سوره :
الاسراء
آیه شماره :
7
ریشه کلمه :
سو ء
فعل :
سوء
معنی :
«سَوء» بد، زشتي، غمگين، ناراحت
«اسائة» بدي کردن، کار بد کردن
«سُوء» بدي، ناراحتي، بيماري، آزار، هر چيز اندوه آور، بلاى حزن آور ، حادثه مكروه آور
«سوأى» مؤنث اسوء
«سىّء» بد، قبيح
«سيئة» مؤنث «سيّىء» گناه، بد آور و محزون كننده جمع آن در قرآن «سيئات»: آثار گناه، گناه، شفاعت بد، عذاب
«سوءة» چيزي كه ظهورش ناپسند است، فرج، عورت، جسد، لاشه جمع آن «سوآت»
«ساء» و «سائت» چه بد، چه ناپسند، (از افعال ذمّ)
توضیح :
سُوء (به ضمّ س) بد و به فتح آن بدى. به عبارت ديگر، به ضمّ سين اسم و به فتح آن مصدر است.
سوء (به فتح س) در قرآن كريم 9 بار و به ضم آن پنجاه بار آمده است .
«سيئه» و امثال آن اگر آن را لازم گرفتيم به معنى بد و قبيح است و اگر متعدى دانستيم معناى بد آور و محزون كننده مىدهد.
«سوأة» در اصل به معنى فرج و سپس به هر چه ظهورش شرم آور است گفته شده.
مراد از سوأة در [مائده:31] جسد ميت است.