تبیان، دستیار زندگی

بنام خدا

سلام

میخوام تو این تاپیک در مورد تفسیر و همچنین برداشت خودتون از ابتدای آیه 4 تا پایان آیه 7 حرف بزنیماول آیه ها همراه با ترجمه و تفسیر (تفسیر نور) رو میذارم.

وَقَضَیْنَآ إِلَى‏ بَنِى إِسْرَءِیلَ فِى الْكِتَبِ لَتُفْسِدُنَّ فِى الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوّاً كَبِیراً
ترجمه: ما در كتاب (تورات)، به بنى‏اسرائیل اعلام كردیم كه قطعاً شما دوبار در زمین فساد مى‏كنید و برترى‏جویىِ بزرگى خواهید كرد

تفسیر: ممكن است دو نوبت فساد بنى‏اسرائیل؛ یك بار به خاطر شهادت شعیا و مخالفت آرمیا و یك بار هم به خاطر قتل زكریّا و یحیى بوده باشد، البتّه احتمال ماجراهاى دیگرى نیز داده شده كه در آیات بعد به آن اشاره مى‏شود.

فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ أُولَهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْكُمْ عِبَاداً لَّنَآ أُوْلِى بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُواْ خِلَلَ الدِّیَارِ وَكَانَ وَعْداً مَّفْعُولاً
ترجمه: پس همین كه وعده‏ى نخستین فتنه فرا رسد، گروهى از بندگان توانمند و جنگجوى خویش را (براى سركوبى شما) بر انگیزیم. پس درون خانه‏ها را جستجو كنند (تا فتنه‏گران را یافته كیفر دهند) و آن، وعده‏اى قطعى است.

تفسیر: قرآن، براى آن گروهى كه فسادگران بنى‏اسرائیل را سركوب مى‏كنند، مصداقى بیان نكرده است. امّادر تفاسیر، آن را به بخت‏النصّر، طالوت، پادشاه‏روم، هیتلر و... تطبیق داده‏اند، ولى برخى از آنان، با كلمه‏ى مقدّس «بَعثنا» كه براى قیامت و بعثت انبیا آمده، و«عباداً لنا» كه براى افرادى همچون پیامبران بكار رفته است، سازگار نیست. بنابراین شاید نظر آیه به آینده‏اى باشد كه هنوز نیامده است. و شاید هم مصداق دیگرى داشته باشد.

ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْنَكُم بِأَمْوَلٍ وَ بَنِینَ وَجَعَلْنَكُمْ أَكْثَرَ نَفِیراً
ترجمه: سپس، جنگ را به سود شما و علیه آنان برگردانیم و شما را با اموال و فرزندان كمك كنیم و نفرات شما را بیشتر قرار دهیم.

تفسیر: ظاهر آیه این است كه پس از فسادگرى و شكست بنى‏اسرائیل، خداوند دوباره آنان را با سرمایه و فرزندان سروسامان دهد، ولى احتمال دارد مخاطب «رَدَدنا لكم الكرّة»، همان «عباداً لنا اولى بأس» آیه قبل باشد، یعنى به بندگان سلحشور خویش دو لطف داریم: یكى تارومار كردن متجاوزان بنى‏اسرائیل، و دیگرى به قدرت و حكومت رساندن آنان.

إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ الْأَخِرَةِ لِیَسُُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِیَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِیُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِیراً
ترجمه: اگر نیكى كنید به خودتان نیكى كرده‏اید واگر بدى كنید (باز هم) به خود بد كرده‏اید. پس همین كه وعده‏ى (فسادگرى) دوّم فرا رسد (جنگجویان نیرومند و مؤمن را براى قلع وقمع شما مى‏فرستیم) تا سیماى (نظامى و عزّت دنیوى) شما را زشت نمایند و(براى گرفتن قدرت) به مسجدالاقصى وارد شوند، همان گونه كه بار نخست وارد شدند وتا آنچه را زیر سلطه درآورده‏اند، به سختى ویران كنند.

تفسیر: گرچه بعضى تفاسیر، استكبار و فساد یهود و قلع و قمع شدن آنان را در دو نوبت، به افرادى در گذشته‏هاى دور یا نزدیك نسبت داده‏اند و مسجدالاقصى در طول چند هزار سال، بارها شاهد حوادث و خاطرات تلخ بوده است، ولى شاید با توجّه به آیات وروایات، باید منتظر تجاوز و استكبار گسترده اسرائیل در آینده و ریشه كن شدن آنان از سوى بندگان صالح خدا باشیم. (25)
روایات متعدّدى در ذیل این آیه در تفاسیر آمده است، كه برخى نابودى یهودیان متجاوز را قبل از قیام حضرت مهدى‏علیه السلام توسط انقلابیون مؤمن دانسته است، كه شمشیرهاى خود را بر دوش نهاده، تا مرز شهادت پیش مى‏روند و زمینه‏ساز حكومت جهانى حضرت مهدى‏علیه السلام مى‏شوند. و برخى وقوع آن را در زمان ظهور امام زمان دانسته كه متجاوزان یهود، قلع و قمع خواهند شد. (26)

بنام خدا

سلام

در ادامه موضوع فساد بنی اسرائیل
تقریباً همه در رخ دادن فساد اول و شکست پس از آن متفق القول هستند
اما در مورد فساد دوم برخی عقیده دارند که آن هم در گذشته رخ داده و شکست هم خوردند.
و برخی دیگر عقیده دارند که فساد دوم در گذشته رخ نداده و شاید همین فساد قرن حاضر باشه.
آیا به نظر شما این ظلم و ستم اسرائیلی ها همون پیشگویی قرآن در مورد فساد دوم نیست.
مگر نه اینکه این قوم دوباره در این سرزمین قد علم کرده اند و فساد میکنند و گر نه اینکه قرآن هم فساد دوم رو در همین سرزمین پیشگویی کرده و همچنین شکست پس از آن را.
نظر شما چیه؟
آیا این فساد جدید آنها شدید تر و سخت تر از ظلم فسادهای گذشته آنها نیست؟
به نظر من این فساد جدید(به علت شدت بیشتر) میتونه کاندیدای مناسبی برای پیشگویی قرآن در مورد فساد دوم این قوم باشه
به نظر شما چطور؟

سلام پارسا زاهد عزیز...منتظر ادامه بحث هستیم

فقط اگه در ادامه جواب این سوالی که مطرح کردید یعنی فساد دوم. را جدای از نظرات خودمون ، نظرتفاسیرمعتبر دیگه رو هم قرار بدید ممنون میشیم...چون آدم بهتره نظرات مختلف رو بشنوه.

یا علی

تفسیر مجمع البیان

... سرگذشت بنى اسرائیل و دیدگاه مفسّران‏ دیدگاه مفسّران در مورد دو سركشى و تبهكارى بزرگ فرزندان اسرائیل و پیامدهاى آن،متفاوت است.

 به جاست كه چكیده و فشرده بهترین و مهم‏ترین دیدگاه‏ها را در اینجا بیاوریم.

1 - به باور گروهى از مفسّران، پس از نخستین سركشى و طغیانگرى بنى اسرائیل، خدا یكى از شاهان ایران، یا یكى از شاهان «بابل» و یا «بخت نصر» را به كیفر بیدادشان بر آنان چیره ساخت. «بخت نصر» كه از دست نشاندگان «نمرود» و از مادرى آلوده دامان بود، بر بیت المقدس چیره شد و مسجد را ویران ساخت؛ «تورات» را به آتش كشید و لاشه مردارها را به مسجد افكند و در برابر خون «یحیى» هفتاد هزار تن از آنان را قتل عام كرد و زنان و كودكانشان را به بند اسارت كشید، خانه‏ها را غارت نمود و با ده‏ها هزار اسیر به «بابل» باز گشت كه این اسیران، یك قرن در بردگى مجوسیان بودند. آنگاه خدا توبه بنى اسرائیل را پذیرفت و با تحوّل مطلوب فكرى و عقیدتى و عملى در آنان، رحمت خود را جایگزین غضب ساخت، و یكى از شاهان ایران زمین را كه خدا شناس بود، وسیله بازگشت آنان به بیت المقدس ساخت. آنان یك قرن راه شرف و دوستى را در بیت المقدس پیش گرفتند و خدا اقتدار و آزادى به آنان ارزانى داشت امّا دگرباره به بد مستى روى آوردند و طغیانگرى و بیداد پیشه ساختند كه كیفر كارشان گریبانشان را گرفت و یكى از شاهان روم(8) بر آنان تاخت و ضمن گرفتن بیت المقدس و ویران ساختن آن، مردم را به اسارت گرفت.

 2 - «محمد بن اسحاق» در این مورد مى‏گوید: بنى اسرائیل به نافرمانى خدا پرداختند، امّا در میانشان جوانانى خداجو بودند كه خدا به خاطر شایسته‏كردارى آنان، از آن مردم كفرانگر مى‏گذشت و كیفرشان نمى‏كرد، باشد كه به خود آیند. اما سر انجام پس طغیانشان نخستین بلا بر آنها فرود آمد، و آن این گونه بود كه خدا پس از «زكریا» پیامبرى به نام «شعیا» را به سوى آنان فرستاد. و او پیامبرى بود كه نوید آمدن مسیح علیه السلام و محمد صلى الله علیه وآله را به آنان داد و پادشاه آنان را به حق و عدالت فرا خواند و به مردم هشدارها داد، امّا آنها نشنیدند و نپذیرفتند، فرمانرواى آنان بیمار گردید و در همان شرایط بود كه مورد هجوم «سخاریب» و ششصد هزار تن از نیروهاى او قرار گرفتند و بیت المقدس در آستانه سقوط قرار گرفت. مردم با دلهره و نگرانى بسیار به پیامبرشان روى آوردند و زبان به ندامت گشودند. «شعیا» با دعاى خویش فرمانرواى آنان را بهبود بخشید و با سر و سامان گرفتن جامعه از یك سو، و تشویق و ترغیب پیامبرش به پایدارى از سوى دیگر، سر انجام بنى اسرائیل جان گرفتند و دشمن را شكست دادند و «سخاریب» به اسارت آنان در آمد و لشكرش تار و مار گردید. آنان او را به فرمان خدا آزاد ساختند تا برود و مردم خویش را از راز شكست سپاه‏گران خود با خبر سازد؛ او رفت و پس از هفت سال در آستانه مرگ قرار گرفت و پیش از مرگ، فرزند زاده خویش، «بخت نصر» را به جانشینى خود برگزید. پس از هفده سال از آن روزهاى خوش، فرمانرواى بنى اسرائیل مرد و جانشینانش به جنگ قدرت پرداختند. پیامبرشان از فرجام سیاه كار، آنان را هشدار داد، امّا آنان به جاى حق پذیرى قصد جان او كردند و او از شرارت آنان، در دل درختى بسیار بزرگ نهان گردید،و آن تبهكاران آن حضرت را با درخت به دو نیم كردند. خدا پیامبر دیگرى به نام «ارمیا» را كه از نوادگان «هارون» بود به سوى آنان گسیل داشت، امّا آنان دعوت عادلانه و توحیدى او را نیز نشنیدند و آن حضرت آنان را رها كرد و رفت. آنگاه بود كه پس از طغیان و گناه و از هم گسیختگى بسیار آنان، «بخت نصر» به بیت المقدس تاخت آورد و به جنایت‏هاى تكان دهنده‏اى دست یازید و با هزاران اسیر به «بابل» باز آمد..

3- به باور پاره‏اى این كیفر آنان به خاطر ریختن خون «یحیى» آن پیامبر بزرگ خدا بود، چرا كه زمامدار شهوت‏پرست آنان مى‏خواست با دختر همسر خویش ازدواج نماید، و «یحیى» این كار را روا نمى‏شمرد. این حق‏گویى و حق‏پویى آن پیامبر بزرگ، بر مادر دختر - كه عنصرى تبهكار بود - گران آمد و با به دل گرفتن كینه كور او، زمامدار خودكامه را به كشتن «یحیى» وسوسه كرد و او را به این شقاوت هولناك فرمان داد. پاره‏اى آورده‏اند كه: خون «یحیى» همچنان جوشش داشت تا آنگاه كه «بخت نصر» بر آنان تاخت و هفتاد هزار تن را به خاك و خون كشید، آرى، آنگاه بود كه خون او از جوشش فروماند. همه مفسّران و مورخان بر آنند كه حضرت «یحیى» به هنگامه طوفان و طغیان دوّم بنى اسرائیل به شهادت رسید.

4 - و «مقاتل» بر آن است كه میان تبهكارى اوّل و دوّم آنان، دویست سال فاصله بود.

5 - برخى بر آنند كه پس از طغیان نخست بنى اسرائیل «بخت نصر» آنان را درهم كوبید و پس از فتنه دوّم و شهادت یحیى به دست آنان، شاهان ایران و روم بر آنان تاختند، و ضمن درهم كوبیدن بیت المقدس، هشتاد هزار تن از آنان را نابود كردند، و آن شهر تا زمان خلیفه دوّم ویران بود؛ و او آن را دگرباره ساخت و آباد كرد، و آنگاه چنان شد كه هیچ فرد رومى بدون اجازه و دلهره، توان ورود به آنجا را نداشت.