پرسش

با سلام
اگر فردی به كاری كه خداوند مردم را از آن نهی كرده و یا امر به انجام آن داده عمل كند اما نه بخاطر اینكه خدواند فرموده بلكه بخاطر این كاری را ترك كند و یا انجام دهد كه زیان یا سودی در آن می بیند آیا از نظر شرع مقدس این امر اشكال دارد؟

پاسخ

دوست محترم!
اوامر و نواهی الهی را باید به دو دسته تقسیم نمود.
الف. فرامین و نواهی ای كه امتثال آن نیازمند قصد قربت و نیت اطاعت امر الهی می باشد.
ب. دستوراتی كه این قصد در انجام آنها شرط نیست.
در صورتی كه اعمال دسته اول با نیت الهی نباشد، عمل مقبول پروردگار قرار نگرفته و مثل این است كه فرد اصلا آن عمل را انجام نداده است.
ولی اعمال دسته دوم در صورتی كه با نیت الهی تحقق یابند، پاداش و اجر اخروی داشته، و در صورت عدم نیت الهی كیفر و عقوبتی در پی نخواهد داشت.
به عنوان مثال، نماز و كلیه عبادات جزء دسته اول می باشند، كه در صورتی كه فرد آن را برای اهداف دیگری جز تقرب الهی انجام داده باشد، باطل است. حال آنكه مثلا امر به معروف و نهی از منكر و یا اعمالی مانند تطهیر لباس و غیره در صورتی كه فرد قصد الهی نیز نداشته باشد، مورد قبول است ولی با نیت تقرب پاداش اخروی و آثار تكوینی عبادت نصیب او خواهد شد. همه اعمال غیر عبادی با نیت تقرب عبادت محسوب هستند و علاوه بر آثار تكوینی عمل، آثار تكوینی عمل عبادی و همچنین ثواب به آن تعلق می گیرد.
موفق باشید.
مشاوره مذهبی_قم.