من و همسرم ده سال است که ازدواج کرده ایم، مراحل سخت زندگی مان را پشت سر گذاشتیم و از نظر اقتصادی با تلاش و کوشش هر دو نفرمان، به رفاه نسبی رسیده ایم. در ابتدای ازدواج تفاوت فرهنگ خانواده ها کمی باعث متشنج شدن رابطه مان می شد، اما به مرور زمان توانستیم این مشکلات را هم حل کرده و اکنون هر دوی ما ارتباط خوبی با خانواده طرف مقابل داریم، اما یک نکته مرا آزار می دهد، هر بار که می خواهیم با هم حرف بزنیم، کارمان به بحث و گاهی هم دعوا می کشد. هیچ مشکل خاص اقتصادی یا اعتقادی در زندگی مان وجود ندارد، اما صحبت کردن ما بر سر موضوعاتی پیش پا افتاده هم در نهایت به بحث کشیده می شود. چگونه می توانم آرامش بیشتری را بین خود و همسرم ایجاد کنم؟
زندگی زناشویی یعنی کنار هم بودن و هم مسیر شدن دو نفر که فرزندان دو خانواده متفاوت هستند، هر قدر هم که در ابتدای راه برای انتخاب یک شریک شبیه به خود تلاش کرده باشید بازهم به غیر از تفاوت های خاص زنانه و مردانه که طبیعی است، تفاوت های تربیتی هم وجود دارد که باید به مرور زمان آنهایی که قابل بر طرف شدن هستند، برطرف شوند و بقیه درک و پذیرفته شوند تا زندگی در مرحله آرامش قرار بگیرد.
رسیدن به نقطه تفاهم به معنی نبود اختلاف سلیقه نیست. این نکته ای است که بسیاری از زوج ها به آن توجه نمی کنند و همین موضوع باعث می شود تا تصورشان از یک«ازدواج آرمانی» خراب شود. این که شما و همسرتان با هم صحبت می کنید یک نکته روشن در روابط تان است.
برخی از زوج ها زمانی برای مشاوره می آیند که می گویند ما هیچ دلیلی برای حرف زدن و حتی مخالفت با هم نداریم، این زوج ها به مرحله طلاق عاطفی رسیده اند و سر و سامان دادن به رابطه شان کمی مشکل است اما شما و همسرتان با هم گفتگو می کنید و این به معنی اهمیت داشتن نظر طرف مقابل برای هر دوی شماست.
حال باید این گفتگو را جهت دار کرده و قوانینی برای ابراز عقیده های تان وضع کنید و به آن پایبند باشید تا گفت وگویتان هر بار به مشاجره تبدیل نشود. به خاطر داشته باشید گاهی مشاجره و دعوا هم اجتناب ناپذیر است پس تصور یک رابطه همیشه سبز و خرم را از ذهن تان بیرون کرده و واقع بین باشید، اما برای دور کردن گفت وگوهایتان از مشاجره چند نکته را مد نظر داشته باشید:
گفتگو باید دو طرفه و هدفمند باشد. اگر یک نفر تنها گوینده باشد و نگذارد طرف مقابل حرف بزند، نتیجه مطلوبی به دست نمی آید.
بهتر است وقتی در مورد موضوع خاصی با هم حرف می زنید مثل تصمیم گیری در مورد مقصد سفر، حواستان به صورت جلسه این گفتگو باشد. برخی همسران قرار است درباره خرید مبلمان برای اتاق نشیمن با هم حرف بزنند، اما بحث به رفتار غلط مادرشوهر در روز عقد کنان ختم می شود که نتیجه ای جز دلخوری و نیمه کاره ماندن بحث نخواهد داشت.
نکته مهم برای یک گفتگوی موثر این است که همیشه حواستان به ارزش ها، خط قرمزها و در یک کلمه حساسیت های همسرتان باشد و سعی کنید حرفی نزنید که بعد از اتمام بحث مجبور شوید به خاطر آن عذرخواهی کنید، اما اگر نتوانستید هیجانتان را کنترل کنید و رفتار نامناسبی داشتید، حتما از همسرتان عذرخواهی کرده و نگذارید دلخوری بین شما ماندگار شود.
با هم حرف بزنید، نظرتان را مودبانه بیان کنید و بگذارید همسرتان هم نظراتش را بگوید حتی اگر مخالف با شما باشد، این گونه ارتباط تان زنده می ماند. برای زندگی کنار هم، یک ارتباط زنده با کمی اختلاف و بحث، بهتر از مرگ ارتباط است.
نویسنده: ندا داوودی
منبع: روزنامه جام جم
همان طور که به نوع پوشش و رنگ بندی لباس هایمان توجه داریم، لازم است به کفش که محافظت از قلب دوم بدن را به عهده دارد اهمیت بدهیم، هرچند صرفا زیبایی و رنگ بندی مناسب برای انتخاب کفش کافی نیست.
بارها شنیده اید که می گویند پا قلب دوم بدن است و باید در مراقبت از آن ها نهایت کوشش را داشته باشیم، اما آیا واقعا به این موضوع توجه کرده اید که استفاده از کفش مناسب در این زمینه می تواند چه تاثیری در سلامت شما داشته باشد؟ چون اگر برای مدت طولانی از کفش نامناسب استفاده کنید بدون تردید مشکلاتی همچون دردهای کمر، انحراف انگشتان پا یا مشکلات پوستی در ناحیه پا برای شما به وجود خواهد آمد.به طور کلی با توجه به فصول مختلف کفش های گوناگونی در بازار وجود دارد، اما مهم ترین تولیدات را می توان این گونه برشمرد؛ کفش های چرمی و رسمی، کفش های راحتی، کفش های ورزشی و کفش های طبی.
اگر پایتخت نشین هستید شاید از گذشته های دور خیابان های انقلاب، بهارستان و جمهوری را بهترین مکان برای خرید کفش های مردانه شناخته و باغ سپهسالار را برای کفش های زنانه و کودکان می شناسید. حال آن که اکنون اگر قصد خرید کفش دارید خیابان های دیگری نیز این نیاز شما را برآورده خواهد کرد؛ هرچند دنیای مجازی هم بیکار ننشسته و با نمونه های مختلف خود نظر بسیاری را به خود جلب کرده است، اما فراموش نکنید کفش وسیله ای نیست که فقط به ظاهرش توجه داشته باشید، بلکه باید حتما امتحان کنید تا بهترین را میان انواع و اقسام نمونه های موجود بازار تهیه کنید.
چرم بهتر است، اما...
از گذشته های دور چرم بهترین ماده اولیه تولید کفش بوده است، چون علاوه بر استحکام و زیبایی از نظر بهداشتی نیز قابل اعتماد است، اما با توجه به روند رو به رشد جمعیت جهان و البته گرانبها بودن چرم و ورود مواد اولیه گوناگون به بازار تولید کفش، امروزه چرم های مصنوعی، انواع پلاستیک یا حتی پارچه به جمع مواد اولیه تولید کفش پیوسته است. با این حال به گفته پزشکان و متخصصان، بهترین ماده اولیه برای تولید کفش همان چرم است و در فصول گرم، پارچه. این در حالی است که مواد پلاستیکی یا همان چرم های مصنوعی جزو بدترین های تولید کفش شناخته شده است؛ بدترین هایی که امروز رایج ترین ها هستند.
داخلی یا خارجی؟
هرچند بسیاری معتقدند هنر دستان ایرانی هرگز نمونه ندارد و نمی توان کفش هایی به خوبی کفش های چرمی ایران در دیگر نقاط جهان به دست آورد، اما ظاهرا بازار مصرف گسترده جهان باعث شده برخی کشورها در این زمینه به صورت صنعتی وارد میدان شوند و با تولید انبوه، دل بسیاری را به تولیداتشان خوش کنند. اگرچه ایران خود تا چندی پیش تولیدکننده برتر در این زمینه بود، اما اکنون انواع و اقسام برندها و البته تولیدات پشت ویترین مغازه های خیابان های معروف کفش فروشی خودنمایی می کنند. به طور کلی اکنون کفش های تولیدی کشورهای چین، ترکیه، فلیپین، تایلند، ایتالیا و کره در کشورمان وجود دارد که در راس آنها تولیدات کشور چین قرار گرفته است. در همین حال بسیاری از تولیدکنندگان کفش در کشورمان معتقدند تولیدات بی کیفیت چین در کوران سهل انگاری مسئولان، صنعت کیف و کفش کشورمان را زمینگیر کرده و از لحاظ بهداشتی نیز باعث ناراحتی برخی مصرف کنندگان شده است. بنابراین زیاد به خارجی بودن کفش ها توجه نداشته باشید چون تولیدات کشورمان همواره می تواند در صدر قرار گیرد.
تولیدات شرکتی و گارانتی
با توجه به کیفیت بالای کفش های دست دوز ایرانی بسیاری از تولیدکنندگان و فروشندگان معتقدند هرگز نمی توان تولیدات دست هنرمندان و صنعتگران ایرانی را با تولیدات شرکتی مقایسه کرد، اما با توجه به افزایش تقاضای خرید انواع محصولات خارجی در این زمینه معمولا افراد به خرید از برندهای معروف و شرکتی روی می آورند که در این زمینه علاوه بر کیفیت بحث گارانتی محصولات به میان خواهد آمد. این گارانتی ها معمولا از شش ماه تا یک سال برای بخش رویه و کفی کفش تعیین شده است که باید به آنها توجه داشته باشید.
دیابتی ها دقت کنند
یکی از معضلات افراد مبتلا به دیابت به وجود آمدن زخم هایی در اندامشان است که این ضایعه بیشتر در ناحیه پاها به وجود می آید؛ بنابراین افرادی که دچار این بیماری هستند باید بیشتر از دیگران به انتخاب کفش هایشان حساسیت داشته باشند تا اثرات این بیماری در پاهایشان تشدید نشود. متخصصان در این زمینه می گویند کفش هایی که با چرم مصنوعی تولید می شود یا پلاستیکی هستند بدترین نوع کفش برای دیابتی ها بوده و باعث تشدید عوارض بیماری آنها می شود.
دلبندانتان را دریابید
ذوق گام برداشتن و راه رفتن کودکان در والدین آنچنان است که علاقه مند هستند با وسواس هر چه بیشتر برای آنها کفش بخرند و از اولین گام های دلبندشان لذت ببرند حال آن که پزشکان توصیه می کنند هرگز تا قبل از یک سالگی آنها برایشان کفش نخرید.در این زمینه توصیه می شود با توجه به ظرافت اندام کودکان بخصوص استخوان بندی پاهایشان کفش هایی با کفی محکم و رویه ای بسیار نرم و انعطاف پذیر استفاده کنید. در این باره نکته حساسی نهفته است که والدین می توانند با در نظر گرفتن آن حس اعتماد به نفس مناسبی به آنها هدیه بدهند؛ کارشناسان درباره این نکته می گویند بهترین راه القای حس اعتماد به نفس به کودکان، خرید کفش هایی با زیپ برای آنهاست چون بستن بند برای کودکان سخت و دشوار است و باعث دلزدگی آنها از کفش خواهد شد.همچنین در نظر داشته باشید پاهای ظریف دلبندان شما بسرعت رو به رشد است و باید به این موضوع توجه ویژه داشته باشید و هر چهار ماه یکبار برای آنها کفش تازه ای با سایز مناسب خریداری کنید. در این زمینه صرفه جویی و البته اقتصادی فکر کردن هرگز جایگاهی ندارد، چون سلامت کودکان مستقیما تحت تاثیر قرار گرفته و در آینده مشکلاتی برایش به وجود خواهد آورد.
اما مشکل اصلی هنگام خرید کفش برای کودکان بحث اندازه و سایز مناسب آنهاست، چون خودشان نمی توانند در این زمینه شما را یاری کنند. باید با استفاده از راهکارهایی، سایز مناسب کودکان را به دست آورید. برای این موضوع هرگز به جمله «این کفش جا باز می کند» اعتماد نکنید و برای انتخاب مناسب، هر دو جفت کفش را همزمان پای کودکان کنید و اجازه دهید راه برود. در نهایت با زیر نظر گرفتن نحوه راه رفتن او دقت کنید پاهایش داخل کفش براحتی قرار گیرد و کفش از پای او خارج نشود. راهکار دیگر نیز این است که پس از این که کفش به پای کودکان رفت، انگشت کوچک دست خودتان را از پشت داخل کفش کنید این انگشت باید براحتی داخل کفش قرار گیرد که به معنی اندازه بودن کفش برای دلبندتان است.
نوک تیز و پاشنه بلند را فراموش کنید
براساس تحقیقات پزشکان کفش هایی که دارای پاشنه های بلند و نازک هستند برای سلامت خانم ها که بیشتر آنها به استفاده از این نوع کفش ها علاقه مند هستند بدترین نوع کفش است، چون مشکلات عمده ای در ستون فقرات ایجاد می کند که از ابتدایی ترین عوارض استفاده از این نوع کفش هاست. در عین حال نوک باریک کفش ها چه در بانوان و چه در مردان باعث انحراف و ناهنجاری های عمده ای در پنجه پاهایشان می شود.
صندل های تابستانی و مشکلاتش
گرمای تابستان باعث شده برخی برای رهایی از گرمای تابستان برای خرید صندل به فروشگاه ها مراجعه می کنند. حال آن که برای رهایی از گرما سلامت پاهایتان را به خطر می اندازید. اولین مشکل پس از استفاده طولانی از این نوع کفش های تابستانی آسیب زدن جدی به تاندون هاست و آسیب های مفاصل، ساق پا و کف پا نیز از پی آن می آید. متخصصان می گویند با توجه به ساختار اکثر صندل های تابستانی، این نوع کفش ها نمی توانند قوس کف پا را خوب پوشانده و در نتیجه باعث انتقال ضربه هنگام راه رفتن به ساق پا و زانو می شوند که دردهای مزمنی را به همراه خواهد داشت. این در حالی است که هرچه زیره صندل ها نازک تر باشد آسیب های جدی تری به ساختار بدن وارد می شود که بدترین آنها کمردردهای بسیار ناراحت کننده است. با این حال و به گفته متخصصان، برخی صندل های تابستان امروزه به صورت طبی تولید شده که می تواند بهترین انتخاب برای رهایی از گرمای تابستان شما باشد. قبل از دست به جیب شدن برای خرید کفش این نکات را رعایت کنید:
۱ ـ کفشی را انتخاب کنید که هنگام امتحان کردن آن بیشترین مطابقت را با فرم پاهایتان داشته باشد.
۲ ـ بهترین زمان خرید کفش هنگام عصر و غروب آفتاب است، چون در این زمان می توانید بهترین سایز را برای خودتان انتخاب کنید.
۳ ـ به اعداد مندرج به عنوان سایز کفش اطمینان نکنید، چون مهم ترین ملاک خودپای شماست.
۴ ـ به باز شدن سایز کفش تنگ امید نداشته باشید، چون ممکن است هرگز این اتفاق نیفتد.
۵ ـ کفش خوب باید انعطاف پذیر و سبک باشد.
۶ ـ هنگام امتحان کردن کفش هرگز پاشنه هایتان نباید داخل کفش بلغزد.
۷ ـ کفش هایی را که بیشتر از چهار سانت پاشنه دارد هرگز استفاده نکنید.
۸ ـ تفاوت میان سایز پای چپ و راست شما امری کاملا طبیعی است، بنابراین خوب به این موضوع دقت کنید.
۹ ـ کفش های لژدار مطمئن ترین کفش هاست.
۱۰ ـ هنگام انتخاب کفش به یاد داشته باشید نوک انگشت شست شما باید حداقل یک سانت با جلوی کفش فاصله داشته باشد به صورتی که بتوانید انگشت خودتان را براحتی داخل آن تکان دهید.
۱۱ ـ هنگام امتحان کردن کفش برای انتخاب حتما جوراب بپوشید.
۱۲ ـ کفش تنگ، خارپاشنه، پینه، میخچه و دردهای مفصلی را برایتان به ارمغان می آورد.
۱۳ ـ هرگز تحت تاثیر گفته های فروشنده قرار نگیرید، بلکه به فرم پا و علاقه خودتان توجه داشته باشید.
۱۴ ـ چرم بهترین رویه کفش محسوب می شود، چون پوست پایتان براحتی تنفس می کند و به نوعی تهویه پا به خوبی انجام می شود.
۱۵ ـ به آستری داخل کفش خود دقت کنید تا مبادا درز یا دوخت داشته باشد چون واقعا از کرده خودتان پشیمان خواهید شد.
چند توصیه برای رفع بوی بد پا
۱ ـ داخل یک جفت جوراب کهنه جوش شیرین بریزید و سر آنها را گره بزنید و هر یک را داخل یکی از کفش هایتان بگذارید تا بوی بد را از بین ببرند.
۲ ـ داخل یک شیشه عطر خالی کمی الکل بریزید و به سطح داخلی کفش تان بپاشید. سپس آن را در هوای آزاد قرار دهید و بگذارید تا خشک شود.
۳ ـ از پودرهایی استفاده کنید که مخصوص برطرف کردن بوی بد پا هستند. این پودرها را می توانید از داروخانه های معتبر تهیه کنید و برای کفش ها و پاهایتان به کار ببرید.
۴ ـ می توانید از کفی هایی استفاده کنید که بوی بد پا را از بین می برد. این کفی ها باعث می شود پاهای شما خشک نگه داشته شود و همچنین جلوی رشد باکتری های مولد را می گیرد.
۵ ـ اگر پاهایتان زیاد عرق می کند از ضدتعریق ها و ژل های ضدباکتری برای کاهش رشد باکتری هایتان استفاده کنید. همچنین از پودرهای ضدقارچ نیز می توانید استفاده کنید.
۶ ـ از جورابی استفاده کنید که عرق پا را به خودش جذب کند، مانند جوراب های نخی. از جوراب های نایلونی یا پلاستیکی استفاده نکنید، زیرا این نوع جوراب ها عرق پا را بخوبی نمی گیرند.
۷ ـ پشت سر هم از یک کفش استفاده نکنید و اجازه دهید تا کفش هایتان ۲۴ ساعت هوا بخورد.
۸ ـ بعد از انجام فعالیت زیاد کفی کفش هایتان را درآورید و آنها را به مدت ۲۴ ساعت در هوای آزاد قرار دهید. اگر داخل کفش هایتان خیس شده است، کفی آن را درآورید و بگذارید تا خشک شود.
۹ ـ سعی کنید که همیشه کفش هایتان خشک باشد. اگر پاهایتان خیس است قبل از این که کفش تان را بپوشید حتما آنها را خشک کنید. از پودر تالک یا نشاسته ذرت نیز می توانید در داخل کفش هایتان استفاده کنید به این ترتیب رطوبت اضافی را جذب خواهید کرد.
نویسنده: عماد عزتی
منبع: روزنامه جام جم
خالقان بسیاری از اختراعات بشری، اساسا نه مخترع بودند و نه نیت آن را داشتند؛ آنها گمان نمی کردند که یک تصادف ساده تا این حد در حیات انسان ها منشا اثر شود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،به نقل ازجام جم، از چوب کبریت گرفته تا چیپس سیب زمینی و مایکروفر، خیلی از این اختراع های تصادفی، بعضا ساده و برخی دیگر پیچیده تر، بعدها نقش موثری را در زندگی بشر بازی کردند. کارشناسان می گویند بین 30 تا 50 درصد اکتشاف ها و اختراعات علمی، از راه خطا و تصادفی حاصل می شوند.
چند کشف برتر تصادفی جهان در دو قرن گذشته را بشناسید:
چوب کبریت
جان والکر دانشمند انگلیسی در سال 1826 چوب کبریت را در آزمایشگاهش به طور تصادفی اختراع کرد. او موادی شیمیایی را روی چوب پهن کرده بود تا خشک شود اما وقتی خواست بقایای آن را از روی چوب بزداید، چوب آتش گرفت و این ایده اختراع کبریت به شکل امروزی آن را به ذهن دانشمند انگلیسی انداخت. هرچند کبریتی که والکر شروع به ساخت آن کرد از چوب نبود بلکه ماده اولیه آن را ماده ای مقوایی تشکیل می داد.
آنیلین (رنگ بنفش صنعتی)
تا قبل از 1850 ماده الکنین که بسیار تلخ بود برای درمان بیماران مبتلا به مالاریا استفاده می شد. ویلیام برکینز دانشجوی شیمی در آن سال در حال ساخت دارویی برای این دسته از بیماران بود که توانست به طور اتفاقی به فرمول ساخت رنگ بنفش دست یابد. تا پیش از آن، رنگ های موجود، از موادی طبیعی مانند معادن، گیاهان و حتی حشرات استخراج می شدند اما این رنگ ها بعد از مدتی جلای خود را از دست می دادند...
پنی سیلین
الکساندر فلیمینگ دانشمند بزرگ زیست شناس در سال 1929 پنی سیلین را به عنوان آنتی بیوتیکی که بعدها فراگیری جهانی یافت زمانی کشف کرد که ظرفی را بدون قصد قبلی برای این کار در آزمایشگاه خود بدون سرپوش گذاشت. در واقع او فراموش کرده بود در ظرفی را که مملو از باکتری بود بگذارد. نتیجه، کپک هایی بود که روی ظرف را پوشاند و این ابتدای دورانی بود که خود نقطه عطف و دوران جدیدی را در خدمات پزشکی تشکیل داد؛ کشفی تصادفی که دقیقا نمی توان گفت تا کنون جان چند میلیون انسان را نجات داده است.
دستگاه مایکرویو
مهندس بری اسپنسر آمریکایی در دهه 40 گذشته میلادی در حال کار بر روی لوله های مغناطیسی جنگی بود که دریافت شکلات داخل جیبش به شکلی غیر عادی ذوب شد. تشعشعات مایکروویوی در موقعیتی مناسب، شکلات را ذوب کرده بود. از آن زمان اسپنسر به فکر ساخت دستگاهی برای پخت و داغ کردن سریع غذا افتاد. اولین دستگاه مایکروویو خانگی در سال 1967 ساخته شد.
پلاستیک
مواد ارگانیک در ابتدا برای ساخت پلاستیک به شکل سنتی آن به کار می رفت تا اینکه لئو بایکلند در سال 1907 از ترکیب تصادفی ماده فورمالید و وینول و حرارت دادن بالای آن به فرمول جدیدی برای ساخت پلاستیک مصنوعی دست یافت.
چیپس سیب زمینی
در سال 1853 ، جرج کروم آشپز، تصمیم گرفت یکی از مشتریانش را که از سیب زمینی سرخ کرده بدش می آمد، آزار دهد.
کروم عمدا سیب زمینی را با برش های نازک آماده کرد تا سیب زمینی سرخ کرده بیشتر به چشم آید. مقداری هم نمک به آن زد اما در کمال تعجب، مشتری از سیب زمینی سرخ شده به روش جدید خوشش آمد و این، آغاز شهرت جهانی چیپس سیب زمینی شد.
اشعه ایکس
ویلیلم رانتگن، فیزیکدان آلمانی اشعه ایکس را پس از آن کشف کرد که مشاهده شد اشعه نامرئی کاتود تاثیر درخشنده کنندگی روی قطعه ای از برگ آغشته به ماده باریوم پلاتینوکیانید بر جای گذاشت و تمام اتاق را روشن کرد.
شیشه سکوریت
شیشه خودروها در ابتدا از ماده ای بسیار نازک تولید می شد و همواره خطر شکستگی آن وجود داشت. ادوارد بندیکتس، شیمیدان فرانسوی به طور اتفاقی راهی برای این مشکل یافت، زمانی که یک بطری شیشه ای در آزمایشگاهش به زمین افتاد اما نشکست. علت آن بود که بطری از داخل با پلاستیک پوشیده شده بود و پلاستیک چسبندگی خاصی به ترکیب شیشه داده بود. بندیکتس، کشفش را به کارخانه های خودروسازی ارائه داد و پیشنهاد قوی کردن شیشه با ترکیب پلاستیکی را داد اما در آغاز، این طرح به علت هزینه بالای آن پذیرفته نشد، اما بعدها مبنایی محکم برای تولید شیشه های ایمنی شد.
