پرسش

با سلام . میخاستم درباره سیاه جاله هایه فضایی و ستارههای نوترونی توضیح خوب و كاملی دهید/با تشكر

پاسخ

یك‌ سیاه‌ چاله‌ مجموعه‌ی‌ ساده‌ای‌ از جرم‌ و انرژی‌ است‌ كه‌ دارای‌ میدان‌ گرانشی‌ بسیار قوی‌ است‌، تا حدّی‌ كه‌نور هم‌ نمی‌تواند از آن‌ هم‌ فرار كند.
بعضی‌ از منجمان‌ این‌ چنین‌ تعریف‌ می‌كنند كه‌ در حقیقت‌ سیاه‌ چاله‌ها می‌توانند در اندازه‌های‌ مختلف‌ باشند،از حدود بسیار كوچك‌ و میكروسكپی‌ تا ابعاد بسیار وسیع‌ و غولپیكری‌ كه‌ در قلب‌ كهكشان‌ها و كوازارها پیدامی‌شود .
اندازه‌ی‌ یك‌ سیاه‌ چاله‌ با شعاع‌ چیزی‌ كه‌ به‌ افق‌ رویداد معروف‌ شد تعریف‌ می‌شد. در تصوری‌ این‌ افق‌ شكلی‌كاملاً كروی‌ دارد(در حالی‌ كه‌ سیاه‌ چاله‌ نچرخد). و یا می‌تواند صفحه مانند شود.(اگر بسیارسریع‌ بچرخد).
اندازه‌ی‌ یك‌ سیاه‌ چاله‌ مرتبط‌ با جرم‌ آن‌ است‌ و بازای‌ هر جرم‌ برابر با جرم‌ خورشید به‌ شعاع‌ آن 5/2 كیلومتر اضافه‌می‌شود.این‌ یعنی‌، ستاره‌ای‌ با جرم‌ 100 برابر جرم‌ خورشید به سیاه‌ چاله‌ای‌ با شعاع‌ 250 كیلو متر تبدیل‌می‌شود و جسمی‌ به‌ جرم‌ مشتری‌ فقط‌ 5/2 متر شعاع‌ دارد!
سیاه‌ چاله‌ها به‌ طور مستقیم‌ جرم‌ را به‌ داخل‌ خودنمی‌كشاند. جرم‌ را ابتدا در مداری‌ به‌ دور سیاه‌ چاله‌ بدام‌ می‌افتد و سپس‌ با سیاه‌ چاله‌ برخورد می‌كند.

: زمانی كه ستارگانی با جرم بیش از چهار برابر خورشید ما به آخر عمر خود می رسند و تمام سوخت خود را می سوزانند، تحت فشار وزن خود در هم فرو می روند. این حادثه سیاه چاله ها را خلق می كند كه دارای میدانهای جاذبه ای چنان قوی هستند كه حتی نور نمی تواند از آن بگریزد. هر چیزی كه با افق رویداد این سیاه چاله ها برخورد كند بدرون آن فرو می رود. افق رویداد حدودی از سیاه چاله هاست كه هیچ چیز نمی تواند از آن بگریزد.
سیاه چاله را می توان به یك بستنی قیفی تشبیه كرد، كه در بالا گشاد و در نقطه ای بنام رأس یا ته یك نقطه می شود. در ته سیاه چاله قوانین فیزیك از اعتبار می افتند و تمامی ماده در ورای ادراك فشرده می شود و دیگر قابل مشاهده نیست. این نوع سیاه چاله غیر دوار را به احترام كارل شوارتزشیلد ستاره شناس آلمانی، سیاه چاله شوارتزشیلد می نامند. نوع دیگر سیاه چاله ها، حفرة كِر نام دارد و بطور نظری وجود دارد. حفرة كِر یك سیاه چاله دورانی است كه می تواند بعنوان مدخل تونل زمان یا مدخل سفر به جهانهای دیگر به كار رود. در سال 1963، ریاضی دان اهل نیوزلند، روی كِر( Roy Kerr ) ، نخستین تئوری واقعی را برای سیاه چاله دورانی ارائه داد. در این نظریه، ستارگان در حال مرگ به یك حلقه از نوترونها كه قادرند یك نیروی گریز از مركز قوی ایجاد كنند، بدل شده كه از شكل گیری ته قیف یا حفره جلوگیری می كند. كِر معتقد بود كه بدلیل بسته نبودن ته حفره، ورود به آن بدون ترس از فشردگی بدلیل جاذبة بینهایت، امكان پذیر است.
اگر حفرة كِر وجود داشته باشد، امكان عبور از آن و رسیدن به یك حفرة سفید وجود دارد. حفرة سفید رفتاری متضاد حفرة سیاه دارد. یعنی بجای جذب هر چیزی توسط نیروی جاذبه، نوعی پدیدة عجیب با انرژی منفی خواهد داشت كه همه چیز را از خود دفع می كند. این حفرة سفید می تواند راه ما بسوی زمانی دیگر یا جهانی دیگر باشد.
بر اساس دانش كمی كه از سیاه چاله ها داریم، امكان وجود حفره های كِر وجود دارد. با این وجود فیزیكدانی از انستیتوی تكنولوژی كالیفرنیا، بنام كیپ تورن ( Kip Thorne )، معتقد است قوانین فیزیك مانع از چنین پدیده ای خواهند بود. او می گوید: هیچ راهی برای ورود و خروج از سیاه چاله نیست و هر چیزی وارد سیاه چاله شود جذب آن شده و قبل از رسیدن به ته آن منهدم می شود.

دوست عزیز:
سوالات شما خارج از مطالب درسی كتاب است برای یافتن پاسخ های خود می توانید به سایتهایی مانند http://roja.blogspot.com مراجعه كرده و پاسخ های كامل تری بیابید .