سلام دوستان تبیانی
من دوباره اومدم یک حدیث مهمانتان می کنم
این مطلب را بخوانید
http://www.tebyan.com/Religion_Thoughts/Articles/QuranicArticles/2008/10/5/75836.html
روزهای آخر عمر معاویه بود و او فكرهای بزرگی در سر داشت. روزی از همان روزها برای مروان، حمكران خود در مدینه نامهای نوشت و گفت: یاران پیامبر و مردم را جمع کن و از آنها برای فرزندم یزید بیعت بگیر! پس از رسیدن نامه، مروان مردم را جمع کرد و روی منبر به وصف یزید پرداخت و برای او اعلام بیعت کرد. عبدالرحمن پسر ابوبکر از حرفها و تمجیدهای مروان از یزید برآشفت و گفت: تو و آن کس که تو را به این سخنان واداشته، دروغ می گویید، زیرا یزید با آن همه اوصاف بدی که دارد، شایستهی خلافت نیست. مروان از جسارت این مرد، ناراحت شد و بر او تاخت.اما عبد الرحمن دیگر تاب نیاورد و بیدرنگ از پایین منبر پای مروان را گرفت و گفت: ای دشمن خدا! از منبر پایین بیا، تو اهل آن نیستی که به جای پیامبر(صلیاللهعلیهوآله) بنشینی، پیامبر تو و پدرت را از مدینه تبعید کرده بود.در این گیر و دار عایشه نیز همراه گروهی از زنان مدینه به مسجد آمد تا به مروان اعتراض کنند. مروان تا عایشه را دید از ترس خود را به عایشه رساند و گفت: ای مادر مومنان! تو را به خدا سوگند می دهم آنچه حق است بگو. عایشه گفت: من به جز سخن حق چیزی نمی گویم، رسول خدا تو و پدرت را لعنت کرده بود. تو و پدرت تبعیدی هستید. چرا با برادرم عبدالرحمن، چنین سخن می گویی؟! با این خطاب عایشه، مروان در میان جمعیت ضایع و خاموش شد. اما دلش از در شعلههای كینه میسوخت. این بود كه تمام جریان را در نامهای برای معاویه نوشت، معاویه نیز چون ماجرا را دانست همان آتش در دلش زبانه كشید و کینه عایشه را به دل گرفت و با هزار سوار برای گرفتن بیعت و ترساندن مردم، به مدینه آمد.
ادامه مطلب را تو سایت تبیان بخوانید
http://www.tebyan.com/Religion_Thoughts/Articles/Miscellaneous/2008/10/1/75776.html
سلام دوستان
دوره روخوانی قرآن مجید در مدرسه قرآن و عترت موسسه تبیان رایگان داره برگزار میشه به آدرس زیر یه سری بزنید جالبه.
http://elearning.tebyan.net
http://www.tebyan.com/Religion_Thoughts/Articles/Miscellaneous/2008/10/4/75762.html
امام صادق- علیهالسلام- فرمودند: سوره انعام یکجا نازل شده و هفتاد هزار ملک آن را همراهی کردند تا به رسول خدا- صلیالله علیه و اله و سلم – رسیده است.
آن را عظیم شمردند و گرامی داشتند چرا که اسم خداوند در هفتاد موضع آن ذکر شد. اگر مردم میدانستند که چه ارزشی در قرائت این سوره است آن را ترک نمیکردند.
http://www.tebyan.com/Religion_Thoughts/Articles/QuranicArticles/2008/10/5/75848.html