تبیان، دستیار زندگی

ر

بیا بیا که شدم در غم تو سودایی
درآ درآ که به جان آمدم ز تنهایی

عجب عجب که برون آمدی به پرسش من
ببین ببین که چه بی​طاقتم ز شیدایی

بده بده که چه آورده​ای به تحفه مرا
بنه بنه بنشین تا دمی برآسایی

مرو مرو چه سبب زود زود می​بروی
بگو بگو که چرا دیر دیر می​آیی

نفس نفس زده​ام ناله​ها ز فرقت تو
زمان زمان شده​ام بی​رخ تو سودایی

مجو مجو پس از این زینهار راه جفا
مکن مکن که کشد کار ما به رسوایی

برو برو که چه کژ می​روی به شیوه گری
بیا بیا که چه خوش می​خمی به رعنایی

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم      بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

الا ای همنشین دل که یارانت برفت ازیاد        مرا روزی مباد آندم که بی یاد تو بنشینم

ما پیروی خط ولی می خواهیم--- پیش رخ دشمنان یلی می خواهیم

اصرار به احمدی نژاد داریم زیرا--- ما مالك اشتر علی می خواهیم

الأقل محمد تقی البهج
بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله وحده، و الصلاة علی سید انبیائه و علی آله الطیبین، و اللعن أعدائهم اجمعین.
جماعتی از مؤمنین و مؤمنات، طالب نصیحت هستند؛ بر این مطالبه، اشکالاتی وارد است، از آن جمله:
1. نصیحت در جزئیات است، و موعظه، اعمّ است از کلیات و جزئیات؛ ناشناسها و همدیگر را نصیحت نمی کنند.

2. « من عمل بما علم ورثه الله علم ما لم یعلم »؛ « [ من عمل بما علم] کفی ما لم یعلم » ؛ ( والذین جاهدوا فینا، لنهدینهم سبلنا ).
آنچه می دانید، عمل کنید؛ و در آنچه نمی دانید؛ احتیاط کنید تا روشن شود؛ و اگر روشن شد، بدانید که بعض معلومات را زیر پا گذاشته اید؛ طلب موعظه از غیر عامل، محل اعتراض است؛ و قطعاً مواعظی را شنیده اید و می دانید، عمل نکردید، و گرنه روشن بودید.

3. همه می دانند که « رساله عملیه» را باید بگیرند و بخوانند و بفهمند، و تطبیق عمل بر آن نمایند، و حلال و حرام را با آن تشخیص بدهند؛ و همچنین مدارک شرعیه [را] اگر اهل استنباط باشند؛ پس نمی توانند بگویند:
« ما نمی دانیم چه بکنیم و چه نکنیم. »

4. کسانی که به آنها عقیده دارید، نظر به اعمال آنها نمایید، آنچه می کنند از روی اختیار، بکنید، و آنچه نمی کنند از روی اختیار، نکنید؛ و این، از بهترین راه های وصول به مقاصد عالیه است؛ « کونوا دعاة إلی الله بغیر ألسنتکم »؛
مواعظ عملیه، بالاتر و مؤثرتر از مواعظ قولیه است.

5. از واضحات است که خواندن قرآن در هر روز، و ادعیه مناسبه اوقات و امکنه، در تعقیبات وغیرآنها؛ و کثرت تردد در مساجد و مشاهد مشرفه؛ و زیارت علما و صلحاء و همنشینی با آنها، از مرضیات خدا و رسول^(ص) است و باید روز به روز، مراقب زیادتی بصیرت و انس به عبادت و تلاوت و زیارت باشد.
و بر عکس، کثرت مجالست با اهل غفلت، مزید قساوت و تاریکی قلب و استیحاش از عبادت و زیارات است؛ از این جهت است که احوال حسنه حاصله از عبادات و زیارات و تلاوتها، به سبب مجالست با ضعفا در ایمان، به سوء حال و نقصان، مبدل می شوند؛ پس، مجالست با ضعیف الایمان- در غیر اضطرار و برای غیر هدایت آنها- سبب می شود که ملکات حسنه خود را از دست بدهد، بلکه اخلاق فاسده آنها را یاد بگیرد:
« جالسوا من یذکرکم الله رؤیته، و یزید فی علمکم منطقه، و یرغبکم فی الاخرة عمله. »

6. از واضحات است که ترک معصیت در اعتقاد و عمل، بی نیاز می کند از غیر آن؛ یعنی غیر، محتاج است به آن، و او محتاج غیر نیست، بلکه مولد حسنات و دافع سیئات است:

اون مرد خدا نگاهی عمیق به كفشدار كرد و گفت: شما هم این كارها رو انجام بده اما نیتت خدایی باشه.

حالا

بعضی ها معتقدند تمام كارهای احمدی نژاد عوامفریبانه ست:

افتتاح و یا تكمیل پروژه های عمرانی سالها بر زمین مانده، رسیدگی به محرومان، سفرهای استانی و به میان مردم رفتن و پای دردودلهاشون نشستن، بوسیدن دست پیرمرد روستایی، احترام به رهبری، اظهار ارادت به خانواده شهدا، حضور در مراسم عزاداری سالار شهیدان ، مطرح كردن نام پیامبر اكرم (ص) در كنفرانس های جهانی و خواندن دعای فرج منجی یگانه عالم بشریت، طرح مساله ی فلسطین كه قبلانا امام گفته بودند پاره تن اسلام است.نشان ندادن نرمش در برابر مستكبران جهانی، جهانی كردن پیام های انقلاب(همان صدور انقلاب)،  مشورت با تمام صاحبنظران مثلا در بحث اقتصاد، استقامت بر مساله انرژی هسته ای، حتی پرتاب موشك امید، سهام عدالت، كاركردن شبانه روزی، سختگیری به وزیران و مدیران به خاطر مردم، دور بودن از اشرافیگری و تجمل و در نتیجه ساده زیستی ، انجام اموری كه به نفع مردم است علی رغم هشدار های مصلت طلبانه برای جمع آوری رای مثل سهیمه بندی بنزین ، تخریب نكردن مخالفان كه با پستی تمام انگار ارث پدری طلب دارن! و بی توجهی نشون دادند به فحاشی های آنان و ...

شایدم راست بگن . كسی كه از دل و نیت كسی خبر نداره . شاید تمام این كارها عوامفریبی باشه و كارهایی مثل گونی گونی شال و سربند و مچ بند سبز بین مردم پخش كردن و همزمان در ایام فاطمیه آهنگ های تند و انشاء الله حلال جهت مستفیذ شدن هواداران پخش كردن ،  خاطرات خصوصی دیدار با امام خمینی(ره) و دیگر از دنیا رفتگان تعریف كردن و نقل قول های عجیب گفتن ،  وضعیت ایران را بحرانی جلوه دادن و موجب آب شدن قند در دل دشمنان از تخریب های ناجوانمردانه و داشتن یكسری تفاهمات با خوشنام ها!!! همه اش به نیت قربت الی الله باشه و نتیجه اش خدمت به مردم و انقلاب و اسلام...

بگذریم كه این قصه سر دراز دارد...

كمی عمیق باشیم، دلامون رو از معیارهای شیطانی پاك كنیم و به خاطر خدا بهترین انتخاب رو داشته باشیم

یاد دارم كه ایام طفولیت ، بسیار عبادت مى كردم و شب را با عبادت به سر مى آوردم . در زهد و پرهیز جدیت داشتم . یك شب در محضر پدرم نشسته بودم و همه شب را بیدار بوده و قرآن مى خواندم ، ولى گروهى در كنار ما خوابیده بودند، حتى بامداد براى نماز صبح برنخاستند. به پدرم گفتم : از این خفتگان یك نفر برخاست تا دور ركعت نماز بجاى آورد، به گونه اى در خواب غفلت فرو رفته اند كه گویى نخوابیده اند بلكه مرده اند.
پدرم به من گفت : عزیزم ! تو نیز اگر خواب باشى بهتر از آن است كه در پوستین خلق افتی .( به نكوهش مردم زبان گشایى و به غیبت و ذكر عیب آنها بپردازى .)

یا نگاه به نامحرم و فکرهای شیطانی در موردش کردن (البته هیچ‏گاه این فکرها عملی نخواهد شد) گناه است؟

با سلام :

نگاه کردن مرد به بدن زن نامحرم، چه با قصد لذّت و چه بدون آن حرام است. نگاه کردن به صورت و دست‏ها اگر به قصد لذّت باشد حرام است، ولی اگر بدون قصد لذت باشد، مانعی ندارد. نیز نگاه کردن زن به بدن مرد نامحرم حرام میباشد (1). فکر گناه از نظر شرعی حرام نیست. تا که وقتی تحقّق پیدا نکند ، گناهکار نیست و مجازات نخواهد شد، امّا اثرات بدی دارد و موجب تیرگی قلب و فکر می‌‌ شود.

حضرت امام صادق(ع) از حضرت عیسی مسیح روایت کرده که به حواریون فرمود:  حضرت موسی(ع) به شما امر کرد زنا نکنید، ولی من به شما امر می‌ کنم فکر زنا را در خاطر نیاورید، تا چه رسد به عمل و انجام زنا؛ زیرا آن که فکر زنا کند، مانند کسی است که در عمارت زیبا آتش روشن کند. بدیهی است که دودهای تیره آتش، زیبایی عمارت را خراب می‌‌ کند، اگر چه عمارت آتش نگیرد.(2)

در کلام دیگری فرمود: کسی زیاد دربارة لذات مادی و شهوی فکر کند، روزی مغلوب چنین فکری خواهد شد."(3)

1 . توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 415، مسئله 2433.

2 . وسائل الشیعه، ج 14، ص 240.

3 . همان.

4 . اصول کافی، ج 2، ص 440؛ وسائل الشیعه، ج 16، ص 88.

5 . غرر الحکم، ص 480، شماره 11042.

چه فتنه بود كه حُسن تو در جهان انداخت؟

                                         كه یك دم از تو ، نظر بر نمی توان انداخت

بلای غمزه نامهربان خونخوارت

                                         چه خون كه در دل یاران مهربان انداخت

زعقل و عافیت آن روز بر كران ماندم

                                         كه روزگار ، حدیث تو در میان انداخت

نه باغ ماند و نه بستان ، كه سرو قامت تو

                                         برست و ، ولوله در باغ و بوستان انداخت

تو دوستی كن و از دیده مفكنم ، زنهار

                                         كه دشمنم ز برای تو ، در زبان انداخت

به چشمهای تو كان چشم كز تو برگیرند

                                         دریغ باشد ، بر ماه آسمان انداخت

همین حكایت روزی به دوستان برسد

                                         كه سعدی از پی جانان برفت و جان انداخت