پرسش

با عرض سلام و دعای خیر ...
پیرامون سوال شماره كه از آیت الله العظمی بهجت پرسیده بودم و شما فرمودید كه ایشان به علت اشتغال فراوان امكان پاسخگویی ندارند می خواستم سوالاتم را از شما بپرسم . البته امیدوارم كسی كه به من پاسخ می دهد یك عارف بالله باشد .
1- می خواستم در مورد علوم غریبه و یادگیری آنها بدانم ...و همچنین از اساتید این علوم .
2- چرا گام نهادن در راه خدا ( عرفان ) اینقدر سخت است و انسان باید بلاكش شود ؟
3- بهترین دستور طریقتی عرفانی شما برای اینجانب چیست ؟

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
1. در مورد علوم غریبه كه پنج تا است ـ یعنی كیمیا، لیمیا، هیمیا، سیمیا، ریمیا ـ ما نیز اطلاعی نداریم و اساتید آن را نیز نمی شناسیم. اما به شما توصیه می كنیم كه به جای دلمشغولی به این علوم، دنبال علوم نافع و اعمال صالحی باشید كه سعادت شما را تضمین كند.
عارف كسی نیست كه دكانی داشته باشد و هر روز كار عجیبی انجام دهد و مردم را به خود متوجه نماید؛ كه این خود نوعی خودنمایی است و در اولین مراتب سیر و سلوك باید از بین برود.
حضرت امام خمینی (قده) در كتاب "مصباح الهدایة" می فرماید: اگر چه ماده اولی عالم به دست اولیاء خداست، اما آنان بیشتر دوست می دارند اظهار بندگی كنند تا اظهار ربوبیت.(نقل به مضمون) یعنی گر چه می توانند كارهای خدایی كنند، و مثلاً مرده را زنده كنند و زنده را بمیرانند و...، اما این را خلاف ادب در محضر ربوبی می بینند و چهره غالب آنان چهره افتاده ترین بندگان است، و اگر نباشد دستور الهی به اظهار معجزه یا كرامت در مقاطعی خاص هرگز اینها از آن اولیاء كرام سرنمی زند.
می بینید كه بین عارف كامل با مرتاض، و بین ره یافتگی و سعادت با قدرت بر كارهای غریبه تفاوت از زمین تا آسمان است. از ابلیس كارهایی برمی آید كه حتی از جنّیان دیگر ـ چه رسد به انسان ـ برنمی آید، اما او كجا و سعادت و ره یافتگی كجا؟!
اگر واقعاً طالب سیر و سلوك إلی الله هستید حقیقت بندگی را به دست آورید، كه در حدیث عنوان بصری از امام صادق(ع) نقل شده است و عارف بزرگ مرحوم میرزا علی آقای قاضی دستور می داد كه شاگردان عرفانی او لااقل هفته ای یك بار آن را بخوانند و نصب العین كنند.(به آخرین حدیث جلد اول بحارالانوار مراجعه كنید.)
در احوالات یكی از عارفان معاصر نقل است كه در جوانی به دنبال این علوم غریبه بود و بسیار تلاش می كرد، تا آن كه پس از توسلی به گوش او خواندند كه "كیمیا محبت اهل بیت(ع) است". از آن پس او راهش عوض گردید، و شد آنچه شد.(ر.ك. به لاله ای از ملكوت)
دوست عزیز!
روایات اهل بیت(ع) نسبت به علوم غریبه، جز در ضرورتها توصیه نكرده اند.
2. هر چیز گران بهایی به سختی به دست می آید؛ اگر ارزان و دم دستی باشد و به صرف آرزو حاصل شود و همه واجد آن شوند، چه ارزشی دارد؟! البته باید دانست كه این راه اگر به اتكاء پای من و شما باشد، اصلاً رفتنی نیست، اما اگر به اتكاء جذبات رحمانی خدا و اولیاء او باشد به طرفة العینی رفتنی است.
"تو مپندار كه مجنون سر خود مجنون شد
از سمك تا به سماكش كشش لیلی بود"
"من به سرچشمه خورشید نه خود بُردم راه
ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد"
"من خس بی سر و پایم كه به سیل افتادم
او كه می رفت مرا هم به دل دریا برد"
(از علامه طباطبایی)
3. اولین توصیه عرفانی توصیه آیت الله بهجت است كه معمولا می فرمایند: به هر چه می دانید عمل كنید و هر روز وقتی را برای یادگیری شرع و خواست الهی اختصاص دهید. هر روز مطلب جدیی بیاموزید و بدان هم عمل كنید. اگر راه افتادید، از آن پس خدا دست شما را خواهد گرفت.
اما دستور عرفانی نسبتا كاملی كه مطابق با شرع مقدس هم باشد مجموعه ای بیست و چند ماده ای است كه مرحوم فیض كاشانی آن از آیات و روایات به دست آورده، و تحت عنوان "توشه سالكان" هم به چاپ رسیده است.
در این باره می توانید به كد 10932 نیز مراجعه نمایید.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.