• گاهی عروق قلبی بتدریج دچار گرفتگی می‌شوند و حالتی ایجاد می‌شود که گویی رسوبات خاصی رگ را مسدود می‌سازند. اگر این انسداد تدریجی از مرز 70% بگذرد، رگهای در حالت فعالیت نمی‌توانند تکافوی نیاز قلب را بدهند و فرد دچار درد می‌شود. به این نوع درد قلبی آنژین پایدار یا دردی که ناشی از مقدار خاصی فعالیت است، می‌گویند. این افراد دچار تنگی مشخصی از یک ، دو یا سه رگ قلبی هستند و وضعیتشان در طول ماهها و سالها تثبیت شده است.
• رسوبات داخلی رگها که باعث تنگی آنها می‌شود (و به آنها پلاکهای آترواسکروتیک نیز می‌گویند) در برخی موارد موجب تشکیل لخته شده و انسداد ناگهانی و کامل سرخرگ قلبی اتفاق می‌افتد. حال بسته به اینکه این لخته به سرعت رفع شود یا پابرجا بماند فرد را دچار آنژین ناپایدار (که مردم به آن سکته ناقص می‌گویند) و یا سکته قلبی می‌کند. در این حالت فرد به طور ناگهان دچار درد قلبی می‌شود و این درد چندان با استفاده از قرصهای زیر زبانی بهبود نمی‌یابد. در حالت دیگر رگهای قلبی فرد دچار انقباض می‌شود و درد قلبی خاصی در حالت استراحت یا حتی در خواب برای فرد ایجاد می‌نماید.

• اکسیژن‌
• داروهایی‌ که‌ به‌ سرعت‌ لخته‌های‌ خون‌ را حل‌ می‌کنند (باید در عرض‌ 3-1 ساعت‌ از زمان‌ بروز حمله‌ داده‌ شوند).
• داروهای‌ ضد درد
• داروهای‌ ضد بی‌نظمی‌ قلب‌ و داروهای‌ ضد آنژین‌ صدری‌ ، مثل‌ مسدودکننده‌های‌ بتا آدرنرژیک‌ یا مسدودکننده‌های‌ کانال‌ کلسیمی‌، برای‌ پایدار کردن‌ نامنظمی‌ ضربان‌ قلب‌
• داروهای‌ ضد انعقاد برای‌ جلوگیری‌ از تشکیل‌ لخته‌ خون‌
• نیتروگلیسیرین‌ برای‌ گشاد کردن‌ سرخرگ‌ها و افزایش‌ خونرسانی‌ قلب‌
• داروی‌ دیژیتال‌ برای‌ تقویت‌ انقباضات‌ عضله‌ قلب‌ و پایدار کردن‌ ضربان‌ قلب‌
• امکان‌ دارد برای‌ به‌ کار انداختن‌ قلب‌ نیاز به‌ تحریک‌ الکتریکی‌ وجود داشته‌ باشد.
• شاید جراحی‌ (کار گذاشتن‌ دستگاه‌ ضربان‌ساز ، آنژیوپلاستی‌ با بادکنک‌ کوچک‌ ، یا جراحی‌ بای‌پاس‌ سرخرگ‌های‌ قلب‌)

• حتی‌المقدور اجتناب‌ یا کنترل‌ عوامل‌ خطر
• رژیم‌ غذایی‌ کم‌چرب‌ (چربی‌ باید کمتر از 20% کل‌ کالری‌ دریافتی‌ را تأمین‌ کند) و پر فیبر
• وزن‌ خود را در حد مطلوب‌ نگاه‌ دارید.

ممکن است ایجاد شده باشد و تجویز آرامبخش یا داروی ایندرال بهترین کمک را به بیمار خواهد کرد. البته اطمینان دادن به بیمار و همراهان او نیز در تخفیف درد ایشان بسیار موثر خواهد بود.

علل اورژانسی درد سینه حالتهای بسیار خطرناکی نیز گاه موجب درد قلبی می‌شوند که باید با دقت فراوان آنها را مد نظر داشت. یکی از این حالتها پاره شدن حاد آئورت است که درد سینه و تند شدن تعداد تنفس و نبض را موجب می‌شود و در صورتی که اقدام فوری به عمل نیاید، بیمار فوت خواهد شد. از علل جدی دیگر غیر از سکته قلبی ، پنوموتوراکس ، پریکاردیت حاد و ... است.   

بردن همه چیز نیست ؛ امّا تلاش برای بردن چرا .

وئیس لومباردی 

  قدرزمان حال را بدانید که گذشته بر‌نمی‌گردد و آینده شاید نیاید.

گالیله 

بچه ها دلگرمی بزرگی در دوران پیری هستند و البته باعث می شوند شما زودتر به این دوران برسید .

Children are great comfort in old age and they help you reach it faster too

با پول می توان خرید

مسکن را ، نه خانه را

تختخواب را ، نه خواب را

غذا را ، نه اشتها را

دارو را ، نه سلامتی را

کتاب را ، نه اندیشه را

زرق و برق را ، نه فرهنگ را

زر و زیور را ، نه زیبایی را

سرگرمی را ، نه خوشبختی را

مقدس مآبی را ، نه رستگاری را

*****

اگر پول از دست رود ، هیچ چیز از دست نرفته است.

اگر سلامتی از دست رود ، چیزی از دست رفته است .

اگر شخصیت از دست رود ، همه چیز از دست رفته است.

به یاد دوست عزیزم پوریا تصاعدیان ( روحش شاد ) 

I am not afraid to die.I just don`t want to be around when it happens

از مردن نمی ترسم.فقط نمی خواهم وقتی می آید،آن اطراف باشم.

 روحد شاد پوریا

Aim for the stars-you may reach the house tops

اگر هدفت دست یابی به ستاره ها باشد،ممکن است به پشت بام خانه ها برسی

به یاد دوست عزیزم پوریا تصاعدیان روحش شاد

این داستان درباره چهار نفر است :

همه کس،یک کس،هرکس،هیچ کس

قرار بود کار مهمی انجام شود

و همه کس مطمئن بود که یک کس آن را انجام خواهد داد.

هرکس می توانست آن را انجام دهد،

اما چه کسی کار را انجام داد ؟ هیچ کس

یک کس از این قضیه عصبانی شد،

چرا که این وظیفه همه کس بود.

همه کس فکر می کرد هر کس آن را انجام داده است.

اما چه کسی فهمید که همه کس آن را انجام نمی دهد؟ هیچ کس

سرانجام قضیه به این جا ختم شد که همه کس ، یک کس را مقصر دانست

درحالی که چه کسی کاری را که هرکس می توانست انجام دهد،انجام داد؟

هیچ کس

به یاد دوست عزیزم پوریا تصاعدیان ( روحش شاد )

بد نیست اگر تبیان هم شرکت کند

آلبرت شوایتزر در 14 ژانویه 1875 در کایسنبرگ،‌ در آلزاس‌علیا که اکنون جزو کشور فرانسه است، به ‌دنیا آمد و در 4 سپتامبر 1965 در شهر لامبرن جمهوری گابن در آفریقا درگذشت. سرتاسر زندگی این اندیشمند و پزشک انسان دوست، در کارهای علمی و هنری و کمک به محروم‌ترین انسان‌ها گذشت و به‌صورت نمونه‌ای از زندگی انسانی زبان‌زد جهانیان شد. شوایتزر در 1899 به اخذ دکترای فلسفه و الهیات دانشگاه استراسبورگ نائل آمد و با نوشتن کتاب در جستجوی عیسای تاریخی به‌عنوان یکی از چهره‌های جهانی در الهیات شناخته شد. او علاوه بر پژوهش و تدریس در این رشته،‌ به موسیقی نیز می‌پرداخت. نوشته‌های او در تفسیر آثار یوان سباستیان باخ، دیدگاه جدیدی به کارهای این موسیقی‌دان بود. شوایتزر، موسیقی باخ را با تعبیری مذهبی، به‌عنوان موسیقی ملهم از نیروهای کیهانی جهان طبیعت می‌شمرد. در سال 1905 وارد دانشکده پزشکی شد تا بعد از فارغ‌التحصیلی زندگی خود را وقف ماموریت‌های انسان دوستانه پزشکی کند. او،‌ در سال 1912 ،‌ یک‌ سال پیش از اخذ دکترای پزشکی، با هلن برسلاو،‌ دانشجوی پرستاری، ازدواج کرد که بعدها بزرگترین کمک شوایتزر بود.
سالی بعد، این دو رهسپار لامبرن گابن شدند تا در حاشیه جنگلی رودخانه اگووه، به همراه بومیان،‌ بیمارستانی تاسیس کنند. با تاسیس این بیمارستان،‌ اشخاص،‌ موسسه‌ها و نهادهای گوناگونی از سرتاسر جهان، با هدایا و کمک‌های مالی، شوایتزر را یاری کردند.
در بیمارستان لامبرن،‌ شوایتزر همه کاره بود: از مداوا، جراحی و معالجه بومیان گرفته تا رسیدگی به کارهای دامپزشکی و معالجه حیوانات، و همچنین امور اداری و مالی بیمارستان را خود انجام می‌داد. با وجود این،‌ کار نویسندگی و پرداختن به موسیقی را نیز کنار نمی‌گذاشت. در طول همین سال‌ها کتاب‌ها و مقاله‌های زیادی از خود به یادگار گذاشت که می‌توان خاطرات کودکی و جوانی،‌ در حاشیه جنگل نخستین‌،‌ ورای زندگی و اندیشه من را نام برد.
شوایتزر در سال 1924 ،‌ بعد از چند سال دوری از لامبرن به‌دلیل وقوع جنگ جهانی اول، دوباره به بیمارستان متروک خود بازگشت و با تلاشی بیشتر، آنجا را آباد ساخت. تا سال 1963 این بیمارستان می‌توانست 350 بیمار بپذیرد. همچنین، آسایشگاه جذامیان،‌ که آن نیز به ‌توسط شوایتزر بنا شده بود، 150 جذامی را در خود جای می‌داد. در این مدت،‌ پزشکان دیگری نیز به شوایتزر پیوسته بودند. 36 پزشک، پرستار و تعدادی از افراد آموزش دیده بومی بیمارستان را اداره می‌کردند.
در سال 1952 ،‌ جایزه صلح نوبل به شوایتزر اعطا می‌شود و سخنرانی او به‌هنگام گرفتن این جایزه، با عنوان مسئله صلح در دنیای فعلی،‌ شهرت جهانی کسب می‌کند. در سال 1958 ،‌ طی سخنرانی از اسلو، جهانیان را به پیام انسان‌دوستانه خود فرا می‌خواند. این پیام،‌ که مشتمل بر سه تقاضا بود، با عنوان صلح یا جنگ اتمی ذهن‌های آگاه را مجذوب خود می‌کند.
سرانجام،‌ این عالم الهیات، موسیقی‌دان و پزشک انسان دوست،‌ به سال 1965،‌ در بیمارستانی که خود در قلب آفریقا بنا کرده بود،‌ و درکنار انسان‌های محرومی که زندگی خود را وقف آن‌ها ساخته بود،‌ درمی‌گذرد و خاطره‌ای به یاد ماندنی از بشر دوستی به یادگار می‌گذارد.