یبا تجربیات کمی که به دست آوردم به این نتیجه رسیدم که در جامعه ی ایران خیلی باید مواظب رفتارمون باشیم ، مردم حساسی داریم ، نمی دونم ین اخلاق خوبیه یا بدیه ولی ما نباید به نکات منفی بیندیشیم ولی همینجا در همین انجمن هم خیلی ها هستند که همواره به نکات منفی نگاه می کنند . خانم نیکادل کار شما بسیار زیباست که در مورد این فیلم نوشتید .
به نظر من که بارها و بارها گفتم این نظر رو : رضا عطاران به مردم چیزی نمی آموزد بلکه او از مردم می آموزد .
همه ی ما آدما دوست داریم آینه ای داشته باشیم که صبح تا شب بگه ما زیباییم ما بهترینیم و همیشه از آینه ای که دقیقا خود ما رو نشون بده بدمون میاد . رضا عطاران واقعیات یک مراسم ختم رو نشون داد ، در جامعه ی امروز ما که متاسفانه ناخواسته همه چیز شده پول دیگه با میت هم رفتار درست حسابی نمی کنند و دقیقا به نظر من این بار رضا عطاران بدون بزرگ نمایی و غلو طنز ساخته و همون چیزی رو نشون داده که هست .
امیدوارم مردم ما بالاخره جنبه ی فیلمهایی چون سنتوری ، همین بزنگاه یا مارمولک رو پیدا کنند نمی گم مسئولین با جنبه باشند چون می دونم مردم مقصرند نه مسئولین ، مردم ما با پخش شدن قیصر همگی چارقا رو کشیدند بالا قمه به دست ریختند رو سر هم دیگه ، با پخش شدن طوقی همه کفتر بازی رو شروع کردند با اینکه کلی سانسور شد اون فیلم . مردم ما خیلی عذر می خوام خیلی زود جوگیر میشند ، کاش این طوری نبود و می تونستیم با سینما به مردم نزدیک و نزدیک تر می شدیم مثل کاری که رضا عطاران داره می کنه . دارم به مفهوم سینمای ملی میرسم البته کار درستی نیست که بخوایم اسم بذاریم روی کارها و اونها رو به سبک خاصی نسبت دهیم اما کارهای رضا عطاران من رو یاد سینمای ایتالیا میندازه سینمای طنز مردم بی سواد و سطح پایین جامعه ی ایتالیای جنگ جهانی دوم .
امیدوارم رضا عطاران در کارش پیروز و موفق باشد .
