به نام خدای مهربون
سلام
چه بحث خوب و بجایی...
من نظر خودمو میگم...به نظرم یه فرق های اساسی دارن خانواده های ما با خانواده های معصومین (ع) ..
اولین فرق ركن اساسی خونوادس! یعنی والدین... اونها معصوم بودند و به آداب و اخلاق الهی مزین! اما پدر مادرهای الآن نه!
اونها با یاد خدا آرامش میگرفتند... منتها ماها تو كتابا و پیش روانشناسا دنبال آرامش میگردیم...
اونها هدفشون از زندگی و تربیت فرزند براشون معین و مشخص بود.. اما ماها نه! ماها خیلیامون در جریان زندگی نشستیم تا بالاخره به یه سمتی بریم...و شاید هدف والا و ارزشمندی در حد معصومین (ع) نداریم! در اولین نگاه...
اونها منشا اخلاق حسنه بودن و خودشون به بهترین نحو فرزندانشون رو هم تربیت میكردند.. منتها ما باید یه عامل بیرونی اول بیاد خودمون رو اصلاح كنه... بعد آماده ی تر بیت فرزند شیم... تازه اگه خیلی روشن فكر باشیم و به این فكر كنیم كه خودمون باید تربیتمون درست باشه تا بتونیم بچه های خوبی تربیت كنیم... كه خیلی ها به این قضیه فكر نمیكنند و قبل از اینكه خودشون درست تربیت شده باشند یه 4-5 تا بچه بزرگ میكنن...
بعدشم اینكه خیلی ها میخوان با كتابای روانشناسی به یه جایی برسند... من خیلی از این بحث های روانشناسی رو قبول ندارم... چون خیلی از اینها مخصوص كشور ما و عرف و جامعه ی ما نیستند...
فعلن همینا به ذهنم میرسه... بازم میام
مواظب خودتون و دلای پاكتون باشید
یا علی