پرسش

ضمن عرض سلام و خسته نباشید

میخواستم بدونم امكان پسش و پاسخ از طریق نامه وپست امكان پذیر هست یا خیر ؟
می خواستم د رصورت امكان یك تعریف جامع و كافی در باره ی نحوه ی صحیح بر قراری ارتباط با جنس مخالف در صورتی كه هدف شناخت بیشتر طرفین لز هم باشه برای اینده و تشكیل زندگی به طوری كه این رابطه با شئونات اخلاقی و دینی مغایرتی نداشته باشد بفرمایید ؟
و اگر در كنار این مسئله با توجه به رعایت تمام اصول اخلاقی و شرعی با تمام جزئیات و حساسیت بالای خود طرفین اگر خانواده ها تا مدت محدودی كه شناخت طرفین از هم بیشتر میشود بی اطلاع باشند كمك و راهنمایی بگیرم؟
با تشكر قبلی از توجه شما .

پاسخ

سلام بر شما،
دوست عزیز چنانچه دو نفر مایل باشند با هم آشنایی بیشتری پیدا كنند و بعد ازدواج كنند لازم است كه خانواده های آنان حتماً در جریان قرار گیرند چون در غیر این صورت بسیار احتمال دارد كه این رفت و آمد ها نه تنها به هیچ نتیجه ای نرسد، بلكه سبب مفسده و آسیب به افراد نیز بشود .
من به هیچ عنوان معاشرت دختر ها و پسرها ( به نیت ازدواج ) را خارج از حیطه كنترل خانواده به صلاح آنها (به ویژه به صلاح دختر ها ) نمی دانم چون به كرات اثرات منفی و صدمات این گونه رفت وآمد ها را دیده ام.
البته در ابتدا هیچ كدام از دو طرف قصد آسیب زدن به هم را ندارند اما بعد از مدتی ، آشنایی به بیراهه می رود و فقط مایه "شر" می شود. مثلاً می بینیم كه بعد از چندی، هم دختر و هم پسر در واقع مثل دوست دختر ها و دوست پسر ها با هم رفتار می كنند و اگر كوچكترین نكته ای از رفتار طرف مقابل به مذاقشان خوش نیاید ترجیح می دهند كه به این دوستی خاتمه دهند و یكی دیگر را شروع كنند !
*نمی دانم چگونه ممكن است تمام اصول اخلاقی و شرعی با جزییات تمام در چنین نوع معاشرتی رعایت شود ولی این را خوب می دانم كه معمولا آقایان پس از مدت كوتاهی نظر مساعد خود را نسبت به طرف مقابل از دست می دهند و بسیاری از جزییات همین معاشرتها را به عنوان حربه ای بر علیه آن خانم مورد استفاده قرار می دهند در صورتیكه اگر این رفت و آمدها تحت كنترل و نظارت خانواده انجام شود اصولا دست افراد سودجو بسته می شود ( شاید به همین دلیل است كه بسیاری از آقایان به خانمها اصرار می كنند كه به خانواده شان در این مورد چیزی نگویند . و صد البته خودشان هم به خانواده شان هیچ نمی گویند و اگر فرضا دو سه ماه هم این دو نفر با هم در ارتباط باشند و خانواده شان بفهمند ، نزد خانواده شان عنوان می كنند كه "دوستم" است و هرگز نمی گویند " این یك خواستگاری است " و اگر خانواده شان در چنین مرحله ای این دوستی را با آن خانم ، رد كنند ، در نهایت آقایان نیز تسلیم نظر خانواده می شوند .
مشكل دیگر این است كه در چنین معاشرتهایی معمولا چنین وانمود می شود كه آن خانم علاقه وافری به دوستی با آن آقا داشته است و لااقل من ندیده ام كه در چنین وقتی ، آقای مزبور به خانواده خود بگوید كه من در این كار پیشقدم بوده ام و بیشتر ترجیح می دهد كه خانواده اش این موضوع را یك دوستی دو طرفه بداند تا یك خواستگاری ).
به نظر من چنانچه یكی از دو طرف خواستگاری ، پیشنهاد چنین نوع ارتباطی را به منظور شناخت بیشتر بدهد ، دانسته یا ندانسته ، دارد این آشنایی را به صورت یك دوستی دختر-پسر در می آورد و اگر خودم دختری در این سن داشتم هرگز اجازه نمیدادم در چنین دامی بیفتد .
اگر هم مردی ادعا كند كه به این ترتیب نمی تواند طرف مقابل را خوب بشناسد ، به اعتقاد من فقط دارد از اظهار خواستگاری رسمی فرار می كند تا زمینه را برای همان نوع دوستی كه گفتم آماده نماید .
موفق باشید - مشاور اجتماعی