تبیان، دستیار زندگی

سلام

درخجسته سالروزتولدپنجره(چه تحویل میگیرم خودم رو)اعلام میدارم كه بعدازنقد شعرجناب

پارسازاهدوبعد از ایشون آقای طهوری سومین نفری كه اسمش رو با دست خودش توی لیست

سیاه قرار داده،گویای خاموش نامی است...

كه گویی خاموشانه،علاقه ی شدیدی به سوزانده شدن ازنوع شعری دارد.......

چی گفتــــمااااااااااا....

خب پس دعوت میكنم ازدوست عزیزم،گویای خاموش كه بیان وشعرشون رو قراربدن تا همه با

هم نقدش كنیم

ما با آتشهای وافری اینجا چشم به راه شعرشما هستیم....

پس بدو بیاتا نشون بدیم به آقایون كه خانومابدقولی بلدنیستن...

(با توجه به دوتا نقدقبلی كه جفتش مال آقایون بودوهردوتاش با نزدیك به یك هفته تاخیرشعرشون ثبت شد)

درپناه حق ماناباشید

به نام خدا

سلام

پنجره!

وای من هول شدم!! صبر کنید! من شعر قابل نقد شدن...

اوکی پیدا می کنم می نویسم، اما یه کم مهلت می خوام! نههههه!! منظورم بدقولی نیست! فقط یه کوچولو وقت می خوام تا یه شعر naqdable!! یعنی شعری که قابل نقد کردن باشه پیدا کنم.

ممنون از لطفتون...

به نام خدا

سلام

با تشکر از پنجره ی خیال عزیزم

معتقدم نقد برای هر چیز و هرکاری خیلی مفیده.

اما نمی دونم چرا از این که بخواد شعر یا دست نوشته م نقد بشه یه حس خاصی بهم دست می ده. شاید چون فقط وقتی چیزی می نویسم که واقعاً حس خاصی داشته باشم؛ به همین خاطر چون اون حس برام خیلی خاص ه، هر جوری که باشه قبولش دارم و برام زیبا و خاطره انگیزه، چون صرف نظر از اصول شعر و نثر (که البته خیلی هم مهم هستن)، اما اون نوشته، با همون کلمات، با همون ترتیبی که همون اوّل نوشتم، اون ه که حس اون لحظه ی منه. روی این حساب نقد اون حس یه کم برام سخته.

البته این هارو نگفتم که خدای نکرده خواسته باشم بهانه ای برای نقد نشدن داشته باشم، نه.

اتفاقاً چند خطی رو هم برای نقد خواهم گذاشت ان شاء الله، و ازتون هم می خوام که ایرادهاش رو در هر زمینه ای بگید. اون صحبت های بالا فقط حسم بود که همین طوری خواستم گفته باشم، که شاید خیلی ها هم قبولش نداشته باشن.

به هر حال صرف نظر از صحبت هایی که بالا کردم، ممنون می شم این چند خط رو که در پست بعد می یارم نقد کنید.

ممنونم...

به نام خدا

سلام مجدّد

پیشاپیش دوست دارم اینو بگم، که خودم لا اقل دو سه تا اشکال توی این شعر می بینم، یعنی از همون اوّل هم بهشون واقف بودم؛ مثلاً مشکل وزن توی فکر کنم دو بیت، یا مثلاً اشکال در قافیه توی بیت سوم...

منتظر نقدهای خوب شما هم هستم.

شاید خالی از لطف نباشه که این شعر توی این صبح جمعه این جا قرار بگیره...

این چند خط رو دو شب پیش نوشتم؛ یه درد دل کوچیک با یه عزیز خیلی بزرگ...

دلم دیریست داغ دوری آن یاسمن دارد
دلم امشب هوای کوی پور ِ یاس ِ من دارد!

دلم پر می کشد سویت، کجایی ای گل نرگس؟
بود چشم دلم در راه، آخر کی بیایی ای گل نرگس؟

دلم از دوریت تنگ است... اما نه! تو نزدیکی!
دل من دور افتاده، نداند قدر نزدیکی...

دلم امشب ببین قرمز ز خون و سبز از یاد است
دلم اما سیاه از معصیت، همرنگ فریاد است

تو ای فریادرس! ای دوست! مولایم! ببین رویم
ببین گشته سیه... از شرم و از خجلت چه ها گویم؟

هزاران عهد بستم با تو مولا! آل یاسینم!
هزاران عهد بشکستم، ز بدعهدیم غمگینم...

اگر دست دلم را تو نگیری دل سیاه و کور می ماند
دلی که یاد تو دارد ز کویت دور می ماند

دلم را نزد خود بَر... تو دوای درد او دانی
همین درمان ورا کافی که پیش چشم او مانی

که چشم دل مرا باید برای دیدن رویت
اگر بینا شود این چشم با دل می دوم سویت!

ببین بشکسته قلبم... قلب من! ای مهدی زهرا!
به حق پهلوی بشکسته اش قلبم نما بینا...

تشکر میکنم از پنجره ی خیال عزیزم

و تبریک میگم به گویا ی خاموش که تاپیک نقدش با چنین ایام مبارکی همراه شده

و ممنونم ازت گویا جان

تنها کسی بودی که به موقع شعرت رو اوردی

به نام خدا

سلام

نترسید...نترسید..برای نقد نیومدم

اومدم بگم این شعرتون خیلی قشنگِ...خیلی خیلی...

سلام خیلی قشنگ بود....

خب.فعلا همین کافی بود.تا بعد.ببینیم چی پیش میاد

این شعر به نظر من جایگاه نقد ندارد چون وقتی شاعر اشعارش رامی سراید بدانید حسی در آن نهفته است گویای خاموش عزیز هم بدون حس نسروده واین شعر برخواسته از احساسات معنوی شاعر و جای نقد ندارد گویای خاموش عالیترین شعرش را برای نقد آورده که جای هیچ نقدی نمی ماند بسیار عالی بود.

این بیت بسیار زیبابود

دلم امشب ببین قرمز ز خون و سبز از یاد است
دلم اما سیاه از معصیت، همرنگ فریاد است

سلام

تمام شعر زیبا بود ولی من از این بیتش بیشتر خوشم اومد

دلم از دوریت تنگ است... اما نه! تو نزدیکی!
دل من دور افتاده، نداند قدر نزدیکی...

سلام

گویای خاموش عزیز اول بگم كه شعرتون خیلی زیبا بود ... و احساستونو خوب منتقل كرد.

براش احترام قائلم اما از اونجایی كه هیچ چیز تو این دنیا بی عیب و نقص نیست شعر شما هم یه چند تایی جای انتقاد داره!

اولین چیزی كه متوجه اش شدم مشكل وزنی بود ... :

دلم پر می کشد سویت، کجایی ای گل نرگس؟

بود چشم دلم در راه، آخر کی بیایی ای گل نرگس؟

از اینجا خیلی خوشم اومد( از لحاظ قافیه ای كه انتخاب كردید) :

اگر دست دلم را تو نگیری دل سیاه و کور می ماند

دلی که یاد تو دارد ز کویت دور می ماند

یه جورایی وقتی به این بیت رسیدم یه آفرین ناخودآگاه تو دلم بهتون گفتم ...

در این بیت احساس می كنم اون قسمت قلبم نما بینا یه خورده ناهماهنگه:

ببین بشکسته قلبم... قلب من! ای مهدی زهرا!

به حق پهلوی بشکسته اش قلبم نما بینا...

ولی كلاً خیلی قشنگ شعر می گیداااا

اگر دیدید كه جایی رو اشتباهاً متوجه شدم حتماً گوشزد كنید...

فعلاً همین ...

به نام خدا

سلام

ممنون از دوستان، لطف دارید.

در پاسخ به panah60 عزیزم باید بگم که، خوب یادتونه گفته بودم چند تا اشکال در این شعر هست که از همون اوّل هم بهشون واقف بودم؟ خوب اینایی که شما گفتی هم جزء همونا بود : )  

یعنی دقیقاً مشکل وزن در بیت دوم؛ ناهماهنگی توی آخر مصراع آخر شعر (قلبم نما بینا...)

به علاوه ی دو سه مورد که شما نگفتی، از جمله وزن همون بیتی که شما لطف داشتی و ازش تعریف کردی، خوب اونم مصراع اولش فکر کنم مشکل وزنی داره؛ و ضمناً قافیه ی بیت سوم هم یه خورده می لنگه  ; )

خلاصه این که هیچ اشتباهی نکردید و خیلی هم خوب گفتید، ممنونم از لطفتون.

خوشحال می شم نقد دوستان دیگه رو هم بخونم.