پرسش

چرا نباید به رفتار بعضی افراد(منظورم روابط نامشروع بعضی جوانان است) اعتراض كنم؟
2-مدتی است از روابط نامشروع چند دختر دانشجو
درهمسایگی خودمان مطلع شدم. بنطر شما چه كارباید بكنم؟ایا كاری از دست من برمی اید؟
ازاینكه محرم راز افرادی همچون من هستید متشكرم.

پاسخ

با سلام و عرض تحیت!
چه كسی گفته كه نباید به رفتارهای غیر اخلاقی آنها اعتراض كنید؟ اعتراض با حفظ مراتب و شرائط آن از وظایف ایمانی است و انجامش لازم، البته باز تأكید می كنیم، با حفظ شرائط و مراتب نهی از منكر.
مثلاً لازم نیست در حریم خصوصی افراد تجسس كنید، تا موارد خلاف را بیابید و به آنها تذكر دهید. حتی اگر حدس بزنید الان در خانه آنها خبری است، تجسس از درون لازم نیست.
یا مثلاً تذكر به غیر همجنس (مرد یا زن) اگر موجب مفسده ای برای خودتان باشد لازم نیست.
مراتب نهی از منكر، آن چنان كه در كتابهای فقهی و رساله های عملیه بیان شده:
اولاً انزجار قلبی است كه اگر فرد از نزدیكان و آشنایان باشد، به این مرتبه هم، چه بسا متنبه شود.
دوم تذكر زبانی است كه با زبان یا نامه و … خطای او به او گفته شود.
سوم هم برخورد فیزیكی است كه در زمانه حكومت اسلامی با نهادهای قانونی است.
از اینرو شما در آن مواردی كه گفتید با حفظ شرائط به یكی از مرتبه های سه گانه كه می دانید اثر می كند اقدام كنید. اگر می شود با تذكر زبانی خود، و همراه كردن كسانی با خود، و اگر نشد با اطلاع دادن به نهادهای قانونی، مثل نیروی انتظامی یا ستادهای امر به معروف و … باید اقدام كنید.
اما مطمئن باشید تذكر لسانی بخصوص اگر از سوی عده ای باشد، قطعاً مفیدتر است، مثلاً سایر همسایگان هم چنین تذكر بدهند.
یكی دیگر از شرائط وجوب امر به معروف و نهی از منكر نیز، احتمال تأثیر است.
روش امر به معروف و نهی از منكر هم، و نحوه تذكر هم بسیار مهم است. گاه كاری با نرمش و مهربانی اثر بیشتری دارد تا با اخم و خشونت.
خصوصا بچه های با ایمان و متدین ما به این توجه كنند كه دیگران آنها را به عنوان كسانی كه باید كارهایشان را از آنها مخفی داریم، نشناسند.
این احساس بیگانگی بدترین تأثیر را در محبت دین و دینداران دارد. دیگران، ولو گناهی بكنند، ولی نسبت به مؤمنین احساس آرامش داشته باشند، بهتر است. همین حس احترام نسبت به دینداران بالاخره آنها را متنبه خواهد كرد.
پس با این روس چه بسا بهتر بتوان امر به معروف و نهی از منكر كرد.
به این توجه كنیم كه هر كس گناهی كرد، لزوما شخص پلیدی نیست، بلكه بیماری است كه احتیاج به تیمار دارد. نهی از منكر و امر به معروف یك بیمار روش خاص خود را دارد.
بلكه شاید بتوان گفت بسیاری از گناه كاران امروز در حقیقت جاهل به قبح آن عملند، نه آن كه با توجه چنین می كنند. ولو جهل آنان ناشی از عواطف غلط و احساسات منفی ای باشد كه جو زمانه ایجاد كرده است.

با همه این تفاصیل هر جا و در هر موردی باید دید چه نوع برخوردی مناسب است.

با التماس دعا.