پرسش

چرا÷یامبر سلمان رانزد خود خواند؟

پاسخ

برای روشن شدن شخصیت ممتاز حضرت سلمان نكاتی چند عنوان می شود:
سلمان فارسی از شخصیت های ممتاز تاریخ است كه برای رسیدن به حقیقت مشكلات بسیاری را تحمل نمود تا اینكه سرانجام به هدف خود نائل آمد. دین پدران سلمان فارسی، دین زرتشت بوده، و پدرش از موبدان بزرگ آیین خود بوده و طبق قانون مذهبی مقرر بوده تا سلمان پس از پدر ریاست مذهبی زرتشتیان را به عهده بگیرد.
اما روان روشن و ضمیر پاك سلمان آئین پدران خود را برنتافت. او با فطرت سالم خود دریافته بود كه به خرافات نباید ایمان آورد.
او در باطن خود ایمان به خدای یكتا داشت، اگر چه ممكن بود در ظاهر برای اینكه او را اذیت نكنند بر طبق دین آنها رفتار می نمود. در روایتی از رسول گرامی اسلام(ص) آمده است:« إن سلمان ما كان مجوسیا و لكنه مضمرا للایمان مظهراً للشرك» یعنی
سلمان، مجوسی نبود بلكه ایمان و یكتاپرستی خود را كتمان می كرد و اظهار شرك می نمود، یعنی برای حفظ جان خود تقیه می كرد. (الاختصاص از شیخ مفید، ص 22ـ قاموس الرجال، ج 4، ص 429)
سلمان برای رسیدن به مكه و دیدن كسی كه خود را پیامبر خدا معرفی كرده است، سختیهای زیادی را به جان خرید. او در این راه به زندان افتاد، برای تأمین معاش چوپانی كرد و حتی در این راه او را به عنوان برده به یك فرد یهودی فروختند. تا اینكه در نهایت او به خدمت پیامبر اكرم(ص) رسید و به ایشان ایمان آورد. به خاطر ایمان پاك و اعتقاد راسخ سلمان، و همت و پایداری او در راه رسیدن به حق بود كه رسول خدا(ص) او را از آن مرد یهودی خریداری نموده و در راه خدا آزاد كرده و نام او را از "روزبه" به "سلمان" تغییر داد. این افتخاری برای او است، كما اینكه به طور مكرر از خود او نقل شده كه می گفت: «اعتقنی رسول الله و سمانی سلمانا» یعنی پیامبرص) مرا از بردگی آزاد كرد و مرا سلمان نامید. (اكمال الدین و تمام النعمة، ص165 ـ الدرجات الرفیعة، ص 203)
سلمان پس از پذیرفتن اسلام، آنچنان در راه ایمان و معرفت اسلامی ترقی معنوی كرد كه بعد از چهارده معصوم(ع) در جایگاهی ممتاز قرار گرفت. در وصف ایمان او روایات زیادی از اهل بیت رسیده است كه شاید اهم آنها فرمایش معروف رسول اكرم(ص) در مورد سلمان باشد كه فرمود: «سلمان منّا أهل البیت» یعنی سلمان یكی از ما اهل بیت است. (مجمع البیان، ج 2، ص 427)
حرمت سلمان در نزد پیامبر(ص) تا آنجا بود كه براى دفع توهم و یا اعتراض عده‏اى فرمود: «من مامور شده‏ام چهار نفر را دوست‏بدارم و دستور بدهم كه‏آنان را دوست‏بدارند. این چهار نفر عبارتند از: على(ع) سلمان، ابوذر و مقداد» (سفینة البحار، ج 1، ص 646)
سلمان در شب عروسى‏حضرت زهرا(س) مركب سوارى آن مخدره را از جلو مى‏كشید و رسول خدا(ص) از عقب سر، آن را مى‏راند تا به خانه على(ع) رسیدند (سفینة البحار، ج 1، ص 648) و این غایت اعتماد و قرابتی است كه نسبت به او احساس می شده است.
سلمان فارسى، تنها در زمان رسول خدا(ص) و على بن‏ابیطالب(ع) مورد لطف ستایش نبود، بلكه پس از ایشان هم مورد احترام و عنایت این خانواده بود. به حدی كه حضرت صادق(ع) در باره او مورد اعتراض قرار مى‏گرفت! آن حضرت در برابر اعتراضات دیگران مى‏فرمود: «علت اینكه من سلمان را به نیكى یاد مى‏كنم این است كه، او داراى سه خصلت‏بود: خواسته على(ع) را برخواسته خود مقدم مى‏داشت، فقراء را دوست مى‏داشت و آنان را بر ثروتمندان برتر مى‏دانست، و دوستدار علم و دانشمندان بود» (سفینة البحار، ج 1، ص 648)
«فضل بن عیسى هاشمى‏» مى‏گوید: با پدرم به حضور امام جعفر صادق(ع) واردشدیم، پدرم خطاب به امام گفت: آیا "سلمان منا اهل‏البیت(ع)" سخن رسول خداست؟
امام صادق(ع) پاسخ داد: آرى.
پدرم گفت: منظور این است، كه سلمان از فرزندان «عبدالمطلب‏» است؟!
امام صادق(ع) فرمود: سلمان منا اهل البیت(ع).
پدرم گفت: یعنى، سلمان از فرزندان‏«ابوطالب‏» است؟!
امام صادق(ع) باز فرمود: منا اهل البیت(ع).
پدرم ادامه داد: من معناى این سخن را نمى‏فهمم!
آنگاه امام صادق(ع) فرمود: اى عیسى! این را بدان، كه سلمان از اهل بیت ماست. بعد با دست‏به سینه خود اشاره كرد ـ و در حالى كه مى‏خواست بفهماند ایمان و ارزشهاى انسانى و نیز تفكر و تعقل در سینه قرار دارد ـ ادامه داد: اینطور كه تو فكر مى‏كنى نیست، بلكه توجه داشته باش كه خداوند طینت و سرشت ما را از «علیین‏» و عناصر برتر بهشتى آفریده، و خلقت‏شیعیان ما را از عناصر مرتبه بعد از آن قرار داده‏ است. بنابراین، شیعیان هم از ما هستند، و بالاخره این را بدان، كه سلمان از «لقمان‏حكیم‏» مقام بلندترى دارد. (بحارالانوار، ج 22، ص 331 ـ بصائر الدرجات، ص 6)
برای مطالعه بیشتر می توانید به كتاب «سلمان فارسی» نوشته محمدی اشتهاردی، و یا به این آدرس مراجعه نمایید:
http://www.tebyan.net/Hozeh-elmi/html/library/default.php?id=6&i=1
موفق و موید باشید.