AS14-67-9385
این یکی از مدارکی است که NASA از آنها به عنوان یک مدرک محکم برای تایید سفرهای تخیلی آپولو استناد می کند.
ناسا مدعی است در ماموریت های Apollo 11 ، Apollo14 و Apollo15 سه
یونیت انعکاس دهنده لیزری توسط فضانوردان روی ماه کار گذاشته است که با
آنها می توانند مدار گردش ماه به دور زمین را با دقت میلیمتر برسی کنند.
آپولو ۱۱ و ۱۴ هرکدام یک یونیت و هر یونیت ۱۰۰ Reflector، و آپولو ۱۵ یک یونیت با ۳۰۰ Reflector.
۶۹ و AS15-85-11468
AS11-40-5952
ظاهر مطلب صحیح به نظر می رسد، اما به دو دلیل نمی توان از منعکس کننده لیزری به عنوان سند فرود انسان در ماه یاد کرد.
دلیل اول اینکه برای قرار دادن
منعکس کننده لیزری رو ماه نیاز نیست که حتما” فضانوردان ناسا به کره ماه
تشریف برده باشند! اتحاد جماهیر شوری در سالهای ۱۹۷۰ و ۱۹۷۳ در ماموریت
های لونا ۱۷ و لونا ۲۱ توسط دو روبات به نامهای Lunokhod 1 و Lunokhod 2، منعکس کننده های لیزری روی ماه نصب کرد.
(ماموریت های تخیلی سرنشین دار آپولو ۱۱ تا آپولو ۱۷، مابین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ صورت گرفته است.)
Lunokhod 1
موقعیت ماموریتهای NASA و شوروی
اما دلیل دوم در این قسمت از مقاله بزرگترین دروغ قرن بیستم بیان شده:
“در سال ۱۹۴۶، دانشمندان در
آمریکا توانستند یک سیگنال رادیویی به سطح ماه ارسال کنند و با موج رادیویی
برگشتی از ماه توانستند فاصله ی دقیق ماه را به دست آورند. در
اوایل دهه ی ۶۰ ناسا فهمید که می تواند این آزمایش را خیلی بهتر هم انجام
دهد و این کار را با یک باریکه پرقدرت نور لیزر با دقت بیشتری انجام دهد.
در این سناریو، نور لیزر از ماه به سمت زمین منعکس و برگشت می شود، دقیقاً
همان طور که نور خورشید از ماه به زمین منعکس می شود.
در ۹ مه ی سال ۱۹۶۲ (بیش از ۷
سال قبل از آن که آپولو ۱۱ مثلاً بر روی ماه نشست) یک لیزر پرقدرت یاقوتی
با موفقیت روی سطح ماه تابانیده شد و به زمین منعکس شد تا فاصله ی دقیق ماه
از زمین بدون آنکه لازم باشد، چیزی در سطح ماه تعبیه شود، مشخص شود. هیچ منعکس کننده ی لیزری روی سطح ماه نیست و هرگز هم نبوده است.
ناسا هم اکنون از همان روشی استفاده می کند که در سال ۱۹۶۲ قبل از حقه ی فرود بر ماه، از آن استفاده می کرد. اتفاقاً
ناسا برنامه ای دارد تا بتواند با یک لیزر پرقدرت تر فاصله ی دقیق مریخ تا
زمین را محاسبه کند. آیا باز هم این جا می گویید که فضانوردان منعکس کننده
ی لیزری روی ماه گذاشته اند تا فاصله ی آن با زمین را اندازه بگیرند؟”
AS14-67-9386
AS15-88-11890
و نکته آخر اینکه اگر روزی تکنولوژی بشر به جایی رسید که توانستیم بر
پرتوهای کیهانی غلبه کنیم و به صورت واقعی روی ماه فرود آییم، یادمان باشد
که حداقل در حفظ و نظافت محیط زیست کره ماه، کوشا باشیم! البته امیدوارم
زباله هایمان و صد البته وسایل آزمایش هایمان اینقدر مقاوم نباشند!
برای آگاهی بیشتر حقیقت لایکا، ماهنورد بدون رد و کمربند تشعشعی Van Allen را مشاهده کنید.
http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2004/21jul_llr/
http://physics.ucsd.edu/~tmurphy/apollo/lrrr.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Lunar_Laser_Ranging_experiment
http://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/masterCatalog.do?sc=1970-095A
http://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/masterCatalog.do?sc=1973-001A