تبیان، دستیار زندگی

.:.مرجان آسماني.:.

سلام و ممنون به خاطر مطلب خوبتون
دوستان شمایی که درس میخونی اونم ساعات زیاد طوریکه فکر میکنی بعد یه مدت نمیتونی همون بازده اولیت رو داشته باشی
میتونی با ریلکسیشن مشکلت رو برطرف کنی
چطوری؟
اول خیلی راحت یه جا بشین یا دراز بکش
دستات و پاهات رو در حالت راحتی قرار بده
روی پا و دستهات تمرکز کن مخصوصا جایی که دردی احساس میکنی
نفس عمیق بکش 3 بار از بینی هوا رو بگیر و از دهان بده بیرون
جملات مثبت رو با خودت تکرار کن
و بعد از چند دقیقه میتوین آروم اروم چشمت رو باز کنی

البته این خیلی کلی بود که من گفتم
برای اطلاعات بیشتر سخنرانی"ذهن برتر"استاد سیدا رو گوش بدید
موفق باشید

ممنون از مرجان آسمانی عزیز

اتفاقا ادامه بحث من در مورد ریلکسیشنه.ممنون بابت یادآوری و اشاره خوبت.

فوت کوزه‌گری ریلکسیشن

خب، حتما می‌پرسید که این‌جور که شما می‌گویید که نمی‌شود توی تاکسی و اتوبوس ریلکس شد. قبول، شما نمی‌توانید همه بدنتان را به حالت ریلکسیشن ببرید اما با استفاده از ریلکسیشن انتخابی می‌توانید لااقل بعضی از جاهای بدنتان را آرام کنید. همین الان با استفاده از همین راهنما ببینید از این 9 تا عضو بدن کجا‌ها را می‌توانید آرام کنید. مسلما چشم‌ها، تنفس، گلو و دهان را می‌توانید.

حالا که چشم‌هایتان بسته است، به بغل دستی‌تان بگویید بقیه را هم برایتان بخواند! اگر به میله‌های اتوبوس آویزان شده‌اید می‌توانید یکی از دست‌هایتان را آرام کنید اما اگر نشسته‌اید، هم پاها، هم بالاتنه، هم شانه‌ها و هم دست‌هایتان را می‌توانید ببرید به دنیای آرام ریلکسیشن؛ به همین راحتی!

آرام بودن یا نبودن مسئله این است!

برای اینکه بدنتان را به اصطلاح ریلکس کنید، اولین قدم این است که بدانید اعضای بدن در چه حالی آرامند و در چه حالی آرام نیستند. متاسفانه ما تصور غلطی از آرامی ‌و ناآرامی عضلاتمان داریم. پس این بخش را بخوانید تا حالت آرام و تنیده همه عضوهای درگیر در ریلکسیشن را بشناسید.

 دست‌ها:

آرام: اگر دست‌هایتان را راحت روی ران‌هایتان یا دسته صندلی بگذارید، انگشت‌هایتان خود به خود حالت خمیده، شبیه به چنگال می‌گیرند. در این حالت دست‌هایتان آرام است(A).

ناآرام: اگر انگشت‌هایتان کاملا صاف و مستقیم باشند یا برعکس حالت گلوله داشته باشند، دست‌هایتان ناآرام است؛ یعنی اگر دست‌های کاملا صاف(B) این طرف طیف و دست‌های گلوله شده(C) آن طرف طیف باشند، آن وسط‌ها دست‌هاتان آرام هستند.

دقت کرده‌اید آدم که خشمگین می‌شود چقدر دوست دارد دست‌هایش را گلوله کند و با ناخنش کف دست خودش را سوراخ سوراخ کند؟ گرفتید که منظور چیست؟

پاها:

ادامه دارد...

سلام

ممنون بچه ها دست همگی درد نکنه.موفق باشیدو

یا علی

پاها:

آرام: اگر دراز کشیده باشید یا پاهایتان را دراز کرده باشید وقتی هر دو پاشنه روی زمین هستند، و پاها با کمی ‌فاصله از هم و به شکل عدد 7 قرار گرفته باشند، پاهایتان آرام هستند.

ناآرام: وقتی پاهایتان را روی هم انداخته‌اید یا انگشت‌هایتان را به طرف بالا کشیده‌اید یا شکل 7 پاها زیادی از هم باز شده باشد،پاهایتان ناآرام‌اند. 7 هم 7‌های قدیم!

 بالاتنه:

آرام: اگر قفسه سینه و کمر، راحت و بدون هیچ حرکتی به اصطلاح روی صندلی ولو باشد بالاتنه‌تان در حال آرامش است.

ناآرام: اگر روی صندلی قوز کرده باشید یا مرتب بالاتنه‌تان را حرکت دهید یا جوری نشسته باشید که بخشی از پشت و کمرتان روی صندلی نباشد، بالاتنه‌تان دارد ناآرامی‌ را تجربه می‌کند.  استاد‌های دانشگاه به تجربه  این یکی را خوب می‌دانند.

صدای صندلی‌ها که درآمد یعنی دانشجوها رفته‌اند توی فاز خستگی.

 تنفس:
آرام: تنفس آهسته و منظم، یک تنفس آرام است. وقتی فاصله یک باز دم با بازدم بعدی هم به اندازه کافی زیاد باشد و هم فاصله‌هاشان تقریبا مساوی باشد.

ناآرام: تنفس سریع، تنفس با وقفه، سرفه کردن، دهن دره کردن، عطسه کردن مکرر، فین‌فین کردن و تنفس صدادار از نمونه‌های تنفس ناآرام‌اند.

شانه‌ها:
آرام: وقتی که پشت شانه‌هایتان راحت به صندلی تکیه داده است، هر دو در یک خط راست قرار دارند و وقتی هر دو روی هم یک نیمه منحنی را تشکیل دهند، شانه‌های آرامی‌دارید

ناآرام: اگر یکی از شانه‌ها از دیگری بالاتر باشد یا مثل وقتی که می‌خواهید بگویید «نمی‌دانم» هر دو بالاتر از حد معمول باشند ، شانه‌هایتان ناآرام‌اند.

خب، یعنی چه که «نمی‌دانید»تان را با شانه‌ها نشان می‌دهید.

مگر زبان ندارید که شانه بدبخت را از حالت ملوس آرام‌اش خارج می‌کنید؟ یا با زبانتان بگویید نمی‌دانم، یا بدانید(!) تا لااقل بدنتان آرام باشد.

ادامه دارد...

 سر

آرام: اگر صندلی‌تان بالش دارد، سر باید راحت روی آن قرار گرفته باشد؛ طوری که قسمت میانی پشت سرتان با بالش تماس داشته باشد(A).

ناآرام: وقتی سرتان یک‌طرف ولو شده است(B) یا خیلی جلو آمده است(C) یا خیلی از بالای صندلی عقب‌تر رفته است(D)، سر ناآرامی ‌دارید. شما هم یاد سرهای ولو شده آدم‌های خواب رفته توی مترو و اتوبوس افتادید، نه؟

وحشتناک‌اش این است که کنار این اعجوبه‌ها نشسته باشید و عادت نداشته باشید توی اتوبوس بخوابید و طرف آب دهانش هم موقع خواب بریزد روی شانه‌هایتان و شما هم تعارف داشته باشید و... وامصیبتا!

 دهان

آرام: وقتی که دندان‌های بالایی و پایینی‌تان با هم فاصله دارند و وسط لب‌هایتان- بلا نسبت- مثل دهان میت باز است، دهانتان دارد آرامش را تجربه می‌کند(A).

ناآرام: اگر لب‌هایتان به هم چفت شده‌اند(B) یا دارید چیزی را لیس می‌زنید، دهانتان ناآرام است.

برخلاف آنچه فکر می‌کنید، موقع لبخند زدن هم دهان ناآرام است!

 گلو

آرام: گلوی صاف و بی‌حرکت، یک گلوی آرام است.
ناآرام: اگر ادای بلعیدن چیزی را درمی‌آورید یا گردنتان به یک طرف ولو شده است، گلویتان در حالت ناآرامی است.

 چشم‌ها

آرام: هنگامی‌ که پلک‌های نازنین‌تان آرام و بدون هیچ فشاری روی هم باشند، چشم‌هایتان آرام است.

ناآرام: وقتی که دارید به زور پلک‌هایتان را به هم می‌فشارید و تریپ «با چشم‌های کاملا بسته» می‌آیید، وقتی که چشمانتان بازند، یا وقتی پشت پلک‌های بسته حرکت می‌کنند، دارید ناآرامی‌ را به چشم‌هایتان راه می‌دهید.

داشتید که؟ حتی چشم باز چشم ناآرام است. خدایی‌اش چه اشارات فلسفی‌ای که در این ریلکسیشن نهفته نیست!

چطور بود؟

اگه انجام دادین و تاثیرشو دیدین حتما خبرم کنین.

انجام دادنش بی ضرره.مطمئن باشید.

براتون کلاس ریلکسیشن گذاشتم بدون هزینه و زمان رفت و امد به کلاس

سلام و خدا قوت ...

کارتون عالیه یه راه حل تکمیلی نوشتم یه خورده وقتم رو گرفت ولی سیستم اجازه ی ارسال نداد (اتوماتیک )نمی دونم مشکل چی بود

به نام خدا

سلام

عجب طلسمی شده این بحث برای من! مدت ها طول کشید تا وقت کردم کامل بخونمش! و بعد هم مدت ها طول کشید تا وقت کنم بهش جواب بدم! عجبا!!! حالا هم تا جوابمو کامل ثبت نکنم باورم نمی شه که بالاخره تونستم به این بحث جواب بدم!

(حالا نگید این خرافاتیه ها! شوخی ای بیش نبود).

مثل همیشه نگین عزیز مبحث خیلی قشنگ و کاربردی ای رو مطرح کردن. خیلی خوشم اومد و امیدوارم بتونم بیشتر و توی شرایط مختلف ازش استفاده کنم.

یکی از خوبی های این موارد هم در این بود که توی هر شرایطی می شه ازشون استفاده کرد، حتی وقتی که به قول نویسنده ی محترم به میله ی اتوبوس آویزون هستیم!!

اما حالا من بی خیال میله ی اتوبوس می شم و با اجازه چند کلمه ای درباره ی ریلکسیشن توی شرایط کمی راحت تر و آروم تر می گم (البته منظورم اون توصیفی که نگین کرد از یه مطلب روانشناس و موسیقی و... نیستا!! نه! خیلی ساده، خودتون تنها، توی خونه!)، که گرچه این شرایط راحت همیشه پیش نمی یاد، اما به هر حال حداقل دقایقی در روز توی خونه هستیم دیگه!

راستش یه زمونی یه دوره ی کوتاه کلاس یوگا رفتم، گفتم شاید بد نباشه کمی در مورد تمرین ریلکسیشن و تمدد اعصاب و... که اون وقتا داشتیم بگم (گرچه این تنها یه قسمت از یوگا هستا ).

خوب، و حالا ادامه ی مطلب...

یکی از مواردی که فکر کنم قبل از هر ریلکسیشنی لازم باشه اینه که اول سعی کنیم بدن رو سبک و در اصطلاح بی حس کنیم.

اول دراز بکشید؛ حالتتون باید طوری باشه که راحت باشید؛ معمولاً برای این کار به صورت طاق باز می خوابن، اما اگر مثلاً راحت تر هستید که به پهلو بخوابید هم مانعی نداره، فقط راااااحت باشید!

اول باید چشم هارو ببندیم و سعی کنیم ذهنمون آروم باشه، دغدغه هارو برای چند لحظه هم که شده بریزید بیرون! طبیعیه که سخته، می دونم، همه مون تو زندگی مشکل داریم و می دونیم که بعضی وقتا آروم کردن ذهن خیلی سخته. باور کنید کاملاً سختی این کارو درک می کنم... بابا ناسلامتی ما هم آدمیم دیگه! می فهمیم! ولی با همه ی سختی، لا اقل تا یه حدی که می شه این کارو کرد. پس آرووووم کنید ذهنتون رو...

حالا توی شرایطی که آروم هستیم (لا اقل نسبتاً آرومیم)، شروع می کنیم و به تدریج بدنمون رو بی حس می کنیم. از پاها شروع می کنیم و کم کم می یاییم بالا. برای این که چه طور بدن رو بی حس کنیم هم تعریف خیلی خاصی ندارم، فقط باید با تمرکز روی عضو مورد نظر سعی کنیم اون رو حس نکنیم! آرومش کنیم... توضیحش برام سخته، اما با کمی تمرین حتماً می تونید.

البته بازم می گم، برای این کار بدنتون باید در حالت راحت و آروم باشه. در این زمینه توصیه های نگین رو که در بالا گفته انجام بدید. خلاصه که بدن باید رها باشه، نه به حال منقبض.

خوب، اول کف پا تا مچتون رو بی حس کنید، تمرکز کنید... چند لحظه وقت بذارید... می تونید... بی حسه دیگه؟ هوم؟ خوب حالا برید سراغ ساق پاتون و اون رو هم بی حسش کنید... بعدش حوالی زانو، و به همین ترتیب پیش بیایید تا برسید به سرتون. سر قسمت آخریه که باید بی حس بشه. روی اجزای مختلف سر و صورتتون هم جداگانه و به ترتیب وقت بذارید و تک تک سبک و بی حسشون کنید. این کارو کردید؟ خوب الآن بدنتون کاملاااااااا بی حس و سبکه، یه حالت آرامش عمیق...

فقط این رو بگم، اصلاً نباید برای این کار عجله به خرج بدید، برای هر قسمت با حوصله وقت بذارید تا به اون حالت سبکی و آرامش مورد نظر برسه.

خوب حالا از این حالت آرامش می شه استفاده های مختلف برد. در یه حالت می شه سعی کنید ذهنتون رو پر کنید از افکار مثبت... سعی کنید به ذهنتون استراحت بدید... برای لحظاتی مشکلات رو بریزید دور... آرامش... تمدد اعصاب... (ای بابا! بازم می گن نمی شه!! ولی من می گم چرا، می شه، اگه بخواین می شه!)

موارد دیگه از جمله تمرکزهای دیگه ای هم هست که در این حالت بی حسی می شه بهشون پرداخت، که دیگه اونارو بعداً می گم (البته اگر دوباره این بحث طلسم نشه و بتونم بهش جواب بدم!)

پس فعلاً خدانگهدار...

چرا کسی جواب خداحافظی منو نمی ده؟! پس اینا کجا رفتن؟!!!

چی؟!!!!!!!! هنوز توی حال بی حسی هستید؟! خوبه دیگه بابا!!! برای امروز کافیه، لطفاً دوباره با احساس(!!) بشید!!

چطوری؟! باشه می گم!

در همون حالتی که هستید به آرامی، خییییلی آروم دست هاتون رو تکون بدید، خیییییلی آروم... حالا پاهارو هم به همون آرومی تکون بدید... بعد آروووووم چشم هاتون رو باز کنید... حالا بشینید و به دنیا لبخند بزنید...

جالب بود فقط یک خواهشی داشتم این بود که می شود روش های علمی تازه ترویا متفاوت تر دیگری را هم برای ما بنویسید ممنون