پرسش

با عرض سلام و خسته نباشید
مطالبی که در سایت تبیان در باره چرایی خلقت انسان بود را مطالعه کردم
و متاسفانه هنوز ب جواب نرسیده ام
دلایلی که در سایت ذکر شده بود چیری نبود که بتونه به من اطمینان خاطر بدهد
{در مورد خداوند متعال هم گفته شده که خداوند متعال بی نیاز مطلق است و نیازی به آفرینش ندارد بلکه این مخلوق است که نیازمند آفرینش است}
چطور ممکن است مخلوقی که هنوز به وجود نیامد و عدم هست نیاز ب افرینش داشته باشد
{خداوند از آنجا که خداست باید خلق کند}
یعنی اگر انسان را خلق نمی کرد دیگر خدا نبود این دیگر چ دلیلی است
بیشتر وقتمو صرف فکر کردن ب این میکنم که چرا خلق شدم خدا از من چی میخواد چ دنیای عجیبی داریم و مردم ب چ سادگی از کنار ان عبور میکنن هیچ چیز در نگاهم معمولی بچشم نمیرسد تمرکزمو نمیتونم روی کار دیگه ای بزارم وقتی که هنوز نمی دانم از کجا امده ام وبرای چه امده ام و ب کجا خواهم رف مثل کسی که تازه چشم ب دنیا گشوده اس ب دنیا نگا میکنم و در نظرم غیر ممکنی وجود ندارد وقتی خود این دنیا اینقد عجیب است

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
بگذارید با یک مثال - ولو ناقص - شروع کنم. اگر شما آدم بخشنده‌ای باشید، ولی تنها در صحرایی بی‌آب و علف زندگی کنید، طبیعی است که دوست خواهید داشت شخصی یا حیوانی یا حتی گیاهی وجود می‌داشت تا بتوانید حس خوشایند بخشندگی را که در درون خود احساس می‌کنید، بنحوی ظاهر کنید و آرامش کسب کنید.
بلاتشبیه، خدا هم همینطور است. از صفات بارز الهی، صفت فیاضیت او است. این اقتضا دارد که قابل باشد تا فیض او را دریافت کند؛ و همین یعنی این که ذات الهی اقتضای خلقت دارد. گاهی روایتی را به عنوان حدیث قدسی می‌آورند - که البته سند ندارد - به این مضمون که «کنت کنزا مخفیا فأحببت أن أعرف فخلقت الخلق لأعرف»؛ یعنی من گنج مخفی بودم پس خلق کردم تا شناخته شوم.
این معنا روایت صحیح السند نیست، ولی شبیه همانی است که عرض کردم. بروز صفات الهی اقتضای خلقت دارد، و خدا از آنجا که کمال و إکمال را ذاتا دوست دارد، پس خلقی می‌آفریند تا کمال‌طلبی را در آنها إعمال کند.
نگارنده بیش از این ندارد که بگوید، ولی هر چه هست پاسخ سؤال شما را باید از زاویه خدا دید.
کلام آخر بنده این است که ما در هر حال خلق شده‌ایم. سؤال اصلی‌مان باید این باشد که حالا چه کنیم که سعادتمند باشیم.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.