پرسش

من دختری 16 ساله هستم تا راهنمایی دانش اموز بسیار خوبی بودم ولی از سال اول كه والدینم مرا به اجبار به مدرسه ای متنفر بودم فرستادند متاسفانه مدرسه محیط جالبی از نظر درسی نداشت و تحت فشار شدیدی بوده و هستم من هم تصمیم گرفتم برای فرار به هنرستان یروم یا مدرسه ام را عوض كنم كه متاسفانه دوباره به اجبار به همان مدرسه با ر شته اجباری رفتم سال دوم را با ناراحتی شدید طی كردم ولی متاسفانه امسال كه سال سومم دیگر نمی توانم به خصوص كه امسال مشكل شدیدی با یكی از دبیزان درس اصلی دارم متاسفانه شب های ان درس افسردگی شدیدی می گیرم ودیگر این كه هدفی برای زندگی ندارم و با این كه تا كنون دختر با ایمانی بودم كاهل نماز شدم وحتی یكبار از روی قصد نماز نخواندم و تصمیم می گیرم كه مسیحی شوم یا بت ÷رست البته این در شب های است كه ناراحتی شدید از دیدن دوباره مدرسه و معلم منفورم دارم است من چه كنم ؟خدا نگه دار دعام كنید

پاسخ

با سلام.
شما در نامه ی خود به چندین مطلب جداگانه اشاره فرمودید كه بهتر است آن ها را تفكیك كنیم و به هر كدام جداگانه بپردازیم – هر چند حل شدن هر كدام در دیگری تأثیر مثبت دارد – .
اگر ما را از چگونگی معدل و نمرات خویش در این سال ها آگاه می نمودید، دقیق تر و بهتر می توانستیم به شما كمك كنیم. زیرا چنانچه میانگین نمرات شما بیشتر از متوسط باشد ادامه ی تحصیل شما در همین رشته و دبیرستان منطقی است. شاید بهتر باشد به شیوه ای خود را قانع كنید كه: "برای رسیدن به اهداف و مرحله های بهتر و بعدی زندگی، گاهی اوقات لازم است درسی را كه خیلی دوست ندارم یا فردی را كه چندان مورد علاقه ام نیست، بپذیرم." آیا تا به حال چنین جملاتی را به خود گفته اید؟ شاید بسیار طبیعی و عادی باشد كه در بین دبیران، شما با یكی از آن ها مشكل داشته باشید. آنچه بسیار اهمیت دارد شیوه ی برخورد شما با مشكل است. خیلی ها وقتی با مشكل رو به رو می شوند آن را رها می كنند؛ یعنی از مشكل فرار می كنند و معمولاً كسانی كه از مشكلات فرار می كنند از خوشبختی فرار می كنند. عده ای دیگر مدتی صبر می كنند، فكر می كنند و اگر لازم باشد روش خود را عوض می كنند و به نوعی با مشكل كنار می آیند؛ گویا باور كرده اند كه زندگی همواره با مشكل همراه است؛ گاهی كم، گاهی زیاد.
شما تمایل دارید از كدام گروه باشید؟ فرار از مشكل یا حل مشكل؟
بنابراین به شما پیش نهاد می كنیم به روش های كنار آمدن با این درس و دبیر آن، فكر كنید. شاید بد نباشد كه نگاه خود را یك بار دیگر بررسی كنید و صادقانه از خود بپرسید آیا مشكل داشتن در یك درس، سزاوار افسرده شدن است؟ و یا سست شدن ایمان؟
ما نه تنها شما را دعا می كنیم بلكه با كمال میل آمادگی داریم بارها و بارها با شما مكاتبه كنیم؛ شاید بتوانیم كمك كوچكی انجام دهیم. حالا اگر موافق باشید لطف كنید ضمن توجه به آنچه برای شما بیان شد، به این پرسش فكر كنید كه: "چه مقدار از دلایلی كه به آن اشاره كرده اید می تواند غیر منطقی باشد؟"
خدانگهدار