تبیان، دستیار زندگی

هرگاه روزه دار عمدا قي كند - اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچارباشد - روزه اش باطل مي شود، ولي اگر سهوا يا بي اختيار قي كند، اشكال ندارد.

اگر در شب چيزي بخورد كه مي داند به واسطه خوردن آن در روز بي اختيار قي مي كند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.

اگر روزه دار بتواند از قي كردن خودداري كند، چنانچه براي او ضرر و مشقت نداشته باشد، بايد خودداري نمايد.

اگر مگس در گلوي روزه دار برود، آیت الله گلپایگانی: چنانچه ممكن باشد، بايد آن را بيرون آورد و روزه او باطل نمي شود، ولي اگر بداند كه به واسطه بيرون آوردن آن قي مي كند، واجب نيست بيرون آورد و روزه او صحيح است . چنانچه به قدري پايين رود كه به فرو بردن آن خوردن نمي گويند، لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است ، واگر به اين مقدار پايين نرود، بايد آن را بيرون آورد، اگرچه موجب شود كه قي كند و روزه اش باطل شود، و چنانچه فرو برد روزه اش باطل مي شود، و بنابراحتياط واجب بايد كفاره جمع بدهد.

اگر سهوا چيزي را فرو ببرد و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است ، آیت الله گلپایگانی: چنانچه ممكن باشد، بايد آن را بيرون آورد و روزه اش صحيح است . چنانچه به قدري پايين رفته باشد كه اگر آن را داخل شكم كند خوردن نمي گويند، لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است .

اگر يقين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن چيزي از گلو بيرون مي آيد، نبايد عمدا آروغ بزند، آیت الله گلپایگانی: بلكه اگر احتمال بدهد، بنابر احتياط واجب آروغ نزند. ولي اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

اگر آروزغ بزند و بدون اختيار چيزي در گلو يا دهانش بيايد آن را بيرون بريزد، و اگر بي اختيار فرو رود، روزه اش صحيح است .