تبیان، دستیار زندگی

به نظر شما وقتی بخواهی تو زندگی زناشویی موفق باشی چه مسئله ای از همه وا  جب تره     

• سلام
• به نظر من یکی از مهمترین فاکتورها بخیل نبودن در ابراز محبته. مثلا فکر کن ماها در طول روز چقدر با دوستامون الکی می خندیم. چقدر حرفهای بیخودی می زنیم. ولی وقتی خونه میایم مثل برج زهر مار میشیم. انگار باید وزنه به فکمون ببندند تا چار کلام حرف بزنیم. دریغ از یک لبخند که از روی محبت و قدرشناسی به روی پدر و مادرمون بکنیم. فکر میکنم ما نسبت به عزیزامون بخیلیم. (بلا نسبت بعضیها). فردا که وارد زندگی میشیم مرتب تو گوش ما میخونن که "مبادا رو بدی که وقتی سوارت شدند دیگه پیاده نمیشن. خیلی محبت نکن که لوس میشه... پررو میشه" و از این حرفها. جالبه که این حرف رو ممکنه مادری (یا مادربزرگ یا خاله یا عمه یا ...) به من (پسر) بزنه که همیشه همین آرزوی ابراز محبت رو از طرف شوهرش داشته!!
• ثانیاً باید خصلت حقارت شخصیتی رو از خودمون جدا کنیم. خصوصیت آدم حقیر یا کودک مانده اینه که هر چیز رو تا موقعی دوست داره که متعلق به اون نیست. از لحظه ای که یک شیء یا آدمی متعلق به یک آدم حقیر میشه فورا بی ارزش میشه. مثل بچه ای که پشت ویترین اسباب بازی فروشی وایستاده و مدام یک چیزی رو از پدرش میخواد. وقتی براش خرید میگه من اینو که نمیخواستم من اون یکی رو میخوام و این کار مرتبا تکرار میشه. وقتی که یک آدمی همسر من نیست، در و دیوار رو به هم گره میزنم تا همسر من بشه. یه کم که میگذره میگم من که اینو نمیخواستم. یا مثل خیلی نعمتهای دیگه ای که داریم و قدرش رو نمیدونیم و مرتب چشممون دنبال یه چیز دیگه است.
• مثل اینکه خیلی زیاد شد. در کل میخوام بگم که هر تغییری رو از خودمون باید شروع کنیم. بحث خیلی دامنه داره. اینا رو به عنوان اشانتیون از من قبول کن!!

مهمتر از همه اينه كه انسان بدونه هر كاري ميكند نبايد منتي سر ديگري داشته باشد اگر مرد بيرون كار ميكند وظيفه‌اش را انجام ميدهد و اگر زن خانه داري ميكند وظيفه‌اش را انجام ميدهد . مشكلات از وقتي شروع ميشود كه هر كدام فكر ميكنند براي انجام وظيفه كه انجام ميدهند بايد منتي بر سر ديگري بگذارند .

غرورتون رو جلوی همه واسه هم بشکنین