یَكْتَسِبُ الصّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلاثا:حُسْنَ الثِّقَةِ بِهِ، و َالْمَحَبَّةَ لَهُ، و َالْمَهابَةَ عَنْهُ؛
راستگو با راستگویى خود، سه چیز را به دست مىآورد: اعتماد، محبت و شكوه (در دلها).
غررالحكم، ج 6، ص 480، ح 11038
اِذا اَحَبَّ اللّهُ عَبْدا اَلْهَمَهُ الصِّدْقَ؛
هرگاه خداوند بندهاى را دوست بدارد، راستگویى را به او الهام مىنماید.
غررالحكم، ج 3، ص 161، ح 4101
اَقْبَحُ الصِّدقِ ثَناءُ الرَجُلِ عَلى نَفْسِهِ؛
زشتترین راستگویى، تعریف انسان از خودش مىباشد.
غررالحكم، ج 2، ص 388، ح 2942
مَا السَّیْفُ الصّارِمُ فى كَفِّ الشُّجاعِ بِاَعَزَّ لَهُ مِنَ الصِّدْقِ؛
شمشیر بُرّنده در دست شجاع براى او دشمن شكن تر از راستگویى نیست.
شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج20، ص296، ح387
مَنْ تَحَرَّى الصِّدْقَ خَفَّتْ عَلَیهِ المُؤُنُ؛
هر كس صداقت و راستگویى پیشه كند، بار زندگى براى او سبك مى شود.
تحف العقول، ص 91
اَداءُ الاَمانَةِ و َالصِّدْقُ یَجْلِبانِ الرِّزْقَ، و َالْخیانَةُ و َالْكَذِبُ یَجْلِبانِ الفَقْرَ وَ النِّفاقَ؛
اداى امانت و راستگویى روزى را زیاد مى كند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى شود.
بحارالأنوار، ج 78، ص 327
خَیْرُ مَفاتیحِ الاُمورِ الصِّدقُ وَ خَیْرُ خَواتیمِهَا الْوَفاءُ؛
بهترین شروع كارها صداقت و راستگویى و بهترین پایان آنها وفا است.
بحارالأنوار، ج 78، ص 161
یَبْلُغُ الصّادِقَ بِصِدْقِهِ ما یَبْلُغُهُ الْكاذِبَ بِاحْتیالِهِ؛
راستگو، با راستگویى خود به همان مى رسد كه دروغگو با حیله گرى خود.
غررالحكم، ج 6، ص 471، ح 11006
مَنْ صَدُقَ لِسانُهُ زَكى عَمَلُهُ؛
هر كس راستگو باشد عملش پاكیزه مى شود و رشد مى كند.
كافى، ج 2، ص 105، ح 11
إِذا رَأَیْتَ مِنْ أَخیكَ ثَلاثَ خِصالٍ فَارْجُهُ: اَلْحَیاءُ و َالأَمانَةُ وَ الصِّدْقُ؛
هر گاه در برادر (دینى) خود سه صفت دیدى به او امیدوار باش: حیا، امانتدارى و راستگویى.
نهج الفصاحه، ح 205
