*به نام تک واژه هستی*
باز آمد بوی ماه مهر
از میان تمام سالها سالی را دوست دارم که به من سلام کند. از میان فصل ها فصلی را برای بودن برمی گزینم که اگر برف دارد،تابستانی را در دل خود پنهان کرده و اگر لهجه آفتاب دارد ،خنکای چشمه و نسیم را از یاد نبرده باشد.از میان ماهها به ماه مهر بیشتر مهر می ورزم چرا که ماه نخست ((الفبای زندگی)) است.ماه نخست کودکی،ماه نخست الفبای تحمل و تفاهم. مهر را دوست دارم چرا که همنام خورشید است و با ماه عاشقانه ای دیرینه داردوچرا که هفتمین ماه هر سال آمده و نیامده است.با مهر می توان به آسمان هفتم رفت و عشق ورزیدن را به فرشتگان آموخت. و باز هم مهر! ماه تخته سیاه ماه مشق هایی که نوشته می شوند تا سرمشق فردا باشند.ماهی پر از کلمات کوچکی که روزی بر صفحات دفتر زندگی حک خواهند شد.بنویس ((مهر)) تا ماه هفتم عشق ورزیدن درنگاه متبرک معلم دوره شود.بنویس((مهر)) تا ((نمی دانم)) ورق بخورد و ((می خواهم بدانم))چشم اندازدفتر زندگی ات شود.مهررا نه به خاطر ((بابا آب داد)) و ((مامان نان داد))بلکه به خاطر مهربانیش می ستایم. گاهی اگرگذرت به کوچه این ماه افتاد تن رخوت و سستی را در زلال جویبار دانش بشوی تا رستگاری سری به سرنوشتت بزند.دانش((مهر))در کتابخانه نگاه پدر و مادر هستی یافته و در صدای معلم موج می زند. دانشی که از یاد نبرده ایم.دانشی که زیباترین است.با تو هستم،همین تو که روزی همکلاسی ام بودی ! ... با تقدیم احترام علی رجبلو
روز بزرگداشت دانشجوگرامی باد.
