تبیان، دستیار زندگی

شب آرامی بود

میروم در ایوان تا بپرسم از خود    

                                  زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست

گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا  لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد،

تکیه بر پشتی داد

شعر زیبایی خواند و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می گفتم :
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست

 زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست 

 زندگی، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم

دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
هیچ !!!
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری

شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است

زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی

 ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی

   آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک  به جا می ماند
زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ

زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر

 زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی ترجمه روشن خاك است در آیینه عشق

زندگی فهم نفهمیدن ها ست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود 

تا كه این پنجره باز است جهانی با ماست
آسمان ، نور ، عشق  ، خدا با ماست

فرصت باری این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی ست
من دلم می خواهد،
قدر این خاطره را ، دریابیم     

 * زنده یاد سهراب سپهری*
                                    

salam... man dobare oumadam...  

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

وصیت نامه حسیـن پنـاهی

قبر مرا نیم متر کمتر عمیق کنید تا پنجاه سانت به خدا نزدیکتر باشم.

بعد از مرگم، انگشتهای مرا به رایگان در اختیار اداره انگشتنگاری قرار دهید.

به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبدشکافی کند، من به آن مشکوکم!

ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک کاری کنند.

عبور هرگونه کابل برق، تلفن، لوله آب یا گاز از داخل گور اینجانب اکیدا ممنوع است.

بر قبر من پنجره بگذارید تا هنگام دلتنگی، گورستان را تماشا کنم.

کارت شناسایی مرا لای کفنم بگذارید، شاید آنجا هم نیاز باشد!

مواظب باشید به تابوت من آگهی تبلیغاتی نچسبانند.

روی تابوت و کفن من بنویسید: این عاقبت کسی است که زگهواره تا گور دانش بجست.

دوست ندارم مردم قبرم را لگدمال کنند. در چمنزار خاکم کنید!

کسانی که زیر تابوت مرا میگیرند، باید هم قد باشند.

شماره تلفن گورستان و شماره قبر مرا به طلبکاران ندهید.

گواهینامه رانندگیم را به یک آدم مستحق بدهید، ثواب دارد.

در مجلس ختم من گاز اشکآور پخش کنید تا همه به گریه بیفتند.

از اینکه نمیتوانم در مجلس ختم خودم حضوریابم قبلا پوزش می طلبم.

علی کوچیکه         

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از كوی تو لیكن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما كردی

تو بمان و دگران وای بحال دگران

می‌روم تا كه به صاحبنظری باز رسم

محرم ما نبود دیده‌ی كوته‌نظران

دلِ چون آینه‌ی اهل صفا می‌شكنند

كه ز خود بی‌خبرند این زخدا بی‌خبران

سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن

كاین بود عاقبت كار جهان گذران

شهریارا غم آوارگی و در بدری

شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

  استاد شهریار

دیروز یكی از همكارام مطلب جالبی رو پرینت گرفته بود و به میزش چسبونده بود.

وقتی خوندمش یه جورایی به فكر فرو رفتم،

حیفم اومد اینجا برای دوستانم ثبت نكنم. مطلب این بود‌:

(( خداوند به موسی فرمود :

شش چیز را در شش جا قرار دادم ولی بندگانم در جای دیگر میجویند !

1- آسایش را در بهشت قرار دادم ، در دنیا میطلبند...

2- علم را در گرسنگی قرار دادم ، در هنگام سیری میجویند...

3- بی نیازی را در قناعت قرار دادم ،  در زیادی مال می طلبند...

4- عزت را در بیداری شب قرار دادم ، در جوار قدرتمندان میگردند...

5- رفعت را در فروتنی قرار دادم ، در تكبر و غرور جستجو میكنند...

6- و بالاخره استجابت دعا را در حلال قرار دادم اما      ....))

كشاورزی قاطر پیری داشت. یك روز از بد حادثه قاطر درون چاه عمیق و خشكی افتاد و با صدای بلند شروع به فریاد زدن كرد.
كشاورز با شنیدن صدای فریاد بر سر چاه آمد و دید كه چه بلایی بر سر قاطر آمده است. چاه عمیق بود و قاطر سنگین. او میدانست بیرون آوردن قاطر از گودال اگر ناممكن نباشد بسیار سخت خواهد بود چون قاطر پیر بود و چاه خشك، كشاورز تصمیم گرفت كه حیوان را در همان چاه مدفون كند.
به این ترتیب دو مشكل را حل می‌كرد: قاطر پیر را از درد و فلاكت نجات می‌داد و چاه خشك را هم پر می‌كرد. بنابراین همسایه‌ها را به كمك طلبید.
بیل‌های پر از خاك یكی پس از دیگری بر سر قاطر ریخته می‌شد. قاطر كه از این مساله بسیار وحشت‌زده و عصبانی بود ناگهان فكری به ذهنش رسید.
هر بار كه آنها یك بیل خاك بر سرش می‌ریختند، خود را تكانی می داد و برمی‌خواست. اگر چه كاملا خسته و كثیف شده بود، اما زنده بود و با بالا آمدن خاك در چاه، او هم بالا ‌آمد و از میان جمعیت به راه افتاد.
در تبدیل تهدید به فرصت گاه از ضعیف‌ترین موجودات نیز می‌توان الهام گرفت.

ای مردم چراغ دل را از نور گفتار گوینده با عمل روشن سازید و ظرف‏های جان را از آب زلال چشمه‏هایی كه از آلودگی‏ها پاك است پر نمایید.

ای بندگان خدا به نادانی‏های خود تكیه نكنید، و تسلیم هوای نفس خویش نباشید، كه چنین كسی بر لبه پرتگاه قرار دارد، و بار سنگین هلاكت و فساد را بر دوش می‏كشد، و از جایی به جای دیگر می‏برد، تا آنچه را كه ناچسب است بچسباند، و آنچه را كه دور می‏نماید نزدیك جلوه دهد.

خدا را، مبادا شكایت نزد كسی برید كه نمی‏تواند آن را بر طرف سازد، و توان گره گشایی از كارتان ندارد.

همانا بر امام واجب نیست جز آنچه را كه خدا امر فرماید، و آن، كوتاهی نكردن در پند و نصیحت، تلاش در خیر خواهی، زنده نگهداشتن سنّت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم، جاری ساختن حدود الهی بر مجرمان، رساندن سهم‏های بیت المال به طبقات مردم، است.

پس در فراگیری علم و دانش پیش از آن كه درختش بخشكد تلاش كنید، و پیش از آن كه به خود مشغول گردید از معدن علوم - اهل بیت علیهم السّلام - دانش استخراج كنید.

مردم را از حرام و منكرات باز دارید، و خود هم مرتكب نشوید، زیرا دستور داده شدید كه ابتدا خود محرّمات را ترك و سپس مردم را باز دارید.

 *********

 نهج البلاغه

1-به مردم بگویید قرآن چه میگوید نگویید در قرآن چه نوشته است. خدا همه چیز را در قرآن گفت و از این همه کدام را به مردم گفته اند؟همین است که فقط قرآن را حفظ می کنند.اما نمی دانند درون این حصار از چه چیزی حفاظت می شود.

-------------------------------------------------------------------------------------

قرآن...من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو باشماره ی صفحه، خواندن تو از آخر به اول،یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ای کاش آنان که ترا حفظ کرده اند،حفظ کنی،تا این چنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند.خوشابه حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو.آنانکه وقتی ترا میخوانند چنان خط میکنند،گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است.آنچه ماباقرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشید.

----------------------------------------------------------------