پرسش

برای دعوت یك نفر به اسلام چه باید كرد و از كجا باید شروع كرد؟

پاسخ

با سلام.
دوست عزیز، كه در عنفوان جوانی با دلی پاك و علاقمند به دین اسلام به سر می‌برید! آفرین بر این احساس دینداری و دغدغه تبلیغ اسلام كه شما دارید. معلوم است خود شما خیلی علاقمند و پایبند به اسلام هستید كه می‌خواهید این شادی معنوی و فكری را به دیگران نیز اهدا كنید.
در قرآن كریم آیه‌ای در اواخر سوره نحل است كه شاید بارها شنیده یا خوانده باشید. خداوند در این آیه می فرماید: «أدع الی سبیل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة و جادلهم بالتی هی أحسن …» یعنی با حكمت و اندرز نیكو به راه پروردگارت دعوت نما و با آنها به روشی كه نیكوتر است استدلال و مناظره كن. (نحل/125)
راهكار قرآن كریم برای دعوت به توحید و اسلام بر اساس تفاوت انسانها در نوع نگرش و تفكر و همچنین منش آنها، به سه گونه تقسیم شده است؛ یعنی انسانها را در سه گروه تقسیم بندی می‌كند.
گروه اول: كسانی كه اهل استدلال، منطق و تفكر علمی هستند، و در هر چیزی مبانی عقلی و برهانی را معیار سنجش و عمل قرار می‌دهند. این گروه تابع عقل سلیم و استدلال صحیح هستند و لذا از همین راه باید آنها را به سوی حق دعوت نمود؛ قرآن كریم نام این روش را "دعوت به حكمت" می‌نامد.
گروه دوم: انسانهایی كه تابع احساس و عواطفند؛ یعنی بیشتر مسائل را با احساسات خود تطبیق می‌دهند. اگر به چیزی علاقمند شوند آن را می‌پذیرند، و اگر مخالف احساس خود بیابند آن را طرد می‌كنند. با این گروه نیز باید از راه عاطفه و اخلاق حسنه وارد شویم. اگر چنین كسی داوطلب گرایش به اسلام شده است، در مرحله اول، همان گفتن شهادتین و اقرار به توحید و رسالت پیامبر اسلام در صدق مسلمانی او كافی است؛ سپس به آموزش وظایف واجب اقدام كنیم، و به تدریج او را تشویق به انجام مستحبات نمائیم، و از زیبایی‌های اسلام و امتیازات آن بر دیگر ادیان و برتری احكام فردی و اجتماعی آن سخن بگوئیم.
به عبارت دیگر، ما باید با اخلاق حسنه وظایف دینی را برای او بیان كنیم و با ایجاد انگیزه و شوق به عمال دینی و یادآوری خسارتهای دنیوی و اخروی بی‌اعتقادی و بی‌اعتنایی به دین، او را به دین داری و پایبندی به وظایف دینی علاقمند نمائیم.
سیره پیامبران و ائمه اطهار نشان می‌دهد كه این بزرگان الهی بسیاری از مخالفان را با اخلاق زیبا به موافقان دائمی و بندگان مقرب الهی تبدیل كرده‌اند.
راه سوم كه قرآن كریم ارائه می‌دهد، در مورد كسانی است كه به عمد یا جهل بر معیارهای باطل قرار گرفته اند، و از حق روی برمی گردانند.
قرآن می گوید با اینان با روش جدل به احسن مناظره كن. اذهان شبهه ناك و یا معاند را باید با معیارهای مورد قبول خودشان محكوم كرد.
البته باید توجه داشت كه جدال به احسن به معنای باطل گویی و افسانه پردازی نیست، بلكه به معنای آن است كه بر اساس معیارهای مشترك آنان را به حق راهنمایی كنیم.
موفق باشید.