تبیان، دستیار زندگی

اگر جوانی از جوانان شیعه را بیابم که در مقام فراگیری دانش در دین نباشد، او را ملامت می کنم، زیرا بر او لازم است موازین دینی را که برنامه زندگی اوست، بیاموزد.

دین شناسی کلید بینش و دل آگاهی جوانان و سبب زنده نگهداشتن گرایش دینی و باطراوت ماندن روحیه کاوشگری در آنهاست و به قول دانشمندان غرب همواره مذهب را در بین آنها مطابق شرایط زمان و مکان نگاه می دارد و این عامل در واقع نیروی حیاتبخش اسلام و تاجی درخشان بر تارک آیین جعفری است .

طبق این حدیث یکی از اساسی ترین و عمومی ترین مسائل حیاتی و اجتماعی برای هر جوان فراگیری مسایل دینی است و افرادی که در امور دینی و معنوی جاهل و بی اطلاعند، باید از مجتهد و مرجع که در امر دین خبره و آگاه است، تقلید کنند. 

behroozraha

دوران جوانی، دورانی پربحران و آشوب است. روح جوانان به مقتضای دوره جوانی همچون دریای خروشانی است که همواره متلاطم و طوفانی است و دارای جزر و مدهای سریع و پی در پی می باشد.

جوانان، روحی حساس و تأثیرپذیر و پر توقع دارند، میل به کمال در آنها شدید است، ولی معمولا راه سعادت را نمی دانند. بنابراین بیش از همه نیازمند هدایت هستند و اگر از راهنمایی محروم شوند، بر اثر طغیان غرایز در لجنزار بدبختی سقوط خواهند کرد. برای اصلاح حال جوانان راهی جز آموزش دادن دستورات و قوانین نجاتبخش دین مقدس اسلام نیست.
بر والدین جوانان لازم است نخست خود به اساس اسلام و تعالیم روحبخش آن آشنایی داشته و علاقه مند به آن باشند. سپس به آن تعالیم عمل کنند و دستورات آن را به کار ببندند و همچنین عشق به فراگیری تعالیم مذهبی را در جوانان ایجاد نمایند و آنان را براساس روش تشویق به کسب معارف اسلامی وادار کنند، در غیر این صورت با روش تنبیه و تهدید، به آنان بفهمانند که راه وصول به عزت و بزرگواری جز طریق دینداری نیست. 

behroozraha

امام حسن(ع) از این شیوه در تربیت فرزندان استفاده می‏كرد. آن حضرت روزی فرزندان خود و فرزندان برادرش را دعوت كرده و در ضمن یك گفتگوی صمیمی به آنان فرمود: انّكم صغار قومٍ و یوشك ان تكونوا كبار قومٍ آخرین فتعلّموا العلم فمن لم یستطع منكم ان یحفظه فلیكتبه و لیضعه فی بیته؛  همه شما كودكان اجتماع امروز هستید و امید است كه بزرگان جامعه فردا باشید پس دانش تحصیل كنید و علم بیاموزید. هر كس از شماها توانائی حفظ دانش را ندارد آن را بنویسد و در منزلش نگهداری نماید.

آن حضرت در سخن دیگری حضرت فاطمه زهرا(س) را مقتدای نیایشگران به شمار آورده و در مورد آن بانوی وارسته فرمود: ما كان اعبد من فاطمة كانت تقوم حتّی تتورّم قدماه؛  در دنیا شخصی عابدتر از فاطمه(س) نبود، آن بزرگوار در حالت مناجات و عبادت آنقدر روی پاهای خود می‏ایستاد تا آن كه پاهای مباركش ورم كرد.

روزی امام حسن مجتبی(ع) سوار بر مركب خویش، در یكی از معابر مدینه عبور می‏كرد. با مردی از اهل شام مواجه شد. آن مرد شامی تا حضرت را شناخت بی‏درنگ به لعن و نفرین امام پرداخته و سخنان ناشایستی را نثار امام كرد. حضرت امام مجتبی(ع) در همان حال با كمال خونسردی و بردباری تمام سخنان زشت و دشنام‌های ناروای او را با سكوت و صبر تحمّل كرد و خشم خود را فرو می‏برد. تا این كه مرد شامی عقده دل را خالی كرده و خاموش شد. در آن لحظه پیشوای دوم شیعیان با سلام بر آن مرد، سكوت آن چند لحظه خاموشی را شكسته و با لبخندی ملیح كه حاكی از صفای دل آن جناب بود و در حالی كه مهر و عاطفه و محبت در چشمان نافذ و سیمای نورانی‌اش موج می‏زد لب به سخن گشوده و به آرامی فرمود: ای مرد! گمان می‏كنم كه در این شهر غریب باشی و شاید هم مرا به اشتباه گرفته‏ای؟ حالا اگر از ما رضایت بطلبی از تو راضی می‏شویم و اگر چیزی از ما بخواهی، به تو می‏بخشیم، اگر راه گم كرده‏ای؛ راهنماییت می‏كنیم، اگر گرسنه‏ای تو را سیر می‏نمائیم، اگر لباس نداری تو را می‏پوشانیم، اگر نیازمندی؛ تو را غنی می‏كنیم، اگر از جائی رانده شده یا فراری هستی تو را پناه می‏دهیم اگر خواسته‏ای داری بر می‏آوریم، اگر توشه سفرت را پیش ما آوری و مهمان ما باشی برای تو بهتر است و تا هنگام رفتن از تو پذیرائی می‏كنیم. چون كه خانه ما وسیع و امكانات مهمان نوازی‏مان فراهم است.

آن مرد وقتی با این برخورد كریمانه حضرت مواجه شد و سخنان شیوا و دلنشین آن بزرگوار را شنید، آرام آرام احساس كرد كه ناراحتی خاصی در درون وجدانش او را می‏آزارد. آثار شرم و حیا بر صورتش ظاهر شده و پیش از آن كه سخنی بگوید، اشك ندامت بر گونه‏هایش لغزید و با لحنی خاضعانه و مؤدبانه عرضه داشت: شهادت می‏دهم كه تو خلیفه خداوند بر روی زمین هستی، خداوند داناتر است كه رسالتش را در كدام خانواده قرار دهد: اللّه اعلم حیث یجعل رسالته؛ تا این لحظه شما و پدرتان منفورترین خلق خدا نزد من بودید و اكنون شما را محبوب‌ترین فرد روی زمین می‏دانم. آن گاه به همراه امام حسن(ع) راهی خانه آن حضرت شد و تا روزی كه در مدینه بود در مهمان‌سرای حضرت پذیرائی می‏شد. بعد از آن واقعه در ردیف دوستان و ارادتمندان خاص اهل‌بیت (ع) قرار گرفت.

پندم چه دهی نخست خود را

محكم كمری ز پند بربند

چون خود نكنی چنان كه گویی

پند تو بود دروغ و ترفند

با مروری كوتاه به سیره عملی امام مجتبی(ع) بهره‏گیری از این شیوه را به روشنی مشاهده خواهیم كرد كه تمام كمالات اخلاقی و معنوی و انسانی در سراسر زندگی آن حضرت به چشم می‏خورد. عفو و گذشت، حلم و بردباری، تواضع و فروتنی، عبادت و راز و نیاز كرامت و بخشش و سایر خصلت‏های ویژه انسانی در زندگی آن حضرت مشهود است. نمونه‏ای از سیره عملی آن حضرت را با هم بخوانیم:

یكی از غلامان خدمتگزار حضرت امام حسن(ع) مرتكب جنایتی شد كه سزاوار كیفر بود. حضرت دستور داد تا وی را تنبیه نمایند. غلام خطاكار در آن لحظه پیش‌دستی كرد و خطاب به امام (ع) این آیه را قرائت نمود: و العافین عن النّاس؛ انسانهای وارسته از خطای گنهكاران عفو می‏كنند. حضرت فرمود: بخشیدم. غلام ادامه داد و اللّه یحبّ المحسنین؛ خداوند نیكوكاران را دوست دارد. امام فرمود: ترا در راه خدا آزاد كردم.

1ـ انس بن مالك می‏گوید: یكی از كنیزان امام حسن(ع) شاخه گلی را به حضور آن حضرت هدیه نمود، امام حسن(ع) آن شاخه گل را با كمال میل پذیرفته و به او فرمود: تو را در راه خدا آزاد كردم. من به عنوان اعتراض گفتم: در مقابل اهداء یك شاخه گل او را آزاد كردی؟ امام فرمود: خداوند در قرآن به ما چنین یاد داده و فرموده است: «اذا حیّیتم بتحیّةٍ فحیّوا باحسن منها؛ هرگاه كسی به شما تحیت گوید پاسخ آن را بهتر از آن بدهید.» سپس فرمود: پاسخ بهتر همان آزاد كردن اوست.»

2ـ روزی آن حضرت غلام جوانی را دید كه ظرف غذائی در پیش دارد او لقمه‏ای از آن می‏خورد و لقمه دیگر را به سگی كه نزدیك او نشسته بود می‏داد. امام حسن(ع) پرسید: چرا چنین می‏كنی؟ پسر نوجوان پاسخ داد: من خجالت می‏كشم كه خودم غذا بخورم و این سگ گرسنه بماند. حضرت مجتبی(ع) خواست كه به این غلام مهربان پاداشی نیكو عنایت كند به این جهت او را به خاطر این عمل نیك، از مولایش خرید و آزاد كرد و باغی را كه در آن كار می‏كرد خریده و به او بخشید.

این روحیه در والدین و كسانی كه امر تربیت را به عهده دارند به مراتب باید بیشتر رعایت شود، زیرا كودكان دوست دارند شاد و خندان باشند و از والدین و معلمان عبوس و گرفته در رنج و عذابند.

چون وانمی‏كنی گرهی خود گره نباش

ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست

برای تربیت فرزندانی پرنشاط و دارای روح و جسمی سالم شایسته است كه مربیان و والدین خود از چنین صفاتی برخوردار باشند. در این زمینه نباید از نقش ورزش غافل بود. در سیره امام حسن(ع) ورزش از روش‏های تفریح، سرگرمی و تقویت جسم و روح و بالاخره از عوامل رشد و تربیت محسوب می‏شود آن حضرت ضمن شركت در ورزشهای تربیتی و تفریحی از پرورش روحی و معنوی نیز غافل نبود. عاصم بن ضمره می‏گوید: روزی به همراه حسن بن علی(ع) برای گردش و تفریح به ساحل فرات رفته بودیم، عصر آن روز در حالی كه روزه بودیم آب صاف و زلال فرات، روی سنگ‏ها و شن‏ها موج می‏زد و تمام اشیاء داخل آب در مقابل چشمان ما خودنمایی می‏كردند. حسن بن علی(ع) گفت: اگر لباس شنا داشتم داخل آب می‏شدم و آب تنی می‏كردم. گفتم: من دارم و آن را در اختیار شما می‏گذارم. فرمود: پس خودت چه می‏پوشی؟ گفتم: من همین طوری به داخل آب می‏روم. فرمود: این همان كاری است كه من اصلاً دوست ندارم و خوشم نمی‏آید. از رسول خدا(ص) شنیدم كه می‏فرمود: در داخل آب موجودات زنده‏ای است كه باید از آن‏ها شرم كنید و به احترام آنان بدون پوشش مناسب به داخل آب نروید.

  behroozraha

از منظر امام حسن مجتبی(ع) پدر و مادر در شكل‏گیری شخصیت فرزندان اساسی‏ترین نقش را دارند به این جهت آن حضرت به مردی كه در مورد خواستگاران دخترش از آن حضرت نظرخواهی می‏كرد، به نقش پدر آینده و مدیر خانواده اشاره كرده و فرمود: «زوّجها من رجلٍ تقّیٍ فانّه ان احبّها اكرمها و ان ابغضها لم یظلمها؛ برای همسری دخترت مردی با تقوا و مؤمن برگزین، زیرا اگر او دختر ترا دوست بدارد وی را احترام خواهد كرد و اگر خوشایند او نباشد به وی ظلم نمی‏كند.»

همچنین آن گرامی به اهمّیت نقش مادر پرداخته و هنگامی كه با معاویه مناظره می‏كرد در مورد یكی از علل انحراف معاویه از محور حق و انحطاط اخلاقی وی از نقش مادرش هند یاد كرده و گفت: معاویه! چون مادر تو «هند» است و مادر بزرگت «نثیله» می‏باشد و تو در دامن چنین زنان فرومایه و پست پرورش یافته‏ای این گونه اعمال زشت از تو سر می‏زند و سعادت ما اهل‌بیت پیامبر(ص) در اثر تربیت در دامن مادرانی پاك و پارسا همچون خدیجه و فاطمه می‏باشد.

محافل عمومی و مذهبی از دیگر عوامل تربیت در منظر امام حسن مجتبی(ع) است. آن حضرت در گفتاری حكیمانه افزون بر نقش مجالس و كانون‏های اجتماعی در اخلاق افراد به شركت در محافل مفید و سازنده توصیه نموده و می‏فرماید: كسی كه پیوسته به مساجد رفت و آمد داشته باشد یكی از هشت بهره را نصیب خود خواهد كرد: آشنائی با دوستان جدید، استفاده از دانش‏های نو و اطلاعات تازه و نایاب، یافتن دلیل محكم و قاطع در راه هدف، رسیدن به رحمتی مورد انتظار از طرف خداوند، آموختن سخنانی كه او را از لغزش و خطاها باز می‏دارد، یاد گرفتن راههای صحیح و هدایت بخش، ترك گناه از ترس خداوند، خودداری از معصیت به خاطر شرم از مردم و ترس از رسوائی  

behroozraha

در سیره تربیتی امام حسن(ع) مسائل تربیتی و نكات باریك روان شناختی قابل توجهی دیده می‏شود كه می‏تواند به عنوان الگو و روش صحیح تعلیم و تربیت كودكان مطرح شود و بهترین فنون پرورش كودكان برای والدین و مربیان است.

بر اساس روش تربیتی امام مجتبی(ع) بعد از این كه به زمینه‏ها و بسترهای مناسب در تعلیم و تربیت پرداخته شد، با ایجاد ارتباط عاطفی و بكارگیری شیوه‏های صحیح تربیتی به رشد و پرورش فرزندان اقدام می‏شود.

در این شیوه مسائل اساسی و ریشه‌دار تربیت، عوامل و نقش آفرینان در این صحنه، شیوه‏های اصلاح رفتار و جلوگیری از لغزش‏ها، صفات و شرائط مربیان برتر، راههای مقابله با مشكلات و حل آنان، تربیت دینی، اهمیت الگو و سرمشق، موانع و آفات تربیت، اهمیت خانواده و نقش بنیادی والدین از جمله مواردی است كه مورد توجه قرار گرفته است كه برخی از آنان در این مقاله مورد بررسی قرار می‏گیرد. 

behroozraha

تربیت امروزه نه تنها در جوامع و خانواده‏های مسلمان مورد توجه قرار گرفته و هر پدر و مادری آرزو می‏كند كه فرزندان خود را طبق رهنمودهای صحیح و اصول و ارزشهای والای انسانی و الهی تربیت نموده و در آینده فرزندی رشد یافته و كارآمد داشته باشد بلكه اهداف عالی و اخلاقی تعلیم و تربیت از مهم‏ترین دغدغه‏های جهانی است.

سازمان ملل متحد در بند2 از ماده 26 اطلاعیه جهانی حقوق بشر مقرر داشته است كه: تعلیم و تربیت باید به توسعه شخصیت انسان و تقویت و احترام به حقوق بشر و آزادی‏های اساسی متوجه گردد و تفاهم و اغماض و مودت را بین كلّیه ملل و دسته‏های نژادی و مذهبی به وجود آورد و موجب پیشرفت فعالیت‏های ملل متحد در راه حفظ صلح شود.

موضوع این نوشتار افزون بر اهمّیتی كه در خود مسئله تربیت وجود دارد به نقطه نظرات شخصیتی برمی‏گردد كه خود نمونه بارزی از یك انسان كامل و تربیت یافته در مكتب نبوی، علوی و فاطمی است و هم چنین پرورش دهنده فرزندانی است كه هر كدام به نوبه خود به عنوان اسوه‏های عالی و تجلی ارزشهای والای انسانی در تاریخ بشر می‏درخشند. امام حسن مجتبی(ع) همان شخصیت تربیت یافته در دامان رسالت است كه پیامبر اكرم(ص) در مورد وی فرمود: حسن پسر من است ،او از من است. او نور چشم من و روشنائی قلب من می‏باشد، او میوه جان من است، او سید و آقای جوانان اهل بهشت است. او حجت خدا بر امت من می‏باشد. دستورات او دستورات من و سخن او سخن من است، كسی كه از او پیروی كند او از من است و كسی كه با دستورات او مخالفت كند از من نیست.

خصلت‏های زیبا و كمالات عالی انسانی آنچنان در وجود مقدس وی می‏درخشد كه حتی دشمنانش را نیز به اعجاب و تحسین واداشته است.

ابن حجر عسقلانی از دانشمندان اهل سنت می‏نویسد: هنگامی كه حسن بن علی(ع) از دنیا رفت یكی از دشمنان سرسخت آن حضرت در تشییع جنازه او گریه می‏كرد. حسین بن علی(ع) به او گفت: تو با آن همه اذیت و آزار و مخالفت كه در مورد برادرم روا می‏داشتی باز هم گریه می‏كنی؟ او گفت: انّی كنت افعل ذلك الی احلم من هذا و اشار بیده الی الجبل؛  من به كسی بدی می‏كردم و آزارش می‏دادم كه صبورتر و حلیم‏تر از این كوهها بود.

در مورد مقام ارجمند آن حجت الهی همین بس كه حضرت سیدالشهدا(ع) با آن عظمت و جلالت خویش در مقابل دستورات و اوامر امام حسن(ع) تسلیم محض بود. امام باقر(ع) فرمود: ما كلّم الحسین بین یدی الحسن اعظاماً له؛  امام حسین (ع) به خاطر رعایت عظمت امام حسن(ع) هیچ گاه در مقابل سخن او حرفی نمی‏زد. 

behroozraha

حضرت فرمود : «گمان مى ‏كنى كه من فراموشت مى‏ كنم ؟.»

اندكى در خودم اندیشیدم و با خود گفتم : او براى شیعیانش دعا مى‏كند و من نیز از شیعیانش هستم . آن‏گاه گفتم : نه ، فراموشم نمى ‏كنی .

فرمود : «از كجا فهمیدى ؟

گفتم : من از شیعیانت هستم و تو برایشان دعا مى ‏كنى .

فرمود : «آیا متوجّه چیز دیگرى جز این شدى ؟».

گفتم : نه .

فرمود : «هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جایگاهى دارى ، ببین من نزدت چه جایگاهى دارم.»

اصول کافی جلد چهارم ص 270

-------

بعضی ها از این فرمول استفاده می کنند تا بفهمند مشمول دعای امام زمانشان هستند؟ و اینکه در نزد امام زمان عج چه جایگاهی دارند

بعضی ها فقط جمعه ها شاید موقع دعای ندبه شاید وقت غروب حالا بین تمام دلمشغولی ها یک یادی هم از امام زمان می کنند اما بعضی ها همیشه به یاد امام زمان هستند موقع امتحان وقتی موقعیت تقلب دارند شرم می کنند توی بازار وقتی موقعیت کلاه گذاشتن سر مردم را دارند شرم می کنند موقع نماز اول وقت وقتی بی حوصله اند و برای نماز می خواهند تنبلی کنند شرم می کنند بعضی ها وقتی عصبانی هستند و می خواهند حرفی بزنند که .. شرم می کنند بعضی ها ...

بعضی ها همیشه در قلب امام زمان جایگاه بلندی دارند  behroozraha

علامه مجلسى به نقل از برخى تالیفات متاخرین از قول دعبل خزاعى چنین نقل مى كند:
در مثل چنین روزهایى خدمت مولایم على بن موسى الرضا علیه السلام رسیدم . اندوهگین و ماتم زده نشسته بود و اصحابش پیرامون او بودند. چون مرا دید كه مى آیم ، فرمود: آفرین بر تو اى دعبل ! مرحبا به یاور ما با دست و زبانش ! آنگاه در مجلس كنار خودش برایم جا بز كرد و مرا كنار خود نشاند و فرمود: دعبل !
دوست دارم برایم شعر بخوانى . این روزها روز اندوه ما اهل بیت است و روز شادى دشمنان ما بخصوص بنى امیه بوده است . اى دعبل ! هر كس بر مصیبت ما بگیرد یا حتى یك نفر را بگریاند، اجر او بر خداست اى دعبل ! هر كس بر مصیبت ما بگرید. یا حتى یك نفر را بگریاند، اجر او بر خداست . اى دعبل ! هر كس در مصیبت هر كس بر مصیبت ما بگرید یا حتى یك نفر را بگریاند، اجر او بر خداست . اى دعبل ! هر كس در مصیبت ما چشمش اشكبار شود و بر مصیبتى كه از دشمنانمان بر ما رسیده بگرید، خداوند او را با ما محشور مى كند. اى دعبل ! هر كسى بر مصیبت جدم حسین علیه السلام گریه كنند، آنگاه رو به من كرد و فرمود: اى دعبل ! براى حسین مرثیه بخوان . تو تا زنده اى ستایشگر و یاور مایى . پس تا مى توانى از یارى ما كوتاهى مكن .
دعبل گوید: اشكم جارى شد و این اشعار را خواندم :
اى فاطمه ! اگر به خیال تو مى گذشت كه روزى حسین تو كنار شط فرات ، لب تشنه جان دهد، بر صورت خویش مى زدى و اشك از دیدگان جارى مى ساختى .
اى فاطمه ! اى دختر پیامبر نیكى ! برخیز و مویه كن بر اختران آسمانها كه بر خاك تیره افتاده اند؛
قبرهایى كه در كوفه است و برخى در مدینه و بعضى در فخ ، كه درود من بر آنها باد.
قبرهایى در دل نهر كنار كربلا كه در ساحل فرات آرمیده است .
همه تشنه و عریان جان داده اند. كاش پیش از آنان من جان باخته بودم .
شكوه به درگاه خدا مى برم از درد و داغى كه با یاد آنان جام مرگ و تلخكامى بر جانم مى ریزد.
اینان وقتى روزى افتخار كنند، محمد و جبرئیل و قرآن و سوره ها را مى آورند و على و فاطمه زهرا و حمزه و عباس و جعفر طیار را مى آورند، اما آن تیره بختان هند و حرب و سمیه را كه نا پاكند مى آورند.
آنان پدر را از حقشان باز داشتند. و اینان فرزندان را آواره ساختند.
پیوسته تا سواره اى به حج مى رود، تا مرغى بر درختى مى خواند، بر آنان خواهم گریست .
اى چشم ! اشك بریز كه اكنون وقت اشك ریختن است .
دختران زیاد در كاخها ایمنند، اما دختران پیامبر آواره بیابان .
سرزمین رسول خدا، خشك و بى حاصل شده و آل زیاد در غرفه ها ساكنند.
خاندان پیامبر نحیف و لاغرند و آل زیاد مرفهان و قصر نشین .
آل رسول ، گلوها شان بریده است و آل زیاد آسوده خاطرند.
پیوسته تا خورشید مى درخشد، تا منادى خیر به نماز فرا مى خواند، بر آنان خواهم گریست . 

463- بحار الانوار، ج 45، ص 257.
منبع : مقتل امام حسین (علیه السلام)
تالیف:گروه حدیث پژوهشكده باقرالعلوم - جواد محدثى

behroozraha

اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله و انه سید الاولین و الاخرین و انه سید الانبیاء و المرسلین اللهم صل علی محمد عبدك و رسولك و نبیك و سید خلقك اجمعین صلوة لا یقوی علی احصائها غیرك اللهم صل علی امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب عبدك و اخی رسولك الذی النتجبته بعلمك و جعلته هادیا لمن شئت من خلقك و الدلیل علی من بعثته برسالاتك و دیان الدین بعدلك و فصل قضائك بین خلقك و المهیمن علی ذلك كله و السلام علیه و رحمة الله و بركاته ...

السلام علیك یا ولی الله السلام علیك یا حجة الله السلام علیك یا نور الله فی ظلمات الارض السلام علیك یا عمود الدین السلام علیك یا وارث ادم صفوة الله السلام علیك یا وارث نوح نبی الله السلام علیك یا وارث ابراهیم خلیل الله السلام علیك یا وارث اسمعیل ذبیح الله السلام علیك یا وارث موسی كلیم الله السلام علیك یا وارث عیسی روح الله السلام علیك یا وارث محمد رسول الله السلام علیك یا وارث امیرالمؤمنین علی ولی الله و وصی رسول ربالعالمین السلام علیك یا وارث فاطمة الزهراء السلام علیك یا وارث الحسن و الحسین سیدی شباب اهل الجنة السلام علیك یا وارث علی بن الحسین زین العابدین السلام علیك یاوارث محمد بن علی باقر علم الاولین و الاخرین السلام علیك یا وارث جعفر بن محمد الصادق البار السلام علیك یا وارث موسی بن جعفر السلام علیك ایها الصدیق الشهید السلام علیك ایها الوصی البار التقی اشهد انك قد اقمت الصلوة و اتیت الزكوة و امرت بالمعروف و نهیت عن المنكر و عبدت الله حتی اتیك الیقین السلام علیك یا ابا الحسن و رحمة الله و بركاته

اللهم الیك صمدت من ارضی و قطعت البلاد رجاء رحمتك فلا تخیبنی و لا تردنی بغیر قضاء حاجتی و ارحم تقلبی علی قبر ابن اخی رسولك صلواتك علیه و اله بابی انت و امی یا مولای اتیتك زائرا وافدا عائذا مما جنیت علی نفسی و احتطبت علی ظهری فكن لی شافعا الی الله یوم فقری وفاقتی عندالله مقام محمود و انت عنده وجیه

اللهم انی اتقرب الیك بحبهم و بولایتهم اتولی اخرهم بما تولیت به اولهم و ابرء من كل ولیجة دونهم اللهم العن الذین بدلوا نعمتك و اتهموا نبیك و جحدوا بایاتك و سخروا بامامك و حملوا الناس علی اكتافال محمد اللهم انی اتقرب الیك باللعنة علیهم و البرائة منهم فی الدنیا و الاخرة یا رحمن

صلی الله علیك یا اباالحسن صلی الله علی روحك و بدنك صبرت و انت الصادق المصدق قتل الله من قتلك بالایدی و الالسن 

  behroozraha