پرسش

سلام خسته نباشید !
من یك پسر 17 ساله می باشم .
بارها شده پدر و مادرم به من گوشزد می كنند كه نمازم را اول وقت بخوانم . من می خوانم ولی گاهی پشت گوش می اندازم و خیلی تصمیم گرفتم درست و پاك شوم اما دوباره به حالت قبل برگشتم .
چه كار كنم؟
خواهشمندم مرا راهنمایی كنید.
با تشكر

پاسخ

برادر بزرگوار!

اگر به این بیندیشیم كه خدا از یك سو نعمتهایی كه به ما داده از حد و حصر بیرون است، و از سوی دیگر تكلیف چندانی از ما نخواسته، عمل به تكالیف الهی بر ما سخت نخواهد بود.
اگر حس خشوع و تواضع خودمان را نسبت به خدا افزایش دهیم، انجام هر كاری برای خدا آسان خواهد بود.
دوست عزیز! بدان كه خداوند بندگانش را دوست دارد و به آنان عشق می ورزد، چه به او رو كنند و چه نكنند. او به دنبال بهانه است تا به بنده اش فیض برساند، و این با قابلیتی كه از طاعت خدا بدست می آید قابل تحصیل است.
حیف نیست ما با عمل به چند تكلیفی كه بر ما كرده است، خود را از این فیض محروم كنیم.

حضرت آیت الله بهجت در نصیحتی فرموده اند: «خداوند تبارك و تعالی در هر چِزی مقداری را به خودش و مقداری را به بندگانش اختصاص داده است ... در استماع، غنا را حرام كرده است، اما غیر غنا مانند تحسین صوت و ... مانعی ندارد.
در تكلم غیبت، تهمت، اذیت كردن و ... نباید باشد. مكلف از آنها محروم است، اما بقیه و غیر اینها هر چه می خواهد بگوید. حتی اگر انسان بخواهد لغویات را هم بگوید، معاقب نمی شود ... كار خدا و سنتش در تمام تكالیف این گونه است، به طوری كه انسان از لذتهای دنیوی مطلقا محروم نیست.»
لذا شرط برای آن مقدار محدود لذتهایی كه خدا حرام كرده، ما همه درها را به روی رحمت خداوند ببندیم.

در روایت قدسی است كه اگر بندگان من می دانستند چقدر مشتاق و علاقمند به آنان و هدایت آنان هستم، از شوق بند از بند بدنشان جدا می شد.
با چنین خدایی شرط انصاف نیست كه بنده سرسنگینی كند و به چند فرمان نه چندان دشوارش بی اعتنایی نماید.

خداوند همیشه شنونده سخنان بندگان و بینای بر افعال آنها است، و به آنها لطف دارد. به خاطر همین ارتباط نزدیك خداوند با انسان است كه پس از توجه و رویكرد واقعی و از صمیم قلب به خداوند، ارتباط با او سریع برقرار شده و قلب انسان دوباره آرامش و اطمینان خود را به دست می آورد.

هر لحظه و زمان كه انسان تصمیم بگیرد، برای او سودمند است و می تواند ارتباط خود را با خدا برقرار كند. به ویژه كسی كه قبلا طعم شیرین رابطه با خداوند را چشیده، همین شوق او را رهبری می كند.

ما و شما موظفیم خود را در مسیر رحمت الهی قرار دهیم و بقیه را به خدا واگذار كنیم.
در روایتی امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند كه در هر شبانه روز نفحاتی از رحمت الهی بر شما می وزد. خود را در مسیر آن قرار دهید و از آن استفاده كنید. استفاده از این نفحات به آن است كه انسان به هر آنچه از تعالیم و دستورات خدا كه بدان عالم می شود، ملتزم باشد و عمل كند.

دوست محترم!
ادعیه و زیارات برای این كه حال حضور و خشوع نسبت به حق به انسان بدهد، بسیار مناسب است. نماز اول وقت خود در ایجاد حس معنوی مؤثر است.

مجددا عرض می كنیم برای یك بار هم شده طعم همه لذتهای معنوی را بچشید. مطمئن باشید آن شیرینی خود راهنمای شما خواهد شد.

ولی از همه مهمتر ترك گناه است. در روایت است كه گناه لذت عبادت را از انسان می گیرد.
تفكر و مطالعه در معانی و آثار و فوائد نماز و سایر عبادات خوب است، تا به قلب باورانده شود كه اصل، عبودیت خدا و حفظ معنویت است، و این كه امور دنیوی اگر چه از نعمتهای خداوند متعال است، ولی موقعی برای انسان با ارزش و مفید هستند كه در راه آخرت از آنها استفاده شود.

در پایان شایان ذكر است كه آدمی با مراقبت می تواند به جایی برسد كه واقعا عاشق نماز و عبادات و كارهای نیك شود و آنها را از ته دل دوست بدارد.
اگر كسی عمل به وظیفه ـ یعنی تنها انجام واجبات و ترك محرمات ـ نماید و توكل بر خداوند نموده و از خود خدا طلب كمك و یاری كند، به طور حتم فرشتگان الهی حوائج او را برطرف خواهند كرد.

موفق و موید باشید.