پرسش

با سلام
من به یك عقیده رسیده ام میخواهم مرا راهنمایی كنید
1_ملیاردها انسان دراین دنیا زندكی میكنند
2-ازاین ملیاردها یك ملیارد مسلمان وجوددارد(ان دین عند الله اسلام)ok
3-ازاین یك ملیارد حدودا یك سوم شیعه هستند(رسول:یاعلی انت وشیعتك فی الجنه-وشیعنك علی منابر من نور مبیضه وجوههم حولی فی الجنه وهم جیرانی)ok
4_ازاین مقدار هركس نماز ,زكات ,خمس,حق الناس ,جهاد,ولایت فقیه,..... اعتقاد به امام مهدی (عج) را رعایت كند این شخص یكی از بهترینهای روی زمین است
---فقط میماند رابطه انسان با خدای خویش
ولی انسان ای كه به این مرحله رسیده مطمئننا رابطه اش خوب است ومیماند مسئله جایز الخطا بودن كه ان هم با توجه به ایه (ان الله یغفر ذنوب جمیعا)ok
حالا كسی كه این كونه است ایا ممكن است بوی جهنم را حس كند
اكر این كونه نباشد كسی به بهشت ورضوان میرود؟
حال مانباید كاملا امیدوار به این مسئله باشیم
وهمین امیدواری وان شاءالله یقین نباید مارا بر همه جیز غالب سازد(بر هم وغم وامور دنیا و......) وهر جیز كه به ذهن مامیرسد؟
با تشكر محمد 18 ساله

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
در دین اسلام، عمل به پاره ای از دستورها، شرط لازم تكامل معنوی و مادی است. عبادات(حج، نماز، روزه و...) و برنامه های اجتماعی، ایمان و اعتقاد به خدا، زمینه رشد انسان را فراهم می كنند. اما ماجرای تكامل بشر به همین سادگی نیست؛ یعنی با انجام اعمالی ظاهری، و اعتقاد صوری به آن چه در تعالیم اسلام و تشیع وجود دارد، نمی توان به سعادت ـ كه رازی نهفته برای بشر در تمام ادیان و مكاتب است ـ دست یافت.
قرآن كریم در آیات متعددی به یهودیان و مسیحیان اشاره می كند كه دچار عُجب شده و معتقد بودند كه چون امت برگزیده خدا هستند كافی است، و به جهنم نمی روند. «قالوا لن تمسنا النار إلا أیاماً معدودة» ـ (بقره/80) ـ «وغرََّهم فی دینهم ماكانوا یفترون» ـ (آل عمران/24) ـ «وقالوا لن یدخل الجنة إلا من كان یهوداً أو نصاری تلك أمانیُّهم، قل هاتوا برهانكم إن كنتم صادقین، بلی من أسلم وجهَه لله وهو محسن فله أجرُهُ عند ربّه ولاخوف علیهم ولاهم یحزنون» یعنی گفتند جز یهود و نصاری كسی داخل بهشت نمی شود. این آرزوهای ایشان است. بگو اگر راستگو هستید دلیل خود را بیاورید. چرا كه هر كس خویشتن را تسلیم خدا كند و نیكوكار باشد اجرش در نزد خدا محفوظ است و بر این دسته ترس و بیمی نیست و غمگین نیز نخواهند گشت.(بقره/111)
مرجئه نیز در زمان بنی امیه چیزی شبیه همین فكر را تبلیغ می كردند، و صرف اعتقاد و انتساب به اسلام و ادعای ایمان را ملاك سعادت و ورد به بهشت می دانستند. گروهی از شیعیان نیز انتساب ظاهری به امام علی(ع) را برای كسب نجات از جهنم كافی دانسته، و به بهانه ای اعمال دیگران را تحقیر می كردند، و با دستاویز كردن صفای قلب، دیگران را تخطئه می نمودند. به قول شهید مطهری ـ (عدل الهی، ص288) ـ این فكر عامل اساسی بیچارگی شیعه در عصر اخیر به شمار می رود. در حقیقت اینان نیازی به كار و تولید، و عمل و دغدغه دینی نمی بینند، و از طرفی به صورت عبادات و دستورات دینی، بیشتر از محتوای آن فكر می كنند؛ در صورتی كه باید با وجود برنامه ها و دستورات دینی زمینه و بستر مناسب تری برای حركت و فعالیت معنوی انسان بوجود آید؛ كما این كه اعمال عبادی اسلام باید مقرون به اخلاق و نیت صالح باشد.
در حدیثی از نبی اكرم(ص) روایت شده است كه: "إنّما الأعمال بالنیّة وإنّما للمرء ما نوی" یعنی همانا اعمال وابسته به نیت است و برای انسان همان است كه قصد كرده و هدف قرار داده است.(وسائل الشیعه، ج1، ص8)
آن چه باعث ارزش اعمال است كیفیت و اتقان عمل است، نه صرف انجام ظاهری آن.
آفت دیگر عمل، بی تفاوتی و بی حسی در برابر حق است، و همچنین ریا و خودنمایی كه نابود كننده دین و ایمان است.
در تاریخ اسلام مثال های زیادی وجود دارد كه افرادی به انجام اعمال صالح ـ مثل جهاد و طلب علم و عبادت زیاد ـ مشغول بودند، ولی سرانجام دچار شقاوت و بیچارگی شدند. تأكید فراوان اهل بیت(ع) بر نگهداری عمل و توجه و مراقبت، حكایت از عدم اكتفا به انجام صوری اعمال دارد.
در حقیقت گوهر دین توجه دائمی و درونی به خدا و دقت در انجام دستورات دینی بدون ریا و عُجب دارد.
اما درباره ورد به بهشت و جهنم نیز باید گفت: جز خدا هیچ كس نمی تواند در باره عاقبت اشخاص نظر قاطع بدهد. حساب دوزخ و بهشت آدم ها دست خدا است، زیرا قضاوت در مورد آن به اطلاع از درون آدم ها بستگی دارد، و با صرف اعمال نمی توان صد در صد كسی را اهل بهشت یا جهنم دانست.
وقتی عثمان بن مظعون كه مردی جلیل القدری بود درگذشت، رسول اكرم(ص) در مرگ او سخت گریستند و خود را روی جنازه او انداختند، و او را بوسیدند. زنی در حضور پیامبر اكرم(ص)، جنازه عثمان را خطاب قرار داده، و گفت: "هنیئاً لك الجنة" یعنی بهشت بر تو گوارا باد. پیامبر با نگاهی غضب آلود متوجه او شدند و فرمودند: از كجا می دانی؟! چرا ندانسته قضاوت می كنی؟ مگر به تو وحی شده؟ مگر تو از حساب خلق خدا آگاهی؟ زن عرض كرد: یا رسول الله! وی همنشین شما و جنگجوی مجاهد شما بود. رسول اكرم(ص) جمله عجیبی در پاسخ وی فرمودند: "إنی رسول الله وما أدری مایفعل بی" یعنی من فرستاده خدایم و نمی دانم با من چگونه رفتار خواهد شد.(أسد الغابة، به نقل از عدل الهی، ص273)
بنابراین آن چه می تواند مایه آرامش ما شود، و ما را به رضایت الهی امیدوار كند، تلاش و كوشش مضاعف در دنیا و انجام عبادات و دستورات دینی همراه با اخلاص و توجه مطلق به منبع لایزال الهی است.
خدا خواسته است كه مؤمنین همیشه در حال خوف و رجا باشند؛ هیچگاه به سعادت مطمئن نباشند، و هیچگاه از آن مأیوس نشوند.
در پناه حق.
مشاوره مذهبی ـ قم.