تبیان، دستیار زندگی

نوروز، نخستین روز بهار هم هست. در این روز، طبیعت، از خوابی طولانی برمی‌خیزد و کار و بار حیاتیِ خویشتن را از نو آغاز می‌کند

نوروز، روزی‌ست نو؛ روز، روز همان روشنی‌ست. پس نوروز، یعنی تابش آفتابی تازه در زندگی و سرزندگی نو‌به‌نوی انسان و جهان.

نوروز، نخستین روز بهار هم هست. در این روز، طبیعت، از خوابی طولانی برمی‌خیزد و کار و بار حیاتیِ خویشتن را از نو آغاز می‌کند و سال آغاز می‌شود که یعنی این ایرانیان‌اند که هر سال، بیداری طبیعت و شروع تازه‌ی زندگی را جشن می‌گیرند. جشنی که در آن، از دیرباز، روشنی و زیبایی و زندگی را ستوده‌ و نوروز را جشن‌گرفته‌اند.

در آستانه‌ی نوروز، ایرانیان به خانه‌تکانی می‌پردازند و هم‌زمان، دل خود را نیز از کینه‌ها پاک‌می‌کنند و آماده می‌شوند تا در فصلی تازه، بر شاخه‌های زندگانی‌‌شان، عشق و مهر و مهرانگیزی، جوانه بزنند و به شکوفایی بنشینند.

ایرانیان، نوروز را لبخنده‌ی خداوند بر لبان طبیعت تلقی کرده‌اند و آن‌گاه که خداوند به زندگی لبخند می‌زند، گل لبخند بر لبان جهان هم می‌شکفد.

نوروز، یادآور آن است که ما مدام باید جان و جامه و جامعه‌ی خود را پاک و شاد و سرشار از انرژی ناپیداکرانه‌ی الهی نگه‌داریم.

نوروز، یادآور اهمیتِ دیدن و توجه کردن‌ست.

نوروز، آغاز فصلِ تفرج و تماشاست. چشم‌ها را بازکنیم و زیبایی‌ها را ببینیم. گوش‌ها را باز کنیم و آواز پرنده‌ها را بشنویم. دل‌ها را باز کنیم و دوست‌بداریم. روز، نو می‌شود. سال، نو می‌شود. طبیعت، نو می‌شود. مبادا که ما کهنه بمانیم. مبادا که ما محروم بمانیم. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است: « در زندگی شما، روزهایی هست که نفس خداوند بر شما می‌دمد. خود را در معرض نفس‌های پاک قراردهید. مبادا از آن روبگردانید!»

این نفس‌های پاک خداست که بر آدم و عالم می‌دمد. دارد طبیعت از نو آغاز می‌شود. سال دارد از نو آغاز می‌شود. روز نو دارد آغاز می‌شود. نوروز دارد از راه می‌رسد؛ لبالب از بشارت و طراوت و تازگی و تناوری...

منبع:مجله شادکامی و موفقیت

سبز کردن عدس

حدوداً ۱۵-۱۸ روز قبل از عید داخل کاسه مقداری عدس ریخته و با آب پر می‌کنیم و می گذاریم چند روز در دمای اتاق بماند. عدس معمولا آب را به خود جذب می‌کند. گاهی‌ کنترل می‌کنیم و اگر آب عدس کشیده شده بود باز هم به آن آب اضافه می‌کنیم و می گذارم تا عدس‌ها جوانه بزنند( گندم یا عدس داخل آب جوانه نمیزند. فقط باید کاملا خیس بخورند. وقتی عدس های خیس خورده را لای دستمال نم دار منتقل کنیم شروع به جوانه زدن می کنند.) بهتر هست که آب عدس را هر روز عوض کنیم چون ترشیده و کف می‌کند.

بعد از آن که عدس‌هایتان کمی‌ جوانه زدند آنها را آبکش کرده و در ظرفهای مورد نظر ریخته و روی آنها را با دستمال حوله ی پوشانده و روی آن‌ها آب بپاشید و کنار پنجره جای که نه سرد و نه زیاد گرم هست می گذاریم تا رشد کنند.

توجه داشته باشید هر روز باید عدس‌ها را خیس کرده و آب اضافه آنها را بیرون ریخت. و حتما دستمال رویی را مرطوب نگهدارید. هیچوقت عدس‌هایتان را به صورت لایه نازک در ظرفتان نریزید. بهتر هست که کمی‌ به صورت گنبدی شکل در آورید.

بعد از آن که جوانه ها مقداری رشد کرده و کمی‌ سبز شد می توانید دستمال روی آن هارا برداشته و به آب دادن عدس‌ها ادامه دهید و مطمئن باشین که نور طبیعی به آنها بخورد و حتما ظرفتان را گاهی‌ بچرخانید تا سبزه‌ها به صورت کج به طرف نور رشد نکنند.

سبزه ‏های کوزه ‏ای

تهیه کوزه سبز نیز بسیار جالب است. با استفاده از یک کوزه سفالی و مقداری بذر تره‏تیزک (شاهی) می‏ توانیم سبزه کوزه‏ای درست کنیم.

ابتدا کوزه را از آب پر می‏ کنیم و برای مدت یک شبانه ‏روز آن را همان‏طور پر از آب نگه می‏ داریم تا جدار کوزه کاملاً خیس شود. سپس یک جوراب نایلونی روی کوزه می‏ کشیم.

بذر شاهی را که قبلاً برای مدت بیست و چهار ساعت در آب خیس کرده ‏ایم به آرامی با دست روی نایلون می‏ کشیم طوری که بذرها که حالا دیگر بعد از خیس شدن کاملاً ژله‏ ای شده‏ اند به طور یکنواخت همه جا پخش شوند. بذر شاهی به آسانی به سطح جوراب نایلونی می‏ چسبد.

کوزه را همواره پر از آب نگه می‏ داریم. چون هر روز مقداری از آب کوزه تبخیر می‏ شود باید به طور مرتب در آن آب بریزیم. آب از داخل کوزه به جداره آن راه یافته و به بیرون تراوش نموده جوراب را مرطوب می‏ کند به این ترتیب بذر شاهی جوانه زده و ریشه‏ ها به سطح بیرونی کوزه می‏ چسبند.

کوزه را در محل پر نور قرار دهید و گاه گداری آن را بچرخانید تا نور به همه جای آن برسد. بعد از چند روز کوزه سبز شده و از تماشای آن لذت خواهید برد.

می‌خواهید برای اتاق کودکتان چیدمانی زیبا و بی نظیر آماده کنید که در عین سادگی شیک هم باشد به توصیه های ما توجه نمایید.

نکاتی که باید مورد توجه والدین عزیر قرار گیرد: در دکور کردن اتاق کودک باید به عوامل متعددی توجه نمایید.ایمن بودن یکی از مهمترین نکاتی است که باید در وهله اول مورد توجه قرار دهید.

در وهله بعد استفاده از رنگهای شاد یا تصاویر رنگارنگ ، پرده های زیبا و یا روتختی هایی با تصاویر و رنگارنگ لازم است ،تا فضایی سرگرم کننده برای کودک ایجاد شود.

دقت نمایید که از وسایلی در دکور اتاق کودکتان استفاده کنید که دارای لبه های تیز نباشد و ایمنی کودک را تامین کند.

برای انتخاب رنگ اتاق خواب کودک از رنگ‌های بدون سرب استفاده كنید.همچنین با استفاده از رنگ‌های شاد و همچنین تکنیک‌های نقاشی روی دیوار، می‌توانید اتاق او را به یک سرزمین افسانه‌ای تبدیل کنید. برای مثال، می‌توانید از شخصیت‌های کارتونی مورد علاقه كودك خود یا موضوعات برگرفته از کتاب‌های داستان، بر روی دیوارها نقاشی کنید و یا روی سقف اتاق خواب کودک، آسمانی پر از ابرهای پنبه‌ای یا کهکشانی پر از ستاره بکشید. با این کار، علاوه بر ایجاد فضایی شاد و سرگرم‌کننده، زمینه را برای پرورش خلاقیت‌ او نیز آماده کرده‌اید.

تشویق کودکان به جمع‌آوری و نمایش عکس‌های خانوادگی باعث تقویت محبت او به خانواده خواهد شد.تقویت این حس باعث می‌شود تا در دوران بلوغ و نوجوانی به والدین، اقوام و دوستانشان اهمیت بیشتری داده و مهربان‌تر باشند.

اختصاص دادن بخشی از اتاق به سرگرمی‌ها و فعالیت‌های روزانه کودک، باعث شکوفایی استعدادش می‌شود. به‌طور مثال می‌توانید روی یکی از دیوارها، تابلویی از جنس چوب‌پنبه نصب کنید تا فرزندتان بتواند نقاشی‌ها و پوسترهای مورد علاقه‌‌اش را با پونز بر روی آن نصب كند. این امر موجب می‌شود تا او بتواند هر روز بر روی دیوار اتاقش، مجموعه‌ای از چیزهای مورد ‌علاقه‌ا‌ش را ببیند. به دلیل آنكه بچه‌ها به طور ذاتی به گردآوری اشیا و جمع کردن عکس‌های مورد نظرشان علاقه‌مند هستند، می‌توانید با نصب این تابلو، جایی برای این کار برایشان ایجاد نمایید. همچنین با استفاده از این روش از ریخت و پاش‌های اضافی هم جلوگیری خواهید كرد.

تشویق کودکان به جمع‌آوری و نمایش عکس‌های خانوادگی باعث تقویت محبت او به خانواده خواهد شد. بچه‌ها می‌توانند نمایشگاه عکسی را مطابق با سلیقه‌شان و در اتاق خود‌شان ترتیب دهند. تقویت این حس باعث می‌شود تا در دوران بلوغ و نوجوانی به والدین، اقوام و دوستانشان اهمیت بیشتری داده و مهربان‌تر باشند.

برای اینکه اتاق کودکان در آینده هم مورد استفاده قرار گیرد، بهتر است مبلمانی ساده و کاربردی برایش تهیه كنید. توجه كنید كه اگر در مبلمان، چوب به‌ کار رفته است، حتما لایه تثبیت‌کننده سیلر نیز به آن زده شده باشد.

قفسه‌ای بدون در و با اندازه‌ای قابل تنظیم در اختیار کودک بگذارید تا چیزهایی مانند اسباب‌بازی، ماکت ماشین و هواپیما، کتاب و دفتر، وسایل ورزشی، لوازم صوتی و تصویری، لوازم نقاشی و چیزهایی از این قبیل را در آن نگهداری کند. البته توجه داشته باشید كه این قفسه‌ها باید روی دیوار ثابت شده ‌باشند تا اگر کودک از آن بالا رفت، قفسه‌ها بر روی او نیفتند. همچنین از نصب قفسه‌هایی که در‌های شیشه‌ای دارند نیز بپرهیزید.

یکی از قوانین مهم در دکوراسیون اتاق کودک، سهولت در امر نگهداری، نظافت و مراقبت از اجزای آن است، بنابراین هنگام انتخاب لوازم، این نکته را در نظر داشته‌ باشید که باید اجزای این اتاق قابل‌ شستشو و ضد لک باشند.

در انتخاب کف‌پوش مناسب برای اتاق کودک دقت کنید. موکت‌های بادوام و قالیچه‌های قابل شستشو و انعطاف‌پذیر از جمله کف‌پوش‌های مناسب برای اتاق کودکان به حساب می‌آیند. بهتر است هنگام خرید این نوع کف‌پوش‌ها، رنگ‌های روشن و طرح‌های ساده را انتخاب کنید زیرا معمولا کودکان، از طرح‌ها و رنگ‌های تند و گرم، زودتر خسته می‌شوند.

هنگام انتخاب تختخواب برای کودکان، شرایط سنی آن‌ها را نیز در نظر بگیرید. اگر می‌خواهید برای نوزادتان تختخواب تهیه کنید، بهتر است نوعی را انتخاب کنید که فاصله بین نرده‌های محافظش حداکثر 6 سانتی‌متر باشد تا ایمنی نوزاد به خطر نیفتد. همچنین این نرده‌های محافظ باید به اندازه‌ای بالا بیایند که نوزاد نتواند به راحتی از تخت خارج شود.

اگر فضای اتاق کودک کوچک است، با استفاده از رنگ‌های ملایم و طرح‌های خلوت، فضای اتاق را از نظر وسعت، بزرگتر نشان داده و از شلوغی جلوگیری كنید.

نور اتاق کودک باید ملایم و غیرمستقیم باشد. برای این کار، می‌توانید از انواع نورهای بازتابی یا پخش‌شونده استفاده کنید تا چشم کودک آزرده نشود. یادتان باشد در مکانی که اختصاص به فعالیت‌های کودک دارد، نوری جداگانه تعبیه كرده و از نورهای تزیینی هم در دکور اتاق کودکان بهره ببرید. می‌توانید انواع چراغ‌های تزیینی ریز را در جایی از اتاق قرار بدهید تا فضای خاصی را برای سرگرمی و تفریح کودکان ایجاد کرده باشید.

برای پوشش پنجره‌های اتاق کودکان، توصیه می‌شود از کرکره‌ یا شاتر استفاده کنید. این وسایل، نور را تنظیم كرده و هوا را به جریان می‌اندازد. همچنین چین‌دار و دست و پاگیر نیز نیستند.

اگر فضای اتاق کودک کوچک است، با استفاده از رنگ‌های ملایم و طرح‌های خلوت، فضای اتاق را از نظر وسعت، بزرگتر نشان داده و از شلوغی جلوگیری كنید .برای مثال رنگ سبز روشن می‌تواند برای اتاق کودک رنگ مناسبی باشد، زیرا این رنگ یادآور رشد گیاه و جوانه زدن است.

اختصاص‌ فضاهای‌ متعدد در اتاق‌ برای‌ جمع‌‌آوری‌ وسایل‌ بسیار مفید است. برای این منظور می‌توانید از كمدهایی‌ با كشوهای‌ زیاد و بزرگ و همچنین تختخوابی‌ كه‌ از فضای‌ زیر آن‌ بتوان‌ برای‌ گذاشتن‌ چمدان، لباس‌ و دیگر وسایل‌ استفاده‌ نموده بهره بگیرید.در انتخاب اشیای اتاق كودك به عقیده او نیز توجه كنید، به این وسیله حس استقلال‌طلبی او نیز تقویت خواهد شد.

و اما یک نکته روان شناسانه متخصصان روانشناسی معتقدند قبل از به دنیا آمدن کودک والدین باید رنگ اتاق خواب را انتخاب کرده باشند.

اگر والدین اصرار داشته باشند اتاق کودکشان حتماً دارای رنگی شاد و مطابق با سن و جنس کودک باشد می بایست برای رنگ کردن اتاق کودک تا قبل از به دنیا آمدنش تصمیمات خود را بگیرند زیرا کودک از همان ابتدای تولد یا حداقل در نخستین سال تولد با اتاقش آشنا شده و در آن محیط خوابیده، بازی می کند یا آرام می گیرد. بنابراین لازم است اتاق کودک محیطی آرام باشد تا به راحتی بتواند در آن محیط احساس امنیت کند.داشتن آرامش تنها یک مشخصه برای اتاق کودک خردسال تا قبل از سن 2 سالگی است. کودک تا قبل از 2 سالگی بیشتر نیازمند ثبات اشیا است کودکان در سن 8 ماهگی به پدیده «ثبات اشیا» دست پیدا می کنند یعنی تا قبل از 8 ماهگی هر شیء اگر از جلوی چشمان کودک محو شود، کودک آن را نابود شده می پندارد و تلاشی برای جست وجوی مجدد آن نمی کند. این ثبات شیء کم کم در کودک شکلی جدی تر گرفته و کودک نیاز پیدا می کند تا محیط پیرامونش شکلی با ثبات تر داشته باشد.

ثبات شکل و اشیا در محیط و دکوراسیون داخلی اتاق کودک در نهایت به او کمک می کند تا نقشه ذهنی مناسبی از محیط اطرافش بکشد. گذشته از ثبات اشیا در محیط پیرامون کودک، ثبات رنگ هم به کودک کمک می کند تا او بعد از حدود یک سال آن محیط را خوب شناخته و طرح اولیه ای از آن در ذهنش ترسیم کند و در مواقعی که والدین نیز حضور ندارند او بتواند در اتاق خودش به آرامش برسد. بنابراین کودکان با رنگ، ارتباط بیشتری برقرار کرده و بیشتر به همان رنگی گرایش دارند که از ابتدا با آن آشنا شده اند.

منبع : ماهنامه بانک و مسکن

یکی از مسائل مهمی که ذهن بیشتر والدین جوان را مشغول می‌کند، این است که باید فرزندشان رادر اتاق خودشان بخوابانند یا اینکه او را از همان ابتدا به خوابیدن دراتاقش عادت دهند. نگرانی از اینکه مبادا برای کودک مشکلی پیش آید و مادر متوجه نشود، باعث می‌شود بسیاری از مادران کودکشان را در تخت خودشان بخوابانند...

با بزرگ شدن کودک و عادت کردن به این شیوه، خواباندن او به تنهایی در اتاق خودش مساله‌ای بغرنج می‌شود. دکتر کتایون خوشابی، روان‌پزشک کودک، در این رابطه گفت و گویی کرده است.

خانم دکتر! آیا خواباندن کودک در اتاق والدین کار صحیحی است؟

به طور کلی در یک سال اول بهتر است شیرخواران در معرض دید والدین باشند. به همین دلیل توصیه می‌کنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می‌شود، در معرض دید والدین باشد. از آنجا که این امکان معمولا وجود ندارد، بهتر است در یک سال اول شیرخوار در اتاق والدین‌ اما در تخت جدا خوابانده شود.

چرا تا این حد به در معرض دید بودن شیرخوار در سال اول تاکید دارید؟

به دلیل اینکه احتمال نشانگان مرگ ناگهانی شیرخواران که علت دقیق آن کاملا مشخص نشده است، وجود دارد. حضور کودک در کنار والدین، به مادر و پدر امکان می‌دهد که تنفس و وضعیت خوابیدنش را هنگام خواب بررسی کنند.

آیا بعد از یک سالگی باید اتاق خواب کودک را جدا کرد؟

بعد از یک سال، به خصوص در مورد کودکانی که شیر مادر نمی‌خورند، بهتر است جای خواب آنها را جدا کرد اما در مورد شیرخواران شیر مادرخوار، ممکن است جداکردن فرزند از مادر هنگام خواب کار راحتی نباشد زیرا مادر مجبور می‌شود با هر بار گریه کودک، بلند شود و او را به تخت خود بیاورد یا در کنار تختش بنشیند و او را [تنها کاربران قادر به مشاهده لینک ها هستند ] کند و دوباره به تخت بازگرداند.

اگر مادری بتواند این زحمت را بپذیرد، بهتر است از پایان سال اول محل خواب شیرخوار جدا شود.استثنائا در مورد کودکان شیر مادرخوار، حداکثر زمانی که شیرخوار می‌تواند در اتاق خواب والدین بخوابد، تادوسالگی است اما در این صورت هم باید محل خواب و تختخواب شیرخوار جدا باشد.

پس یک کودک دو ساله به هیچ‌‌وجه نباید اجازه داشته باشد که در تخت یا اتاق والدین بخوابد؟

بله. بعد از دو سالگی به طور منطقی و علمی، توجیهی برای خواباندن فرزند در کنار والدین وجود ندارد اما گاهی وابستگی مادر به فرزند شدید است و نمی‌تواند او را از خود جدا کند زیرا در آغوش گرفتن فرزند به اواحساس آرامش و اطمینان می‌دهد و دوست دارد تا سال‌ها فرزندش در کنارش باشد.

در این حالت لازم است با مادر صحبت شود و هر چه سریع‌تر جدایی صورت بگیرد. در اغلب موارد جدایی به دلیل وابستگی شدید مادر به فرزند انجام نمی‌شود، ولی به هر حال مادری هم که از لحاظ عاطفی توجه ومحبت کافی به فرزندش دارد، می‌تواند در پایان دو سالگی محل خواب فرزندش را جدا کند.

معمولا والدین کودک را کنار خودشان می‌خوابانند و بعد او را به تخت و اتاق خود منتقل می‌کنند. چه کنیم که کودک خودش خوابیدن را بیاموزد؟

بهترین راه این است که فرزندمان را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینکه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، کار صحیحی نیست. باید از ابتدا فرزند را به‌طوری بار بیاوریم که بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم. البته مادر می‌تواند تا زمانی که کودک به خواب رود در اتاق او بماند.

عادت‌های دیگر مانند خواباندن در بغل یا روی پا یا در اختیار گذاشتن قسمتی از مو یا بدن مادر در دست کودک تا زمانی که به خواب برود، صحیح نیست. در مورد کودکی که چنین عادتی پیدا کرده، بهتر است مادرعروسک پشمالو در اختیارش قرار دهد تا کودک عادت کند عروسک یا بالشش را بغل بگیرد تا به خواب برود. وقتی این عادت از بین رفت، به راحتی با بردن کودک به اتاقش و ماندن مادر در کنار او، به خواب می‌رود

آیا مادر می‌تواند کنار فرزندش در اتاق او بخوابد تا به خواب برود؟

خیر. مادر نباید به تخت کودک برود یا در اتاق او روی زمین بخوابد زیرا این کارها هم تفاوتی با خوابیدن کودک در اتاق والدین ندارد. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار اونیست. مادر می‌تواند برای فرزندش کتاب بخواند یا قصه بگوید تا کودک در حالی که عروسک به بغل دارد، به خواب برود.

اگر مادری کودکش را تا حداکثر دو سالگی از خود جدا نکرد و کودک به خوابیدن کنار مادر عادت داشت، چطور می‌توان این عادت را در او از بین برد؟

در مورد کودکان سه سال به بالا خیلی خوب است که از جدول ستاره استفاده کنیم. یعنی به کودکمان بگوییم هر روز صبح که بلند می‌شوی اگر در تختخوابت بودی، یک برچسب جایزه می‌گیری و مثلا هر سه برچسب یک جایزه بزرگ‌ دارد. استفاده از روش‌های تشویقی در این مورد مؤثر هستند.

منبع:irandisheh.com

واقعیت این است که والدین اکثر اوقات درباره تربیت بچه ها با هم اختلاف دارند و حاضرند با تمام توان در زمینه تربیت یکدیگر  را به مبارزه بطلبند. متاسفانه انرژی ای که این جروبحث ها را به وجود می آورد، از عشق پدر و مادر نسبت به فرزندشان تغذیه می شود، غافل از اینکه شاید این درگیری و تنش بین والدین نسبت به خود مساله ای را به وجود آورد که آسیب بیشتری برای بچه ها داشته باشد. اختلاف در مورد بزرگ شدن و نحوه تربیت کودک باعث ایجاد حالت الاکلنگی می شود که موضع «سخت» یکی از والدین با موضع «شل» و سهل گیرانه دیگری به حالت تعادل درمی آید. بسیاری از پدران احساس می کنند همسران شان بچه ها را لوس بار می آورند و در مقایسه با آنها از بردباری بیشتر و قاطعیت کمتری برخوردارند.

تفاوت های زن و مرد را می توان در همان موقع که نوزاد چند ماه بیشتر ندارد، دید. مادر معمولا بچه را در بغل گرفته و با آرامی با او حرف می زند در حالی که پدر بیشتر از قلقلک و سایر محرک های فیزیکی استفاده می کند. ورای روش هایی که پدر و مادر به وسیله آن تربیت و محرک بچه را به حالت تعادل درمی آورند، تقریبا همیشه تفاوت هایی در انتظارات هر کدام از والدین از بچه ها وجود دارد. در واقع مسایلی که والدین درباره اش جروبحث می کنند، بمب های عاطفی ای هستند که در نواحی مشکل ساز دوران کودکی شان عمل نکرده و بر جای مانده است. اکثر اوقات پدر یا مادر سعی می کنند دوران کودکی خود را خنثی یا آن را تکرار کنند و در نتیجه تجارب و احساسات خود را با تجارب و احساسات فرزندشان اشتباه می گیرند. به دلیل اینکه این تعاملات از نظر عاطفی شدید هستند و شناخت چندانی هم از آنها وجود ندارد. همسری که سعی می کند مداخله کند، خود را درگیر یک مشاجره شدید می بیند. ناگفته نماند که اکثرا والدین بر سر تربیت فرزند پسرشان به مشکل برمی خورند و با یکدیگر بحث و جدل می کنند. والدین پسربچه ها، به احتمال قریب به یقین بر سر تمایلات مردانه یا زنانه پسرهای خود بحث دارند.

به خصوص مردان که نسبت به رفتارهایی که از نظر آنان دخترانه و زنانه است، دل نگرانی بیشتری دارند. آنها می خواهند پسران شان مردانی خودکفا، قاطع و مصمم باربیایند و اعتقادشان بر این است که مادر سد راه این فرآیند است. به عنوان مثال اگر پسربچه ای از رویارویی با موقعیت دشواری مضطرب شود یا از درد و عجز گریه کند، ممکن است مادر او را در آغوش بگیرد و به او قوت قلب دهد حال آنکه پدر باید پاسخگوی دو مساله باشد؛ یکی نگرانی از اینکه مبادا پسرش نیاموزد چگونه بر ترسش در زندگی غلبه کند و دیگر نگرانی از اینکه پسرش بیش از حد به مادرش وابسته شود و در نتیجه زمانی که پسربچه ها به اندازه کافی سرسخت و فعال نیستند، پدران شان با سر به سر گذاشتن، دست انداختن و حتی گذاشتن اسم هایی چون «تی تیش مامانی» روی آنها واکنش نشان می دهند و برای محافظت از فرزند پسر ممکن است که همسر خود را به ایجاد رفتار غیرقابل قبول متهم کند و او را آماج حملات خود قرار دهد. متاسفانه بیشتر این جروبحث ها بی مقدمه و جلو بچه ها اتفاق می افتد. این نوع رفتار نه تنها اوضاع را درست نمی کند، بلکه به احساسات عمیقی از بی لیاقتی و دلخوری هم در مادر و هم در پسر منتهی می شود و بسیاری از اختلافات پدر و پسر در خانواده، از این موضوع در دوران کودکی بچه نشأت می گیرد.... /منبع:روزنامه شرق

این روزها پسرها ( و البته برخی خانواده‌ها) به‌سراغ دختری می‌روند زیبا، یکی‌یکدانه، از یک خانواده سرمایه دار و به‌قول خودمان مایه‌دار ترجیحا تحصیل کرده، شاغل و اجتماعی.

خیلی‌ها معتقدند که این روزها معیارهای جوانان با گذشته تفاوت زیادی کرده است آنقدر تفاوت کرده که بعضی وقت‌ها خانواده ها را رو در روی جوان‌ها قرار می‌دهد و یا اینکه خانواده‌ها هم خودشان در مسیر یک انتخاب درست( به تعبیر خودشان) هم‌قدم با جوان می‌شوند. از این رو پسرها ( و البته برخی خانواده‌ها) به‌سراغ دختری می‌روند زیبا، یکی یک دانه، از یک خانواده سرمایه دار و به قول خودمان مایه دار ترجیحا تحصیل کرده، شاغل و اجتماعی. اگر این گزینه پیدا شود آن وقت است که از هول حلیم آنچنان با کله وارد دیگ می شوند که...

در نقطه مقابل برخی دختر خانم‌های این روزگار (و البته خانواده‌هایشان) در آمال‌ها و آرزوهایشان دنبال شاهزاده‌ای می‌گردند که با اسب سفید( شما بخوانید با لیموزین و ماشین های بالاتر از آن) دم خانه بیایند و کلی کلاس هم داشته باشد تا پزش را بتوان به دوست و در و همسایه و مخصوصا دختر خاله‌های بزرگتر خودشان بدهند...

چقدر از این نمونه ها دور برخودمان دیده‌ایم؟

-پدر می‌گوید: آخر زمان شده است والا به خدا امان از رویی که دختر پسرها پیدا کردند. زمان ما کی کسی جرائت داشت روی حرف پدر و مادر حرف بزند. یک کلام ختم کلام. هر کسی که آنها برای ازدواج تشخصیص می‌دادند همان بود و لاغیر. اصلا دختر را تا وقت عقد نمی‌دیدیم همه چیز قانون داشت،حساب و کتاب داشت. اما الان همه‌اش ادا همه‌اش اطوار...

- پسری می‌گفت: مادرم زنگ زد برای خواستگاری. پرسید قد دختر چقدر است؟ مادر دختر گفت: 165 سانتی‌متر.مادرم منصرف شد و قضییه بهم خورد. مادرش گفته قدش کوتاه است و اصلا گزینه مناسبی برای تو نیست چون ممکنه کوتاهی قد در قد فرزند تاثیر گذار باشد و اینکه باید دختر قد بلند بگیریم مردم چه می گویند!

- جوان کلی با خانواده‌اش سر جنگ می‌گذارد که من عقل کل‌ام، من خیلی می‌فهمم، من می‌خواهم برای زندگی آینده ام خودم تصمیم بگیریم، من قرار است یک عمر با همسرم زندگی کنم، پس لطفا اصلا در ازدواج من دخالت نکنید! هنوز جوهر عقدنامه خشک نشده که فریاد "ما به درد هم نمی خوردیم" " ما باید از هم طلاق بگیریم " سر به آسمان می برد و ...

- سر مهریه، شیربها و این را باید بخریم و آن را نباید بخریم، ماه عسل برویم ماداگاسکار و... آنقدر وقت می‌گذارند که نگو و نپرس اما سر اینکه" اعتقادات مذهبی ات چیست؟ " و "چرا ازدواج می کنی؟ " و "هدفت چیست؟ " و "دنبال چه می گردی در ازدواج ؟" و... آنقدر صم و بکم می‌شوند که نتیجه اش مشخص است!

معیار واقعی ازدواج چیست؟

با تمام این اوصاف کارشناسان معتقدند که جوانان در انتخاب همسر باید دقت کنند که سراغ خانواده‌ای بروند که آرامش ، تقوا و متانت داشته و از آلودگی به دور باشند. اگر طرفین در یک سری شاخه و برگ‌های جدا شده از اخلاق با یکدیگر متفاوت باشند اهمیتی ندارد. تکبر، حرص و حسد از آسیب‌های زندگی هستند و دیگر آسیب‌های اخلاقی هم برخواسته از این آسیب‌ها است.

حجت الاسلامی ابولقاسم آذرسا، مشاور خانواده می‌گوید: بین زوج‌ها باید تجانس وجود داشته باشد؛ باید با هم در ابعاد مختلف مثل طبقه اجتماعی، اقتصادی و شرایط فرهنگی هم کفو و هم‌شان باشند. خانواده‌ها باید از نظر اخلاقی نزدیک به یکدیگر باشند. در این صورت ناخودآگاه به یکدیگر تفاخر نمی فروشند.

او می افزاید: در این صورت درک تنگناهای زندگی میسر و قابل فهم می شود، چون هر 2 مسایل مشترکی را تجربه کرده‌اند و درک‌شان از زندگی شبیه یکدیگر است. آشنا بودن به چاله و چالش‌های زندگی در هر برهه‌ای از زندگی باید خودش را نشان بدهد. هم کفو بودن باعث می‌شود زوجین از ابعاد مختلف به یکدیگر نزدیک باشند.

او معتقد است که بعضی مسایل سطحی است. اخلاق مسئله‌ای زیربنایی و عمیق است و مسایلی مثل آداب سطحی‌تر است. وقتی تشابه‌های اصلی مطرح می شود و زوج‌ها در این موارد با یکدیگر تشابه دارند، نیاز نیست حتما با هم تطابق داشته باشند، چون در این صورت مته به خشخاش گذاشتن محسوب می شود.

ظرافت زیاد و وسواس به خرج دادن درست نیست. بین زوجین در اصول و مبانی اصلی باید تشابه‌های زیاد وجود داشته باشند و در فرهنگ، دین و مذهب باید هم کفو باشند.

نمی‌دانیم بحث "اخلاق در زندگی مشترک" دقیقا چقدر از اهمیت انتخاب همسر را در بین جوانه‌های امروزی دارد اما امیدواریم، مثل آئینه و شمعدان و آن یک جلد قرآن، یک سنت عادی نشده باشد!

منبع:سیمرغ

بی اختیاری ادرار یکی از بیماری های شایع زنان است. این بیماری در زنان جوان و مسن هر دو رخ می دهد و عوامل زمینه ساز متفاوتی دارد.

قبل از شرح انواع بی اختیاری های ادرار باید کمی در مورد سیستم ادراری و چگونگی کنترل دفع ادرار توضیح دهیم. ادرار در کلیه ها از تصفیه خون و به صورت مداوم تولید می شود.

همان طور که همه می دانیم، هرچه مایعات بیشتری بخوریم، حجم ادرار افزایش می یابد. کلیه ها با دفع آب اضافی بدن، مواد سمی تولیدشده در بدن را دفع می کنند و هرچه مایعات بیشتری بنوشیم، ادرار رقیق تر می شود، یعنی غلظت مواد سمی در ادرار کمتر می شود.

نتیجه این که این ادرار رقیق آسیب کمتری به بافت های مثانه و مجاری انتقال دهنده ادرار می رساند.

ادرار از طریق حالب ها (دو لوله که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می کند) به مثانه می رسد. مثانه کیسه ای است از جنس عضله که مثل بادکنک قابلیت ارتجاعی داشته و بر اساس میزان ادرار بزرگ و کوچک می شود.

با رسیدن حجم ادرار به میزان خاصی، گیرنده های عصبی در مثانه و اطراف آن تحریک شده و اطلاعات به مغز می رسد و در شرایط مناسب دستور از مغز به مثانه و مجاری تحتانی ادراری می رسد و دفع ادرار انجام می شود.

حجم ادراری که موجب این تحولات می شود در اشخاص مختلف متفاوت است، اما به طور متوسط از حجم ۱۵۰ سی سی شروع می شود و با افزایش حجم ادرار میزان این اطلاع رسانی و احساس داشتن ادرار افزایش می یابد.

برخی افراد می توانند تا بیش از ۱۵۰۰ سی سی ادرار را تحمل کرده و دفع ادرار بی اختیار نداشته باشند. ادرار از طریق مجرای ادرار تحتانی از بدن خارج شده و دفع می شود.

همین جاست که کنترل دفع ادرار به صورت ارادی انجام می شود. عضلات موجود در کف لگن و انتهای مجرای ادرار به صورت عادی مانع از دفع ادرار می شود، اما زمانی که مغز اجازه و فرمان دفع ادرار را داد، ضمن شل شدن عضله انتهای مجرای ادرار و عضلات کف لگن، عضله مثانه منقبض شده و ادرار از مثانه به مجرای تحتانی ادرار منتقل و دفع ادرار صورت می گیرد.

حال در هر جای این مسیر اختلالی ایجاد شود، دفع ادرار به صورت خود به خود و بی اختیار صورت می گیرد یا بر عکس دفع ادرار به سختی و با درد انجام می گیرد.

● انواع بی اختیاری ادرار

بی اختیاری ادرار استرسی: در این حالت فرد هنگامی که دچار سرفه، عطسه یا هر حالتی که فشار داخل شکم افزایش یابد مثل چمباتمه نشستن و زور زدن (مثل حالتی که در توالت وجود دارد) دچار بی اختیاری و دفع ادرار می شود. این حالت شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار در زنان است که بخصوص در زنان جوان دیده می شود.

این مشکل بخصوص در دوران بارداری و پس از آن دیده می شود که معمولا طی سه تا شش ماه بعد بهبود پیدا می کند.

عواملی مثل چاقی، تعداد حاملگی ها و وزن جنین و البته ژنتیک و سن زن در بروز این مشکل نقش خاصی دارد.

منبع:jamejamonline.ir

چه بسا خانواده هایی که به علت نداشتن یکی از دو جنس (خصوصا فرزند پسر) دچار مشکلات فراوان شده اند یا خانم هایی که سال ها به امید داشتن یکی از دو جنس بارداری های زیادی را یکی پس از دیگری و با فاصله کم داشته اند ولی نه تنها نتیجه مطلوب به دست نیامده بلکه سلامت مادر هم به خطر افتاده و هزینه زیادی برای خانواده داشته است.

مراجعان ما معمولا برای کشف بیماری وابسته به جنس و ژنتیکی چنین تصمیمی می گیرند اما جالب اینجاست که هنگام مراجعه می گویند قصد داریم تعیین جنسیت کنیم! تعیین جنسیت، فقط زمانی ممکن است که یک خانم باردار باشد و بخواهیم بدانیم جنین او پسر است یا دختر که در هفته دهم با سونوگرافی معلوم می شود، ولی اگر خانمی قبل از بارداری بخواهد جنسیت فرزندش را تعیین کند، به آن «انتخاب جنسیت» می گویند.

● تعیین جنسیت قطعی با روش آزمایشگاهی

تنها کاری که می توان برای تعیین صددرصد جنسیت جنین انجام داد، IVF است. در این روش ابتدا با برخی داروها تخمدان زن تحریک می شود تا چند تخمک آزاد و سپس لقاح آزمایشگاهی انجام شود. بعد با نمونه برداری کروموزومی ، جنسیت تعیین می شود و جنینی که مطلوب پدر و مادر است، در رحم قرار می گیرد. اما می توان با روش?های طبیعی شانس داشتن جنین با جنسیت دلخواه را تا بیش از ۸۰ درصد بالا برد، البته زیر نظر متخصصان ژنتیک و زنان.

● تعیین جنسیت چگونه امکان پذیر است؟

روش تغذیه ای و مصرف داروهای تنظیم کننده، زمان بندی، روش های نزدیکی، تغییر pH محیط واژن، تشخیص براساس سن مادر و ماه بارداری.

• روش تغذیه ای:

تغذیه نقش اساسی در تعیین جنسیت دارد زیرا موادغذایی ارتباط مستقیمی با کاهش یا افزایش pH رحم دارند. موادغذایی حاوی سدیم، فسفر، آهن، پتاسیم و روی نظیر ماهی، پرتقال، سیب، هویج، برنج و اسفناج باعث پایین آمدن pH می شوند بنابراین مصرف آنها حدودا چند روز قبل از آمیزش، نقش مفیدی در پسر شدن جنین خواهد داشت. برعکس مصرف خوراکی هایی که حاوی کلسیم، منیزیم و مس هستند مثل لبنیات، کلم، قارچ، نخود سبز، لوبیاسبز و جو میزان pH رحم را افزایش می دهد و باعث تولد نوزاد دختر می شود. این رژیم حتما باید زیر نظر پزشک و مراقبت های خاص و با مقادیر معین انجام شود و انجام خودسرانه آن به هیچ وجه توصیه نمی شود.

• زمان بندی روابط زناشویی:

برای استفاده از روش زمان بندی کافی است نگاهی به خصوصیات تخمک (X) و دو نوع اسپرم حاوی کروموزوم های X وY در آقایان بیندازیم. می دانیم که خانم ها هر ماه در اواسط سیکل ماهانه خود یک یا چند تخمک که از نظر کروموزومی فقط X هستند، تولید می کنند و در مقابل آقایان دو نوع اسپرم حاوی کروموزوم های جنسی X و Y دارند. درواقع این مرد است که جنسیت سلول تخم را تعیین می کند و اگر تخمکی که حاوی کروموزوم جنسی X است، با اسپرم حاوی کروموزوم جنسی Y لقاح یابد، سلول تخم مذکر می شود و اگر تخمکX با اسپرم حاوی X لقاح یابد سلول تخم مونث می شود. تخمک، یک سلول درشت است که حدود ۱/۰ میلی متر قطر دارد و با چشم غیرمسلح هم قابل مشاهده است. حرکت آن بسیار کم و سنگین است و حدود ?? ساعت می تواند در شرایط رحم زنده بماند. اسپرمY کوچک تر، فرزتر و با سرعت بیشتری است و دم بلندتری دارد ولی طول عمر آن کوتاه تر و بسیار کم جان تر و ضعیف تر است.

اما تعداد اسپرم های این نوع بسیار بیشتر از اسپرم هایX است و این ضعف آنها را جبران می کند و باعث یکسان شدن تعداد موالید دختر و پسر می شود. بهتر است همین جا واقعیتی را بیان کنیم برای گفته قدیمی ها که به خانم ها می گفتند ضعیفه، در واقع با این توضیحات علمی باید به آقایان بگویند ضعیفه، زیرا جنس مردها اصولا از نظر علم ژنتیک، شکننده تر و آسیب پذیرتر از جنس زن است. حتی در جانوران هم همین طور است!

• تعیین زمان تخمک گذاری:

یکی از مهم ترین نکات در تعیین جنسیت، تعیین زمان تخمک گذاری است و اگر نزدیکی در حوالی زمان تخمک گذاری انجام شود، فرزند پسر خواهد بود زیرا در زمان تخمک گذاری، ترشحات دهانه رحم از همیشه قلیایی تر و رقیق تر و ارتجاع پذیرتر است و حرکت اسپرم هایY را بسیار سهل و آسان می کند .

منبع:سلامت نیوز

 چای ترش، یک نوشیدنی قدیمی گیاهی است که به صورت گرم یا سرد مصرف می شود. این چای از طریق دم کردن گل بامیه به دست می آید.

این چای که قرمز رنگ و بدون کافئین است، طعم ترش و بوی مطبوعی دارد.

* برای بیماران قلبی و افرادی که مشکل گردش خون دارند مفید است.

* سرشار از ویتامین C است که با تقویت سیستم ایمنی بدن با سرماخوردگی و عفونت های دیگر مقابله می کند.

* کاهش دهنده فشار خون بالاست، گردش خون را بهبود می بخشد و میزان استرس را کاهش می دهد.

* حاوی آنتی اکسیدان لازم برای بدن مانند اسید سیتریک و اسید اسکوربیک است که در محافظت از سلول به بدن کمک می کند.

* به طور طبیعی، خاصیت ضد میکروبی و ضدسرطانی دارد و علاوه بر تقویت کردن مکانیزم دفاعی، از بدن در برابر عفونت باکتریایی نیز محافظت می کند.

منبع:روزنامه خراسان