تبیان، دستیار زندگی

 سنگین ترین چیزیکه در ترازوی اعمال گذارده می شود، خوشخویی است.

 تا دل درست نشود، ایمان درست نخواهد شد و تا زبان درست نشود، دل درست نخواهد بود. 

خوشا به حال کسی که توجه به عیوب خود، او را از توجه به عیب دیگران باز دارد 

فقری سخت تر از نادانی و ثروتی بالاتر از خردمندی و عبادتی والاتر از تفکر نیست. 

از لجاجت بپرهیزید که انگیزه ی آن، نادانی و حاصل آن،پشیمانی ست

همان روزی كه فرزندم بشد وارد به دانشگاه// برآمد از درون سینه ام از غصّه وغم آه 

بشد دانشجوی آزاد ومن دربند وبیچاره// چرا كه نیك می دانم هزینه ساز و سرباره 

ازاین پس الوداعی بایدم با خنده و شادی// وباهرچه پس اندازوحقوق و پول وآزادی 

شروع گردید دوران ریاضت ، سختی و حرمان// هرآن چیزی بنا كردم بشد درلحظه ای ویران 

زدم چوب حراج بر فرش و تخت و تی وی رنگی // همه چیزم بشد قربانی این كار فرهنگی 

به خون دل نمودم جور، پول ثبت نام او// حدیث و داستان و قصّه بود، موضوع وام او 

از آن ترسم كه تا پایان تحصیلات فرزندم// وتاگیرد لیسانس خویش این دردانه دلبندم 

نه سقفی روی سر باشد نه فرشی زیر پای من// به جای خانه گردد محبس و زندان سرای من 

شود او فارغ التحصیل و ساقط گردد از من حال// شود« جاوید» دراو حسرت شغل و زمن هم مال