تبیان، دستیار زندگی

نماینده تهران در مجلس در تذکّری آیین‏نامه‏ای گفت: رئیس جمهور در نطق خود در جلسه رأی اعتماد، سه بخش حرف من را تحریف کرد و یک نسبت ناروا نیز به من داد.

  

 

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با استناد به مادّه 77 آیین‌نامه داخلی مجلس در تذکری با اشاره به جلسه دیروز (روز دوشنبه) مجلس گفت: «دیروز رئیس‌جمهور در نطق خود سه جای حرف بنده را تحریف کرد و یک نسبت ناروا هم به بنده داد.»

دکتر احمد توکّلی که در روز دوشنبه به عنوان دومین مخالفت در کلّیّات برنامه‌های دولت و ترکیب کابینه دهم نطق کرد و نطق او با واکنش احمدی‌نژاد روبرو شد، اظهار داشت:« اوّل این‏که رئیس‌جمهور گفت که مطرح کردند که همه دانشگاهیان مخالف هستند یا با مردم نیستند، در حالی که حرف من این نبود، لذا جمله‌ای که در نطق خود داشتم قرائت می‌کنم تا معلوم شود که این حرف نسبت ناروایی به بنده است، زیرا جمله‌ام این بود "وزیر پیشنهادی علوم، رئیس ستاد انتخاباتی بود که آن ماجرای تلخ را در پی داشت، وی از نظر معترضان اگر چه اقلّیّت‌اند، جمع کثیری از مردم را تشکیل می‌دهند، متّهم اصلی است. البتّه بنده این اتّهام را ناوارد می‌دانم ولی احساس آن‏ها امری واقعی است. به نظر می‌رسد اکثریّت دانشگاهیان جزو این دسته‌اند. وزارت چنین فردی به واگرایی دانشگاه و دولت کمک می‌کند یا به همگرایی آن‏ها؟ آیا از نظر سیاسی و کارآیی دولت، به مصلحت است".»

نماینده تهران ادامه داد: «توجّه کنید که بنده این‏جا اوّلا اعتراض معترضان را به انتخابات وارد نمی‌دانستم. دیگر این که گفتم اکثریّت دانشگاهیان جزو دسته معترضین هستند، نگفتم همه دانشگاهیان مخالفند و با مردم نیستند؛ این‌گونه نیست کثیری از دانشگاهیان هستند که مثل بنده فکر می‌کنند و این تصویری که احمدی‌نژاد کشید، با حرف من سازگار نبود.»

وی تصریح کرد: «مورد دیگر این که رئیس جمهور این‏گونه صحبت کرد که "جوری می‌گویند که گویی انتخابات مخدوش بوده است، برویم کسی که با رمز اغتشاش همه جا را به آتش کشیده، وزیر علوم بگذاریم"؛ آیا بنده این حرف را زدم؟»

نماینده تهران افزود: «گفتم کسانی که می‌خواهند در این مملکت وزیر شوند، باید اعتقادات صحیح اسلامی، پایبندی و وفاداری به احکام اسلام و قانون اساسی و روحیّه انقلابی و سلوک عقلانی داشته باشند که شرط لازم است.»

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس تصریح کرد: «مورد سوم این که رئیس‌جمهور گفت که می‌گویند چرا با من مشورت نمی‌شود، من کجا گفتم با من مشورت نمی‌شود؟ در نطق خود گفتم که احمدی‌نژاد که می‌گوید که من نامه کودک 5 ساله را خوانده و با او تلفنی صحبت کردم و نظر دانش‌آموز 10 ساله را گرفتم ولی وقتی می‌خواهد وقت بگذارد و نمایندگان را در برابر تصمیم خود توجیه کند - که اشکالی به این زحمت وی وارد نمی‌دانم - قبل از آن هم تلاش کند نظرات و ملاک‌های خود را اقناعی با مجلس برخورد کند. این انتظار بدی نیست، من محتاج این نیستم که شما از من استشاره کنید، اگر چه برخی وقت‌ها لطف می‌کنید و گوش کردن به صحبت‌های ما را می‌پذیرید. به هرحال رئیس‌جمهور، تصویر تعریف‌شده‌ای از حرف مخالفان ترسیم می‌کند و بعد آن‌ها را می‌کوبد که این کار خوبی نیست.» لاریجانی در پاسخ به توکّلی گفت: «این بحث‌ها را سامانی دهید؛ به هر حال مخالفان و موافقان صحبت می‌کنند. وزرا هم نظرشان را ارائه می‌کنند. خیلی اگر این را در یک لوپ ادامه دهنده قرار دهیم، بحث همین‌طور پیگیری می‌شود. به هرحال همه، بحث‌ها را شنیده‌اند.»

منبع :parlemannews

سیّد فاضل موسوی نماینده مردم خدابنده در مجلس شورای اسلامی در نطق خود با تبریک فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، گفت: اجازه می‌خواهم کوتاه سخنی از معمار انقلاب و فرزندان ایشان بیان کنم که امروز مورد هجمه قرار می‌گیرند.

وی در ادامه افزود : شهیدان رجایی و باهنر اگر امروز بودند با آنان چه برخوردی می‌شد و این انقلاب ثمره 1400 سال تلاش بوده است، عدّه‌ای که قبل از انقلاب 57 به امام ‌(ره) حمله می‌کردند، امروز تیشه به ریشه انقلاب می‌زنند.

موسوی با بیان این‏که بسیاری از یاران امام از دایره یاری انقلاب کنار گذاشته شده‌اند، افزود : حرکت‌های آرام و اعتراض‌‌آمیز مردم را، عدّه‌ای به بیراهه کشیدند و در حکومت‌های لائیک نیز اعتراف در حبس دارای ارزش نیست.

این نماینده مجلس با تأکید بر این‏که شایعات در مورد دفن عدّه‌ای در بهشت زهرا (س) باید رسیدگی شود تا به یقین تبدیل نشود، افزود : دولت به جای ارائه برنامه در خصوص اشتغال، مسکن و غیره مردم را خس و خاشاک می‌نامد.

وی با بیان این‏که امام (ره) مجلسی را که در رأس امور می‌دانست امروز در عمل، عدّه‌ای آن را در ذیل امور هم نمی‌دانند، تصریح کرد : اگر فرض نماییم که امام اکنون در بین ما حضور داشت و می‌گفت که با یادگار من یعنی انقلاب چه‌کرده‌اید باید بگوییم چه جوابی داریم که بدهیم.

موسوی در ادامه خاطر نشان کرد : باید به خود بیاییم تا جریانی غیر از جریان انقلاب رشد نیابد.

نماینده خدابنده تصریح کرد : 120 روستا در شهرستان خدابنده دارای مشکل اساسی آب است و وزارت نیرو نیز کمترین توجّه را به آن نمی‌کند.

شاید مسافران پنج‌شنبه شب فرودگاه بین‌المللی امام نمی‌دانستند آوازخوان «کوچه باغ‌های نیشابور» برای این‏که دیگر طاقت خیلی چیزها را نداشت، مجبور شد اسباب اثاثیه‌اش را جمع کند و به رفتنی تن بدهد که یک عمر از آن گریزان بود.

  

 

پنج شنبه شب گذشته دکتر محمّدرضا شفیعی کدکنی، شاعر و پژوهشگر برجسته، تهران را به مقصد آمریکا ترک کرد تا فصل تازه‌ای را در آغاز دهه هفتم زندگی‌اش پیش بگیرد، امّا تردیدی وجود ندارد که صندلی خالی آقای دکتر، سال‌ها در دانشگاه تهران خالی خواهد بود و دانشجویان حسرت روزهایی را خواهند خورد که مثل برق از کنارشان گذشته است. کسی شک ندارد که شفیعی کدکنی برای جامعه فرهنگی ایران ارزشمندتر از تصوّر خیلی‌ها بود؛ هرچند هیچ عکّاس و خبرنگاری در فرودگاه حاضر نبود تا رفتن همیشگی او را به تصویر بکشد و کسی غیر از خانواده‌اش برای بدرقه او نرفته بود. خبر رفتن شفیعی کدکنی به آن سوی آب‌ها، زمستان گذشته دهان به دهان چرخید امّا کسی آن را جدّی نگرفت. ماجرا از این قرار بود که استاد در یکی از کلاس‌های درسش قصد خود برای عزیمت به خارج از کشور را مطرح می‌کند و از دانشجویان می‌خواهد تا کارهای نیمه‏تمامی را که به او مربوط می‌شود، انجام دهند. آن روزها یکی از دانشجویان حاضر در آن کلاس، خبر را با خبرنگار یکی از روزنامه‌ها مطرح می‌کند و نگران اتّفاقی است که قرار است شکل بگیرد. رفتن شفیعی کدکنی آن روزها برای اوّلین بار در یکی از وبلاگ‌ها منتشر شد، ولی کسی جدّی‌اش نگرفت. رسانه‌ها از یک طرف، اصل خبر را شایعه نویسنده وبلاگ می‌دانستند، از طرفی دیگر نمی‌توانستند به راحتی از کنارش بگذرند. حتّی همین اواخر یکی از نشریّات تقریبا زرد، یک بار دیگر به قول خودش به آن شایعه دامن زد و یادآور شد که خوشبختانه خبر تنها در حدّ شایعه باقی مانده است. همه چیز همین‌گونه گذشت تا یکی از روزهای هفته گذشته، فیض شریفی شاعر و منتقد شیرازی و از دوستان چهره بلند آوازه ادبیات ایران یک بار دیگر خبر رفتن شفیعی کدکنی را برای نویسنده همان وبلاگ تشریح کرد. انگار شفیعی کدکنی با تلفن از دوستانش خداحافظی می‌کرد. به هرحال آن‏قدر دست روی دست گذاشتیم و منتظر ماندیم تا بالاخره اتّفاقی که نباید، افتاد و شفیعی کدکنی به دعوت دانشگاه پریستون ترجیح داد زندگی‌اش را در آمریکا ادامه بدهد و در همان‏جا به تدریس بپردازد. او اوّلین استاد برجسته‌ای نیست که رفتن را به ماندن ترجیح داد؛ امّا تا این لحظه آخرین نفر از نسل طلایی اساتید ایرانی است که بیشتر از این ماندن را تاب نیاورد. شاید هم از مهم‌ترین استاد دانشگاه‌های ایران به شمار بیاید که تاکنون ترک وطن کرده است. پنج‌شنبه گذشته شفیعی کدکنی آخرین لحظات تهران را با دوستان قدیمی‌اش مرتضی کاخی و محمّدرضا حکیمی و خانواده‌اش گذراند. انگار دعوت دانشگاه پریستون یک‏ساله است، ولی چون شفیعی گرین کارت دارد قصد کرده سال‌های بیشتری را در آمریکا بگذراند. جامعه دانشگاهی ایران یکی از علمی‌ترین چهره‌هایش را از دست داد. برای آن‏هایی که مثل مرتضی کاخی یک عمر را با شفیعی گذراندند این روزها، به تلخی زیتون‌های رودبار می‌گذرد. حتما تا چند وقت دیگر که دانشگاه‌ها پس از تعطیلات تابستانی کار خود را شروع کنند، روزهای تلخ دانشجویان دانشگاه تهران هم آغاز می‌شود که ناگهان با صندلی خالی استادی روبه‌رو خواهند شد که یکسال و اندی پیش بارها روی آن نشسته بود و خداحافظی قیصر را اشک ریخته بود. مهرماه که بیاید تازه روزهای تلخ آغاز می‌شود و خیلی‌ها تنها می‌ایستند و زمزمه می‌کنند:

«به کجا چنین شتابان؟

به هر آن کجا که باشد، به جز این سرا، سرایم

«سفرت به خیر امّا تو و دوستی، خدا را

چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی،

به شکوفه‌ها، به باران، / برسان سلام ما را»

با توجّه به پیشنهاد آقای منوچهر متّکی به عنوان وزیر امور خارجه دولت دهم، پاسخ به سؤالات زیر در راستای جلب رأی اعتماد نمایندگان محترم مجلس ضروری به نظر می‏رسد :

  

 

الف- سؤالات مرتبط با بیوگرافی وزیر پیشنهادی :

1- جناب آقای متّکی چگونه توانسته‏اند در مدت دو سال (1357- 1355) مدرک کارشناسی در رشته علوم اجتماعی کسب کنند؟

2- آیا ادامه تحصیل در یک رشته غیرمرتبط در تحصیلات تکمیلی (روابط بین الملل) در سال 1370 مجاز بوده است ؟

3- سقف زمانی مدّت تحصیل در دوره ارشد چند سال است؟ (ورود ایشان به مقطع ارشد در سال 1370 بوده و با گذشت 18 سال هنوز فارغ التحصیل نشده‏اند؟)

ب- سؤالات مرتبط با حوزه عملکردی وزارت امور خارجه در دولت نهم :

با توجّه به ابقای وزیر امور خارجه دولت نهم، ایشان باید پاسخگوی سؤالات زیر نیز باشند :

1- چرا در دولت نهم در حدود 20 سفارتخانه، سفیر نداشته است ؟

2- وزیر خارجه در 4 سال گذشته چه برنامه‏ای برای اصلاح ساختار بدنه وزارت خارجه و برقراری شایسته‏سالاری داشته است ؟ چرا هنوز انتخاب سفرا بدون گذراندن درجات دیپلماتیک و در بسیاری از موارد از میان مهندسین صورت می‏گیرد ؟

3- تا چه زمانی باید رفتارهای توهین‏آمیز با اتباع ایرانی در خارج از کشور ادامه داشته باشد؟ ایشان در 4 سال گذشته چه کرده‏اند که ما را به بهبود شرایط در 4 سال آینده امیدوار کند؟

4- چرا وزارت خارجه در قبال کشتار شیعیان یمن، مسلمانان چین و ... اقدامات مؤثّری انجام نداده است؟

5- چرا وزارت خارجه هیچ اقدام مؤثّری در راستای استرداد و محاکمه منافقین انجام نداد؟

6- وزارت خارجه تا چه حدّی توان عقلایی‏سازی و تعدیل رفتار رئیس‏جمهور را بر اساس توانایی‏های کارشناسی و تخصّصی دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی داشته است؟

7- چرا وزارت امور خارجه هیچ اقدام مؤثّر حقوقی در مورد دستگیری دیپلمات‏های ایرانی در عراق توسّط نظامیان آمریکایی که برخلاف کلّیّه قوانین مصرّح بین‏المللی صورت گرفته است، انجام نداده و تنها پس از آزادی آنان وعده پیگیری مسئله را مطرح کرده است؟

8- موضع ضعیف وزارت خارجه در پیگیری حقوق جانبازان سیاسی در اثنای محاکمه صدام و افشای اسناد حمایت شرکت‏ها و کشوررهای غربی از رژیم بعث چگونه قابل توجیه است؟

9- با توجّه به سابقه ایشان به عنوان معاون حقوقی و کنسولی وزارت خارجه، آیا برافراشته شدن همزمان پرچم جعلی کردستان بزرگ و ایران در حضور ایشان و عدم اعتراض به این مسئله از نظر حقوق بین‏الملل بی‏معنی بوده و در راستای منافع ملّی ایران صورت گرفته است؟

کریم جعفری -  etemademelli/

درست گفت این بار احمدی‏نژاد :

«کارهایی که در کوی دانشگاه و برخی بازداشتگاه‏ها انجام شد، از اجزای سناریوی دشمن بود» - 06/06/88

درست گفته؛ یک روز، شاید به زودی، ملّت چنان درسی به دشمن وقیح خواهد داد، تا بفهمد هر سناریویی را نمی‏شود بازی کرد و تاوان نداد. بفهمد نمی‏شود در بازداشتگاهی که پای هیچ ناظری به آن نرسیده، هر سناریوی جنایت‏باری را پیاده کند و بی‏تاوان بفهمد. بفهمد نمی‏شود به خوابگاه دانشجویان حمله کرد. آدم کشت و فکر کرد هیچ‏کس هم نمی‏فهمد چه خبر است. دشمن نادان نمی‏فهمد تاوان وقاحت، از قتل و چیدن سناریوی جنایت سنگین‏تر خواهد بود. بدبخت این دشمن.

بدبخت این دشمن، بیچاره این دشمن که چه آینده سیاهی در پیش دارد. مفلوک این دشمن، که هیچ‏کس حاضر نیست به جایش باشد.

درست گفته این بار احمدی‏نژاد.

هر آمریکایی 50 برابر یک ایرانی، از تولید ناخالص جهانی سهم می‌برد

فتحی‌پور رئیس کمیته اقتصادی مجلس با اشاره به تولید ناخالص کشورها و سهم آن‏ها از تولید ناخالص جهانی گفت : آمریکا 25 درصد و ایران نیم درصد این میزان را در اختیار دارند.

  

  

بر اساس این خبر؛ ‌از مجموع تولید ناخالص جهانی کشورهای اروپایی 30 درصد و سایر کشورهای دنیا نیز جمعاً 45 درصد تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند.

این مقایسه‌ها در حالی انجام می‌شود که رقابت‌های سیاسی بر مبنای ایدئولوژی یا منافع ملی در بین کشورها تاثیر فراوانی را بر رشد اقتصادی آن‏ها دارد چرا که در روابط بین کشورها و استراتژی‏های کلان آن‏ها، هر رویکردی می‏تواند تبعات خاصّی را به دنبال داشته باشد.

 در چند سال اخیر به ویژه از زمان ریاست‏جمهوری احمدی‏نژاد تاکنون چالش کارشناسان و مدیران سابق با رویکردهای آرمان‏گرایانه بدون توجّه به منافع ملّی، بحث‏های فراوانی را ایجاد نموده است که تنها نتیجه آن، اصرار احمدی‏نژاد بر مواضع خود بوده است.  

   etemademelli/

پس از این‏که شرکت ملّی نفتکش ایران، چندین قرارداد را با کشور کره‏جنوبی برای خرید نفت‏کش امضا کرده بود، این نخستین باری است که ایران، این حجم قرارداد را با کشور چین در زمینه کشتیرانی امضا می‌کند. 

بزرگترین قرارداد خرید نفتکش‌های معروف به «VLCC» و به تعبیری نفتکش‌های غول‏پیکر به تعداد دوازده فروند، این بار با کشور چین به امضا رسیده است.

به گزارش خبرنگار «تابناک»، مسئولان بیمه «لویدز» انگلستان و همچنین سایت «فرپلی» مدّعی شده‌اند که قرارداد میلیاردی میان ایران و چین برای ساخت این کشتی‌ها در لندن به امضای دو طرف رسیده است؛ این بزرگترین قراردادی است که ایران در چند دهه گذشته برای خرید کشتی‌های غول پیکر نفتکش با کشوری امضا می‌‌کند.

بنا بر این گزارش، ایران از ماه سپتامبر سال 2008 تاکنون، هیچ گونه کشتی نفتکشی خریداری نکرده است. دو شرکت بزرگ دولتی و کشتی‌ساز چینی طرف قرارداد شرکت ملّی نفتکش ایران برای امضای این قرارداد بوده‌اند که بر پایه قرارداد نخستین نفتکش در سال 2014 تحویل ایران خواهد شد.

پس از این‏که شرکت ملّی نفتکش ایران، چندین قرارداد را با کشور کره جنوبی برای خرید نفتکش امضا کرده بود، این نخستین باری است که ایران این حجم قرارداد را با کشور چین در زمینه کشتیرانی امضا می‌کند.

گفتنی است، صنعت کشتی‌سازی کشور چین، مشابه صنایع دیگر این کشور کپی‏برداری از کشورهای پیشرو در زمینه کشتی‏سازی به ویژه کشتی‏سازان نروژی است و از آن‏جا که استفاده از تجهیزات غیراستاندارد از مؤلّفه‌های اصلی این صنعت است، بازار ایران به دلیل نبود نظارت درست بر واردات کالا، نسبت به بازارهای اروپایی مورد توجّه چینی‌هاست، زیرا استانداردهای بالای بیشتر کشورهای اروپایی، مانع ورود کالاهای بی‏کیفیّت چینی به کشورشان می‌شود.

بنابراین، انتظار می‌رود مسئولین مربوطه در این زمینه، با توجّه به اهمّیّت موضوع، توجّه و حسّاسیّت بیشتری درباره کیفیّت فنّی کشتی‌های یاد شده داشته باشند.

  etemademelli/

گاف دادن یک اتّفاق نادر است، اصلا اگر قرار بود آدم‌ها، خصوصا آدم‌های مهم یا نسبتا مهم هر روز اشتباه کنند که اسمش را گاف نمی‌گذاشتند.

از جمله این گاف‌های جالب، اظهارنظر عزیزخان محمّدی است در گفت‌وگو با خبرگزاری فوتبال ایران. رئیس سازمان لیگ که این روزها در حال تشکیل مرکز رسانه‌ای لیگ هم هست گفته است: «سؤال من این است که آیا اروپایی‌ها که ساعت 11 شب مسابقه‌های خود را برگزار می‌کنند غیرحرفه‌ای هستند؟»

محض اطّلاع جناب رئیس سازمان لیگ باید بگوییم که هر چه گشتیم لیگی در اروپا پیدا نکردیم که ساعت 11 شب بازی‌هایش برگزار شود.

شاید رئیس سازمان لیگ ما فراموش کرده است که ما با اروپایی‌ها بین 5/2 تا 5/3 ساعت اختلاف زمان داریم و وقتی ما ساعت 11 پای جعبه جادویی می‌نشینیم که فوتبال اروپایی نگاه کنیم در آن دیار ساعت بین 7:30 تا 8:30 شب است.

به هر شکل این گاف تازه رئیس سازمان لیگ را می‌‌گذاریم به حساب خستگی و فشارهایی که سنگینی برگزاری لیگ بر او وارد کرده است.

عزیز محمّدی به جای این‏که مدام دنبال این باشد که جواب این و آن را بدهد، بهتر است به یک رویّه ثابت و قابل اتّکا در برگزاری مسابقه‌ها برسد. واعظ آشتیانی به درستی می‌گوید ساعت 22:30 ساعت خواب بازیکنان است امّا شرایط امروز ما طلب می‌کند در چنین ساعتی برخلاف نظرهای علمی بازی برگزار کنیم پس بهتر است مقایسه‌ای نکنیم که خنده عدّه‌ای را به همراه داشته باشد. ما (یعنی شما) این‏طور تصمیم گرفته‌ایم پس دلایل خودتان را بگویید، وقتی شما سریع مثال آن هم از نوع اشتباه آن را می‌آورید یعنی برای تصمیم خود دلایل قانع‌کننده‌ای ندارید؛ همین.

منبع:

footballiranو

 در تاریخ 24 مردادماه مصاحبه‏ای از مجتبی حاجی‏پور بازیکن تیم ملّی اسکیت ایران در یکی از خبرگزاری‌ها منتشر شد که در آن وی ابراز عقیده کرده بود رئیس فدراسیون باید از جنس اسکیت باشد تا پیشرفت در این رشته ورزشی حاصل گردد. امّا این انتقاد با موضع‏گیری تند فدراسیون اسکیت روبرو شد و در پاسخی که بر روی وب‏سایت این فدراسیون قرار گرفت، اعلام شد که تایم 1000 متر مجتبی حاجی‏پور بیشتر از تایم دختر نونهال در همین رشته است! 

 حاجی پور، به نحوه پاسخ‌گویی فدراسیون اسکیت به انتقاد وی از مدیریّت این فدراسیون، واکنش نشان داده است. در مطلبی که به الف ارسال شده، آمده است : 

به خاطر یک انتقاد با آبرویم بازی شده است  

در سایت فدراسیون اعلام شده است که تایم اینجانب در مادّه 1000 متر، 1:48 بوده است در صورتی که در حال حاضر دختر نونهال ایران 1:42 است و این موضوع را نشانه پیشرفت اسکیت دانسته‏اند. بنده برای روشن شدن موضوع باید عرض کنم که رکورد بنده در اردوی دعوتی همان سال 1:25 با چرخ های 88 میل است که این رکود در ایران با چرخ های 110 میلی که در حال حاضر استفاده می‏شود هنوز شکسته نشده است و برای من جای تعجّب دارد که چه‏طور فدراسیون این رکورد را لحاظ نکرده است و رکود مسابقه‏ای را ملاک قرار داده است که من در همان دور اوّل به لحاظ این‏که 15 متر از نفرات عقب افتادم، فشار لازم را وارد نکردم و فقط خود را به خطّ پایان رساندم تا تیم ملّی ایران از لحاظ امتیازی متضرّر نشود.  

این ملّی‏پوش اسکیت اضافه کرده است : در مسابقات آسیایی سال 2004 تیم ایران در رشته امدادی جلوتر از هند قرار گرفت و رتبه چهارم را به خود اختصاص داد ولی در مسابقات سال 2008 ایران، در این رشته 4 پلّه پایین‏تر از هند قرار گرفت. حال من این سؤال را از فدراسیون دارم که آیا این پیشرفت است؟ 

همچنین در مورد حواشی مسابقات کره، متأسّفانه ما در این مسابقات مهم‏ترین مشکلی که داشتیم، مسئله غذا بود، ما در 10 روزی که در این مسابقات بودیم، روزی 3 یا 4 مسابقه برگزار می‏کردیم و با توجّه به این حجم سنگین مسابقات، متأسّفانه تنها غذای ما همبرگر بود و آن هم در حالی تهیّه می‏شد که خود ما باید یک ساعت در شهر می‏گشتیم تا یک ساندویچی دلخواه گیر بیاوریم. 

به هر حال بنده فکر نمی‏کردم که به خاطر یک انتقاد کوچک، این‏چنین با آبروی بنده بازی شود. اگر می‏دانستم که همچین واکنشی از طرف فدراسیون صورت می‏گیرد، همیشه تعریف و تمجید می‏کردم تا همیشه در صحنه باشم و با آبرویم بازی نشود. و در پایان باید عرض کنم که همین انتقادها و پیشنهادهاست که باعث پیشرفت می‏شود و هر شخصی در هر مکانی باید انتقادپذیر باشد، امّا این‏که به خاطر یک انتقاد با شخصیّت و آبروی افراد بازی شود، این حرکت صحیح نیست.  

  etemademelli/