از میان همه صاحبنعمتها، خداى متعال از خدمتى كه والدین،بخصوص مادر در حق فرزند انجام مىدهد و زحمتى كه مىكشد، یادكرده و «شكر از والدین» را در كنار شكر خدا آورده است. در وصیتهاىحكیمانه حضرت حق به انسان، یكى هم همین نكته است. در قرآنكریم مىخوانیم، ضمن آنكه پروردگار، انسان را وصیت و سفارشنسبتبه پدر و مادر كرده و یاد اینكه مادر، او را در مدت دو سال دورانباردارى و زایمان و شیر دادن و جدا كردن از شیر، با همه سختیها وضعفها او را حمل كرده است، مىفرماید: «... ان اشكر لى و لوالدیك» نسبتبه من و پدر و مادرت شاكر باش!
این قدردانى خدا از زحمات مادر و توصیه حضرت او است كهانسان هم قدرشناس و شاكر مادر و پدر باشد. در همین مورد نیز، امامزینالعابدین(ع) مىفرماید:
«حق مادرت بر تو آن است كه بدانى او تو را در جایى حمل و نگهدارى كردهكه هیچ كس به نگهدارى دیگرى در آنجا اقدام نمىكند، او از میوه دلش و شیرهجانش به تو داده است، با همه اعضا و جوارحش تو را نگهدارى و حمایت كردهاست و باكى از این نداشته كه گرسنه بماند و تو را سیر كند، تشنه باشد و تو را سیرابگرداند، عریان باشد ولى تو را پوشیده دارد، خود در برابر آفتاب بماند ولى سایهبانتو شود، به خاطر تو بىخوابى بكشد و تو را از گزند سرما و گرما نگه دارد تا تو از آن اوباشى. و باید بدانى كه تو هرگز قدرت و توان سپاس او را ندارى، مگر با یارى وتوفیق خداوند.» .
آیا با این همه حقى كه والدین، مخصوصا مادر بر گردن ما دارد، مانعمت وجود مادر را قدر مىدانیم و از زحماتش تشكر مىكنیم و بهیادمان مىماند كه در باره ما چه رنجها كشیده و چه فداكاریها كردهاست؟ آیا سپاس از مادر، تنها با یك كارت تبریك یا لوح تقدیر یا قابعكس یا جشن عادى، انجامشدنى است؟ و آیا فرمان الهى كه «سپاسگزارپدر و مادرتان باشید»، از سوى ما انجام و امتثال مىشود؟ در سخنى ازحضرت رضا(ع) آمده است كه طبق همین آیه، هر كس كه از والدینخود سپاسگزارى نكند، خدا را هم سپاس نگفته است.
