تبیان، دستیار زندگی

امام هادی (ع) : امام هادي (ع ) به كسي كه در ستايش از ايشان افراط كرده بود فرمودند : از اين كار خودداري كن كه تملق بسيار ، بدگماني به بار آورد ، و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد ، از تملق او دست بردار و حسن نيت نشان ده .

قال ابوالحسن الثالث (ع ) لرجل و قد أكثر من إفراط الثناء عليه : أقبل علي شأنك ، فإن كثرة الملق يهجم علي الظنة ، و اذا حللت من أخيك في محل الثقة فاعدل عن الملق الي حسن النية

امام مهدی (عج) : خداوندا ! وعده اي را كه به من داده اي ، برآورده كن و امر قيام مرا تمام فرما . قدمهايم را ثابت بدار و در سايه قيام من ، جهان را پر از عدل و داد كن .

أللهم أنجز لي وعدي و أتمم لي امري و ثبت وطأتي و املأ الأرض بي عدلا و قسطا

امام رضا (ع) : به راستي كه بدترين مردم كسي است كه ياري اش را ( از مردم ) باز دارد و تنها بخورد و زير دستش را بزند

إن شر الناس من منع رفده و أكل وحده و جلد عبده

امام کاظم (ع) : كمك كردنت به ناتوان از بهترين صدقه است .

عونك للضعيف من افضل الصدقه

امام صادق (ع) : چون عالم دنيا را ديديد نسبت به دينتان متهم بدانيد ( بدانيد كه دينداريش حقيقي نيست ) . زيرا دوست هر چيزي گرد محبوبش مي گردد .

اذا رأيتم العالم محبا لدنياه فاتهموه علي دينكم فإن كل محب لشي ء يحوط ما أحب .

امام باقر (ع) : خداوند ، دشنام گوي بي آبرو را دشمن دارد .

ان الله يبغض الفاحش المتفحش

امام حسین (ع) : اي مردم ، عبرت بگيريد از آن نكوهشهايي كه خداوند به منظور پند و اندرز دوستانش از علماي يهود كرده است ، آن جا كه مي فرمايد: "چرا روحانيون و علماي آنها (يهود) را از سخنان گناه آلود جلوگيري نكردند؟" و فرموده : "آن گروه از بني اسرائيل كه كافر شدند، (به زبان داوود و عيسي بن مريم ) لعنت شدند"، تا آن جا كه مي فرمايد: "چه كارهاي ناپسندي كه انجام مي دادند". بدين جهت خدا بر آنان عيب گرفت كه از ستمگراني كه در برابرشان بودند، فساد و اعمال ناروا مي ديدند و آنان را منع نمي كردند، چون به آنچه از ستمگران به آنان داده مي شد، چشم طمع داشتند و از عواقب اعتراضها بيم داشتند، با اين كه خداوند فرموده : "از مردم نترسيد، از من بترسيد"، و نيز فرموده : "مردان و زنان مؤمن دوست يكديگرند، به نيكي امر و از بدي نهي مي كنند".

إعتبروا أيها الناس بما وعظ الله به أولياءه من سوء ثنائه علي الأحبار، إذ يقول : لولا ينهيهم الربانيون و الأحبار عن قولهم الإثم ، و قال : لعن الذين كفروا من بني إسرائيل - إلي قوله - لبئس ما كانوا يفعلون ، و إنما عاب الله ذلك عليهم لأنهم كانوا يرون من الظلمة الذين بين أظهرهم المنكر و الفساد فلا ينهونهم عن ذلك رغبة فيما كانوا ينالون منهم ، و رهبة مما حذرون ، و الله يقول : "فلا تخشوا الناس و اخشون " و قال : "ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولياء بعض يأمرون بالمعروف و ينهون عن المنكر".

امام علی (ع) : [8] درباره کسانیکه از نبردکردن همراه او خودداری کردند فرمود :[9] حق را تنها گذاشتند و باطل را ياری نکردند .

18 - و قال [ع ] فی الذين اعتزلوا القتال معه : خذلوا الحق ، ولم ينصروا الباطل

امام جواد (ع) : ملاقات و زيارت برادران سبب گسترش و باروري عقل است ، اگر چه كم و اندك باشد .

ملاقاة الاخوان نشرة و تلقيح للعقل ، و إن كان نزرا قليلا

امام حسن (ع) : آن كس كه بر حسن اختيار خداوند توكل و اعتماد كند ( و به قضا و قدر الهي خوشنود باشد ) آرزو نميكند در غير حالي باشد كه خداوند برايش اختيار كرده است .

من اتكل علي حسن الاختيار من الله لم يتمن أنه في غير الحال التي اختارها الله له.