سلام
وقت بخیر و یعد بکام...
بنظر من؛ انسان خداپرسته چون فطرتش این رو ایجاب میکنه. انسان ذاتا خدا رو میخواد، پس بطرفش کشیده میشه.
از یه بعد دیگه.، خیل گفتم اما دوباره میگم... انسان به نوعی میشه گفت که خداست. خدا زمانیکه گل انسان
رو سرشت از روح و وجود خودش در اون دمید و این میتونه دلیلی بر خدا خواهی انسان باشه...
اصلا با توجه به جمله اول، و با استفاده از فلسفه ارسطویی (اگه اشباه نکنم) این جمله میتونه
جواب باشه که هرچیزی میخواد که به اصل خودش برگردهیه شعری مولانا داشت، تو این مایه ها، که میگفت هرکسی کو دور ماند از اصل خویش/
بازجوید روزگار وصل خویش...
انسان خدارو میپرسته بخاطره عظمتش نه ترس از اون و نه بخاطر بهشت اون.
انسان اگه خدا رو پرستش کنه باطر بهشتش بنظ من ریاکرده و گناهکاره، انسان باید خدا رو بخواد و درکنار این هدف
و مقصود از الطاف بزرگوارانش به نحو احسنت و برای رسیدن به این هدف متعالیش استفاده کنه...
یاحق
مجتبی
