تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : خير , زيرا انسان دو حالت دارد , الف : حالت فطرى كه انسان را به سوى پروردگارهدايت مى كند , ب : حالت عادى كه فطرتش با گناه و توجه به اسباب ظاهرى دنيايى پوشيده شده است و توجهى به اسباب غير ظاهرى ندارد و يادى از خدا و شكر اونمى كند . آيـاتـى نـظـير آيه 12 سوره يونس بيانگر حالت اول انسان است و آياتى نظير83 سوره اسرى بيانگر حالت دوم .

پاسخ : خير , زيرا واژه حكم در هر دو آيه به صورت نكره آمده است . و اين مطلب دلالت مى كند كه اين دو حكم با هم تفاوت دارند . بنابراين اگر يكى از آنها به معناى حكم رسالت باشد ديگر به اين معنا نخواهد بود و اگر هيچ كدام به معناى حكم رسالت نباشد نيز اشكالى پيش نمى آيد .

پاسخ : مى توان گفت نسبت قرآنى كه در نزد ماست و قابل درك است با آنچه در لوح محفوظ است و غير قابل درك , مانند نسبت مثل و ممثل است . مثل عين ممثل است اما ممثل تنهابراى مثل قابل درك است .

پاسخ : اسـتـفـهام در آيه استفهام انكارى است به اين بيان كه از جهنم پرسيده مى شود كه آياباز هم براى كفار و مشركان جاى دارى و جهنم پاسخ مى دهد كه ديگر جاى اضافى باقى نمانده است . يعنى جهنم از كفار و مشركان پر شده و ديگر جايى ندارد . برخى نيزگفته اين پرسش از جهنم پيش از پر شدن آن است .

پاسخ : آيه 119 از هود اشاره به رحمت الهى دارد نه اختلاف . بنابراين منافاتى ميان اين آيه و آيه 56 ذاريات وجود ندارد .

پاسخ : اولا تـنظيم آيات يك سوره بر طبق تاريخ نزول نيست بلكه گاهى آياتى كه بعد نازل شده در آغاز سـوره قـرار گـرفـته , و آياتى كه قبل نازل شده در اواخر سوره و اين به خاطر مناسبت آيات و به دسـتـور پـيغمبر اكرم (ص ) صورت گرفته است ثانيا از كلمات بزرگان استفاده مى شود كه عده وفـات در زمـان جـاهـليت يكسال بوده و رسوم خرافى وشاقى براى زن در اين مدت قائل بودند , اسـلام در آغـاز , آن رسـوم خـرافـى را از بين برد , ولى عده وفات را در مدت يكسال تثبيت كرد , سـپـس آن را بـه چهار ماه و ده روز تبديل نمود و تنها زينت كردن و آرايش هاى مختلف را در اين مدت براى زن ممنوع شمرد . به اين ترتيب آيه 240 بوسيله آيه 234 نسخ شده است .

پاسخ : ايـنكه در سوره هود مى گويد تمام آيات قرآن , محكم است منظور از آن ارتباط و به هم پيوستگى آيات قرآن است و آيه سوره زمر كه مى گويد كتابى كه تمام آيات آن ,متشابه است متشابه در اينجا يعنى همانند يكديگر از نظر درستى و صحت و حقانيت .

پاسخ : قـرآن در آيـه 7 سوره آل عمران مى گويد : و ما يعلم تاويله الا اللّه و الراسخون فى العلم يعنى : تـاويـل قرآن را جز خدا و راسخون در علم نمى دانند و حق اين است كه جمله الراسخون فى العلم عـطف بر كلمه اللّه مى شود به اين ترتيب بايد بگوييم خداوند و راسخان در علم , اسرار اين آيات را مـى دانـنـد و بـراى مردم تشريع مى كنند , آنها در پرتو علم وسيعشان آيات متشابه را همانند آيات مـحـكم درك مى كنندو به همين دليل در مقابل همه تسليم اند و مى گويند : همه آيات از طرف پروردگار مااست .

پاسخ : خداوند عشق به فرزندان و مال و ثروت را در نهاد آدمى ايجاد كرده است تا او راآزمايش كند و در مـسـير تكامل و تربيت پيش ببرد البته ساير آيات متشابه نيزهيچگاه علاقه معتدل نسبت به زن و فـرزندان و اموال و ثروت را نكوهش نمى كند زيراپيشبرد اهداف معنوى بدون وسايل مادى ممكن نـيـسـت بـعـلاوه قـانون شريعت هرگز بر ضدقانون خلقت و آفرينش نمى تواتد باشد آنچه مورد نكوهش است عشق و علاقه افراطى وبه عبارت ديگر پرستش اين موضوعات است .

پاسخ : مراد از تكليف در اين آيه تكليف ابتدايى نيست , بلكه مراد جزا و كيفر گناهان است . يـعـنى مومنان از خداوند درخواست مى كنند كه اولا خداوند گناهان آنان راببخشد , و ثانيا اگر جـزا و كيفر مى دهد , جزا و كيفرى نباشد كه آنها تحملش راندارند , مثل عذاب آسمانى يا مسخ و امثال آن .