تبیان، دستیار زندگی

زندگی دفتری از خاطره هاست ... یك نفر در دل شب، یك نفر در دل خاك ...یك نفر همدم خوشبختی هاست،یك نفر همسفر سختی هاست ... چشم تا باز كنیم عمرمان می گذرد.

لحظات شادی خدا را ستایش كن، لحظات سختی خدا را جستجو كن، لحظات آرامش خدا را مناجات كن، لحظات دردآور به خدا اعتماد كن، و در تمام لحظات خدا را شكر كن.

بر گرفته از وبلاگ:       temptationboy

چی می شد اگه خدا امروز وقت نداشت به ما بركت بده چرا كه دیروز ما وقت نكردیم از او تشكر كنیم.
چی می شد اگه خدا فردا دیگه ما را هدایت نمی كرد چون امروز اطاعتش نكردیم .
چی می شد اگه خدا امروز با ما همراه نبود چرا كه امروز قادر به دركش نبودیم.
چی می شد دیگه هرگز شكو فا شدن گلی را نمی دیدیم چرا كه وقتی خدا بارون فرستاده بود گله كردیم.
چی می شد اگه خدا عشق و مراقبتش را از ما دریغ می كرد چرا كه ما از محبت ورزیدن به دیگران دریغ كردیم .
چی می شد اگه خدا فردا كتاب مقدسش را از ما می گرفت چرا كه امروز فرصت نكردیم آنرا بخوانیم .
چی می شد اگه خدا در خا نه اش را می بست چون ما در قلبهای خود را بسته ایم .
چی می شد اگه خدا امروز به حرفهایمان گوش نمی داد چون دیروز به دستوراتش خوب عمل نكردیم.
چی می شد اگه خدا خواسته هایمان را بی پاسخ می گذاشت چون فراموشش كردیم.
چی می شد اگه ما از این مطالب به سادگی بگذریم ؟
بیاییم خود را به خدا نزدیكتر كنیم و بذر خدا شناسی را در قلبهای یكدیگر بكاریم.

بر گرفته از وبلاگ:         temptationboy

" محبوب کسی نبودن فقط یک بدشانسی ست،درحالی که عاشق نبودن،یک بدبختی ست" .

 آلبرکامو

یكى، در پیش بزرگى از فقر خود شكایت مى‏كرد و سخت مى‏نالید . گفت: خواهى كه ده هزار درهم داشته باشى و چشم نداشته باشى؟ گفت: البته كه نه . دو چشم خود را با همه دنیا عوض نمى‏كنم.
گفت: عقلت را با ده هزار درهم، معاوضه مى‏كنى؟
گفت: نه .
گفت: گوش ودست و پاى خود را چطور؟
گفت: هرگز .
گفت: پس هم اكنون خداوند، صدها هزار درهم در دامان تو گذاشته است . باز شكایت دارى و گله مى‏كنى؟!بلكه تو حاضر نخواهى بود كه حال خویش را با حال بسیارى از مردمان عوض كنى و خود را خوش‏تر و خوش بخت‏تر از بسیارى از انسان‏هاى اطراف خود مى‏بینى . پس آنچه تو را داده‏اند، بسى بیش‏تر از آن است كه دیگران را داده‏اند و تو هنوز شكر این همه را به جاى نیاورده، خواهان نعمت بیش‏ترى هستى!

- برگرفته از: غزالى، كیمیاى سعادت، ج 2، ص 380 .