گزارشی تکان دهنده: کودکان این مدرسه هر لحظه در انتظار آتش اند! + عکس
a
اینجا نه نقاط مرزی و نه مناطق محروم و دور افتاده است، اینجا روستای سیاه بید در پنج کیلومتری مرکز کلانشهر کرمانشاه است …
به گزارش ایسنا منطقه کرمانشاه، چند روز پیش، شخصی به نام ایرج رنجبر با این خبرگزاری تماس گرفت و گفت که مسئول انجمن اولیاء و مربیان مدرسه روستا سیاه بید علیاست و از ما خواست که از وضعیت اسفبار مدرسه این روستا گزارشی تهیه کنیم.
او در تماس تلفنی اش به ما خبر داد که با وجود اینکه روستای سیاه بید علیا بیش از شش سال است که گازکشی شده اما ساختمان مدرسه این روستا فاقد گاز کشی و سیستم شوفاژخانه است و دانش آموزان با بخاری نفتی چکه ای خود را گرم می کنند.
…و این گونه بود که ما عازم روستا شدیم تا بتوانیم با همراهی مسئول انجمن اولیاء و مربیان مدرسه این روستا، وارد مدرسه شده و از وضعیت آن گزارشی تهیه کنیم.
وجود تانکر نفت ۲۰۰۰ لیتری در راهروی مدرسه
همین که وارد حیاط مدرسه شدیم، دو نفر را دیدیم که مشغول تعمیر بخاری نفتی بودند، در ادامه وارد راهروی مدرسه که شدیم با تانکر نفت ۲۰۰۰ لیتری مواجه شدیم که از شیر آن نفت چکه می کرد و ظرفی را در زیر آن قرار داده بودند.
عکس گرفتن از بخاریهای چکه ای ممنوع است!
با راهنمایی شهناز بدری، مدیر دبستان، وارد دفتر او شدیم که چشممان به بخاری چکه ای اتاق مدیر مدرسه افتاد، خواستیم عکس بگیریم که یکی از مسئولین مدرسه با برخورد ناشایستی دوربین را از دست ما گرفت و اجازه عکسبرداری نداد و گفت که عکس گرفتن از بخاری های چکه ای ممنوع است و شما می توانید از بخاری کاربراتی که همین دیروز یکی از والدین بچه ها به مدرسه اهدا کرده است، عکس بگیرید، ماهم به ناچار همراه با او که خودش را محمد باقری معاون آموزشی مجتمع آموزشی شهدای رحیم آباد (که گویا مدارس روستاهای این منطقه زیر نظر این مجتمع آموزشی می باشند) معرفی کرد، وارد آن کلاس شده و از نزدیک دیدم که چگونه سی چهل نفر از دانش آموزان در یک کلاس بسیار کوچک نشسته اند و میزهای آنان تا کنار بخاری نفتی و تخته سیاه هم آمده بود.
یک مسئول مدرسه: مردم روستا پول نمی دهند که شوفاژخانه برای مدرسه احداث کنیم!!!
در همان کلاس از باقری درباره اینکه چرا این مدرسه با وجود آنکه روستا سالهاست که گاز کشی شده، هنوز گاز ندارد، پرسیدم که در جواب چنین گفت: بر اساس دستورالعمل های آموزش و پرورش مدارس گاز کشی شده باید ساختمان جداگانه برای شوفاژخانه داشته باشند که اگر بخواهیم یک ساختمانی برای شوفاژخانه مدرسه دایر کنیم، هزینه زیادی می خواهد و چون مردم روستا برای ساخت آن پول نمی دهند و مشارکت نمی کنند ما نیز کاری از دست مان بر نمی آید.
مدیر مدرسه: اداره نوسازی مدارس استان می گوید پول نداریم، باید مردم روستا مشارکت کنند!
همچنین خانم بدری، مدیر این مدرسه در این باره به ما گفت: برای گازکشی و احداث شوفاژخانه در مدرسه با اداره کل نوسازی مدارس استان صحبت کرده ایم و آنها گفته اند که این کار بیش از ۱۰ میلیون تومان پول می خواهد و ما پولی نداریم، اگر مردم روستا خودشان پول می دهند و مشارکت می کنند که برایتان شوفاژخانه درست کنیم!
بدری ادامه داد که انجام گازکشی و ایجاد شوفاژخانه در مدرسه حتما نیاز به مشارکت مردمی دارد و من جلسه ای با والدین دانش آموزان برگزار کرده ام و گفته ام که نفری ۳۰ هزار تومان بدهید که مدرسه را گاز کشی کرده و شوفاژخانه راه اندازی کنیم اما کسی مشارکت چندانی نکرد.
مسئول انجمن اولیاء و مربیان مدرسه: هراس از انفجار بخاری نفتی مدرسه، خواب و خوراک را از ما گرفته است
در ادامه ایرج رنجبر، مسئول انجمن اولیاء و مربیان این مدرسه که همراه ما در تهیه این گزارش بود، گفت: متاسفانه دولت هیچ گونه رسیدگی به مدارس روستایی نمی کند و مدرسه این روستا با وجود اینکه تنها چند کیلومتر از مرکز کلانشهر کرمانشاه فاصله دارد فاقد هرگونه امکاناتی است.
او خاطرنشان کرد: بعد از انتشار خبر آتش سوزی در مدرسه پیرانشهر، هیچ کدام از والدین دانش آموزان این مدرسه از بیم جان فرزندانشان در هنگام تحصیل، خواب و خوراک ندارند.
رنجبر درددلهای بسیاری داشت و اظهار کرد: حتما باید اتفاقی بیافتد تا مسئولان به خود تکانی دهند و به فکر روستاییان بیافتند؟ چرا باید روستایی که سالهاست گازکشی شده، مدرسه اش گازکشی نشده و شوفاژخانه نداشته باشد؟ چرا روستاییانی که هزاران مشکل دارند باید برای گازکشی و ایجاد شوفاژخانه مدرسه ی روستایشان پول پرداخت کنند؟ مگر والدین فرزندان شهری برای گازکشی و ایجاد شوفاژخانه مدرسه فرزندشان پول پرداخت کرده اند؟ چرا باید تانکر نفتی که شیرش چکه می کند در کنار درب کلاس دانش آموزانی باشد که در آن کلاس بخاری نفتی هم کنار درب قرار گرفته؟ و … ؟؟؟
مسئول انجمن اولیاء و مربیان مدرسه ی روستای سیاه بیدعلیاء، ادامه داد: مسئولین این مدرسه می گویند که برای گاز دار کردن مدرسه به ۱۰ میلیون تومان پول نیاز است که باید روستاییان پرداخت کنند که تا کنون هم اهالی روستا هر چه قدر که از دستشان برآمده به این مدرسه کمک کرده اند.
بعد از این صحبت های آقای رنجبر، همراه با او راهی روستای سیاه بید سفلی و مدرسه آن شدیم، آنجا نیز مدرسه کوچکی بود همانند سیاه بید بالا، با همان بخاری های نفتی چکه ای اش و تانکرهای نفتی بدتر از مدرسه بالا. به گونه ای که در ورودی یک کلاس بسیار کوچک، دو تانکر ۲۰۰۰ لیتری نفت قرار داشت و بخاری که فاصله اش با این تانکرها کمتر از دو متر بود.
درد و دل معلمان مدرسه سیاه بید سفلی
در این مدرسه بچه ها در زنگ تفریح به سر برده و داخل حیاط بودند و ما به اتاق معلمان رفتیم که اتاقی کوچک تر از شش متر بود با حضور پنج معلم و یک مدیر به همراه یک بخاری نفتی چکه ای.
… اینجا بود که سر درد و دل معلمان این مدرسه باز شد.
یکی از معلمان که نامش را برای ما نگفت از وضعیت کلاسش گلایه بسیار داشت و چنین عنوان کرد که من معلم پایه های چهارم و ششم این مدرسه هستم. کلاس من در مکانی که تا چندی پیش سرویس بهداشتی بود و در کنار انبار نفت مدرسه، قرار دارد. در این کلاس هر لحظه بیم انفجار تانکرهای نفت دلم را می لرزاند.
همچنین قربانعلی رضایی، دیگر معلم این مدرسه به ما، گفت: من دو سال است که در این مدرسه و در پایه سوم ابتدایی تدریس می کنم و تا چند سال دیگر بازنشسته می شوم اما این را باید بگویم که آموزش و پرورش هیچ بهایی به مدارس روستایی نمی دهد. حتی سرکشی ساده ای هم از وضعیت مدارس روستایی ندارند.
هتاکی و زد و خورد با خبرنگار ایسنا در جهت ممانعت از افشای حقیقت
در حال گفت و گو با معلمان مدرسه بودیم که همان آقای محمد باقری، معاون مجتمع آموزشی شهدای رحیم آباد سر و کله اش پیدا شد و به یکباره به دوربین خبرنگار ایسنا حمله کرده و با فحاشی و هتاکی ما را از اتاق معلمان بیرون کرد و ما برای نجات دوربینمان که عکس هایی از بخارهای نفتی چکه ای این مدرسه در آن بود و به نوعی سند حقانیت گفته های ماست تلاش کردیم که او به زد و خورد با ما پرداخت که در نهایت با میانجیگری مدیر این مدرسه ما توانستیم خود را از چنگال این مسئول آموزشی کشور نجات دهیم.
در این بین مسئول انجمن اولیاء و مربیان مدرسه و چند تن دیگر از والدین دانش آموزان در حمایت از خبرنگار ایسنا با این مسئول (محمد باقری) درگیر شدند که آن هم با وساطت معلمان ختم به خیر شد.
به ناچار از مدرسه روستای سیاه بید خارج شده و به سراغ اهالی روستا رفتیم تا از نظرات آنها درباره وضعیت مدرسه این روستا مطلع شویم.
سید نظام الدین شعبانی که فرزندش در دبستان روستای سیاه بید علیاء درس می خواند در گفت و گویی با خبرنگار ایسنا، از بی توجهی ها و بی مهری های مسئولین به مدارس روستایی گله کرد و گفت: از آن شبی که خبر در آتش سوختن کودکان مدرسه ای در پیرانشهر را شنیده ام، بدنم چون بید می لرزد.
او ادامه داد: مسئولین این مدرسه می گویند اگر می خواهید فرزندانتان در مدرسه شوفاژ داشته باشند و جانشان در امنیت باشد نفری ۵۰ هزار تومان بدهید. مگر درآمد یک روستایی چقدر است که برای هر کدام از فرزندانش ۵۰ هزار تومان بدهد که در مدرسه شوفاژ داشته باشند، اگر چنین پولی می داشتیم، فرزندانمان را در مدرسه های غیر انتفاعی می گذاشتیم نه این مدرسه ها که هیچ گونه امکاناتی ندارد.
علاج واقعه را باید قبل از وقوع کرد
شعبانی خاطرنشان کرد: همیشه این جمله را شنیده ایم که علاج واقعه را باید قبل از وقوع کرد اما چرا به آن عمل نمی کنیم، نمی دانم. حتما باید فرزندان ما هم چون پیرانشهری ها در آتش بسوزند تا فکری به حالشان کنند؟؟
او اظهار کرد: وارد مدرسه فرزندم که می شوم از دور بوی تند نفت آزارم می دهد و از همه مهمتر اینکه وجود تانکر نفت در جوار کلاسها موضوع ساده ای نیست که بشود از کنار آن گذشت، این تانکر نفت با آن شیرش که مدام چکه می کند هر لحظه ممکن است که به دلیل وجود حرارت در جوارش، منفجر شده و فاجعه ای جبران ناپذیر به بار آورد.
جعفر اکبری یکی دیگر از اهالی این روستاست که او هم از وضعیت مدرسه روستا بسیار نگران است و می گوید: علاوه بر تمامی این مواردی که دوستان گفتند این مدرسه مشکلات بسیار دیگری همچون نداشتن سرویس بهداشتی مناسب، آب خوری نا مناسب، حیاط گودی که در هنگام باران به دریاچه ای تبدیل می شود و … دارد.
اکبری می گوید: اینجا که روستای دور افتاده ای نیست، سیاه بید با مرکز کرمانشاه تنها ۵ کیلومتر فاصله دارد اما غرق در محرومیت است.
همچنین محسن شرفی، دیگر روستانشین سیاه بید علیاء در این خصوص معتقد است: دلیل اصلی عدم گازکشی و ایجاد شوفاژخانه مدرسه ی این روستا این است که مسئولین آموزش و پرورش هیچ گونه اعتنایی به دانش آموزان روستایی ندارند.
او افزود: سال گذشته بود که یکی از بخاری های نفتی چکه ای این مدرسه آتش گرفت و تنها خدا رحم کرد که دانش آموزان دچار سوختگی نشدند و این فاجعه هر لحظه ممکن است که دوباره رخ دهد.
… و این گلایه ها و درد و دل های اهالی روستاهای سیاه بید سفلی و علیا بودند که خواسته ای کوچک در حد گازدار کردن مدرسه فرزندانشان از مسئولین دارند. آیا خواسته نامعقولی است؟؟؟
مدیرکل نوسازی مدارس استان کرمانشاه: احداث شوفاژ خانه ۲۰ تا۲۵ میلیون اعتبار می خواهد / نه تنها اعتباری نداریم بلکه کلی هم بدهی داریم
اما در ادامه به سراغ مرزبان نظری، مدیرکل نوسازی و مدارس استان رفتیم تا از وی در خصوص علت عدم گازرسانی و ایجاد شوفاژخانه در این مدارس بپرسیم، که وی در پاسخ گفت: برای احداث یک موتور خانه سیستم گرمایشی استاندارد در یک مدرسه کوچک مبلغی بین ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان اعتبار لازم است که ما در حال حاضر نه تنها اعتباری برای این کار نداریم، بلکه کلی هم بدهی داریم.
وی ادامه داد: بر اساس مبحث ۱۷ مقررات ملی ساختمان، نصب بخاری گازسوز در مدارس ممنوع است، چرا که خطر گازگرفتگی برای دانش آموزان دارد، لذا باید مدارس شوفاژخانه داشته باشند.
نظری تاکید کرد: در ساخت مدارس جدید از همان ابتدا سیستم موتورخانه استاندارد و پکیج های گرمایشی و سرمایشی نصب می شود، اما مدارس روستاهای سیاه بید سفلی و علیا که جزء مدارس قدیمی هستند باید قبل از گازکشی، سیستم موتورخانه استاندارد آنها احداث شود.
مدیرکل نوسازی و مدارس استان کرمانشاه، گفت: در تابستان سال آینده اگر اعتبار داشته باشیم هم کار مقاوم سازی این مدارس و هم احداث شوفاژخانه آنها را انجام خواهیم داد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا باید والدین دانش آموزان هزینه گازکشی و احداث شوفاژخانه مدارس این روستاها را بپردازند، افزود: چون در حال حاضر ما بودجه ای برای این کار نداریم اگر خود اهالی روستا در اجرای این طرح مشارکت کنند و بخشی از هزینه های ساخت شوفازخانه را تامین کنند ما نیز با انجمن خیرین مدرسه ساز هماهنگ خواهیم کرد که مابقی پول را یکی از خیرین استان تقبل کند.
نظری همچنین در خصوص وجود بخاری های نفتی چکه ای در این مدارس، تصریح کرد: در هر مدرسه ای که مطلع شویم بخاری نفتی چکه ای دارد، آن را با بخاری های نفتی کاربراتوری تعویض خواهیم کرد.
در پایان این گزارش تنها باید این را بگوییم که آیا جواب پیگیری مشکلات مردم روستا توسط خبرنگاران، هتاکی و برخورد فیزیکی توسط برخی مسئولین آموزش و پرورش است؟؟؟
گزارش از هادی نوروزی
