اخلاص

4- روزه یاد آور قیامت

5- روزه زكاة بدن

6- روزه سپر آتش

7- اهمیت روزه

8- روزه نفس

9-روزهواقعى‏

10- برترین روزه

11- روزه چشم و گوش

12- روزه اعضاء و جوارح

13- روزه ناقص

14- روزه بی ارزش

15- روزه وصبر

16-روزه و صدقه

17-پاداش روزه دار

18- جرعه نوشان بهشت
19- خوش به حال روزه داران
20- مژده به روزه داران

چهارشنبه 19/4/1392 - 14:21
مورد توجه ترین های هفته اخیر
فعالترین ها در ماه گذشته
(0)فعالان 24 ساعت گذشته