پرسش

آدم‌ها دو گونه‌اند : آنان كه با عقلشان می‌زیند و دیگرانی كه زیستنشان با دل است چه بسیارند آنان و چه قلیلند اینان. چه سهل است آن گونه زیستن و چه دشوار است این گونه بودن. بهشت ارزانی عقل اندیشان باد.
www.aviny.com

پاسخ

سلام،
با اینكه مطلب شما بیشتر به یك "دل نوشته " و یك متن ادبی شبیه است تا یك سوال ،اما لازم می دانم در باره متن كوتاه شما اندكی بنویسم .
انسان در هر زمینه ای كه بخواهد وارد شود باید نزد استاد و خبره آن رشته برود تا بتواند نقایص خود را در آن زمینه رفع كند. حال كه شما دست به قلم برده اید و دوست دارید در این زمینه فعالیت كنید و نیز قلمی آمیخته به معارف داشته باشید باید در محضر امیران بلاغت و فصاحت و آموزگاران معرفت و توحید و هستی شناسی نشسته و درس بیاموزید ؛ و این اشخاص كسی نیستند مگر متكلم وحی الهی پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله ،و كاتب وحی مولانا امیر المومنین علی بن ابیطالب علیه السلام و فرزندان بزرگوارشان ائمه معصومین علیهم السلام. حال كه در محضر این اساتید زانو می زنیم فرمایشات ایشان با نوشته حضرتعالی كمی متفاوت است.
در روایات متعدد دیده ایم كه عقل را اصالتی اصیل بخشیده اند. روایاتی مثل اینكه :
- عقل مثل چراغ وسط خانه است تا اشیاء به واسطه آن شناخته و دیده شود.
- عقل وسیله ای است كه خدا به آن شناخته شده و عبودیت را در انسان ایجاد كند و...روایت دیگر .
لازم می دانم كه این نكته را هم عرض بدارم كه : البته عقل و دل ،دو عضو از یك حقیقت، و یا بهتر بگویم دو بعد از یك موجود است و بر انسان است كه با این هر دو، راه كمال را بشناسد.
عقل مجال معرفت است - رمز هستی و پدیداری انسان كه تنها موجود قابل برای بار معرفت است و دل یا قلب، مجال عشق و محبت -تا با این نیرو انچه عقل یافته تدارك گردد.
در نتیجه نمی توان یكی را نفی و دیگری را تثبیت كرد؛ چون این هر دو بال پرواز روح را لازم داریم .
با امید توفیق شما وتشكر از متن كوتاه اما بسیار زیبای شما. خدا نگهدار- كارشناس كد 2