پرسش

با سلام و احترام. مطلبی را می خواهم بگویم. چرا اخلاق در جامعه كهن ما كمرنگ شده است؟ ارزشهای انسانی كه زمانی جامعه ایران به وجود آن مفتخر بود. اینك هر چه زمان می گذرد. كم و كمرنگتر می شود. واقعا چرا؟ آیا به موازات گسترش فن آوری باید از گسترش اخلاقیات چشم پوشید؟ آیا راه رفته به بن بست رسیده غرب را دوباره باید رفت؟ فرهنگ ما خدمت و ایثار و كمك و امداد و... بود. اینك چه شده است كه با واژه هایی نظیر به من چه؟ این دیگر مشكل شما است. من هر چه دارم از خودم است. چشمش كور می خواست مواظب باشد و... از این قبیل روبرو شده ایم. واژه هایی كه در فرهنگ كهن ما جایی نداشته و با فرهنگ دینی ما نیز بیگانه است. چه باید كرد؟ البته خودم پاسخی به این سوال خودم دارم. بازگشت به خویشتن و شناخت فرهنگ بومی. اما چگونه؟ دوستان بیاییم خودمان باشیم. بیا تا مونس هم یار هم دلدار هم باشیم انیس جان غم فرسوده بیمار هم باشیم. شب آید شمع هم گردیم و بهر یكدگر سوزیم شود چون روز دست و پای هم در كار هم باشیم. یا حق.

پاسخ

برای مشاهده سایر كاربران