پرسش

Ive a teacher who is very pious,tells me a lot of my faults and says that God has told her so about my faults My question is,does God tell peoples faults to a person like my teacher?

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست گرامی!
پیرامون سؤال شما تذكر چند نكته ضروری است.
1. محال نیست خداوند به اولیاء خود و خوبان، بصیرت و فراستی عطا نماید كه كاستی‌ها و عیوب دیگران را ببینند، و در جهت هدایت، تذكراتی به آنها بدهند. علی ـ علیه السلام ـ در خطبه 213 در اوصاف كسانی كه اهل ذكر و سلوك هستند، می‌فرمایند: «همواره برای خداوند ـ كه نعمتها و بخشایش‌ هایش ارجمند است ـ در هر زمان، و در روزگاری كه آثار شرایع در آنها گم گشته بندگانی است كه در اندیشه‌ هایشان با آنان راز می‌گوید، و در حقیقت عقلهایشان با آنها سخن می‌راند، و چراغ هدایت را به روشنایی بیداری و هشیاری در دیده‌ ها و گوشها و دلها می‌افروزد. پس روزهای خدا را به مردم یادآوری می‌نمایند و از عظمت و بزرگواری او می‌ترسانند. آنان مانند راهنمایان در بیابانها هستند كه هر كه از وسط راه برود ـ یعنی راه مستقیم را برود ـ راه او را می‌ستایند و به رهایی مژده اش می‌دهند، و هر كه به طرف راست و چپ برود ـ یعنی از راه راست منحرف گردد ـ راه را برای او مذمّت كرده،‌ از تباه شدن بر حذرش می‌دارند؛ و آنها با این اوصاف چراغ تاریكی‌ ها و راهنمای در شبهات‌ هستند.»(نهج البلاغه، فیض الاسلام، خطبه213)
2. این كار خداوند منافات با ستّارالعیوبی و پرده داری او ندارد. زیرا در جهت هدایت بندگانی كه دوستشان دارد به انسانهایی متعالی قدرتی عطا می‌كند تا عیوب بندگان را ببیند و به آنها تذكرات لازم را بدهند. برای تنظیر می‌توانیم به افعال خودمان مثال بزنیم. گاهی ما عیب كسی را از روی بدخواهی نزد كس دیگر می‌گوئیم كه مصداق غیبت است و حرام؛ و گاهی هم از روی نیك خواهی عیب كسی را به كس دیگر می‌گوئیم تا به كمك ما بیاید تا او را از آن عیب بازداریم، یا چون آن فرد به او نزدیكتر است، به او می‌گوئیم تا مانع ادامه عیب گردد. پرواضح است این كار بسیار خوبی است. بندگان عاصی و غافل چنان از خداوند دورند كه خود لیاقت درك نور یقظه و هدایت الهی را مستقیماً نمی‌ یابند؛ از این رو خداوند به توسط كسانی كه به آنها نزدیك‌ ترند ـ از جنس بشرند ـ یا علقه‌ای دارند آنها را هدایت می‌كند.
3. تا این جا بحث در امكان وقوع چنین چیزی و عدم امتناع اخلاقی و شرعی آن بود. اما تمام سخن در این است كه آن گونه افرادی كه خداوند در ذات عقولشان با آنها سخن بگویند، افراد نادری هستند كه هم بسیار مكتومند و هم بسیار بی‌ ادعا.
"نه هر كه سر بتراشد قلندری داند
نه هر كه آینه سازد سكندری داند"
"نه هر كه طرف كله كج نهاد و تند نشست
كلاهداری و آیین سروری داند"
برخی از عیوب ـ حتی عیوب به ظاهر مخفی ـ با اندكی هوش و فراست در محیطی كه مقارنت و همراهی هست، قابل كشف می‌باشد و مكاشفات عرفانی نمی‌خواهد. اما آن چه در مكنونات مستور قلبی می‌گذرد، یا واقعاً از چیزهایی است كه هیچ اثر خارجی ندارد، پی بردن به آنها كار هر كس نیست.
از این رو علی رغم مطالب فوق، شما را بدین نكته توجه می‌دهیم كه هر مدعی اهل این كار نیست، و شما باید با محك و ترازوی دقیق استاد خویش را بسنجید؛ چه را كه شیّاد در این وادی بسیار است. همه رفتار و كردار چنان شخصی معیار صداقت و پاكی است. آیا استاد شما چنین است؟ اگر هست فبها، والا شاید شیادی باشد در لباس دیگر. در صورت تردید هم احتیاط كرده، و از چنین كسانی دوری كنید. بر عمر و سعادت خود ضنین(بخیل) باشید.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.