بهاره کیان افشار امسال دو فیلم «هیچ کجا هیچکس» و «گناهکاران» را روی پرده داشت. بازیگری که کار خود را از تلویزیون شروع کرد و با سینما ادامه داد، اما می‏گوید تئاتر را از دیگر مدیوم ها بیشتر دوست دارد. با بهاره کیان افشار به بهانه اکران فیلم فرامرز قریبیان، گفت و‏گویی داشتیم که حاصلش پیش روی شماست.

چند سال قبل با «کلاه پهلوی» به بازیگری قدم گذاشتید. شما یکی از همان دو برگ برنده‏ای بودید که محمدرضا شریفی‏نیا می‏گفت با سریال ضیاءالدین دری رو می‏کند؟

- البته آقای شریفی نیا مسوولیت انتخاب بازیگر را برای این پروژه بر عهده داشت. سریال آنطور که باید پیش می رفت، قدم بر نداشت. پروسه تولیدش طولانی شد و هنگام پخش هم آنطور که انتظار می‏ رفت، پرمخاطب نشد.

اما قبل از پخش شدن این سریال در فیلم ابراهیم شیبانی بازی کردید.

- ایشان من را یک بار در دفتر «کلاه پهلوی» دیده بود. او داشت تیتراژ یکی از فیلم‏هایش را در یکی از اتاق‏ های دفتر می ساخت و سلام و علیکی با هم داشتیم. بعدها هنگام انتخاب عوامل برای «هیچ کجا هیچ کس» دستیارش علیرضا شمس که من را از روزهایی که قرار بود در «دایره زنگی» بازی کنم می شناخت، از من اسم برده بود و شیبانی هم انگار از همان دیدار در دفتر دری،  من را به خاطر سپرده بود و با دعوت از من اعلام موافقت کرده بود.

  اولین بار وقتی خودتان را با گریم دختر شهرستانی فیلم شیبانی در آینه اتاق گریم دیدید، از تفاوت زیاد موجود بین این چهره و شادی مستشار نیا پی بردید که باید بازی متفاوتی در پیش داشته باشید؟

- همینطور است، اما نقشی که در دایره زنگی به من پیشنهاد شده بود و من هم چند ماه برای آن تمرین داشتم، از دختر «هیچ کجا هیچ کس» دور نبود و قبلا خودم را در شمایل این چنینی دیده بودم. یادم می آید آن روز به نظر خودم خیلی متفاوت شدم.

به هر حال در عمل با «هیچ کجا هیچکس» بود که چهره‏ای متفاوت با چهره‏ ای که هفت هشت سال آن را بازی می‏کردید، تجربه کردید.

- بله من رسما اراده کرده بودم حرفه ای‏ تر قدم بردارم و از خدا خواسته بودم برای ایفای نقش‏های متفاوت کمکم کند. بازی در یک نقش دور از تصور خودم، آرزویی بود که خدا را شکر محقق شد.

یادم هست که مصرانه از فیلم ابراهیم شیبانی دفاع می‏کردید و می‏گفتید روایت جذابی دارد. باز هم اگر از شیبانی پیشنهاد بگیرید به شیوه کاری او اعتماد می‏کنید؟

- از فیلم شیبانی چند سکانس حذف شد که البته از نگاه من ضربه‏ای به آن وارد  نکرد، اما معتقدم اگر حذف نمی‏شد به پاسخ داده شدن برخی سوالات مخاطب کمک می‏کرد یا این انگیزه را ایجاد می‏کرد که دنبال کردن برخی صحنه‏ها با رغبت بیشتری همراه باشد. در پاسخ به سوال شما باید بگویم هر کارگردانی وقتی فیلمنامه‏اش را به من پیشنهاد می‏دهد که انتخابش کرده و برنامه‏ریزی‏ها برای پرداخت آن در ذهنش صورت گرفته است. با این حال من همیشه در برخورد با هر پیشنهاد کاری، آن را با توجه به شرایط فعلی بررسی می‏کنم و چندان برایم مهم نیست تجربه قبلی کارگردان چطور بوده است، ضمن اینکه معتقدم «هیچکجا هیچکس» فیلم خوبی بود. حتی اگر قرار باشد با کارگردانی کار کنم که در گذشته کارنامه موفقی نداشته، باز هم به فیلمنامه جدید او مثل یک تجربه جدید و امیدبخش نگاه می‏ کنم.

معتقدم هر کسی از یک نقطه‏ای می‏تواند شروع کند به بهتر بودن و رشد کردن. اساسا همه فیلمسازان را محترم می‏شمارم و خواندن فیلمنامه پیشنهادی‏اش را فرصتی به حساب می‏آورم که هم باید به خودم بدهم و هم به او. همیشه در کنار یک فیلمنامه خوب، کارگردان و گروه خوب هم برای من اهمیت داشته است.

با این حساب از کار کردن با کارگردانان جوان و بی تجربه هم هراسی ندارید؟

- به هیچ عنوان. پیش آمده حاضر شوم با کارگردانان جوانی همکاری کنم که می‏خواسته اند اولین فیلم کوتاه خود را بسازند، البته متاسفانه سرمایه این دوستان جور نشد، و گرنه من اعلام آمادگی کرده بودم. هنوز هم معتقدم فیلمنامه‏های خوبی داشتند که فکر های خوبی پشت‏شان قرار داشت. به همان نسبت که آنان اول راهند، من هم به نوعی هستم و همانطور که خودم انتظار همراهی دارم، باید همدل باشم.

شما اساسا چطور با یک فیلمنامه برخورد می‏کنید؟ حسی که باید در کاراکتر پیشنهادی شما نهفته باشد طی چه پروسه ای برای شما کشف می‏شود؟

- وقتی یک فیلمنامه خوب نوشته شده باشد، شما چه به عنوان یک خواننده عادی آن را بخوانید و چه به عنوان یک بازیگر تکنیکی یا حسی آن را مورد بررسی قرار دهید، نقش خود را به چشم شما می آورد. نقشی که به درستی به زوایای آن پرداخته شده باشد و معرفی کاملی ارائه دهد. در این حالت از هر زاویه‏ای که متن را بخوانید با آن ارتباط برقرار می‏کنید. گاهی کاراکتر شما به قدر کافی پرداخته نشده و این کلیت فیلمنامه است که می‏تواند شما را جذب کند.

سعی من بر این است که اول از همه مثل یک خواننده با فیلمنامه برخورد کنم. یعنی توجه می‏کنم به اینکه پیام منتقل می‏ شود یا نه؟ روابط بین آدم‏ها درست تنظیم شده یا نه؟ بحران‏های مورد نیاز قصه به موقع ایجاد شده یا نه؟ اصلا اینطور بگویم که در قدم اول با فیلمنامه مثل یک کتاب رمان برخورد می‏کنم. برای تصمیم نهایی یک بار دیگر متن را می خوانم و دقیق‏تر به نقش فکر می‏کنم و حالا دیگر از این زاویه نگاه می‏ کنم که من چقدر از پس این نقش بر می‏آیم و دیالوگ‏ها چقدر در دهان من می‏چرخند؟

چقدر حاضرید برای نقش‏تان مبارزه کنید؟ منظورم تغییر وزن یا قرار گرفتن در یک شرایط فیزیکی سخت یا ... است.

- من برای یک نقش خوب هر کاری که لازم باشد، انجام می دهم. این کار شاید به معنای تغییر ایجاد کردن در عادت‏های رفتاری، سبک زندگی یا ویژگی‏های ظاهری باشد، البته به این شرط که واقعا نقش خوبی در کار باشد و نه توهمی از یک کاراکتر ایده آل.

اما تشخیص دادن اینکه چقدر این کاراکتر خوب در می‏آید یا چقدر ممکن است طبق پیش بینی‏ها ما پیش برود، ساده نیست.

-همیشه هم همه چیز اینطور غیرقابل حدس نیست. بخشی از موضوع به رزومه کارگردان بر می‏گردد یا گروهی که با آن همراه می‏ شوی. ترکیب بازیگران هم مهم است. در اینطور مواقع یک مشورتی هم انجام می دهم و شروع می‏کنم.

و اما «گناهکاران». با توجه به اینکه ژانر پلیسی و معمایی داشت، بهتر نبود اگر کل فیلمنامه را به شما نمی‏دادند تا نوعی تعلیق برای بازیگر هم وجود داشته باشد؟

- قصه من قبل از حضور کاراکترهای دیگر تمام می شود. یعنی وقتی ماجرای من به پایان می‏رسد، قصه بقیه شخصیت‏ها شروع می‏شود، پس چنین شیوه ای در مورد من نمی‏توانست مفید باشد. من باید دقیقا در جریان قرار می‏گرفتم و حتی باید از قبل می‏دانستم این کاراکتر چه رابطه‏ای با شخصیتی به نام «روانگر» دارد تا بتوانم به زمینه‏ سازی‏های مناسب برسم. به من گفته بودند قاتل چه کسی است. تنها آخر داستان را به کسی نگفته بودند تا بازی‏ها لوث نشود، نه اینکه قرار باشد برای بازیگرها هم تعلیق وجود داشته باشد. در فیلم‏ هایی از این دست، کاراکترهایی که مرتکب قتل شده‏اند یا نشده‏اند، خودشان از کرده خودشان با خبرند، پس بازیگرهای آنها باید نسبت به همه چیز آگاهی داشته باشند تا بازی صحیحی ارائه دهند. قاتل را لو ندادند تا برخورد همه شخصیت ها با او مصنوعی از آب در نیاید.

فیلم را با مردم دیده اید؟

-بله دیده‏ام. همه فیلم را دوست داشته‏اند و تعریف نکرده‏اند. تا امروز کسی را ندیده‏ام که ایراد بزرگی به آن وارد بداند. با این حال متاسفم که فروشی فیلم تا امروز رضایت بخش نیست و اصلا شوکه کننده است. معتقدم «گناهکاران» خیلی بیشتر از این ارقام باید گیشه داشته باشد. این فیلم از آن دست فیلم هایی است که هر کس می بیند به بقیه هم سفارش می‏کند. فکر می‏کنم عدم وجود تبلیغات مناسب باعث این اتفاق شده و اینکه هنوز مردم نمی دانند ایران هم می‏تواند یک فیلم پلیسی خوب بسازد. مردم ما الان ملودرام و کمدی می‏پسندند و به نظرم باید سلیقه‏سازی صورت بگیرد.

پس اگر باز هم فیلمی در ژانر نوآر به شما پیشنهاد شود، می‏پذیرید؟

- من به جز فیلم‏های تخیلی، همه فضاهای سینمایی را دوست دارم. به نظرم همه چیز بستگی به فیلمنامه دارد. فیلمنامه‏ها با کیفیت خودشان هستند که دسته بندی می‏ شوند و نه با قرار گرفتن در ژانرهای مختلف. من اصلا به دسته بندی خاصی قائل نیستم.

یعنی فیلم کمدی را هم می‏پذیرید؟ حتی با علم به اینکه در کمدی‏های ایرانی، اغلب بازیگران زن را خنگ نشان می‏دهند؟

-به همین دلیل است که من کمدی موقعیت را بیشتر می‏پسندم تا کاراکتر کمدی. «دایره زنگی»،«لیلی با من است» و ... کمدی هایی هستند که من دوست دارم. احساس می‏کنم در این ژانر توانایی دارم. آدم شوخ طبعی هستم و از شوخی لذت می‏برم. کمدی‏های خارجی را هم با شوق دنبال می‏کنم.

شما بازی در سینما و تئاتر و تلویزیون را تجربه کرده‏ اید. کدام یکی را بیشتر توضیح دارید؟

-اول تئاتر را دوست دارم و بعد سینما را. از تلویزیون کدورت دارم که هنوز برطرف نشده. برای «کلاه پهلوی» خیلی اذیت شدم. من تئاتر را همیشه دوست داشته‏ام و اصلا به خاطر تئاتر بازیگر شدم. لذتی که از صحنه می برم قابل قیاس با لذت بازی جلوی دوربین نیست.

بازی در این سه مدیوم با هم فرق دارد؟

-فرقی که برای من وجود دارد این است که روند حسی بازیگر در تئاتر حفظ می‏شود و در سینما منقطع است. حس روی صحنه غالب‏تر است و جلوی دوربین باید دائم راکورد حسی حفظ شود. بازیگری سینما و تلویزیون به فن و تکنیک وابسته است و در تئاتر همه چیز متفاوت است. با همه سختی‏ها و محدودیت‏ها برای من لذت زیادی در تئاتر نهفته است.

پیش آمده فیلمی را در سینما ببینید و بخواهید جای فلان بازیگر خانم بودید؟

- سه چهار نقش وجود دارد که من هرگز نمی‏ توانم جای آن بازیگرها و به همان خوبی قرار بگیرم. نقش‏هایی که می‏تواند دلخواه هر بازیگری باشد. نقش فاطمه معتمدآریا در «روسری آبی» یا آزیتا حاجیان در «روبان قرمز»، حتی ویشکا آسایش در «ساحره» یا «ورود آقایان ممنوع» من به این نقش‏ها می‏گویم نقش‏های هوس‏انگیز که هر بازیگری دوست دارد تجربه کند. البته این دل خواستن پیرو اجرای درست یک نقش توسط بازیگر اول برای دیگران به وجود می‏آید. این نقش‏ ها، نقش‏هایی نیست که من بگویم اگر بازی‏شان می‏کردم، اجرای بهتری داشتم. همیشه دلم می‏خواست بتوانم چنین نقش‏هایی را بازی کنم و امیدوارم در آینده نصیبم شود.

و حرف آخر؟

- از همه می‏خواهم فیلم خوب «گناهکاران» را ببینند و به دیگران هم توصیه کنند. این فیلم با سرمایه شخصی آقای قریبیان و همسرش ساخته شده و ای کاش این پول برگردد تا دوباره برای ساخت یک فیلم خوب دیگر استفاده شود.

اساسا باید از هر فیلمی که با سرمایه شخصی ساخته می‏شود، حمایت شود. آقای قریبیان هم بازیگر مورد علاقه بسیاری از مردم است و فکر می‏کنم شایسته است به پاس سال‏ها فعالیت هنرمندانه، با حمایت از «گناهکاران» به ایشان ادای دین شود.

وی گفت: بیماری as در ستون فقرات دیده می شود و معمولا از سن هفده تا سی و پنج سالگی و بیشترین شیوع در آقایان است و از مهمترین علائم آن تاری دید است.

وی خاطرنشان كرد: مراجعه به چشم پزشك هر شش ماه یكبار ضروری است زیرا به كوری كشیده می شود و همچنین مشكلات ریوی و روده ای در این افرادی دیده می شود این بیماری آن دسته از بیماریهاست كه اصولا توسط جراحان با بیماری دیسك‌ ، كمردردهای مكانیكی و سیاتیك اشتباه گرفته می‌شود.

وی بیان کرد: تغذیه از روش حیوانی ارزش غذایی بالایی دارد اما به خاطر چربی و سوخت و ساز مصرف آن محدودیت دارد وبه خاطر اسید آمین برای رشد و سلامت دستگاه های بدن لازم است.

اسدزاده در خصوص کمبود پروتئین در بدن گفت: کمبود پروتئین موجب اختلال در رشد کم خونی، ریزش مو می شود و با کنترل مواد غذایی می توان این کمبود را جبران کرد.

وی با بیان اینکه دیالیز ناکافی با عوارضی برای بیماران همراه است گفت: ادامه حیات این بیماران منوط به دیالیز مناسب است .

طبخی مشکلات استخوانی، کنترل نشدن فشار خون، تشدید آلفی، باقیماندن سموم در بدن و عوارض تغذیه ای و بی اشتهایی از عوارض دیالیز ناکافی دانست و تصریح کرد: این سیکل معیوب بیمار دیالیز را هم تحت الشعاع قرار می دهد و سبب بستری شدن بیمار در بیمارستان به علل مختلف می شود و بیمار مستقیم به سمت مرگ می رود.

محمد گلشن، متخصص پوست و مو در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران؛مهمترین ترکیب در زیتون اسیدهای چرب غیر اشباع است ، گلشن روغن این گیاه را دارای سدیم، ویتامین A، ویتامین E و آهن دانست.

وی اظهار داشت: دم کرده برگ زیتون داروی بسیار مناسبی برای رفع فشار خون است.

گلشن تصریح کرد:مصرف زیتون همراه با آبلیمو می تواند سنگ کیسه صفرا را دفن کند.

وی تاکید کرد: این گیاه باعث رفع گزیدگی حشرات می شود و همچنین بدن کودکانی که دچار نرمی استخوان هستند با زیتون ماساژ دهند.

گلشن افزود: افرادی که دارای جوش و کورک هستند می توانند برای سرباز کردن آنها از له شده زیتون استفاده کنند.

گفتنی است: پزشکان دریافته اند که بینی برخی افراد چاق توانایی بویایی بسیار قوی تری به نسبت سایر افراد دارد و این باعث تحریک اشتها در آنان و خوردن غذای بیشتر و در نتیجه اضافه وزن بالا می شود.

بررسی ها نشان می دهند علاوه بر تحریک اشتها، وجود راه های انسدادی در بینی می تواند منجر به چاقی از طریق ایجاد وقفه های تنفسی یا همان آپنه خواب در طول خواب شبانه در افراد و در نهایت اضافه وزن در آنان شود.

آپنه خواب علاوه بر ایجاد اضافه وزن، سبب افزایش فشار خون، بروز دیابت، افسردگی و بیماریهای قلبی- عروقی در افراد می شود.

پزشکان به افراد چاق توصیه می کنند: تا در کنار انجام ورزش منظم، رژیم غذایی سالم چنانچه دچار آپنه تنفسی هستند در این باره با پزشک مشاور انجام دهند.

خبر جوان