تبیان، دستیار زندگی

ذکر، به یاد خداوند در قلب و به زبان، هر دو اطلاق شده است که مصادیق متعددی دارد از جمله قرآن کریم از مصادیق اعظم ذکر می باشد و همچنین عبادات دیگر مثل صلاة و... از مصادیق ذکر می باشند، و حتی اینکه هنگام برخورد با حرام و حلال الهی خدا را یاد کنیم و به وظیفه خود عمل کنیم نیز از مصادیق ذکر است که به آن «ذکر عملی» گفته می شود. از جمله مراتب عالی ذکر، ذکر قلبی می باشد ولی برای رسیدن به آن باید از ذکر لسانی آغاز نمود. ذکر لسانی که گاهی هم مورد بی مهری واقع می شود یکی از اسباب توجه است. حداقل اثرش این است که به همان مقدار ساعتی که در طول روز انسان مشغول ذکر است، به همان اندازه توجه به خداوند دارد و اشتغالاتش نیز کاسته می شود، که این اگر ادامه پیدا کند شروعی مبارک است و آثار بعدی ذکر یکی یکی خود را ظاهر خواهد کرد.