اى فرزند نعمتهاى عام الهى؛
اى فرزند طه و محکمات قرآن
ای فرزند یاسین و ذاریات؛
اى فرزند سوره طور و عادیات؛
اى فرزند آنکه خداوند در حقّش فرمود: دنى فتدلى فکان قاب قوسین او ادنى که نسبت به حضرت على اعلاى الهى مقرت ترین مقام است.
به جانم قسم که تو، همان آرزوى قلبى و مشتاقٌ الیه مرد و زنِ اهل ایمانى که هر دلى از زیادت شوق او نالة مى زند.
به جانم قسم تو آن عزّتی هستی که هم طرازی ندارد.
به جانم قسم تو آن عظمتی هستی که هم قطاری ندارد. از آن نعمتهاى خاص عالى خداوندی، که مثل و مانند نخواهد داشت.
اى مولاى من بر من بسى سخت است که پاسخ، از غیر تو یابم. سخت است بر من از تو بگویم و خلق تو را واگذارند. سخت و مشکل است بر من که بر تو ماجرای دیگرى (غیبت ممتد) پیش آمد.
آیا کسى هست که مرا یارى کند تا بسى نالة فراق و فریاد و فغان طولانى از دل برکشم؟ کسى هست که جزع و زارى کند؟
آیا چشمى مى گرید تا چشم من هم با او مساعدت کند و زار زار بگرید؟
اى پسر پیغمبر آیا به سوى تو راه ملاقاتى هست؟
آیا امروز به فردایى مى رسد که به دیدار جمالت بهره مند شویم؟
آیا کى شود که بر جویبارهاى رحمت درآییم و سیراب شویم؟ کى شود در چشمه آب زلال (ظهور) تو، ما غرقه شویم؛ که عطش ما طولانى گشت؟ کى شود که ما با تو صبح و شام کنیم تا چشم ما به جمالت روشن شود؟ کى شود که تو ما را و ما تو را ببینیم، هنگامى که پرچم نصرت و پیروزى در عالم برافراشتهاى؟
آیا خواهیم دید که ما به گرد تو حلقه زده و تو با سپاه تمام روى زمین را پر از عدل و داد کرده باشى؟
