تبیان، دستیار زندگی

رنامه ویژه تخلف رسیدگی به تخلفات فوتبال ، با پرده دری همراه بود.

به گزارش راسخون؛ در برنامه دوشنبه شب 90 که موضوعش رسیدگی به ناهنجاری های فوتبال بود ، اسم بسیاری از بزرگان فوتبال به عنوان متهمان در پرونده رسوایی فوتبال مطرح شد. از شخص عزیز محمدی که در برنامه حاضر بود تا حسین هدایتی تا نبی دبیرکل فدراسیون و عباس ترابیان و شخص علی پروین.

بحث از امتیازاتی شروع شد که از استیل آذین کم شده. نمونه ای از اخاذی های انجام شده در تهران از فرزند یک جانباز توسط یک بازیکن سابق پرسپولیس که مسئولان فدراسیون فوتبال قصه را پیگیری کرده بودند ، آغاز شد و به قصه بازیکنان تیم استیل آذین ، ماجرای یونگ و حرف های بهشاد یاورزاده و رحیمی علیه خشایار محسنی رسید. پس از این بود که هدایتی روی خط برنامه آمد و بخش جالب قصه شروع شد. او عزیز محمدی را شاهد گرفت که مسئولی عالیرتبه تاکید کرده استیل باید سقوط کند. مسئولی که البته ناگفته پیدا بود نه از دل فدراسیون فوتبال که متولی پیشین ورزش کشور باید باشد. او اسمی نیاورد و جالب اینجا بود که عزیز محمدی هم به شکلی این ادعا را تائید کرد و گفت:« ایشان نظرش این بود اگر استیل بیفتد اشکالی ندارد! » پس از این هدایتی ادعا کرد از عزیز محمدی فیلم دارد که به او اصرار کرده جای میثاقیان ، یاوری را به تیمش ببرد تا استیل نیفتد. او تاکید کرد می خواسته فراز کمالوند را جذب کند اما چنین اجازه ای را پیدا نکرده است. عزیز محمدی اصرار داشت که این ها را از روی توصیه گفته اما فردوسی پور به شدت می گفت حتی نباید چنین توصیه ای هم از سوی رئیس سازمان لیگ مطرح شود. لحظاتی بعد یاوری روی خط آمد و افشاگری هایش بسیار تلخ بود او از بازیکنانی گفت که زیر ابرو بر می داشتند و مشکلات اخلاقی شدید داشتند. مشکلاتی شرم آور که از آنها روی آنتن زنده برنامه سخن به میان آمد.»

نفر بعد که روی آنتن رفت ؛ علیپور بود. او این بار شمشیر را برای خیلی از بزرگان فوتبال از رو بست و پای علی پروین و دامادش و البته مهدی عرب را وسط کشید. از نبی ، ترابیان و معینی که در فدراسیون فوتبال نقش داشتند به عنوان متهمان این پرونده ها اسم برد و خود هدایتی را متهم کرد. هدایتی که متهم بود تیمش 2 سال قبل 250 میلیون  به تیم نیروی زمینی پیشنهاد رشوه داده است. حرف های علیپور سبب شد تا آرش فرزین روی خط بیاید و در برابر اتهام جعل امضای یونگ و سرقت پول های این مربی در حالت نامتعادل پس از شب نشینی از فریزر خانه اش پاسخ دهد. اتهاماتی که از سوی او ، همگی رد شدند و داماد علی آقا سعی کرد از همه اتهامات دفاع کند. عزیز محمدی در این لحظات با خنده به فردوسی پور می گفت:« خوب شد مردم همه این بحث ها را شنیدند. پس از فرزین نوبت رسید به خشایار محسنی تا روی آنتن بیاید. او هم این بار هدایتی را متهم کرد. اینکه هدایتی 200 میلیون پیشنهاد داده که مصطفوی را از مدیریت پرسپولیس کنار بگذارند.

این قصه همچنان ادامه داشت و بعد نقش میثم منیعی در شاهین بوشهر طرح شد. البته عادل می خواهد بحث فساد در فوتبال را هفته بعد هم ادامه بدهد. به شرطی که البته این روند چیزی برای آنها که فکر می کردیم اسطوره ای هستند باقی بگذارد!

پیروزی جبهه نجات اسلامی در الجزایر
جبهه نجات اسلامی در چنین روزی از سال ۱۹۹۱ میلادی در انتخابات پارلمانی الجزایر به پیروزی رسید.
دولت‏هایى که پس از استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲م بر سر کار آمده بودند، علی‏رغم اکثریت مسلمانان در این کشور، نه‌تنها مبنای اسلامی نداشتند بلکه سرسختانه با افکار اسلامی نیز مبارزه می‌‏کردند. در این میان با تشکیل جبهه نجات اسلامی الجزایر و حمایت مردم از آن، بنیادگرایان اسلامی که از موقعیت اجتماعی محکمی برخوردار بودند، خواستار برگزاری هرچه زود‌تر انتخابات پارلمانی گردیدند.
دور اول انتخابات در تاریخ بیست و هفتم دسامبر سال ۱۹۹۱ میلادی با روی کار آمدن مجدد شاذلی بن‌جدید رئیس‌جمهور وقت الجزایر و پیروزی گروه‏های اسلامی پایان یافت. اما بن‌جدید که از پیروزی بنیادگرایان اسلامی احساس خطر می‌‏کرد و از سوی نظامیان و گروه‏های مخالف اسلام‌گرایان نیز به‌شدت تحت فشار بود از مقام خود استعفا داد و جای خود را به یک شورای چهار نفره مرکب از سه تن از افسران عالی‌رتبه ارتش و نخست‏وزیر سپرد. شورای مزبور در اوایل سال ۱۹۹۲م، تشکیلات بنیادگرایان اسلامی را منحل کرد و آراء حدود چهارصد شهر و آبادی را که اسلام‌گرایان در آن‏‌ها به پیروزی رسیده بودند، باطل نمود.
این مسأله، دامنه اختلافات بین دولت و اسلام‌گرایان را هرچه بیش‌تر گسترش داد و زد و خوردهای خیابانی را شدت بخشید. این درگیری‏‌ها در سال‏های دهه ۱۹۹۰م با شدت و ضعف ادامه یافت تا این‏که انتخابات پارلمانی الجزایر در ماه مه ۲۰۰۲م با پیروزی جبهه آزادی‌بخش ملی به انجام رسید و درگیری‏‌ها پایان پذیرفت.

زادروز پاستور؛ پایه‏گذار میکروب‏شناسی
لویی پاستور پزشک معروف فرانسوی و بنیان‏گذار میکروب‏‌شناسی در چنین روزی از سال ۱۸۲۲ میلادی متولد شد.
لوئی پاستور یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان جهان است که با کشف خود مبنی بر این‌که باکتری‌ها عامل بیماری‌ها هستند، جان عده‌ بی‌شماری را از مرگ نجات داد. او در تاریخ بیست و هفتم دسامبر سال ۱۸۲۲ میلادی در شاتوویل نوولتان (ایالت ژور) در خانواده‌ یک گروهبان مستعفی از ارتش شکست‌خورده‌ ناپلئون به‌نام ژان ژوزف پاستور به‌دنیا آمد. پدر پدربزرگش هنگامی که به سالن‌لبن مهاجرت کرد، به شغل دباغی پرداخت.
لوئی پاستور پس از گذراندن دو سال تحصیل در دبستان به‌عنوان شاگرد روزانه وارد کولژآربوا شد. در این دوران نبوغ خاصی در وی مشاهده نمی‌شد؛ شاگردی بود که از حد متوسط کمی بهتر بود. چیزی که شاید در این دوران چشم‌گیر بود، استعداد هنری‌اش بود. در سال ۱۸۴۳م برای دومین سال پیاپی در امتحانات ورودی دانش‌سرای عالی فرانسه شرکت کرد و پس از تلاش و کوشش فراوان، وارد این دانش‌سرا شد.
در سن ۲۶ سالگی (۱۸۴۸م) سمت استاد شیمی در دانشگاه استراسبورگ را به‌دست آورد. او با تهیه و نوشتن رساله‌هایی درباره‌ فیزیک و شیمی، درجه‌ دکتری خود را گرفت. وی در این زمان با نوشتن نامه‌ای به رئیس دانشگاه استراسبورگ، تقاضای ازدواج با دخترش را می‌کند و لوئی پاستور ۲۶ ساله و ماری لوران ۲۲ ساله در روز ۲۹ مه ۱۸۴۹م باهم ازدواج می‌کنند.
پس از ازدواج، همسرش خود را وقف پاستور می‌کند و علاقه‌ شدید و جذب شدن او به کارش را تحمل می‌کند و گاهی هم سمت منشی‌گری و تندنویسی او را بر عهده می‌گیرد. آن‌ها دارای سه دختر می‌شوند که هر سه آن‌ها قبل از بلوغ می‌میرند، اما دختر چهارم زنده می‌ماند. لوئی و ماری، صاحب پسری به‌نام ژان باتیست نیز می‌شوند که بعد‌ها سیاست‌مدار می‌شود.
پاستور پس از مدتی به فعالیت نور‌شناسی علاقه‌مند می‌شود و در این زمینه تحقیقات فراوانی را انجام می‌دهد. عمل تخمیر مورد توجه پاستور قرار می‌گیرد، او متوجه شد که تخمیر نتیجه‌ عمل بعضی از موجودات ریز می‌باشد که پاستور وجود میکروب‌ها را پیش کشید و دریافت کرد که تخمیر شیره‌ چغندر قند در اثر فعالیت موجوداتی ذره‌بینی است که به‌صورت کپک می‌باشند.
پاستور بیان کرد که چنان‌چه شراب در معرض هوا باشد، ترش می‌گردد و به سرکه تبدیل می‌شود و مسئله‌ «خود به خودی» را رد کرد و علت این فعل و انفعالات را موجودات ریزی به‌نام میکروب دانست و گفت شیر همانند شراب ترش نمی‌شود مگر آن‌که موجودات ریزی داخل آن بشوند. این دانشمند فرانسوی با این کشف، بزرگ‌ترین خدمت را به جهانیان کرد.
پاستور نتایج مطالعات خود را در سوم اوت ۱۸۵۷م به آکادمی علوم (لیل) ارائه و ثابت کرد که مخمر احتیاج به اکسیژن دارد تا بتواند زندگی کند. وی بیان کرد که پس از مرگ، موجودات ذره‌بینی بر روی جسد قرار می‌گیرند و از کمبود هوا استفاده کرده و به زاد و ولد می‌پردازند و جسد، متعفن و تجزیه می‌شود و مواد حاصله مورد استفاده‌ دیگر موجودات قرار می‌گیرند و حیات ادامه پیدا می‌کند.
اکتشافات پاستور درمورد باکتری‌ها و نیز برخی از بیماری‌ها خدمت بزرگی به بشریت بود. در او اشتیاق به پاکی و پاکیزگی در حد وسواس بروز کرده بود. وی درحالی‌که درمورد کرم ابریشم مطالعه می‌کرد، ناگهان دچار خون‌ریزی مغزی گردید و سمت چپ بدنش به‌کلی فلج شد.
پاستور پس از درمان تا حدی بهبود یافت، اما سکته‌ مغزی دیگری باعث شد تا گفتن و تحرکش مختل شود. او در هنگام مرگ به‌کلی فلج شده بود. لوئی پاستور، سرانجام در بیست و هشتم سپتامبر ۱۸۹۵م در پاریس و در سن هفتاد و سه سالگی در گدشت. جسد او را در زیرزمین انستیتوی پاستور دفن کردند.

آغاز تجاوز ارتش سرخ به افغانستان
تجاوز ارتش سرخ شوروی به افغانستان در چنین روزی از سال ۱۹۷۹ میلادی آغاز شد که به سرنگونی دولت این کشور انجامید.
در ۱۹ سپتامبر ۱۹۷۹م، حفیظ‌الله امین رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، در پی یک کودتای خونین درون‌حزبی، نورمحمد ترکی رئیس‌جمهور وقت را سرنگون ساخت و خود زمام امور را در دست گرفت. به قدرت رسیدنِ امین ناشی از ناتوانی حکومت ترکی در سرکوب قیام اسلامی ملت مسلمان افغانستان بود.
ولی روس‏‌ها به حفیظ‌الله امین که درصدد نزدیکی به امریکا و ایجاد تعادلی در روابط افغانستان با شرق و غرب بود، بدگمان شدند و ددر تاریخ بیست و هفتم دسامبر سال ۱۹۷۹ میلادی، با پیاده کردن بیش از پنج هزار نفر از نیروهای هوابرد خود در کابل، حکومت ۹۸ روزه حفیظ‌الله امین را سرنگون ساختند.
دولت شوروی در توجیه تجاوز نیروهای خود به افغانستان مدعی شد که به تقاضای دولت افغانستان و برای دفع خطری که از خارج، این کشور را تهدید می‌‏کرد در افغانستان نیرو پیاده کرده است، درحالی‌که اگر دولت افغانستان از شوروی تقاضای کمک کرده بود، حفیظ‌الله امین، رئیس قانونی این دولت به‌وسیله نیروهای اشغال‏گر به قتل نمی‌‏رسید.
پس از قتل حفیظ‌الله امین، ببرک کارمل که همراه نیروهای شوروی وارد کابل شده بود، به ریاست‌جمهوری افغانستان انتخاب شد ولی مردم افغانستان در برابر نیروهای مهاجم و رئیس‌جمهور منصوب آن‏‌ها سر به مقاومت برداشتند و دولت شوروی برای رویارویى با مجاهدان مسلمان افغان ناچار شد نیروهای خود در افغانستان را در اوایل دهه ۱۹۸۰م تا یک‏صد هزار نفر افزایش دهد.
دخالت نظامی شوروی در افغانستان با مخالفت شدید غرب و کشورهای مسلمان جهان روبه‌رو شد و نیروهای مخالف رژیم دست‌نشانده افغانستان که با دریافت اسلحه و کمک‏های مالی از خارج تقویت می‌‏شدند، در نقاط مختلف افغانستان سر به شورش برداشتند. دولت شوروی سرانجام پس از هشت سال جنگ بی‏حاصل، شکست در برابر مجاهدان افغان را پذیرفت و خاک این کشور را ترک کرد

ایجاد صندوق بین‏المللی پول
صندوق بین‏المللی پول در چنین روزی از سال ۱۹۴۵ میلادی در سازمان ملل متحد ایجاد گردید.
صندوق بین‏المللی پول موسوم به ایمف در ژوئیه ۱۹۴۴م با شرکت ۴۴ کشور تأسیس گردید و مفاد قرارداد صندوق نیز در تاریخ بیست و هفتم دسامبر سال ۱۹۴۵ میلادی به اجرا گذاشته شد. این صندوق دارای هیأت مدیره، هیأت اجرایى و مدیر کل است و به‌طور سالانه تشکیل جلسه می‌‏دهد.
اهداف صندوق بین المللی پول که از سازمان‏های تخصصی سازمان ملل متحد و در عین حال، یک نهاد مستقل بین‏المللی است عبارت‌اند از: تسهیل همکاری پولی بین‏المللی؛ ایجاد ثبات در نرخ برابری ارز‌ها و تنظیم این نرخ‏‌ها، کمک به برقراری یک نظام چندجانبه، پرداخت‏های ارزی و از میان برداشتن محدودیت‏های ارزی، ارائه کمک‏های لازم برای تأمین منابع مالی کشور‌ها در جهت حفظ موازنه پرداخت آن‏‌ها.
وظیفه اصلی ایمف، تأمین اعتبارات موردی و موقت برای اعضایى است که در موازنه پرداخت‏های خود با مشکل مواجه شده‏اند. در عوض، کشورهایى که از این اعتبارات استفاده می‌‏کنند موظف‌اند اصلاحاتی را که صندوق بین‏المللی پول برای رفع این اشکالات توصیه می‌‏نماید، اجرا کنند.
حق رأی در صندوق بین‏المللی پول براساس میزان سهام است، به‌همین دلیل، کشورهای غربی به‌ویژه امریکا که مقر این نهاد است، نفوذ فراوانی در این سازمان دارند. از اقدام‏های مهم این صندوق، سرمایه‏گذاری در طرح‏های سودآور و اعطای وام به اعضاست. با وجود این، شرایط سودجویانه و غیرواقع‌بینانه این صندوق برای پرداخت وام، باعث اعتراض کشورهای وام‌گیرنده شده است. تعداد اعضای صندوق بین‏المللی پول تا سال ۲۰۰۲م، ۱۸۱ کشور بوده است.

زادروز کپلر؛ منجم بلندآوازه آلمانی
یوهان کپلر ستاره‌شناس و منجم بلندآوازه آلمانی در چنین روزی از سال ۱۵۷۱ میلادی متولد شد.
یوهان کپلر دانشمند و ستاره‏‌شناس معروف آلمانی در تاریخ بیست و هفتم دسامبر سال ۱۵۷۱ میلادی در آلمان به‏دنیا آمد. از آغاز جوانی، شراره علم‏طلبی او هر روز بیش‏تر زبانه می‌‏کشید. از این‏رو، علی‏رغم چشمان آسیب‏دیده، ضعف جسمانی و دست‏های از کار افتاده، وارد دانشگاه شد و به مطالعات نجومی پرداخت.
علاقه به ریاضیات، علوم فیزیک و مکانیک، او را چنان جذب خود ساخت که پس از فراگیری آن‌ها با پشتکار فراوان، در ۲۳ سالگی به استادی اختر‌شناسی منصوب گردید. کپلر ریاضی‏دانی توانا بود که هم مایه پیشرفت را داشت و هم شکیبایى بیش از حد. او در سال‏های نخست کار، طرفدار این نظریه بود که خورشید مرکز منظومه شمسی است.
اما از ۲۰ سالگی بدون وقفه و خستگی، سال‏‌ها به کار تحقیقی و مطالعه در احوال ستارگان و سیارات پرداخت. کپلر پس از ده سال تلاش در سال ۱۶۰۹م، قوانین حرکت سیارات را پیدا کرد و درمورد حرکت وضعی و انتقالی کرات، سه قانون مهم را کشف نمود.
قانون اول او مبنی بر بیضی بودن مدار حرکت سیارات به دور خورشید، راهنمایى مهم در تدوین اصول پرتاب ماهواره‏های امروزی می‌‏باشد. کپلر ثابت کرد که نه‏تنها مسیر حرکت سیاره‏‌ها به دور خورشید بیضی است، بلکه براساس قانون دوم کپلر هر سیاره حین گردش در روی مدار، مرتباً سرعتش را تغییر می‌‏دهد. به این معنی که هرگاه سیاره به خورشید نزدیک می‌‏شود، بر سرعتش اضافه می‌‏گردد.
کپلر در قانون سوم خود می‌‏گفت: زمان گردش کامل سیاره‏هایى که به خورشید نزدیک‏ترند، کم‏تر از سیاره‏هایى است که از خورشید دورند. این نظرات و به‏ویژه نظریه حرکت سیاره‏‌ها، در آن زمان با مخالفت فراوانی مواجه گردید و کپلر به‏سختی مورد حمله قرار گرفت. کپلر سرانجام نوشته‏‌هایش را منتشر کرد و در انتظار ماند تا شاید با گذشت زمان، پیشرفت دانش بشری پرده از روی واقعیت بردارد.
کپلر در بسیاری از رشته‏های علمی، مطالعات جالب و ارزنده‏ای انجام داده است. او با مطالعه نور، موفق به کشف قوانین شکست و انکسار نور شد و برای اولین‏بار، اساس تلسکوپ نجومی را بنیاد نهاد. وی هم‏چنین نظریه‏های مهمی درمورد نیروی جاذبه زمین و چگونگی جزر و مد دریا‌ها داشته است. کپلر با تحقیقات عمیق خود، اختر‌شناسان و ریاضی‏دانان روزگارش را به تحسین خود واداشت.
یوهان کپلر تا آخر زندگی دست از پژوهش‏های علمی برنداشت تا این‏که در پانزدهم نوامبر ۱۶۳۱م در سن شصت سالگی درگذشت. کپلر به‏زودی پس از مرگش از خاطره‏‌ها رفت و هیچ‏کس آثار او را مطالعه نمی‌‏کرد. ولی دوران افتخار او در قرن‏های هفدهم و هجدهم میلادی که دانشمندان به آثار او روی آوردند آغاز شد و شهرتش را عالم‏گیر نمود.

شهدا، علاوه بر مقامات رفیع معنوی، که زبان‏ها و قلم‏ها از توصیف آن و چشم و دل‏ها از مشاهده آن ناتوانند، مشعل‏دار پیروزی و استقلال ملت‏اند و حق بزرگ آنان بر گردن ملت، بسی عظیم است.» (از بیانات رهبر انقلاب) در ادامه، مختصری از زندگی‏نامه یک تن از شهدایی که در تاریخ ۶ دی‌ماه به فیض عظمای شهادت نائل آمده ‏است را می‏خوانیم.
.
شهید شفیع جیرده (علی‏زاده)
نام پدر: صمد
تاریخ تولد: ۲ بهمن ۱۳۳۳
تاریخ شهادت: ۶ دی ۱۳۵۹
محل تولد: مازندران، رامسر
طول مدت حیات: ۲۶ سال
محل شهادت: شوش دانیال
مزار شهید: جواهرده، گلزار مسجد آدینه

• شهید شفیع علی‏زاده، فرمانده عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان رامسر در دوم بهمن‏ماه ۱۳۳۳ش در خانواده‌ای مذهبی و کاسب در رامسر دیده به جهان هستی گشود. شفیع در سن شش سالگی از نعمت مادر محروم شد و پدرش از‌‌ همان اوان کودکی، او را با مسجد و نماز آشنا کرد. دوره ابتدایی را تا اخذ مدرک دیپلم در شهرستان محل تولد خود تحصیل نمود که در حین تحصیل، اداره مغازه نیز به عهده او بود. پس از اخذ دیپلم به‏عنوان سپاه دانش به یکی از روستاهای تنکابن رفت. با خیزش عظیم انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) در پخش اعلامیه و روشنگری مردم اهتمام ورزید. شور و شعور انقلابی باعث شد تا در خط مقدم انقلاب حضور یابد. بلافاصله پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، به رامسر بازگشت و به‏همراه افراد شناخته‏شده، کمیته انقلاب اسلامی را تشکیل داد. پس از شکل‏گیری سپاه، وارد این ارگان انقلابی شد. با توجه به شجاعت و تدین و روحیه انقلابی، به پادگان ولی‏عصر (عج) تهران اعزام شد و در کنار افرادی هم‏چون محسن رضایی به آموزش فنون چریکی پرداخت و به‏عنوان فرمانده عملیات به عضویت شورای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برگزیده شد و اقدام به سازمان‏دهی و آموزش نیرو‌ها کرد. در خنثی‏سازی غائله گنبد، فرمانده عملیات بود. با شروع جنگ تحمیلی، به جبهه‏های نبرد حق علیه باطل عزیمت کرد تا این‏که در تاریخ ششم دی‏ماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی، در منطقه عملیاتی کرخه شوش در حجله سنگر، با پیکری خونین به دیدار معبود شتافت. شهید شفیع علی‏زاده؛ مؤمن، متواضع و مردم‏دوست بود. به‏طوری‏که با عنایت به سیره پیامبر اکرم (ص)، به بزرگ و کوچک سلام می‌کرد. به‏خاطر همین اخلاق پسندیده، مردم شهر به او علاقه‌مند بودند و احترامش می‌نمودند.
فرازی از وصیت‏نامه شهید:
«... برادر و خواهر مسلمان! خدا که به تو جان داد و هستی تو از اوست، چطور خود را راضی نکردی که در راه او جانت را فدا کنی؟ اگر فکر تجارت هم داشتی باز هم راضی می‌شدی. چون جان را خدا به تو داده و از تو می‌خواهد در راه او فدا کنی و پاداش عظیمی در انتظار توست...‌ ای خواهر و برادر! لازم نیست شما وصیت‏نامه تک‏تک شهدا را بخوانید. استادمان سالار شهیدان کربلاست. اگر می‌خواهیم بدانیم شهدا چه می‌گویند، باید بدانیم امام حسین (ع) در صحرای کربلا در آخرین لحظات خود چه می‌گفت؟ چه می‌خواست؟ کسی که بنا به تکلیف، خود را شمع می‌سازد تا از روشنایی آن، خود و دیگران بهره‌مند شوند... باید در رساندن پیام شهید وظایفت را انجام دهی وگرنه مسئول سوختن و پرداخت غرامت سوختن تو هستی. هیچ لازم نیست بر کسی که فی سبیل‏الله خون خود را می‌دهد گریه کنی یا مجلس ترحیم باشکوهی برپا کنی، هدف خوب رفتن است...»

اثیرالدین محمد بن یوسف اندلسی معروف به ابوحَیّان غَرناطی، محدث، مفسّر، ادیب، نحوی، لغوی، شاعر و رجالیِ مشهور عرب، در سال 654 ق در غرناطه (واقع در اسپانیا) به دنیا آمد. علوم مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و مابقی را در آفریقا، حجاز و شامات آموخت. اساتید وی را تا چهارصد و پنجاه نفر نوشته‏اند. همچنین شاگردان بسیار فاضل تربیت نموده است. او در علوم مختلف متبحّر بود و تمامی اوقاتش در تعلیم و تعلّم و تالیفات متنوع صرف شد. ابوحیان در صرف و نحو و حدیث استاد كل به شمار می‏رفت و به شِیخُ النُّحاة(استاد نحوییّن) و شیخُ المحدّثین مشهور گشت. وفات ابوحیان در مصر اتفاق افتاد.

قیام بردگان و غلامان در قرن سوم یكی از بزرگ‏ترین نهضت‏های اجتماعی محرومان در سال‏های حكومت پر جور و فساد عباسیان بود كه مدت زمانی خواب خوش خلیفه‏ی عباسی و دیگر ستمگران را آشفته كرد. رهبری این قیام را مردی به نام علی بن‏محمد به عهده داشت كه خود را علوی می‏دانست و نَسَب خود را از امام علی(ع) می دانست. او مردی شجاع، فاضل، بلیغ و شاعری توانا بود. وی كه بعدها به "صاحب الزنج" و امیر زنگیان ملقب شد در مدت كوتاهی بردگان فراوانی را به دور خود جمع كرد و پس از تشكیل جلسه‏ای در روز 27 رمضان سال 255 قمری قیام را آغاز نمود. خلیفه، معتمد عباسی، سرداران متعددی را برای جنگ با زنگیان فرستاد. این قیام به مدت 15 سال به طول انجامید تا این كه خلیفه، برادر خود ابواحمد موفق را به جنگ آن‏ها فرستاد و او، در دوم صفر سال 270 قمری موفق به شكست زنگیان گردید.

در زمان خلافت هشام بن عبدالملك و امامت حضرت امام صادق(ع)، زید بن علی بن الحسین كه پسر امام زین‏العابدین(ع) بود، با انگیزه‏ی خون خواهی امام حسین(ع)، در كوفه با جماعتی از شیعیان، علیه دولت اموی قیام كرد. هشام، خلیفه‏ی اموی، یوسف بن عمر ثقفی را با لشكری به جنگ او فرستاد و زید در این جنگ به شهادت رسید. سرِ او را به دمشق نزد خلیفه فرستادند و بدنش را در كنار كوفه بر دار كرده و بعد از چند سال، استخوان‏های وی را سوزاندند.