تبیان، دستیار زندگی

مسافري كه بايد نمازهاي چهار ركعتي را در سفر دو ركعت بخواند،نبايد روزه بگيرد. و مسافري كه نمازش را تمام مي خواند، مثل كسي كه شغلش مسافرت ، يا سفر او سفر معصيت است ، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولي اگر براي فرار از روزه باشد،مكروه است .

اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگري بر انسان واجب باشد، آیت الله گلپایگانی: مثلا نذر كرده باشد روز معيني را روزه بگيرد، بنا بر احتياط لازم تاناچار نشود نمي تواند در آن روز مسافرت كند، و اگر در سفر باشد، چنانچه ممكن است بايد بنا بر احتياط لازم قصد كند كه ده روز در جايي بماند و آن روز را روزه بگيرد. بنا براحتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند، و اگر در سفر باشد، بايد قصد كند كه ده روز در جايي بماند و آن روز را روزه بگيرد، ولي اگر نذر كرده باشد روز معيني را روزه بگيرد، مي تواند در آن روز مسافرت نمايد.

اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معين نكند، نمي تواند آن را درسفر بجا آورد. ولي چنانچه نذر كند كه روز معيني را در سفر روزه بگيرد، بايدآن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر كند روز معيني را چه مسافر باشد يا نباشد،روزه بگيرد، بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسافر مي تواند براي خواستن حاجت ، سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبي بگيرد.

كسي كه نمي داند روزه مسافر باطل است ، اگر در سفر روزه بگيرد و دربين روز مسأله را بفهمد، روزه اش باطل مي شود، و اگر تا مغرب نفهمد، روزه اش صحيح است .

اگر فراموش كند كه مسافر است ، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل مي باشد و در سفر روزه بگيرد، روزه او باطل است .

اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام كند، و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتي به حد ترخص برسد، يعني به جايي برسد كه ديوار شهر را نبيند و صداي اذان آن را نشنود، آیت الله گلپایگانی: بايد نيت روزه نداشته باشد. ولي اگر قبل از ظهر به وطن برگردد و مفطربجا نياورده باشد، به حد ترخص كه رسيد بايد نيت روزه نمايد و روزه اش صحيح است . بايد روزه خود راباطل كند، و اگر پيش از آن روزه را باطل كند، بنابر احتياط كفاره نيز بر اوواجب است .

اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جايي برسد كه مي خواهد ده روز در آن جا بماند، چنانچه كاري كه روزه را باطل مي كند انجام نداده ، بايد آن روزرا روزه بگيرد، و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نيست .

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جايي برسد كه مي خواهد ده روزدر آن جا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.

مسافر و كسي كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن كاملا خود را سير كند.