پرسش

ba salam,
man Arash kiani hastam 28 sale az tehran.
baradari daram 14 sale ke dar kelase 3 rahnamaee dars mikhanad.
besyar daneshamooze koosha va darskhani ast va ta be hal ba moaadele 20 dars khande .
moshkeli ke dar khanevade ma ba baradaram darim stress va ezterabe hamishegi ast ke ishan dar morede nomreye 20 darand.
be onvane mesal alan ke khordad mah ast va darad emtehane nahaee midahad har vaght az emtehan biyeyad va masalan ./5 ya 1 nomre eshtebah karde bashad be tori asabi mishavad ke bihal mishavad ,albate ghablesh ham koli dava va kotak kari ba man va madarash darad ke man tanbalam va shomaha fekr mikonin tanbalam va inke migooyad be man to ba man khoob kar nakardi va ..................man lisanse zaminshenasi hastam va modarese zaban vali vaghean digar ghazie tori had shode ke nemidanam che konam ,be khosoos ke rooye ishan kamelan be man va madarashbaz ast va motasefane kari nemitavanim dar in sen baraye ishan bokonim.
lazem be zekr ast ke pedare ishan 14 sale ghabl marhoom shodand va az an zaman ishan be onvane markaze tavajoh dar khane matrah mibashad va hengami ke dars mikhanad bedoone hozoore man nemitavand ba in ke az lahaze elmi tavanaeehaye ziadi darad.
be mahze sohbat ba ishan kar be dava va ........mikeshad.
mamnoon mishavam pasokhe injanebra mahramaneh be E-mail khodam ke Arash77772001@yahoo.com mibashad ersal konid .
shayad shoma betavanid in gereye koor ra be nahvi baz konid.
mamnoon
Arash kiani az Tehran.

پاسخ

با سلام.
توجه شما به رفتار برادر كوچكترتان ارزش مند است و انشاءا... با كمك یكدیگر «واكنش های» مناسبی را، كه موجب بهبود رفتار او خواهد شد، خواهیم یافت. به نظر می رسد توجه به چند نكته مفید و ضروری است:
1. همان گونه كه این رفتار و «وسواس نمره ای» او، یكباره به وجود نیامده و مدت هاست كه به تدریج شكل گرفته است، اصلاح این رفتار نیازمند زمان، صبوری، بردباری و تغییر رفتار شما و مادر گرامی شما می باشد.
2. به احتمال زیاد نظارت شما بر نحوه ی درس خواندن ایشان از سال ها پیش (دوران ابتدایی) آغاز شده و ممكن است این حمایت شدن در پاره ای از موارد بیش از حد بوده است. به شكلی كه به شما وابسته شده، اكنون كمتر اعتماد به نفس دارد و توانایی «خود گردانی» كمتری دارد (هر چند این اقدام شما از روی دلسوزی، مهربانی و نیت خیر خواهانه بوده است). بنابراین عادلانه نیست كه در این باب او را مقصر بدانیم. بهتر است روندی كه ایشان را این گونه وابسته نموده است، عامل اصلی بدانیم. زیرا بهتر بود شما با افزایش سن ایشان حمایت او را كاهش می دادید و او را برای دوره ی راهنمایی كاملاً آماده ی مدیریت رفتار خویش می نمودید. هر چند هنوز هم دیر نشده است و فقط نیازمند حوصله و صبوری شماست. البته بیش از پیش.
3. شما در نوشته ی خویش به جر و بحث و كشمكش و خدای ناكرده دعوا، اشاره نمودید. پیش نهاد ما به شما این است كه به هر قیمتی كه شده این گونه برخوردها را كاهش دهید و اگر می توانید از بین ببرید. زیرا ادامه ی آن می تواند پی آمدهای ناگواری داشته باشد. حال با سكوت، بی توجهی و ... یا هر روش دیگری كه كمتر او را خشمگین می كند. این فضا را از خانه ی خود دور كنید.
4. ممكن است این بد رفتاری ایشان اعتراضی باشد به برخی ناراحتی های دیگر كه در این سن به شكل جدید تری به آن فكر می كند (تفكر انتزاعی دوران بلوغ). برای مثال عدم حضور پدر مرحوم شما و ناراحتی های دیگر كه ممكن است برادرتان از مقایسه ی خودش با گروه دوستان داشته باشد و چندان هم آنها را بیان نكند به علاوه ی مشكلات دوران بلوغ، كه شما نیز آنها را تجربه كرده اید و به یاد دارید. در این دوران آدم چقدر ناگفته ها و احساسات عجیب و غریب دارد كه برای كمتر كسی بیان می كند.
اگر بخواهیم 4 مورد گفته شده را خلاصه كنیم می توان گفت: آنچه اكنون اهمیت دارد درك شرایط اوست و تلاش ما برای حفظ آرامش خانواده. كه بهترین روش، كاهش گفت و گوهای غیر ضروری و مشكل آفرین است. اگر موافق باشید ادامه ی بحث، پس از مطالعه ی این پاسخ و نظر شما باشد.
در پایان از اینكه شما به نقش خود در خانواده به خوبی پی برده اید و تلاش می كنید مفید و اثرگذار باشید، خرسند و سپاس گزاریم.
خدانگهدار