تبیان، دستیار زندگی

تاریخ تولد: ۱۴ آذر ۱۳۵۹
محل تولد: بیمارستان طرفه تهران
مدرک تحصیلی: فوق دیپلم کامپیوتر
ساکن: خیابان شریعتی تهران

…………….
علی صادقی متولد ۱۴ آذر ۵۹ است و در بیمارستان طرفه تهران متولد شده است. پدرش تراشکار و مادرش خانه دار است یک خواهر کوچکتر و یک برادر بزرگتر از خودش دارد.
بیوگرافی هنری وی شامل اثار زیر می باشد:
آفتاب عالم تاب، فرزندان ایران، تابستانه پاییزه زمستانه، دردسر والدین، پشت کنکوری ها، کوچه اقاقیا، هوو، خانه به دوش، ترش و شیرین، تیغ زن، …
با مجموعه آفتاب عالم تاب ساخته امیر سماواتی و مازیار حبیبی نیا وارد عرصه ی سینما شد.
اصلاً اهل فوتبال نیست و بین سازها به گیتار برقی بیشتر علاقه دارد.
خود او کار کوچه ی اقاقیااش را بیشتر از بقیه دوست دارد.
بزرگترین آرزوی وی این است که آخر و عاقبتش به خیر باشد.
ایده ی وی در زندگی این است که یک مزرعه داشته باشد در استرالیا با گاو ))
خوبی اخلاق وی این است که دروغ در کارش نیست. بدی اخلاقش هم اینه که خیلی رک است.
در زندگی بیشتر ازموسیقی گوش دادن لذت می برد.
کارتون مورد علاقه علی صادقی در دوران کودکی یه کارتون عروسکی به نام ارگ و جیرجیر. بن و سباستین، گامبا (یه موش بود که خونه شود گم کرده بود) یونیکو اسب شاخداراست.
…………….
فیلم‌شناسی:
* پیک نیک در جنگ (سیدرحیم حسینی، ۱۳۸۳)
* هشت پا (علیرضا داودنژاد، ۱۳۸۳)
* هوو (علیرضا داودنژاد، ۱۳۸۴)
* اگه میتونی منو بگیر (شاهد احمدلو، ۱۳۸۵)
* تیغ زن (علیرضا داودنژاد، ۱۳۸۵)
* حرکت اول
*چپ دست (۱۳۸۴)
*پیک نیک در میدان جنگ (۱۳۸۳)
*آقا (۱۳۸۲)
*روایت سه گانه (اپیزود دوم، شوخی‌های خدا) (۱۳۸۲)

مجموعه های تلویزیونی:
* آفتاب عالم تاب
* کوچه اقاقیا (رضا عطاران)
* پشت کنکوری ها (پریسا بخت آور)
* خانه به دوش (رضا عطاران)
* متهم گریخت (رضا عطاران)
*۳ در ۴ ( مجید صالحی )

مرجانه گلچین ( بازیگر سینما و تلویزیون ) همسر کریم آتشی ( تهیه کننده و کارگردان سینما )

نام اصلی: مرجانه دلدار گلچین
تاریخ تولد: ۱۳۴۷

واهر منیژه دلدار گلچین (بازیگر سینما)
دختر عموی نادیا گلچین (بازیگر سینما)
در نیمه دوم دهه شصت، بازیگر معروف و مشهور سریالهای تلویزیون بود و اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد توانست چهره قابل قبولی در میان عامه تماشاگران از خود به نمایش بگذارد.
در سنین نوجوانی به هنرستان موسیقی رفت و پس از چهار سال در رشته تخصصی نوازندگی تئاتر فارغ التحصیل شد و پس از آن به تشویق خواهرش منیژه که خود در آن زمان بازیگر بود بر روی صحنه ی تئاتر رفت. بعد از چندی به عضویت گروه تئاتر ملی به سرپرستی آقای هاتفی درآمد و به اتفاق گروه به خارج از کشور اعزام شد. سپس پیشنهاد بازی در مجموعه ی تلویزیونی «آئینه» را پذیرفت و بعد از پایان این مجموعه در چند سریال پی در پی حاضر شد و در سینما نیز به عنوان بازیگر فعال حضور پیدا کرد.
مرجانه گلچین بازیگر نقش «زیور» در سریال «شمس العماره» است. این سریال طنز را سامان مقدم کارگردانی می‌کند، انتخاب گلچین برای بازی در نقش زیور نشان می‌دهد که مقدم در انتخاب بازیگرانش دقت داشته و با سپردن نقش‌های طنز به بازیگرانی که تاکنون بیشتر آنها را در نقش‌های جدی دیده‌ایم حال و هوای تازه‌ای به کار خود بدهد و مرجانه گلچین با نوع بازی خود توانسته مقدم را برای رسیدن به این هدفش کمک کند.

خبرگزاری‌ها: مرجانه گلچین بازیگر قدیمی تلویزیون و سینمای ایران درسال های گذشته در آثاری چون سریال “آینه” و فیلم های چشمهایم برای تو و شب بیست و نهم ، بعد از سال ها دوری از عرصه بازیگری با حضور در مجموعه «بزنگاه» به کارگردانی رضا عطاران به تلویزیون بازگشته است. سریال «بزنگاه» به کارگردانی «رضا عطاران» پس از لحظات ملکوتی اذان، ساعت ۲۰:۱۵ به روی آنتن خواهد رفت. در این سریال بازیگرانی چون رضا عطاران، حمید لولایی، علی صادقی، گیلدا رنجبران، غلامرضا نیکخواه، مرجانه گلچین، محمود بهرامی و سوسن پرور ایفای نقش می‌کنند. این سریال که در بستر طنز به تصویر کشیده خواهد شد، روایت‌گر خانواده‌ای است که پدرشان که از نانوایان قدیمی شهر است، فوت می‌کند و پس از آن بر سر ارث و میراث میان اعضا خانواده اختلاف ایجاد می‌شود.در سریال «بزنگاه» رضا عطاران در نقش یک معتاد بازی می‌کند که همسرش او و دخترش را به دلیل اعتیاد ترک کرده است.

 

ناصر ملک مطیعی در اصل یکی از پایه گذاران سینمای ایران میباشد و در زمانی که سینما از حالت صامت به حالت ناطق در سینمای ایران درامد.

شخصیت امثال ملک مطیعی در سینمای قبل از انقلاب الگو و خط دهنده جامعه ای که در طبقه سه و طبقه متوسط زندگی میکردند٬بود و این الگو که پر از شخصیت مردانگی٬گذشت٬ایثار و میهن پرستی بود

و مردم به خاطر همین شخصیت٬ناصر خان را به عنوان یک شخصیت الگو دهنده در زندگیشان پذیرفته بودند.امثال مرحوم محمد علی فردین و در کنارش ملک مطیعی ها که الگوی بزرگ سینمای ایران میباشند٬تا کشور ایران هست انان بزرگی و عظمت خود را در پایه گزاری که مردم را یاد دادند به سینما بیایند و راه سینما را به مردم نشان دادند٬حفظ خواهند کرد و تاریخ مجبور است از این قائده اطاعت کند

که این دو شخصیت بزرگ ایران را همیشه ازبنیان گذاران سینمای نوین ایران بداند و یاد کند و به ایندگان انتقال دهد

ما اگر بخواهیم ناصر ملک مطیعی را در  سینمای ایران تجزیه و تحلیل کنیم باید بگوییم که در فیلم ها به سه نقش پرداخته است

۱ـ الگوی مردی و مردانگی

۲ـ الگوی گذشت و مهربانی و زیر دست ناتوانان را گرفتن

۳ـ غیر مستقیم علیه ظلم شوریدن

بعد از سی سال ما در سینمای الان کدام الگوی مردی و مردانگی و ان تیپ و شخصیتی که ناصر ملک مطیعی و مرحوم فردین برای جوانان بود داریم؟همه فیلم های امروزه ایران بیوفایی و جرم و جنایت را نشان میدهد.

فیلم شناسی بر اساس سال تولید:

۱- واریته بهاری ۱۳۲۸

۲ـ شکار خانگی ۱۳۳۰

۳ـ ولگرد ۱۳۳۱

۴ـ گرداب ۱۳۳۲

۵ـ غفلت ۱۳۳۲

۶ـ افسونگر ۱۳۳۲

۷ـ چهار راه حوادث ۱۳۳۴

۸- هفده روز به اعدام ۱۳۳۵

۹ـ اتهام ۱۳۳۵

۱۰- بازگشت به زندگی ۱۳۳۶

۱۱ـ عروس فراری ۱۳۳۷

۱۲ـ طلسم شکسته ۱۳۳۷

۱۳ـ دشمن زن ۱۳۳۷

۱۴ـ دو قلوها ۱۳۳۶

۱۵- ستارگان میدرخشند ۱۳۳۹

۱۶ـ اول هیکل ۱۳۳۹

۱۷ـ ارامش قبل از طوفان ۱۳۳۹

۱۸ـ عمونوروز ۱۳۴۰

۱۹ـ عسل تلخ ۱۳۴۰

۲۰ـ سایه سرنوشت ۱۳۴۰

۲۱ـ اس و پاس ۱۳۴۰

۲۲ـ کلاه مخملی ۱۳۴۱

۲۳ـ عروس دهکده ۱۳۴۱

۲۴ـ سوداگران مرگ ۱۳۴۱

۲۵ـ مردها و جاده ها ۱۳۴۲

۲۶ـ با معرفت ها ۱۳۴۲

۲۷ـ اراس خان ۱۳۴۲

۲۸ـ لذت گناه ۱۳۴۳

۲۹ـ ابرام در پاریس ۱۳۴۳

۳۰ـ یک پارچه اقا ۱۳۴۴

۳۱ـ پاسداران دریا ۱۳۴۴

۳۲ـ هاشم خان ۱۳۴۵

۳۳ـ میلیونر فراری ۱۳۴۵

۳۴ـ قهرمان دهکده ۱۳۴۵

۳۵ـ قفس طلایی ۱۳۴۵

۳۶ـ فرار از حقیقت ۱۳۴۵

۳۷ـ حسین کرد ۱۳۴۵

۳۸ـ گذشت بزرگ ۱۳۴۶

۳۹ـ طوفان نوح ۱۳۴۶

۴۰ـ جاده زرین سمرقند ۱۳۴۶

۴۱ـ سالار مردان ۱۳۴۷

۴۲ـ مردان روزگار ۱۳۴۸

۴۳ـ گرفتار ۱۳۴۸

۴۴ـ قیصر ۱۳۴۸

۴۵ـ قصه دلها ۱۳۴۸

۴۶ـ قصر زرین ۱۳۴۸

۴۷ـ جیب بر خوشکله ۱۳۴۸

۴۸ـ مرید حق ۱۳۴۹

۴۹- علی بی غم ۱۳۴۹

۵۰ـ طوقی ۱۳۴۹

۵۱ـ سوگلی ۱۳۴۹

۵۲ـ سکه ی شانس ۱۳۴۹

۵۳ـرقاصه شهر ۱۳۴۹

۵۴ـ نقره داغ ۱۳۵۰

۵۵ـ لوطی ۱۳۵۰

۵۶ـ کلبه ای انسوی رودخانه ۱۳۵۰

۵۷ـ کاکو ۱۳۵۰

۵۸ـ قصاص ۱۳۵۰

۵۹ـ غلام ژاندارم ۱۳۵۰

۶۰ـ سه قاپ ۱۳۵۰

۶۱ـ پهلوان مفرد ۱۳۵۰

۶۲ـ پل ۱۳۵۰

۶۳ـ بابا شمل ۱۳۵۰

۶۴ـ مهدی مشکی ۱۳۵۱

۶۵ـ مرد ۱۳۵۱

۶۶ـ قلندر ۱۳۵۱

۶۷ـ سر گروهبان ۱۳۵۱

۶۸ـ خواطر خواه ۱۳۵۱

۶۹ـ نا خدا ۱۳۵۲

۷۰ـشیخ صالح ۱۳۵۲

۷۱ـ شورش ۱۳۵۲

۷۲ـ سراب ۱۳۵۲

۷۳ـ دشمن ۱۳۵۲

۷۴ـ صلات ظهر ۱۳۵۳

۷۵ـ ترکمن ۱۳۵۳

۷۶ـ اوستن کریم نوکرنیم ۱۳۵۳

۷۷ـ ابر مرد ۱۳۵۳

۷۸ـ اقا مهدی وارد میشود ۱۳۵۳

۷۹ـ همت ۱۳۵۴

۸۰ـ عبور از مرز زندگی ۱۳۵۴

۸۱ـ پاشنه طلا ۱۳۵۴

۸۲ـ اخم نکن سرکار ۱۳۵۴

۸۳ـ مهمان ۱۳۵۵

۸۴ـ کلک نزن خوشکله ۱۳۵۵

۸۵ـ شادیهای زندگی ۱۳۵۵

۸۶ـ سینه چاک ۱۳۵۵

۸۷ـ چلچراغ ۱۳۵۵

۸۸ـ بت ۱۳۵۵

۸۹ـ بابا گلی به جمالت ۱۳۵۵

۹۰ـ اتش جنوب ۱۳۵۵

۹۱ـ سرباز ۱۳۵۶

۹۲ـ دو مرد خشن ۱۳۵۷

۹۳ـ تا اخرین نفس ۱۳۵۷

۹۴ـ برزخی ها ۱۳۶۱

 

 

عباس مهرپویا زندگی هنری خود را با تئاتر شروع کرد. سپس زیر نظر استاد عرب تبار به یادگیری ساز عود پرداخت. گیتار را زیر نظر استاد اسپانیایی خود اروین موره گیتاریست آلمانی فرا گرفت و نخستین اثرجدی اش در این زمینه اجرای قطعه‌ای به نام کلبه سرخپوستان با گیتار الکترونیکی در انجمن هنری تهران به سال ۱۳۳۶ بود. در اوایل خرداد ۷۱ عباس مهرپویا در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.

وی اولین کسی بود که گیتار برقی را وارد ایران کرد و هم‌زمان به نواختن آن پرداخت.

از سال ۱۳۴۲ سفرهایی را به منظور جمع آوری اطلاعات جدید و جامع در زمینه‌های مختلف آغاز نمود. از بزرگ‌ترین دستاوردهای سفرهای او، سفر به هندوستان در سال ۱۳۴۷ بود. در این سفر ساز سیتار را از محمود میرزا ، با راهنمایی موسیقیدان هندی راوی شانکار ، آموخت.

در اوایل دهه ۵۰ تغییراتی در کارهای خود به وجود آورد. او با شناسایی موسیقی و ساز دیگر کشورهای جهان آمیزشی از این اصوات را به نام کوکتل موسیقی بوجود آورد.

مهرپویا مدتی با اروین موره نیز همکاری می‌کرد که بیشتر موره در تنظیم آهنگها برای ارکستر به او کمک می نمود.

مهرپویا با همکاری ترانه سرایانی همچون پرویز وکیلی، تورج نگهبان و داریوش روشن به اجرای ترانه‌هایی پرداخت.

از ازدواج بیزار بود اما علاقه خاصی به جهانگردی و مسافرت به آسیای دور و نقاط ناشناخته جهان و هنر جهانی داشت.

وی در زمان خود در میان توده عوام به عباس گاو صدا معروف شده بود.

 

 

 

زندگینامه
شهید سید مرتضی آوینی در شهریور سال ۱۳۲۶ در شهر ری متولد شد تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌ی خود را در شهرهای زنجان، کرمان و تهران به پایان رساند و سپس به عنوان دانش‌جوی معماری وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد او از کودکی با هنر انس داشت؛

شعر می‌سرود داستان و مقاله می‌نوشت و نقاشی می‌کرد تحصیلات دانشگاهی‌اش را نیز در رشته‌ای به انجام رساند که به طبع هنری او سازگار بود ولی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی معماری را کنار گذاشت و به اقتضای ضرورت‌های انقلاب به فیلم‌سازی پرداخت:
“حقیر دارای فوق لیسانس معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا هستم اما کاری را که اکنون انجام می‌دهم نباید به تحصیلاتم مربوط دانست حقیر هرچه آموخته‌ام از خارج دانشگاه است بنده با یقین کامل می‌گویم که تخصص حقیقی در سایه‌ی تعهد اسلامی به دست می‌آید و لاغیر قبل از انقلاب بنده فیلم نمی‌ساخته‌ام اگرچه با سینما آشنایی داشته‌ام. اشتغال اساسی حقیر قبل از انقلاب در ادبیات بوده است… با شروع انقلاب تمام نوشته‌های خویش را – اعم از تراوشات فلسفی، داستان‌های کوتاه، اشعار و… – در چند گونی ریختم و سوزاندم و تصمیم گرفتم که دیگر چیزی که “حدیث نفس” باشد ننویسم و دیگر از “خودم” سخنی به میان نیاورم… سعی کردم که “خودم” را از میان بردارم تا هرچه هست خدا باشد، و خدا را شکر بر این تصمیم وفادار مانده‌ام. البته آن چه که انسان می‌نویسد همیشه تراوشات درونی خود اوست همه‌ی هنرها این چنین هستند کسی هم که فیلم می‌سازد اثر تراوشات درونی خود اوست اما اگر انسان خود را در خدا فانی کند، آن‌گاه این خداست که در آثار او جلوه‌گر می‌شود حقیر این چنین ادعایی ندارم ولی سعیم بر این بوده است.”
شهید آوینی فیلم‌سازی را در اوایل پیروزی انقلاب با ساختن چند مجموعه درباره‌ی غائله‌ی گنبد (مجموعه‌ی شش روز در ترکمن صحرا)، سیل خوزستان و ظلم خوانین (مجموعه‌ی مستند خان گزیده‌ها) آغاز کرد
“با شروع کار جهاد سازندگی در سال ۵۸ به روستاها رفتیم که برای خدا بیل بزنیم بعدها ضرورت‌های موجود رفته‌رفته ما را به فیلم‌سازی کشاند… ما از ابتدا در گروه جهاد نیتمان این بود که نسبت به همه‌ی وقایعی که برای انقلاب اسلام و نظام پیش می‌آید عکس‌العمل نشان بدهیم مثلاً سیل خوزستان که واقع شد، همان گروهی که بعدها مجموعه‌ی حقیقت را ساختیم به خوزستان رفتیم و یک گزارش مفصل تهیه کردیم آن گزارش در واقع جزو اولین کارهایمان در گروه جهاد بود بعد، غائله ی خسرو و ناصر قشقایی پیش آمد و مابه فیروزآباد، آباده و مناطق درگیری رفتیم… وقتی فیروز‌آباد در محاصره بود، ما با مشکلات زیادی از خط محاصره گذشتیم و خودمان را به فیروزآباد رساندیم. در واقع اولین صحنه‌های جنگ را ما در آن‌جا، در جنگ با خوانین گرفتیم.
گروه جهاد اولین گروهی بود که بلافاصله بعد از شروع جنگ به جبهه رفت دو تن از اعضای گروه در همان روزهای او جنگ در قصر شیرین اسیر شدند و نفر سوم، در حالی که تیر به شانه‌اش خورده بود، از حلقه‌ی محاصره گریخت. گروه بار دیگر تشکل یافت و در روزهای محاصره‌ی خرمشهر برای تهیه‌ی فیلم وارد این شهر شد:
“وقتی به خرمشهر رسیدیم هنوز خونین‌شهر نشده بود شهر هنوز سرپا بود، اگرچه احساس نمی‌شد که این حالت زیاد پر دوام باشد، و زیاد هم دوام نیاورد ما به تهران بازگشتیم و شبانه‌روز پای میز موویلا کار کردیم تا اولین فیلم مستند جنگی درباره‌ی خرمشهر از تلویزیون پخش شد؛ فتح خون.”
مجموعه‌ی یازده قسمتی “حقیقت” کار بعدی گروه محسوب می‌شد که یکی از هدف‌های آن ترسیم علل سقوط خرمشهر بود.
“یک هفته‌ای نگذشته بود که خرمشهر سقوط کرد و ما در جست‌و‌جوی “حقیقت” ماجرا به آبادان رفتیم که سخت در محاصره بود تولید مجموعه‌ی حقیقت این گونه آغاز شد.”
کار گروه جهاد در جبهه‌ها ادامه یافت و با شروع عملیات والفجر هشت، شکل کاملاً منسجم و به هم پیوسته‌ای پیدا کرد آغاز تهیه‌ی مجموعه‌ی زیبا و ماندگار روایت فتح که بعد از این عملیات تا پایان جنگ به طور منظم از تلویزیون پخش شد به همان ایام باز می‌گردد. شهید آوینی درباره‌ی انگیزه‌ی گروه جهاد در ساختن این مجموعه که نزدیک به هفتاد برنامه است چنین می‌گوید:
“انگیزش درونی هنرمندانی که در واحد تلویزیونی جهاد سازندگی جمع آمده بودند آن‌ها را به جبهه‌های دفاع مقدس می‌کشاندند وظایف و تعهدات اداری.
اولین شهیدی که دادیم علی طالبی بود که در عملیات طریق القدس به شهادت رسید و آخرین‌شان مهدی فلاحت‌پور است که همین امسال “۱۳۷۱″ در لبنان شهید شد… و خوب، دیگر چیزی برای گفتن نمانده است، جز آن که ما خسته نشده‌ایم و اگر باز جنگی پیش بیاید که پای انقلاب اسلامی در میان باشد، ما حاضریم. می‌دانید! زنده‌ترین روزهای زندگی یک “مرد” آن روزهایی است که در مبارزه می‌گذراند و زندگی در تقابل با مرگ است که خودش را نشان می‌دهد.”
اواخر سال ۱۳۷۰ “موسسه‌ی فرهنگی روایت فتح” به فرمان مقام معظم رهبری تاسیس شد تا به کار فیلم‌سازی مستند و سینمایی درباره‌ی دفاع مقدس بپردازد و تهیه‌ی مجموعه‌ی روایت فتح را که بعد از پذیرش قطع‌نامه رها شده بود ادامه دهد. شهید آوینی و گروه فیلم‌برداران روایت فتح سفر به مناطق جنگی را از سر گرفتند و طی مدتی کم‌تر از یک سال کار تهیه‌ی شش برنامه از مجموعه‌ی ده قسمتی “شهری در آسمان” را به پایان رساندند ومقدمات تهیه‌ی مجموعه‌های دیگری را درباره‌ی آبادان، سوسنگرد، هویزه و فکه تدارک دیدند. شهری در آسمان که به واقعه‌ی محاصره، سقوط و باز پس‌گیری خرمشهر می‌پرداخت در ماه‌های آخر حیات زمینی شهید آوینی از تلویزیون پخش شد، اما برنامه‌ی وی برای تکمیل این مجموعه و ساختن مجموعه های دیگر با شهادتش در روز جمعه بیسم فروردین ۱۳۷۲ در قتلگاه فکه ناتمام ماند.
شهید آوینی فعالیت‌های مطبوعاتی خود را در اواخر سال ۱۳۶۲، هم زمان با مشارکت در جبهه‌ها و تهیه‌ی فیلم‌های مستند درباره‌ی جنگ، با نگارش مقالاتی در ماهنامه‌ی “اعتصام” ارگان انجمن اسلامی آغاز کرد این مقالات طیف وسیعی از موضوعات سیاسی، حکمی، اعتقادی و عبادی را در بر می‌گرفت او طی یک مجموعه مقاله درباره‌ی “مبانی حاکمیت سیاسی در اسلام” آرا و اندیشه‌های رایج در مود دموکراسی، رای اکثریت، آزادی عقیده و برابری و مساوات را در نسبت با تفکر سیاسی ماخوذ از وحی و نهج‌البلاغه و آرای سیاسی حضرت امام(ره) مورد تجزیه و تحلیل و نقد قرار داد. مقالاتی نیز در تبیین حکومت اسلامی و ولایت فقیه در ربط و نسبت با حکومت الهی حضرت رسول(ص) در مدینه و خلافت امیرمؤمنان(ع) نوشت و اتصال انقلاب اسلامی را با نهضت انبیا علیهم‌السلم و جایگاه آن با جنگ‌های صدر اسلام و قیام عاشوا و وجوه تمایز آن از جنگ‌هایی که به خصوص در قرون اخیر واقع شده‌اند و نیز برکات ظاهری و غیبی جنگ و ویژگی رزم‌آوران و بسیجیان، در زمره‌ی مطالبی بود که در “اعتصام” منتشر شد. در مضامین اعتقادی و عبادی نیز تحقیق و تفکر می‌کرد و حاصل کار خویش را به صورت مقالاتی چون “اشک، چشمه‌ی تکامل”. “تحقیقی در معنی صلوات” و “حج، تمثیل سلوک جمعی بشر” به چاپ می‌سپرد. در کنار نگارش این قبیل مقالات، مجموعه مقالاتی نیز با عنوان کلی “تحقیقی مکتبی در باب توسعه و مبانی تمدن غرب” برای ماهنامه‌ی “جهاد”، ارگان جهاد سازندگی، نوشت “بهشت زمینی”، “میمون برهنه!”، “تمدن اسراف و تبذیر”، “دیکتاتوری اقتصاد”، “از دیکتاتوری پول تا اقتصاد صلواتی”، “نظام آموزش و آرمان توسعه یافتگی”، “ترقی یا تکامل؟” و… از جمله مقالات آن مجموعه است. این مقالات بعد از شهادت او با عنوان “توسه و مبانی تمدن غرب” به چاپ رسید این دوره از کار نویسندگی شهید تا سال ۱۳۶۵ ادامه یافت. مقارن با همین سال‌ها شهید آوینی علاوه برکارگردانی و مونتاژ مجموعه‌ی “روایت فتح” نگارش متن آن را بر عهده داشت که بعدها قالب کتابی گرفت با عنوان “گنجینه‌ی آسمانی”. او در ماه محرم سال ۱۳۶۶ نگارش کتاب “فتح خون” (روایت محرم” را آغاز کرد و نه فصل از فصول ده‌گانه‌ی آن را نوشت. اما در حالی که کار تحقیق در مورد وقایع روز عاشورا و شهادت بنی‌هاشم را انجام داده و نگارش فصل آخر را آغاز کرده بود به دلایلی کار را ناتمام گذاشت.

علی پروین در روز سوم مهرماه۱۳۲۵ در تهران ، محله بازار ، کوچه غریبان ، پنجمین فرزند یک خانواده پرجمعیت ده نفره بود که به دنیا آمد. تولد پروین تقریباً مصادف است با تاسیس باشگاه مردمی و بازیکن ساز شاهین .

علاقه پروین به فوتبال از همان سال های کودکی شکل گرفت به طوری که علی کوچولو شبها توپ پلاستیکی اش را با خود به رختخواب می برد. علی ، کوچک بود که خانواده اش به محله دولاب ( خیابان عارف) نقل مکان کرد. این جابجایی در افزایش علاقه او به فوتبال تاثیر بسزایی داشت زیرا محله دولاب به خاطر داشتن زمین های خاکی فراوان مثل زمین نادر ، زمین منبع ، زمین عارف و … از قدیم پاتوق کوچک و بزرگ بود . علی در مهرماه۱۳۳۲ وارد دبستان شد و از مدرسه توحید ، تحصیل را آغاز کرد ولی عشق و علاقه او به فوتبال نمی گذاشت به درس و مشقش برسد . به همین علت از همان سال های اول در زمینه تحصیلی چندان موفق نبود.

پروین فوتبال را به طور جدی از دوازده سالگی و از زمین عارف واقع در خیابان۱۷ شهریور و محلات شیوا و غیاثی آغاز کرد . اولین تیمی که او به عضویت آن درآمد تیم عارف بود که با همت و تلاش جعفر بیگی درست شده بود. پروین در این سال ها شاهد درخشش فوتبالیست های ایرانی مثل کوزه کنانی ، دهداری ، جدیکار ، برومند و … در عرصه بازی های داخلی و خارجی بود و همیشه بازی های دو تیم پرطرفدار شاهین و تاج را پیگیری می کرد.

روز پنجم خرداد ۱۳۳۷ برای این نوجوان فوتبالدوست یک روز تلخ و فراموش نشدنی بود زیرا تیم ملی فوتبال ایران در بازی های آسیایی۱۹۶۴ توکیو با۴ گل به تیم رژیم اشغالگر قدس ( اسرائیل ) باخت . پروین بسیار ناراحت و غمگین بود و آرزو می کرد ای کاش ! روزی برسد که من پیراهن تیم ملی را بر تن کنم که اگر این طور شود بهترین بازی را انجام می دهم و حتی جانم را فدای تیم کشورم کنم . یک سال بعد (۱۳۳۸ ) او در امجدیه حاضر بود تا فینال یک حذفی تهران بین دو تیم شاهین و استقلال را تماشا کند . ( بازی۲-۲ مساوی شد و چند روز بعد دوباره تکرار شد).
آغاز فوتبال باشگاهی عضویت در باشگاه کیان
پروین کلاس دهم بود که به تیم البرز که در واقع تیم دسته دوم باشگاه کیان بود – پیوست ، تیمی که توسط علی الهی و داود معروف اداره می شد . درخشش او و بازی های قابل قبولش باعث شد تا در سال۱۳۳۴ به تیم کیان – که آن زمان منصور امیرآصفی را به عنوان مربی و بازیکنانی نظیر پرویز قلیچ خانی ، گودرز حبیبی و عزت جانملکی را در اختیار داشت- بپیوندد. وی دو سال در باشگاه کیان عضویت داشت .
حضور در تیم ملی جوانان
پروین در این زمان به تیم ملی جوانان دعوت شد و این تیم را در مسابقات۱۹۶۶ فیلیپین همراهی کرد و تا مرحله¼ نهایی صعود کردند ولی در آن جا حذف شدند. پروین در این دوره بازی ها۵ گل به تیم های ژاپن و سریلانکا زد.
حضور در باشگاه پیکان
پس از تشکیل باشگاه پیکان در سال۱۳۴۶ ، پروین به این تیم پیوست . وی در سال۱۳۴۷ مرد شماره یک تیمش بود و در سال۴۸ علی رغم پیوستن بازیکنان بزرگی مثل همایون بهزادی که از پرسپولیس به پیکان آمده بودند بازهم بهترین یار تیمش بود و موفق شد با گلهای خود و با کمک دیگر بازیکنان ، قهرمانی باشگاه های تهران را به ویترین باشگاه پیکان اضافه کند .

تیم پیکان در سال۴۸ ، سه بازی دوستانه را به شرح زیر برگزارکرد:

·پیکان۱- استوا بخارست رومانی صفر

·پیکان۳- منتخب ایالات پاکستان۱

·پیکان صفر – بانیک استراوا چکسلواکی۲

در فروردین۱۳۴۹ پیکان با مربیگری آلن راجرز فاتح جام بین المللی دوستی شد و نتایج زیر را کسب کرد :

پیکان۲- دمیراسپور ترکیه۱

·پیکان۳- کریوا رومانی۱

·پیکان۲- ارتش مسکو شوروی۳

بازی خوب پروین به همراه تیمش در برابر تیم های یاد شده موجب شد تا پیکان آوازه ای داشته باشد . همچنین این تیم در یک دیدار تدارکاتی دو بر یک مغلوب تیم ملی امید استرالیا شد ( گل پیکان توسط پروین به ثمر رسید) .

سال۱۳۴۹ ، حضور در پرسپولیس و تیم ملی
در بیست وچهار سالگی توسط محمد بیاتی ( مربی وقت ) به تیم ملی دعوت شد و در روز۱۵ شهریور۱۳۴۹ و در رقابت های جام عمران منطقه ای در مقابل تیم ملی پاکستان در نیمه دوم به جای علی جباری به میدان آمد و یکی از هفت گل ایران را نیز به ثمر رساند . وی دوازده روز بعد (۲۷ شهریور ) برای اولین بار با پیراهن پرسپولیس به میدان آمد و این تیم را در مصاف با عقاب یاری داد.

در روز سوم مهرماه در دیدار دوستانه با استقلال (۳-۲ ) یکی از دو گل تیمش را زد و به همراه تیم پرسپولیس قهرمان تهران شد و به مسابقات لیگ منطقه ای راه یافت که بازی های خود را در کرمان پیگیری کرد.

پرسپولیس پس از صعود از گروه اول ( زیر گروه ) در مرحله دوم با تیم های پاس و برق تهران و استقلال شیراز همگروه شد و به عنوان تیم دوم گروه خود به مصاف تیم اول گروه دیگر استقلال رفت و در حالی که بازی تا دقیقه۷۵ یک بر یک مساوی دنبال می شد ، قرمزها در اعتراض به نحوه قضاوت ، زمین بازی را ترک کردند! فدراسیون وقت نیز پرسپولیس را۳ بر صفر بازنده اعلام کرد.
بازی جنجالی در برابر استقلال
یکشنبه۱۳۴۹/۱۰/۲۷– ورزشگاه امجدیه

نیمه نهایی لیگ ایران : پرسپولیس۱- استقلال۱ تا دقیقه۷۵

بازیکنان پرسپولیس : عزیز اصلی – جعفر کاشانی – اکبر محمدی – مهراب شاهرخی – ابراهیم آشتیانی – علی پروین – فریدون معینی – اصغر ادیبی – رضا وطنخواه – حسین کلانی – همایون بهزادی ( کاپیتان )

مربی : حسین فکری

بازیکنان استقلال : فرهنگ بادکوبه – پرویز قلیچ خانی ( کاپیتان ) – مهدی لواسانی – جلال طالبی – مهدی حاج محمد – نصرالله عبدالهی – اکبر کارگر جم – علی جباری – کارو حق وردیان – جواد قراب ( عباس مژدهی ) – غلامحسین مظلومی ، مربی : رایکوف
سال۱۳۵۰– قهرمانی در لیگ و جام کورش
پروین در قالب تیم پرسپولیس ، قهرمانی در لیگ را تجربه و در این بازی ها۶ بار گلزنی کرد . در این سالها پرسپولیس که از نظر مادی در وضع خوبی بسر می برد در برابر باشگاه های خارجی بسیاری حاضر شد.

· پرسپولیس۲- هامبورگ آلمان۲

· پرسپولیس۱- گوارانی برزیل صفر

گل : علی پروین

· پرسپولیس۲- القادسیه کویت۱

گلها : علی پروین

· پرسپولیس۲- کروز یرو برزیل۴

· پرسپولیس۱- کریستال پالاس انگلستان۵

· پرسپولیس۱- کلودبن دانمارک۱

· پرسپولیس۱- ناسیونال اروگوئه صفر

· پرسپولیس۱- اسلوبو یوگسلاوی صفر

در این سال پروین در دو دیدار پرسپولیس علیه استقلال به میدان رفت که حاصل آن یک تساوی برای دو تیم و سک پیروزی۴ بر ۱ برای پرسپولیس بود .

در این سال رقابت های جام بین المللی کورش نیز برگزار شد و یا قهرمانی تیم ملی ایران خاتمه یافت .

سال۱۳۵۱ ، صعود به المپیک و حضور در جام جهانی کوچک
تیم ملی فوتبال ایران در این سال درگیر مسابقات مقدماتی المپیک۱۹۷۲ مونیخ بود و در پایان موفق شد مجوز حضور در المپیک را بدست آورد . یک هفته بعد از صعود به المپیک ، تیم ملی ایران عازم بازی های جام برزیل موسوم به جام جهانی کوچک شد و۴ دیدار حساس رابرگزار کرد.

ایران۱- ایرلند جنوبی۲

ایران صفر – پرتغال۳

ایران۱- اکوادور۱

ایران۱- شیلی۲

در شهریور۱۳۵۱ ، بازی های المپیک مونیخ برگزار شد و تیم ملی ایران با دو شکست سنگین در برابر مجارستان و دانمارک و یک پیروزی دلچسب در برابر برزیل در دور اول حذف شد . در بازی های مقدماتی و نهایی المپیک و همچنین جام برزیل ، علی پروین یکی از بازیکنان ثابت تیم بود که در کنار قلیچ خانی ، قراب و صادقی ، خط میانی تیم ملی را تشکیل می دادند و به تناول بازیکنانی مثل مناجاتی ، جباری و حق وردیان در کنار آنها بازی می کردند . ترکیب ثابت پرسپولیس در این سال عبارت بود از : طاووسی ، کاشانی ، وطنخواه ، آشتیانی ، شاهرخی ، معینی ، پروین ، ادیبی ، بهزادی ، کلانی ، ایرانپاک و خردبین

سال۱۳۵۲ ، قهرمانی در اولین جام تخت جمشید

در این سال بازیهای مقدماتی جام جهانی۱۹۷۴ آلمان برگزار شد و تیم ملی ایران که در دور اول درخشان ظاهر شده بود در مصاف با قهرمان قاره اقیانوسیه ( استرالیا ) با بدشانسی مواجه شد و با مصدومیتهای ناشی از برگزاری دیدار دوستانه با زلاندنو که چند روز قبل از دیدار با استرالیا انجام شده بود و اعمال نظرهای غیر مسئولانه ، عدم تدارک کافی و سیستم دفاعی و محافظه کارانه در برابر استرالیا شکست سنگینی را متحمل شد . یک هفته بعد در تهران ، ایران با دو گل استرالیا را مغلوب کرده ولی به خاطر گل زده کمتر ، از جام جهانی خداحافظی کرد. در این رقابتها پروین یکی از اعضای ثابت و کلیدی ایران بود

 

مسعود ده‌نمکی (زادهٔ :۱۳۴۸، آذربایجان شرقی، شهرستان اهر) از فعالان سیاسی راست در ایران بوده و کارگردانی چند اثر سینمایی را نیز بر عهده داشته است. او از اعضا و رهبران اولیه انصار حزب الله است. او دانش‌آموختهٔ رشتهٔ علوم سیاسی از دانشگاه آزاد می‌باشد. ده‌نمکی مدت‌ها به عنوان سردبیر و مدیرمسؤول نشریه‌های شلمچه و جبهه نیز مشغول به فعالیت بود.

فعالیتهای مطبوعاتی

وی سردبیری دو هفته نامه شلمچه و جبهه و صبح را برعهده داشت.

فیلمسازی

وی با زوال دوران اصلاح طلبان که از آن بعنوان دورانی تلخ یاد می‌کند، دو فیلم مستند ساخت و سپس همزمان با رویکار آمدن دولت محمود احمدی نژاد موفق به ساخت فیلم‌های سینمایی اخراجی‌ها شد. این فیلم‌ها با آزادی عمل ارائه شده به وی برای ارائه کلمات و شوخی‌های بی سابقه ، تبلیغات گسترده صداوسیما(دعوت از عوامل فیلم برای شرکت در برنامه تحویل سال ۱۳۸۸) به فروش بالایی دست یافت، گرچه وی از سوی منتقدان عنوان بدترین کارگردان انتخاب شد و فیلم وی علیرغم فشارهای وارده به هیات داوران (به گفته کمال تبریزی از اعضای هیات داوری) جایزه‌ای دریافت نکرد.

این فیلم همچنین با انتقاد خانواده شهیدی که ده‌نمکی اخراجی‌ها را برپایه زندگی وی ساخته بود روبرو شد. و نیز فیلم «اخراجی‌های ۲» که به فروش خوبی هم دست یافته بود با اعتراض یک نویسنده مبنی از کپی برداری از کتابش روبرو گردید. همچنین وزارت آموزش و پروروش نیز به مدارس ابتدایی و راهنمایی بخشنامه کرد تا دانش‌آموزان را با هزینه خودشان برای دیدن فیلم اخراجی‌ها به سینما ببرند.

فیلم‌شناسی

سریال

* دارا و ندار (۱۳۸۸)

فیلم سینمایی

* اخراجی‌ها (۱۳۸۶)
* اخراجی‌ها ۲ (۱۳۸۷)

*اخراجی‌ها۳

مستند

* فقر و فحشا (۱۳۸۲)
* کدام استقلال؟ کدام پیروزی؟ (۱۳۸۵-۱۳۸۳)

 

اردشیر قلعه ‌نویی، معروف به امیر قلعه‌نویی در سال ۱۳۴۲ به دنیا آمد. اردشیر ۷ ساله بود که خبر دادند پدرش فوت کرده‌است. وی از سیزده سالگی شروع به کار کردن کرد و در کنار کار، فوتبال نیز بازی می‌کرد.

در سال ۱۳۶۰ امیر به تیم ملی جوانان دعوت شد که نمایش قابل قبولی هم از خود ارائه کرد و در اسفند ۱۳۶۰ از تیم راه آهن به شاهین رفت. شاهین در آن زمان ملی پوشان زیادی داشت. او اواسط لیگ سال ۶۶ پس از پیروزی ۲ بر صفر برابر پرسپولیس، شاهین را ترک کرد و به السد قطر رفت. امیر زمستان ۱۳۶۷ به تهران بازگشت و این بار سراغ باشگاه استقلال تهران رفت، پای میز قرارداد نشست و پیراهن آبی را بر تن کرد.

اولین بازی وی به عنوان بازیکن استقلال در ۱۹ اسفند سال ۱۳۶۷ مقابل پرسپولیس رقم خورد. این بازی که در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی برگزار می‌شد به پنالتی کشیده شد و اردشیر پنالتی‌اش را از دست داد. این بازیکن خلاق تا پایان دوره بازیگری‌اش تنها ۱۹ بازی ملی انجام داد که اتفاقاً ۱۸ بازی آن در سن ۳۰ سالگی به بعد رخ داد. امیر اولین‌بار توسط ناصر ابراهیمی در سال ۱۳۶۴ به تیم ملی ب دعوت شد. او در اردیبهشت سال ۱۳۶۵ همراه تیم ملی به چین سفر کرد و اولین‌بار پیراهن تیم ملی الف را بر تن کرد اما تا سال ۱۳۷۲ هیچگاه مجدداً به تیم ملی فراخوانده نشد. در کارنامه ملی قلعه نویی تنها یک گل زده آن هم به کویت دیده می‌شود. او در سال ۱۳۶۸ دچار مصدومیت شدیدی شد و بار دوم در سال ۱۳۷۳ مصدومیت جدی را تجربه کرد. وی سابقه مربیگری در تیم‌های برق تهران، کشاورز، استقلال اهواز و استقلال تهران را دارد. پس از قهرمانی استقلال تهران با قلعه نویی در سال ۱۳۸۵ و نتایج ضعیف تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ و از طرفی خاتمه همکاری ایران با برانکو ایوانکویچ، شرایط تازه‌ای برای قلعه نویی مهیا شد. او به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد و همزمان در ادواری پست‌های مدیرفنی و رئیس سازمان فوتبال استقلال تهران را نیز بر عهده داشت. تیم ملی ایران با حضور او روی نیمکت در مسابقات جام ملت‌های آسیا (۲۰۰۷) با ضربات پنالتی مغلوب تیم ملی کره‌جنوبی شد و از این رقابت‌ها دست خالی بازگشت. در سال ۲۰۰۷ وی کاندید کسب بهترین مربی سال آسیا شد.